Vetverbranding

Kan het zijn dat ik ontgift nadat ik lever heb gegeten? Het duurt dan meestal wel een dag of zo, (mijn spijsveretering is volgens mij niet zo snel) maar dan heb ik ook een groenachtige ontlasting, brandt ook een beetje.

tegenwoordig eet ik een paar maal per week gebakken lever. Kippenlever of varkenslever. Ik heb nu bij de biologische boerderij runder lever en lamslever besteld, want dat verkopen ze normaal niet.

Ook drink ik in de ochtend ongeveer een half uur na de H2O2 een glas water met citroen en olijfolie.

Als mensen horen dat ik zoveel lever eet, reageren ze wat meewarig. Ik blijf behoorlijk wat weerstand ondervinden over mijn levensstijl qua voeding.

Gisteren hadden we kerst-inn van mijn werk. Met tapa's. Ik heb om een apart bordje gevraagd. Ze hadden voor mij wat gerookte zalm en surimi sticks, met wat sla en komkommer. Die sticks smaakten in mijn beleving hartstikke zoet, volgens mij zit er suiker in! Anderen ondervonden dit echter niet zo. Ik eet al in geen maanden suiker meer. Maar goed.. ik heb me er overheen gezet en het opgegeten. Alhoewel ik het moeilijk vindt om mijn eigen eetgewoonten en geloof hierin los te laten. Aangezien ik de neiging heb tot dwangmatigheid (eetstoornis verleden) is het misschien wel eens goed om buiten 'mijn eigen boekje' te gaan.

 
Groene, zure, brandende ontlasting = ontgifting. Dus lever blijven eten! Volgens de inheemse wijsheid is dat deel van het dier dat je eet ook goed voor datzelfde deel van jouw anatomie. Lever heelt dus de lever, vandaar dat je galblaas (die rechtstreeks in contact staat met de lever) al die zure, groene gal loost.

Surimi is rommel! Het is imitatiegarnaal en ik wil niet eens weten waar het wel van gemaakt is!

Mike

 
Mensen zijn zover van de natuur afgedwaald dat zij hun eigen voedselpatroon als "normaal" beschouwen. En het dus abnormaal vinden als je puur natuur eet.

Om met obelix te spreken: rare mensen...

 
Rare jongens...

Laatst was de Spar bij ons in de straat feestelijk heropend na een verbouwing. Ik maar eens voor de gein naar binnen. Er staat werkelijk waar bijna niets eetbaars in die winkel! Vrijwel alles is bewerkt! Toen besefte ik hoe gelukkig ik me mag prijzen dat ik wel echt voedsel eet.

Mike

 
Ik zeg vaak, ik kom nog maar 2x in het jaar bij de supermarkt.

Als wij jarig zijn. Dan sla ik in wat men gewend is om op een verjaardag te krijgen.

En wat over is gaat linea-recta de vuilnisbak in.

Ik vind het te duur om alles biologisch te kopen en men stelt het toch niet op de juiste waarde.

Hoe doen jullie dat als je een verjaardag hebt en je familie is zich niet bewust van wat ze allemaal in hun mond stoppen?

 
Ik ben afgelopen augustus 50 geworden, wilde het eigenlijk niet vieren, aangezien ik dit al jaren niet meer doe. Onze zoon is een dag later jarig en ik wil graag dat de visite speciaal voor hem kmt.

Toch maar iets gedaan dit jaar dus, wijnproeverij bij een wijnboer in de buurt, daar horen dan ook hapjes bij. Ik heb met de gastvrouw afgesproken alleen dat te serveren wat ik zelf eet en waar ik achter sta, in dit geval: bouillon/pastei met heerlijk brood van menno eerst. Na de rondleiding: stoofvlees/rollade met zuurdesembrood van menno. Iedereen heeft gesmuld. ( bouillon/vlees waren van harrie boomkamp te denekamp/www.boergondisch.nl ).

Ik probeer dus vooral dat te serveren waar ik zelf achter sta. Ik ben echter niet alleen thuis, en mijn man eet wel mee met mij, maar ook nog de koolhydraten/chips/suiker :roll: Dus dat wordt ook nog steeds in huis gehaald. Ik vind het soms ook wel lastig hoor, wat doe je met de visite, die er inderdaad niet eens over wil praten, laat staan het waardeerd.

Wat ik echter weiger is vlees van de bio-industrie te halen. Dat komt hier zeker niet in huis.

 
Ik maak of serveer ook alleen maar dingen waar ik ook voldoende achter sta. Ik kook eens in de anderhalve maand voor een grotere groep mensen (20 personen) buitenshuis. Ik werk pertinent niet met kunstmatige pakjes, zakjes of potjes. Vlees uit de bio-industrie gebruik ik niet. Dan kook ik liever vegetarisch. Als ik thuis voor anderen kook zijn sowieso alle dierlijke producten op zijn minst biologisch en normaal gesproken de rest ook. Ik geef dan liever wat meer uit voor kwaliteit en voor het uitdragen van een statement, dan dat ik een industrie steun die ik het liefst gisteren al zag verdwijnen. En als het me te veel geld kost, dan maak ik gewoon weinig goede dingen, in plaats van veel matige dingen. Dan leg ik gewoon uit vanuit welke idealen ik handel. Maar het is wel eens zoeken naar wat er mogelijk is. Ik vind een cake van roomboter, volkoren meel (of desnoods half volkoren-half gebuild), oersuiker, biologische eieren en keltisch zeezout verantwoord genoeg om te serveren en dat lusten mensen toch wel. Als mensen luchtige vetarme fabrieksrommel willen eten, hebben ze pech gehad.

 
@ Poekie en Dirtsa

Maar ik begrijp jullie dilemma wel. Als mensen het qua smaak of principe toch niet proeven of waarderen, waarom zou je dan extra geld en energie steken in goede voeding? Ik heb ook een periode gehad dat ik voor bezoek dingen in huis haalde die me eigenlijk tegen stonden, maar dat doe ik niet meer. Ten eerste wil niet wachten op de goedkeuring of waardering vanuit de omgeving om mijn ding te doen en neer te zetten, zeker in mijn eigen huis. En ten tweede hoop ik mensen dan toch op een idee te brengen. En al maak ik ze niet direct wakker, misschien plant ik wel bij iemand een zaadje dat later zal uitkomen wanneer deze persoon nog een (paar keer) geconfronteerd wordt met mensen die vragen stellen bij de huidige voeding. Mijn ervaring is dat als je vanuit je liefde, passie en enthousiasme praat over voeding, gezondheid en de aarde, dan vinden mensen dat vaak best fijn om te horen. Ik probeer ook altijd te benoemen hoe veel beter ik me voel doordat ik gezonder ben gaan leven en dat het me verbaasd heeft dat voeding zo veel invloed op je heeft. Als je negatief bent en voortdurend onderstreept dat alles een hypocriete ellende is, dan haken veel mensen af. Ik kan ook wel neigen naar de laatste houding. Ik vind het bespottelijk hoe mensen met de aarde en al het leven omgaan, maar ja... velen zijn bang en onwetend. De kunst is om mensen op hun gezonde boerenverstand aan te spreken en ook te vragen wat voor een gevoel zij dan hebben bij dingen als de bio-industrie. Zo veel theoretische kennis is vaak niet nodig om mensen duidelijk te maken dat een natuurlijk lichaam alleen goed gedijt op natuurlijke voeding.

Een tijdje terug op een verjaardag viel het onderwerp op voeding en vroeg iemand me waarom ik dan eigenlijk biologisch eet. Toen zei ik kortweg: "Ik wil geen gif in mijn eten." Mensen keken elkaar aan van: Nou, nou, nou. Toen zei ik: "Ja, hoe zou je het anders willen noemen dan?" Het zet wel meteen een zware toon, maar als je geluk hebt opent dit wel voor even de geest van de mensen...

 
Het punt is, dat dit 'gif' zo onopmerkzaam werkt, dat men het niet als gif ziet. Zo kun je ieder gif wel overtreffelijk laten smaken, men eet het toch. Daar is de vullingindustrie wel meester in geworden.

En ik ben het met je eens, dat enthousiasme en passie aanstekelijk werkt. Men voelt toch die energie die je overbrengt op zo'n moment. Niet iedereen is er vatbaar voor, maar er kan er maar 1 tussen zitten die toch geraakt is en die ook wil veranderen. Dat is dan mooi.

En je eigen ervaring is overtuigender dan je redenatie. Dit is het gevoel dat je overbrengt (de moeder aarde connectie volgens Mike) en daar kan niemand omheen. Dit nemen ze mee, al doen ze er niet gelijk wat mee.

Soms wordt je 'jaloers' omdat iemand iets heeft wat jij niet hebt: voldoening. Mensen zijn altijd op zoek naar voldoening. De zoektocht naar het completer maken van hun eigen leven. Als je dan iemand ziet, die completer is dan jijzelf, dan wil je er meer van weten. Maar er zijn zoveel mensen die niet open zijn voor dat soort signalen. Die blijven onverschillig en die blijven hangen in hun passieve, eenzijdige, oppervlakkige, levensloze leventje.

Als je een ander kunt laten 'beleven' wat het is waar jij zo enthousiast van wordt, dan raakt de ander sneller overtuigd. Niet van jouw redenatie, maar van de ervaring die diegene zelf ondervindt. Dat is de kracht van sampelen van producten, try-before-you-buy enz. De beleving is krachtiger dan het verhaal er omheen.

Er zijn ook zoveel mensen die denken dat je rigoreus je leefwijze moet omgooien. Radicaal je leven anders invullen, werkt niet. Je ego kan dat niet aan. Maar om de paar weken weer wat nieuws ontdekken, aanpassen, verbeteren werkt wel. Dat verveelt nooit (tenminste bij mij niet). En als je resultaat boekt/bemerkt, dan motiveert dat om door te gaan.

Maar dat eerste beginnetje bij iemand planten is de grootste uitdaging.

 
Ja "voldoening" is een mooi sleutelwoord hierin. Iedereen zoekt zingeving en gelukzaligheid = levenskwaliteit. Dat is iets moois om mee voor de dag te kunnen komen.

Ik probeer als ik er aan denk ook mensen niet op 'hun waarheid' aan te vallen, maar ze te laten zien dat ik heb ontdekt of ondervonden dat er een grotere waarheid is.

 
DenniS, er zijn mensen die levenskwaliteit afmeten aan materie. Groot huis, dikke auto, vaak op vakantie, mooie kleren. Maar al die zaken kunnen ze heel snel verliezen ook. In de huidge economische malaise zal het niet lang duren voordat dat nog gebeurd ook.

Maar als je de onbetaalbare zaken vergaard, die kunnen ook niet zomaar worden afgenomen. Je kennis, je liefde, je dienstbaarheid, je compassie etc. En veel mensen hebben die niet (meer), maar doen er ook niet zoveel moeite voor om het wel te krijgen.

Ik voel me al jaren rijker dan de sultan van Brunei, of de familie Rockefeller of Rothschild. Ze mogen me alles afnemen, want dat wat mij rijk maakt, kunnen ze me niet afnemen. Maar ja, om het daar op een verjaardag nou over te hebben ;-)

 
@ vrysuyver

Quote:
Je kennis, je liefde, je dienstbaarheid, je compassie etc.... Maar ja, om het daar op een verjaardag nou over te hebben


Daarom heb ik onbewust misschien ook voor de woorden gekozen: Dat is iets moois om mee voor de dag te kunnen komen. Zonder het bewust daar over te hebben, zullen mensen aan je aflezen dat het goed met je gaat en dat je iets moois te bieden hebt. In het ideale geval prikkelt dit mensen en maakt dit hen nieuwsgierig. Ze gaan vragen stellen om te horen hoe het komt dat je je zo goed voelt of zo hebt ontwikkeld. Of ze ervaren iets fijns bij jouw aanwezigheid en denken: zoiets wil ik ook graag verspreiden. Bij de volgende verjaardag gaan ze je misschien wel een beetje imiteren. 8)

 
Quote:
Laatst was de Spar bij ons in de straat feestelijk heropend na een verbouwing. Ik maar eens voor de gein naar binnen. Er staat werkelijk waar bijna niets eetbaars in die winkel! Vrijwel alles is bewerkt! Toen besefte ik hoe gelukkig ik me mag prijzen dat ik wel echt voedsel eet.


Ik ben op mijn werk in de kinderopvang bezig om het voedingsbeleid aan te passen. Een van de leveranciers is de Spar. Ik belde vandaag naar de Spar om te vragen of ze ook brood zonder E-nummers verkopen. De vrouw aan de telefoon wist niet eens wat E-nummers waren. Dit ben ik haar eerst gaan uitleggen voordat ik mijn vraag kon stellen. Ik was totaal verbaasd. Dat een doorsnee burger niet weet wat E-nummers zijn is al ernstig, maar een medewerker in een supermarkt...!?!

 
Nou Dennis, dan zal ik je eens vertellen. Zelf werk ik ook in de supermarkt (bijbaantje) en daar krijg je echt geen uitleg over wat je verkoopt, hoor ;) In de loop van de tijd (nu 7,5 jaar) heb ik me erin verdiept en weet ik onderhand wat er op mijn afdeling (brood) staat, maar als ik niet wist wat e-nummers waren, had ik het nu nog niet geweten.

Laatst kwam er een klant naar me toe om te vragen of de annatto in het gebak een of andere sterke drank was. Niemand die het wist. Ik wel.

Maarja verder... Je staat in de supermarkt om aan de wensen van je klanten te voldoen en de meeste klanten weten niet eens wat ze kopen. Dus in zoverre is het ook niet nodig om het over e-nummers te hebben.

Ergo... Een supermarktmedewerker is niet veel anders dan een doorsneeburger die probeert naar zijn klanten te luisteren ;)

 
Okay, dat je niet weet welk E-nummer wat is, tot daar aan toe. Maar dat je uberhaupt nog nooit van het begrip E-nummers gehoord hebt?

 
Ja, dan heb je onder een steen geleefd. Maar dan nog, dat soort dingen leer je echt niet in de supermarkt, hoor. Dat moet je van je algemene kennis hebben. In de supermarkt houden ze zich meer bezig met alcohol-/tabaksregels enzo.

Ik geloof niet dat verkopers over het algemeen meer weten dan doorsneeburgers, behalve wat marges betreft misschien.

Nogmaals, het staat nogal knullig, maar ik denk dat die vrouw evengoed een afspiegeling van de gemiddelde supermarktmedewerker is.

Niet dat ik wil zeggen dat ik het allemaal beter weet (ik werk er tenslotte ook nog steeds, ook al sta ik niet helemaal achter wat daar verkocht wordt)... Maargoed. Ik weet wel wat e-nummers zijn :mrgreen:

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer

Forum statistieken

Onderwerpen
4.470
Berichten
499.907
Leden
8.630
Nieuwste lid
Rene Collaer
Word vaste donateur van dit forum

Vrienden

Terug
Bovenaan