Gisteren, 1 september 2017, is onze kat Boogie overleden. Ze was maar liefst 18,5 jaar, in mensenjaren ong. 90.
We hebben Boogie als kitten gekregen in april 1999. Dit is de meest intelligente en liefdevolle kat die ik ooit heb meegemaakt. Iedereen zegt dit van zijn eigen kind of dier, maar je had haar moeten meemaken om te weten dat ze echt anders was dan andere katten. Je had Boogie en je had andere katten, dat was niet alleen mijn ervaring maar ook die van andere mensen die bij ons over de vloer kwamen. Mijn vader bijv. zei: ik hou helemaal niet van katten, maar die van jullie is een bijzonder beestje.
Aanvankelijk hadden we Boogie en haar zusje Scoopy. Als kittens waren ze onafscheidelijk, maar gaandeweg werden ze elkaars concurrenten. Vooral Scoopy gedroeg zich gemeen naar haar zusje door haar te terroriseren juist als Boogie sliep. In 2005 verhuisden we naar een nieuw adres en hielden beide katten binnen om te kunnen wennen aan hun nieuwe omgeving. Scoopy wist echter toch te ontsnappen en we hebben haar nooit meer terug gezien, ook niet in de oude buurt. Vanaf dat moment hadden we Boogie alleen en ze bloeide helemaal op. Boogie was nu eenmaal eenkennig en ze miste haar zusje nog geen seconde.
In 2010 redde mijn vriendin een andere kat die was aangereden en zich voortsleepte over de weg met verlamde achterpoten. Toen ze de kat overdroeg aan de dierenambulance zei ze: ze heet Lucky en als ze dit overleeft is ze van ons. Lucky overleefde het, met een gecoupeerde staart, en vanaf dat moment hadden we twee katten. Voor Boogie was dit verschrikkelijk: ze had geen enkele intentie om haar huis te delen met dit 'mormel' en was ook niet van plan om er vriendjes mee te worden. Een jaar later, bijna exact tot op de dag, lieten we Lucky 's ochtends naar buiten en raakte ze een dag lang zoek - totdat we op onze voicemail een bericht hoorden van de Dierenambulance dat ze was aangereden en overleden, geloof het of niet. Het was geen gemakkelijk jaar voor Boogie, die zich terugtrok en emotioneel wegkwijnde. Haar vacht werd ook slechter van de stress.
Vanaf 2011 tot dit jaar, zes jaar lang, had Boogie ons opnieuw helemaal voor zichzelf. Het leek alsof ze wist dat ze een tandje bij moest zetten qua aanhankelijkheid en ze deed extra haar best om ons haar onvoorwaardelijke liefde te geven. Intelligent als ze was verzon ze van alles aan unieke maniertjes en mauwtjes om ons dit duidelijk te maken, elke dag weer. Boogie was 'van adel' en verwachtte uiteraard niets minder dan onvoorwaardelijke liefde terug. Als je je aandacht niet volop bij haar had liet ze je dit weten ook! Wij hadden geen keus en genoten elke dag volop van haar. Wij kunnen met een gerust hart zeggen dat we geen dag voorbij hebben laten gaan zonder haar dit te laten merken.
Onwetend als we waren hebben we de eerste 4 jaar Boogie en haar zusje Scoopy laten inenten. Daarna zijn we nooit meer bij een dierenarts geweest. Nog lang voordat ik me ging verdiepen in de kracht van voeding had ik al door dat 'preventieve' vaccinaties regelrechte onzin waren. Onze kat had nooit wat: geen niesziekte, geen vlooien, niets, helemaal niets. Boogie was een fysiek en mentaal sterke kat met een ongelooflijke persoonlijkheid. Haar 'adel' maakte haar ook tot een zeer hygienische, schone kat, die als het ware 'zelfreinigend' was. We hoefden haar ook niet of nauwelijks op te voeden, ze snapte uit zichzelf waar de grenzen van het toelaatbare lagen en die paar keren dat we haar moesten corrigeren deden we dat met onze stem en snapte ze meteen hoe het zat.
In 2014 kreeg Boogie gewrichtsklachten bij haar achterheupjes. Ze werd stijver en soms schoot een van haar achterpootjes in een kramp. Ze dronk ook extreem veel. Op dat soort momenten nam haar energie af en verslechterde haar vacht, van de ene dag op de andere. Ze had al die jaren droogvoer (brokjes) gegeten, omdat ze dit nu eenmaal van jongs af aan gewend was. Hoewel we biologische brokjes van de natuurwinkel (Yarrah) gaven, was er de eerste 10 jaar van haar leven bij mij geen enkel besef van WAPF. Op een dag was het zondag en waren we door het voer heen en kochten we om de dag door te komen in de supermarkt een blik natvoer van Felix. Het viel me toen op hoe gulzig Boogie de gelatine in dat voer oplikte en de stukken vlees liet liggen. Vanaf dat moment zijn we haar natvoer gaan geven, eerst biologisch natvoer van Yarrah maar dat bevatte te weinig gelatine, later natvoer dat we in Duitsland haalden (Dein Bestes, zonder toegevoegde suiker). Rauwe vlees en vis hebben we ook geprobeerd, maar dat lukte niet. Ook voegde ik een klein beetje keltisch zeezout toe aan haar drinkwater.
Het effect was spectaculair! Binnen no-time werd Boogie weer een soepele, jonge kat! Telkens nadat ze dit voer had gegeten of het 'toverwater', zoals ik dat noemde, had gedronken sprintte ze binnen enkele seconden drie trappen op naar boven, alsof het niks was! Ze werd er echt blij van en verlangde enorm naar dit voer en water en haar vacht werd gladder en glanzender dan ooit, dit was met recht een verjongingskuur! Haar creativiteit en intelligentie nam toe en ze verzon telkens nieuwe maniertjes en mauwtjes om met ons te communiceren. Zelden zo'n effect van voeding waargenomen, met dank aan de inzichten van WAPF!
Dankzij dit natvoer raakte Boogie ook gewend aan de smaak van lever. Ikzelf eet geen lever, maar mijn vriendin moet eens in de zoveel tijd kippenlevertjes hebben. Telkens als ze deze klaarmaakte at Boogie vrolijk mee. Haar favoriete eten was vis, met name wilde zalm, iets wat we de laatste jaren bijna wekelijks minstens 1 keer op het menu hebben staan. Eerst at Boogie met onze viscurry's mee (ze was gek op currykruiden, geloof het of niet!), maar op een dag probeerde mijn vriendin of ze misschien rauwe zalm zou eten. En jawel hoor, geen enkel probleem! Boogie was goed voor 1 hele moot rauwe zalm en daarna at ze ook nog mee van onze zalm 'in fijne kruiden', zoals we het noemden. Omdat we kokosmelk gebruiken voor onze curry's ontwikkelde ze ook een voorkeur voor rauw kokosvet, wat mijn vriendin van haar vinger liet aflikken. Ik denk niet dat ik je hoef te vertellen welk gezondheidsvoordeel dit opleverde voor het gestel en de vacht van onze kat!
De laatste 2 jaar zagen we echter wel weer een toename in het drinkgedrag, ondanks het natvoer. Mijn vriendin merkte als eerste op dat ze vreesde voor de niertjes van Boogie. Ook viel het haar op dat Boogie af was gevallen en dat haar vacht achteruit ging. Ong. 2 maanden geleden, tijdens die tropische zomerdagen aan het begin van de zomer, zagen we tot onze schrik Boogie ineens omvallen. Die dag kon ze ook niet plassen. Ik stelde voor om een dierenarts te bellen, maar mijn vriendin wilde het nog even aanzien. Binnen een dag herstelde Boogie uit zichzelf en we weten het uiteindelijk aan de hitte. Twee maanden lang konden we nog elke dag genieten van onze 'racekat', die gewoon weer de trappen op- en afrende alsof er niets was gebeurd. Toch wisten we ergens wel hoe laat het was, want we vertelden elkaar regelmatig dat we bewust elke dag van haar moesten genieten en dat we wensten dat ze nog heel lang bij ons mocht blijven.
Het heeft niet zo mogen zijn. Vorige week zaterdag viel ze weer om en kreeg een blaasontsteking met bloed in de urine en voortdurende aandrang om overal in huis te plassen, maar met heel weinig resultaat. Deze keer zijn we wel naar een dierenarts gegaan, een arts die weekenddienst had. Deze onderzocht Boogie en voelde haar niertjes. Zijn oordeel was pijnlijk eerlijk: zo te voelen waren haar niertjes ernstig verschrompeld, volgens hem was nog slechts 1/3e tot een kwart van haar niertjes intact. Ze kreeg medicijnen geinjecteerd: Semintra, een antihypertensivum (middel tegen hoge bloeddruk, ter bevordering van de bloeddoorstroming in de nieren) en Novocam, een NSAID (non-steroidal anti-inflammatory drug, pijnstiller). We besloten om geen bloed- of urineonderzoek te doen en kregen deze medicijnen voor orale toedoening mee naar huis, in de hoop dat dit zou aanslaan. Ik had wel nog de tegenwoordigheid van geest om aanvullend hierop het natuurlijke kruidenmiddel Urogeni van het merk Puur online te bestellen.
Ik had een heel slecht gevoel bij die Novocam, ik wist hoe schadelijk NSAID's kunnen uitpakken voor mensen, laat staan voor dieren. De volgende dag (zondag) besloten we dan ook om wel die Semintra toe te dienen, maar niet de Novocam. Het sloeg echter niet aan en op de maandag stonden we voor een moeilijke keuze: wel of geen pijnstilling. Onze theorie was dat Boogie niet of nauwelijks kon plassen door pijn in haar blaas en we vonden pijnstilling geoorloofd om haar te kunnen laten plassen, anders zou ze ernstig vergiftigd raken en waren we nog veel verder van huis. En dus hebben we haar ook die Novocam toegediend. Opnieuw maakte het geen enkel verschil en zijn we 's avonds in allerijl opnieuw naar de dienstdoende dierenarts gegaan, toevalligerwijs dezelfde arts. Wij hadden ons al voorbereid op euthanasie, maar de arts constateerde dat de blaas van Boogie wel degelijk leeg was. Ze had dus wel her en der plasjes kunnen doen (deze vonden we uiteindelijk ook overal in huis). Hij raadde ons aan om door te gaan op de ingeslagen weg en noemde het 'blessuretijd'.
Vanaf dat moment ging het hard. Op dinsdag begon Boogie sloom en slap te worden en kreeg ze een steeds slechtere coordinatie en dreigde voortdurend om te vallen. Die dag hebben we haar wel nog de twee medicijnen oraal toegediend. Op de woensdag was ze er nog veel slechter aan toe en mijn vriendin en ik besloten om definitief te kappen met die giftige troep. Die dag zou ook de Urogeni worden bezorgd en we namen ons voor om uitsluitend daarmee verder te gaan. Ik ben op het internet gaan zoeken naar andere natuurlijke middelen en heb tevens onderzoek gedaan naar die Novocam. Wat ik ontdekte was ronduit schokkend! Dit goedje heet in Amerika en Canada Metacam. Het blijkt daar een middel te zijn dat officieel uitsluitend gechikt is voor honden, hoewel het daar ook door dierenartsen wordt voorgechreven voor katten. Bovendien heeft de Amerikaanse FDA een BLACK BOX WARNING afgegeven voor dit product, speciaal voor gebruik bij katten, die als volgt luidt:
WARNING
Repeated use of meloxicam in cats has been associated with acute renal failure and death. Do not administer additional injectable or oral meloxicam to cats. See Contraindications, Warnings, and Precautions for detailed information.
http://healthypets.mercola.com/sites/healthypets/archive/2013/05/01/meloxicam-dangers.aspx
Daarnaast bestaat er een site genaamd metacamkills.com, met allerlei ervaringsverhalen van voormalige eigenaren van katten die hun diertjes dood hebben zien gaan door dit spul aan...nierfalen. Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan! Waarom had ik dit niet meteen onderzocht? Vanaf dat moment probeerden we alles om deze rotzooi uit het lijfje van Boogie te ontgiften: zelfgemaakte vloeibare voeding op basis van rauwe zalm, kokosvet, keltisch zeezout en appelazijn, de Urogeni, cbd-olie en zelfs Norit (actieve koolstof). Het mocht allemaal niet baten. De donderdag brak aan en Boogie was er nog veel erger aan toe: slechts enkele meters lopen was nu voor haar een hels karwij zonder om te vallen en ze had de neiging om zich af te zonderen i.p.v. ons gezelschap op te zoeken. Ze dronk en plaste nog wel, maar als je haar aaide spinde ze niet meer en ze vertoonde spierstuipjes. Die avond hebben we een goed gesprek gehad. Hoe lang gaan we nog door? De conclusie was: zolang ze nog drinkt en plast vecht ze nog en helpen we haar met de strijd, zodra ze ook dat niet meer doet helpen we haar met inslapen. De volgende dag (vrijdag) was erop of eronder. Dat was gisteren. De conclusie was onvermijdelijk: het was klaar, Boogie was op. In 1 week tijd was ze veranderd van een kat boordevol levenslust in een apathische schaduw van zichzelf, die nauwelijks meer op haar benen kon staan en zo spoedig mogelijk uit haar lijden moest worden verlost.
We belden 's ochtends naar dezelfde dierenartsenpraktijk. We wilden euthanasie thuis, om Boogie de stress van het vervoer naar de praktijk te besparen. De dierenarts zou aanvankelijk aan het eind van de dag na de dienst bij ons langskomen, maar we kregen telefoon dat er een operatie uitviel, waardoor Boogie al aan het eind van de ochtend kon worden geholpen. Het werd iets na de ochtend. Deze vrouwelijke arts deed het fantastisch, met heel veel gevoel en medeleven, je kon merken dat ze dit vaker had gedaan. Boogie kreeg eerst een kalmerend middel toegediend, waardoor ze geen pijn meer had, haar spieren verslapten en ze insliep. Daarna kreeg ze de fatale spuit. Het was fijn om haar uit haar lijden verlost te zien worden. We zijn daarna de deur uitgegaan, om frisse lucht te krijgen en onze gedachten even te kunnen verzetten. We lieten Boogie in de woonkamer liggen om stilletjes over te kunnen gaan. Aan het eind van de middag hebben we haar begraven in de tuin en er daarna een biertje op gedronken om te proosten op miljoenen goede herinneringen. Ik huil niet snel, maar ik heb er vandaag en gister al menige traan om gelaten. Dit was een klein diertje met een megagrote uitstraling!
Terugkijkend zie je dat er al sprake was van nierschade zeker 3 jaar geleden. Ik wijt het aan het droogvoer. Door de overschakeling op natvoer en 'toverwater' hebben we haar extra jaren kunnen geven met een waanzinnige kwaliteit van leven, maar de nierproblematiek sluimerde onderhuids voort. Dit is wat haar uiteindelijk fataal is geworden. Natuurlijk verwijt ik mezelf dat ik te laat onderzoek heb gedaan naar die Novocam en ik ben ervan overtuigd dat dit haar onnodig heeft vergiftigd, maar in alle eerlijkheid moet ik ook erkennen dat Boogie hoe dan ook aan de beurt was geweest op basis van vergevorderde nierslijtage. Haar lijdensweg heeft slechts een week geduurd, tegenover 18 jaar pure levensvreugde en we hebben haar laten gaan toen ze nog enige waardigheid had. Als we haar op de natuurlijke manier hadden laten voortsukkelen was het een langere lijdensweg geweest en was ze letterlijk doodgecrepeerd. Katten kwijnen weg, ze vallen niet zomaar dood neer of overlijden vredig in hun slaap. Het is goed zo. Boogie loopt nu trappen op en af in de kattenhemel. Run in peace, Boogie, see you on the other side!
Mike
fotootjes 881_1
We hebben Boogie als kitten gekregen in april 1999. Dit is de meest intelligente en liefdevolle kat die ik ooit heb meegemaakt. Iedereen zegt dit van zijn eigen kind of dier, maar je had haar moeten meemaken om te weten dat ze echt anders was dan andere katten. Je had Boogie en je had andere katten, dat was niet alleen mijn ervaring maar ook die van andere mensen die bij ons over de vloer kwamen. Mijn vader bijv. zei: ik hou helemaal niet van katten, maar die van jullie is een bijzonder beestje.
Aanvankelijk hadden we Boogie en haar zusje Scoopy. Als kittens waren ze onafscheidelijk, maar gaandeweg werden ze elkaars concurrenten. Vooral Scoopy gedroeg zich gemeen naar haar zusje door haar te terroriseren juist als Boogie sliep. In 2005 verhuisden we naar een nieuw adres en hielden beide katten binnen om te kunnen wennen aan hun nieuwe omgeving. Scoopy wist echter toch te ontsnappen en we hebben haar nooit meer terug gezien, ook niet in de oude buurt. Vanaf dat moment hadden we Boogie alleen en ze bloeide helemaal op. Boogie was nu eenmaal eenkennig en ze miste haar zusje nog geen seconde.
In 2010 redde mijn vriendin een andere kat die was aangereden en zich voortsleepte over de weg met verlamde achterpoten. Toen ze de kat overdroeg aan de dierenambulance zei ze: ze heet Lucky en als ze dit overleeft is ze van ons. Lucky overleefde het, met een gecoupeerde staart, en vanaf dat moment hadden we twee katten. Voor Boogie was dit verschrikkelijk: ze had geen enkele intentie om haar huis te delen met dit 'mormel' en was ook niet van plan om er vriendjes mee te worden. Een jaar later, bijna exact tot op de dag, lieten we Lucky 's ochtends naar buiten en raakte ze een dag lang zoek - totdat we op onze voicemail een bericht hoorden van de Dierenambulance dat ze was aangereden en overleden, geloof het of niet. Het was geen gemakkelijk jaar voor Boogie, die zich terugtrok en emotioneel wegkwijnde. Haar vacht werd ook slechter van de stress.
Vanaf 2011 tot dit jaar, zes jaar lang, had Boogie ons opnieuw helemaal voor zichzelf. Het leek alsof ze wist dat ze een tandje bij moest zetten qua aanhankelijkheid en ze deed extra haar best om ons haar onvoorwaardelijke liefde te geven. Intelligent als ze was verzon ze van alles aan unieke maniertjes en mauwtjes om ons dit duidelijk te maken, elke dag weer. Boogie was 'van adel' en verwachtte uiteraard niets minder dan onvoorwaardelijke liefde terug. Als je je aandacht niet volop bij haar had liet ze je dit weten ook! Wij hadden geen keus en genoten elke dag volop van haar. Wij kunnen met een gerust hart zeggen dat we geen dag voorbij hebben laten gaan zonder haar dit te laten merken.
Onwetend als we waren hebben we de eerste 4 jaar Boogie en haar zusje Scoopy laten inenten. Daarna zijn we nooit meer bij een dierenarts geweest. Nog lang voordat ik me ging verdiepen in de kracht van voeding had ik al door dat 'preventieve' vaccinaties regelrechte onzin waren. Onze kat had nooit wat: geen niesziekte, geen vlooien, niets, helemaal niets. Boogie was een fysiek en mentaal sterke kat met een ongelooflijke persoonlijkheid. Haar 'adel' maakte haar ook tot een zeer hygienische, schone kat, die als het ware 'zelfreinigend' was. We hoefden haar ook niet of nauwelijks op te voeden, ze snapte uit zichzelf waar de grenzen van het toelaatbare lagen en die paar keren dat we haar moesten corrigeren deden we dat met onze stem en snapte ze meteen hoe het zat.
In 2014 kreeg Boogie gewrichtsklachten bij haar achterheupjes. Ze werd stijver en soms schoot een van haar achterpootjes in een kramp. Ze dronk ook extreem veel. Op dat soort momenten nam haar energie af en verslechterde haar vacht, van de ene dag op de andere. Ze had al die jaren droogvoer (brokjes) gegeten, omdat ze dit nu eenmaal van jongs af aan gewend was. Hoewel we biologische brokjes van de natuurwinkel (Yarrah) gaven, was er de eerste 10 jaar van haar leven bij mij geen enkel besef van WAPF. Op een dag was het zondag en waren we door het voer heen en kochten we om de dag door te komen in de supermarkt een blik natvoer van Felix. Het viel me toen op hoe gulzig Boogie de gelatine in dat voer oplikte en de stukken vlees liet liggen. Vanaf dat moment zijn we haar natvoer gaan geven, eerst biologisch natvoer van Yarrah maar dat bevatte te weinig gelatine, later natvoer dat we in Duitsland haalden (Dein Bestes, zonder toegevoegde suiker). Rauwe vlees en vis hebben we ook geprobeerd, maar dat lukte niet. Ook voegde ik een klein beetje keltisch zeezout toe aan haar drinkwater.
Het effect was spectaculair! Binnen no-time werd Boogie weer een soepele, jonge kat! Telkens nadat ze dit voer had gegeten of het 'toverwater', zoals ik dat noemde, had gedronken sprintte ze binnen enkele seconden drie trappen op naar boven, alsof het niks was! Ze werd er echt blij van en verlangde enorm naar dit voer en water en haar vacht werd gladder en glanzender dan ooit, dit was met recht een verjongingskuur! Haar creativiteit en intelligentie nam toe en ze verzon telkens nieuwe maniertjes en mauwtjes om met ons te communiceren. Zelden zo'n effect van voeding waargenomen, met dank aan de inzichten van WAPF!
Dankzij dit natvoer raakte Boogie ook gewend aan de smaak van lever. Ikzelf eet geen lever, maar mijn vriendin moet eens in de zoveel tijd kippenlevertjes hebben. Telkens als ze deze klaarmaakte at Boogie vrolijk mee. Haar favoriete eten was vis, met name wilde zalm, iets wat we de laatste jaren bijna wekelijks minstens 1 keer op het menu hebben staan. Eerst at Boogie met onze viscurry's mee (ze was gek op currykruiden, geloof het of niet!), maar op een dag probeerde mijn vriendin of ze misschien rauwe zalm zou eten. En jawel hoor, geen enkel probleem! Boogie was goed voor 1 hele moot rauwe zalm en daarna at ze ook nog mee van onze zalm 'in fijne kruiden', zoals we het noemden. Omdat we kokosmelk gebruiken voor onze curry's ontwikkelde ze ook een voorkeur voor rauw kokosvet, wat mijn vriendin van haar vinger liet aflikken. Ik denk niet dat ik je hoef te vertellen welk gezondheidsvoordeel dit opleverde voor het gestel en de vacht van onze kat!
De laatste 2 jaar zagen we echter wel weer een toename in het drinkgedrag, ondanks het natvoer. Mijn vriendin merkte als eerste op dat ze vreesde voor de niertjes van Boogie. Ook viel het haar op dat Boogie af was gevallen en dat haar vacht achteruit ging. Ong. 2 maanden geleden, tijdens die tropische zomerdagen aan het begin van de zomer, zagen we tot onze schrik Boogie ineens omvallen. Die dag kon ze ook niet plassen. Ik stelde voor om een dierenarts te bellen, maar mijn vriendin wilde het nog even aanzien. Binnen een dag herstelde Boogie uit zichzelf en we weten het uiteindelijk aan de hitte. Twee maanden lang konden we nog elke dag genieten van onze 'racekat', die gewoon weer de trappen op- en afrende alsof er niets was gebeurd. Toch wisten we ergens wel hoe laat het was, want we vertelden elkaar regelmatig dat we bewust elke dag van haar moesten genieten en dat we wensten dat ze nog heel lang bij ons mocht blijven.
Het heeft niet zo mogen zijn. Vorige week zaterdag viel ze weer om en kreeg een blaasontsteking met bloed in de urine en voortdurende aandrang om overal in huis te plassen, maar met heel weinig resultaat. Deze keer zijn we wel naar een dierenarts gegaan, een arts die weekenddienst had. Deze onderzocht Boogie en voelde haar niertjes. Zijn oordeel was pijnlijk eerlijk: zo te voelen waren haar niertjes ernstig verschrompeld, volgens hem was nog slechts 1/3e tot een kwart van haar niertjes intact. Ze kreeg medicijnen geinjecteerd: Semintra, een antihypertensivum (middel tegen hoge bloeddruk, ter bevordering van de bloeddoorstroming in de nieren) en Novocam, een NSAID (non-steroidal anti-inflammatory drug, pijnstiller). We besloten om geen bloed- of urineonderzoek te doen en kregen deze medicijnen voor orale toedoening mee naar huis, in de hoop dat dit zou aanslaan. Ik had wel nog de tegenwoordigheid van geest om aanvullend hierop het natuurlijke kruidenmiddel Urogeni van het merk Puur online te bestellen.
Ik had een heel slecht gevoel bij die Novocam, ik wist hoe schadelijk NSAID's kunnen uitpakken voor mensen, laat staan voor dieren. De volgende dag (zondag) besloten we dan ook om wel die Semintra toe te dienen, maar niet de Novocam. Het sloeg echter niet aan en op de maandag stonden we voor een moeilijke keuze: wel of geen pijnstilling. Onze theorie was dat Boogie niet of nauwelijks kon plassen door pijn in haar blaas en we vonden pijnstilling geoorloofd om haar te kunnen laten plassen, anders zou ze ernstig vergiftigd raken en waren we nog veel verder van huis. En dus hebben we haar ook die Novocam toegediend. Opnieuw maakte het geen enkel verschil en zijn we 's avonds in allerijl opnieuw naar de dienstdoende dierenarts gegaan, toevalligerwijs dezelfde arts. Wij hadden ons al voorbereid op euthanasie, maar de arts constateerde dat de blaas van Boogie wel degelijk leeg was. Ze had dus wel her en der plasjes kunnen doen (deze vonden we uiteindelijk ook overal in huis). Hij raadde ons aan om door te gaan op de ingeslagen weg en noemde het 'blessuretijd'.
Vanaf dat moment ging het hard. Op dinsdag begon Boogie sloom en slap te worden en kreeg ze een steeds slechtere coordinatie en dreigde voortdurend om te vallen. Die dag hebben we haar wel nog de twee medicijnen oraal toegediend. Op de woensdag was ze er nog veel slechter aan toe en mijn vriendin en ik besloten om definitief te kappen met die giftige troep. Die dag zou ook de Urogeni worden bezorgd en we namen ons voor om uitsluitend daarmee verder te gaan. Ik ben op het internet gaan zoeken naar andere natuurlijke middelen en heb tevens onderzoek gedaan naar die Novocam. Wat ik ontdekte was ronduit schokkend! Dit goedje heet in Amerika en Canada Metacam. Het blijkt daar een middel te zijn dat officieel uitsluitend gechikt is voor honden, hoewel het daar ook door dierenartsen wordt voorgechreven voor katten. Bovendien heeft de Amerikaanse FDA een BLACK BOX WARNING afgegeven voor dit product, speciaal voor gebruik bij katten, die als volgt luidt:
WARNING
Repeated use of meloxicam in cats has been associated with acute renal failure and death. Do not administer additional injectable or oral meloxicam to cats. See Contraindications, Warnings, and Precautions for detailed information.
http://healthypets.mercola.com/sites/healthypets/archive/2013/05/01/meloxicam-dangers.aspx
Daarnaast bestaat er een site genaamd metacamkills.com, met allerlei ervaringsverhalen van voormalige eigenaren van katten die hun diertjes dood hebben zien gaan door dit spul aan...nierfalen. Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan! Waarom had ik dit niet meteen onderzocht? Vanaf dat moment probeerden we alles om deze rotzooi uit het lijfje van Boogie te ontgiften: zelfgemaakte vloeibare voeding op basis van rauwe zalm, kokosvet, keltisch zeezout en appelazijn, de Urogeni, cbd-olie en zelfs Norit (actieve koolstof). Het mocht allemaal niet baten. De donderdag brak aan en Boogie was er nog veel erger aan toe: slechts enkele meters lopen was nu voor haar een hels karwij zonder om te vallen en ze had de neiging om zich af te zonderen i.p.v. ons gezelschap op te zoeken. Ze dronk en plaste nog wel, maar als je haar aaide spinde ze niet meer en ze vertoonde spierstuipjes. Die avond hebben we een goed gesprek gehad. Hoe lang gaan we nog door? De conclusie was: zolang ze nog drinkt en plast vecht ze nog en helpen we haar met de strijd, zodra ze ook dat niet meer doet helpen we haar met inslapen. De volgende dag (vrijdag) was erop of eronder. Dat was gisteren. De conclusie was onvermijdelijk: het was klaar, Boogie was op. In 1 week tijd was ze veranderd van een kat boordevol levenslust in een apathische schaduw van zichzelf, die nauwelijks meer op haar benen kon staan en zo spoedig mogelijk uit haar lijden moest worden verlost.
We belden 's ochtends naar dezelfde dierenartsenpraktijk. We wilden euthanasie thuis, om Boogie de stress van het vervoer naar de praktijk te besparen. De dierenarts zou aanvankelijk aan het eind van de dag na de dienst bij ons langskomen, maar we kregen telefoon dat er een operatie uitviel, waardoor Boogie al aan het eind van de ochtend kon worden geholpen. Het werd iets na de ochtend. Deze vrouwelijke arts deed het fantastisch, met heel veel gevoel en medeleven, je kon merken dat ze dit vaker had gedaan. Boogie kreeg eerst een kalmerend middel toegediend, waardoor ze geen pijn meer had, haar spieren verslapten en ze insliep. Daarna kreeg ze de fatale spuit. Het was fijn om haar uit haar lijden verlost te zien worden. We zijn daarna de deur uitgegaan, om frisse lucht te krijgen en onze gedachten even te kunnen verzetten. We lieten Boogie in de woonkamer liggen om stilletjes over te kunnen gaan. Aan het eind van de middag hebben we haar begraven in de tuin en er daarna een biertje op gedronken om te proosten op miljoenen goede herinneringen. Ik huil niet snel, maar ik heb er vandaag en gister al menige traan om gelaten. Dit was een klein diertje met een megagrote uitstraling!
Terugkijkend zie je dat er al sprake was van nierschade zeker 3 jaar geleden. Ik wijt het aan het droogvoer. Door de overschakeling op natvoer en 'toverwater' hebben we haar extra jaren kunnen geven met een waanzinnige kwaliteit van leven, maar de nierproblematiek sluimerde onderhuids voort. Dit is wat haar uiteindelijk fataal is geworden. Natuurlijk verwijt ik mezelf dat ik te laat onderzoek heb gedaan naar die Novocam en ik ben ervan overtuigd dat dit haar onnodig heeft vergiftigd, maar in alle eerlijkheid moet ik ook erkennen dat Boogie hoe dan ook aan de beurt was geweest op basis van vergevorderde nierslijtage. Haar lijdensweg heeft slechts een week geduurd, tegenover 18 jaar pure levensvreugde en we hebben haar laten gaan toen ze nog enige waardigheid had. Als we haar op de natuurlijke manier hadden laten voortsukkelen was het een langere lijdensweg geweest en was ze letterlijk doodgecrepeerd. Katten kwijnen weg, ze vallen niet zomaar dood neer of overlijden vredig in hun slaap. Het is goed zo. Boogie loopt nu trappen op en af in de kattenhemel. Run in peace, Boogie, see you on the other side!
Mike
fotootjes 881_1
