Bij 3 minuten gaat het erover dat de generatie X zichzelf veelal heeft moeten vermaken: gevolg daarvan zou zijn: ''de internal locus of control'' : dat je het idee hebt dat je dingen in eigen hand hebt.
Latere generaties, wat ik weet van de kinderen van mijn oudere zussen, die zijn echt tot en met gepampered en van hot naar her gereden (''achterbankkinderen'')
naar muzieklessen en weet ik wat al niet met volle balboekjes: haast geen vrije tijd.
Ik kan me voorstellen dat je daar minder een gevoel van ''internal locus of control'' aan overhoudt.
Ik heb een collega die standaard de sinterklaassurprises maakte namens haar zoon voor een klasgenoot.
Heel apart, weet niet of dat goed is als je je kinderen telkens maar weghoudt bij die zelfstandigheid.
Wel schattig op zich dat ze zorgt dat hij zo in elk geval geen pleefiguur slaat, maar het gaat toch backfiren denk ik dan.
Mijn vader repareerde en maakte zoveel mogelijk zelf. Dat heb ik gekopieerd.
