G
Guest
Guest
Ik had het ook aan moeten zien komen ik bleef zelf optimistisch net zo als veel forumleden dat het uiteindelijk wel weer iets beter zou gaan al had ik wel verwacht dat ze wel langetermijn negatieve gevolgen zou hebben. Achteraf lees en had ik dit wel verwacht, je kan wel lezen dat ze het aan voelde komen.
Ik vond ook dat haar berichtjes iets moederlijk hadden en het waren ook vooral hele lieve en warme reacties. Ik kan me een beeld van Dirtsa/Astrid vormen ook al heb ik haar niet gekend (maar ik denk dan ook in plaatjes). Ik denk niet dat haar man en kinderen er problemen mee hadden dat ze fysiek minder kon doen, dat kan je in alle gevallen op een andere manier compenseren. Ik denk dat er heel veel relaties zijn die stuk lopen als er iemand kanker, ms of een andere ernstge ziekte krijgt. Maar ik heb haar zelf nog geen eens ontmoet ookal had ik dat graag een keer gedaan.
Ik denk dat die bus er niet perongeluk reed maar dat het een reden had ook al was het niet georganiseerd (al weet ik dat niet). Dat heeft zo moeten zijn.
De boeddhisten in Nederland (en in de rest van het westen) streven er naar om zo hoog mogelijk op 'stairway to heaven' te komen, maar in Azië doen ze dat niet (ik ook daarom niet). Maar ik kan me wel indenken dat Dirtsa al een paar treedjes verder was dan menigeen zoals Mike zegt. Ik heb een hele mooie documentaire over Pim van Lommel en zijn boek gezien. Ik denk zelf niet dat iedereen na 49 dagen (volgens het Tibetaans boeddhisme gaat dat zo) weer aan een volgend leven begint. Mijn gevoel zegt dat sommige mensen meer tijd nodig hebben (niet dat ik wel zeggen dat Dirtsa dat nodig heeft). Ik denk ook dat ze haar zoon nu weer tegen is gekomen en ze hebben allebei nu geen beperkingen meer. Haar energie zal inderdaad nog rond hangen bij haar man en kinderen. Ik heb een keer iets heel moois op hierover gehoord. Zij hadden afgesproken dat als er een iemand zou overlijden en de rest zat daarna bij elkaar, degene die overleden was dan zou aan bellen. Als er dan open gedaan zou worden en er was niemand dan wisten ze dat degene die was overleden op bezoek was gekomen. Niet lang daarna overleed er iemand heel plotseling en werd er inderdaad een keer aangebeld zonder dat er iemand was te bekennen. Maar iemand kan natuurlijk veel vaker/langer langs komen ook zonder afspraak.
Ik wens haar man, kinderen en kleinkind ook veel sterkte toe.
Ik vond ook dat haar berichtjes iets moederlijk hadden en het waren ook vooral hele lieve en warme reacties. Ik kan me een beeld van Dirtsa/Astrid vormen ook al heb ik haar niet gekend (maar ik denk dan ook in plaatjes). Ik denk niet dat haar man en kinderen er problemen mee hadden dat ze fysiek minder kon doen, dat kan je in alle gevallen op een andere manier compenseren. Ik denk dat er heel veel relaties zijn die stuk lopen als er iemand kanker, ms of een andere ernstge ziekte krijgt. Maar ik heb haar zelf nog geen eens ontmoet ookal had ik dat graag een keer gedaan.
Ik denk dat die bus er niet perongeluk reed maar dat het een reden had ook al was het niet georganiseerd (al weet ik dat niet). Dat heeft zo moeten zijn.
De boeddhisten in Nederland (en in de rest van het westen) streven er naar om zo hoog mogelijk op 'stairway to heaven' te komen, maar in Azië doen ze dat niet (ik ook daarom niet). Maar ik kan me wel indenken dat Dirtsa al een paar treedjes verder was dan menigeen zoals Mike zegt. Ik heb een hele mooie documentaire over Pim van Lommel en zijn boek gezien. Ik denk zelf niet dat iedereen na 49 dagen (volgens het Tibetaans boeddhisme gaat dat zo) weer aan een volgend leven begint. Mijn gevoel zegt dat sommige mensen meer tijd nodig hebben (niet dat ik wel zeggen dat Dirtsa dat nodig heeft). Ik denk ook dat ze haar zoon nu weer tegen is gekomen en ze hebben allebei nu geen beperkingen meer. Haar energie zal inderdaad nog rond hangen bij haar man en kinderen. Ik heb een keer iets heel moois op hierover gehoord. Zij hadden afgesproken dat als er een iemand zou overlijden en de rest zat daarna bij elkaar, degene die overleden was dan zou aan bellen. Als er dan open gedaan zou worden en er was niemand dan wisten ze dat degene die was overleden op bezoek was gekomen. Niet lang daarna overleed er iemand heel plotseling en werd er inderdaad een keer aangebeld zonder dat er iemand was te bekennen. Maar iemand kan natuurlijk veel vaker/langer langs komen ook zonder afspraak.
Ik wens haar man, kinderen en kleinkind ook veel sterkte toe.
