(Daniel Derweduwen)
Vandaag wil ik iets delen over de Germaanse Geneeskunde en mijn poes Fiona.
Fiona is een lieve poes, met wie ik een diepe vriendschap ervaar. Al meer dan een jaar geleden kreeg ik het idee om er een tweede poes bij te nemen. De reden was eenvoudig: tijdens de weekends ben ik vaak weg om lezingen te geven, en dan blijft Fiona alleen thuis. Ik dacht dat een speelgenootje haar gezelschap zou houden, zodat ze zich minder eenzaam zou voelen.
Maar daar had ik mij vergist. Fiona is namelijk een echte kat: territoriaal en absoluut niet bereid om een andere poes in haar domein te dulden. Ondanks mijn goede bedoelingen veroorzaakte ik daarmee onbedoeld een conflict bij haar. Ik maakte de situatie nog erger doordat ik de nieuwe poes zelfs tegen Fiona haar rug en zijkant had gedrukt, in de hoop dat hun geuren zouden mengen en ze elkaar makkelijker zouden aanvaarden. Het effect was echter precies omgekeerd.
Ik had geen andere keuze dan de nieuwe poes terug te brengen naar waar ik haar gehaald had. Fiona had ondertussen het zwaarste soort scheidingsconflict doorgemaakt: het niet meer willen voelen.
Fiona heeft mij een week lang duidelijk gemaakt dat ze absoluut niet blij was met de komst van een andere poes. Maar gelukkig zijn we ondertussen weer de beste maatjes. Fiona is een kattin, en als echt vrouwtje drukt ze natuurlijk haar stempel: het moet gaan zoals zij het wil, haha.
Ik weet intussen heel precies wat er gebeurde. Op de plaatsen waar ik de nieuwe poes tegen Fiona had aangedrukt, begon ze al snel al haar haar te verliezen. Vanuit de Germaanse Geneeskunde is dit een klassiek teken van een intens scheidingsconflict van niet willen voelen. Tijdens de conflictactieve fase treedt er een ernstige ulceratie op van de opperhuid (ectoderm), waardoor uiteindelijk de haren uitvallen. De haren zelf behoren ook tot het ectodermale kiemblad. Fiona werd letterlijk helemaal kaal langs haar zijde en rug.
En alsof dat nog niet genoeg was, viel dit alles samen met de winter. Fiona slaapt altijd bij mij op bed, maar mijn slaapkamer is dan behoorlijk koud omdat het venster altijd openstaat voor frisse lucht, zo slaap ik zelf het best. Het grappige was dat Fiona, door haar kaalheid en de kou, opeens onder de dekens kwam kruipen. Het leek wel of ze me wilde zeggen: “Jij hebt dit veroorzaakt, dus nu moet je me ook warm houden!”
Dankzij mijn kennis van de Germaanse Geneeskunde wist ik dat de ontstekingen van de opperhuid juist het begin van de genezingsfase inluidden. En inderdaad: niet lang nadien begon bij Fiona een heftig genezingsproces dat wel zes maanden duurde. De ontstekingsreacties waren behoorlijk intens, wat ook logisch was omdat het conflict zo diep had ingehakt.
Ik hoefde echter niet naar de dierenarts voor ontstekingsremmers, omdat ik wist dat die het genezingsproces alleen maar zouden onderbreken. Ik liet de natuur zijn werk doen, zoals het bedoeld is. Natuurlijk had Fiona het soms zwaar: haar rug en zijkant zaten vol rode vlekjes, soms bloedend, vaak hevig jeukend. Maar in plaats van dit te bestrijden, zat ik urenlang zachtjes haar rug te wrijven terwijl zij luid spinnend genoot. Het werd bijna een ritueel van verbondenheid.
Vandaag is Fiona’s vacht mooier dan ooit, glanzend, vol en een teken van echte gezondheid. Dit bevestigt voor mij hoe krachtig de biologische wetten ook bij dieren gelden. Hun lichaam is opgebouwd uit dezelfde kiembladen als het onze, en dus volgen ze dezelfde logica.
Deze ervaring heeft me geleerd Fiona volledig te respecteren zoals ze is. Ze heeft me duidelijk gemaakt dat ze geen tweede kat naast zich wil, en dat is prima. Ze is het gewend om in het weekend alleen te zijn, en dat leven past haar. Voor mij is het genoeg om te weten dat, zodra ik thuiskom, Fiona me staat op te wachten. Dat is ware vriendschap, puur, onvoorwaardelijk en helend.
Genezing is geen strijd, maar een thuiskomen in vertrouwen, Fiona toonde mij de weg. De haren vallen uit, de vacht komt terug: een kat leert ons dat elk conflict zijn zin heeft. Waar scheiding pijn doet, ontstaat de kans tot heling. Fiona heeft mij dat op haar eigen wijze geleerd. Kennis is macht, maar liefde is de sleutel tot genezing.
