HSP en bijnieruitputting

Voor ons is dat inderdaad logisch. Voor mensen die zich daar niet voor interesseren of zich er niet mee bezighouden, zijn wij maar raar om ons 'zo druk' te maken over voeding.Vergis je niet hoor, het zijn diep ingesleten patronen. Dogma's zelfs denk ik. De smaakpapillen van deze mensen zijn zo ongelooflijk vervormd, dat ze mijn eten niet eens willen proberen. Het ziet er te vies uit.

Tja, geen kleurstoffen en andere troep hé.

Ik ben blij dat ik steeds bewuster word en ik blijf bij mezelf , wat anderen er ook van vinden. Ook al is het niet altijd even leuk, die negatieve reacties. Zeker niet als ze vanuit mijn vriendenkring komen. Er wordt regelmatig tegen me gezegd dat ik teveel met mezelf bezig ben. Misschien is dat ook wel zo hoor..

Toch blijf ik de hoop houden dat ik andere mensen nog eens met me mee kan krijgen.

Nu ga ik mijn zelfgemaakte vette soep in een bakje doen en naar mijn werk :)

 
Dat is het 'witte jassensyndroom'. Ons wordt van jongs af aan geleerd om niet op onze eigen wijsheid te vertrouwen maar op die van zgn. 'experts'. Maar experts bouwden de Titanic en amateurs de Ark! De Indianen zagen dit vreemde gedrag van blanken met lede ogen aan en noemden het 'geleende kennis'. Zij zagen het als een teken van krankzinnigheid en gingen zelf uit van geleefde kennis. Dat het daadwerkelijk een teken van krankzinnigheid is, blijkt wel uit wat blanken de Indianen hebben aangedaan.

Dit syteem creeert gesloten geesten. Hoe meer je ze probeert te overtuigen hoe meer ze zich van je afzetten. Wie ben jij wel dat je denkt het beter te weten dan mensen die ervoor hebben gestudeerd? Als het allemaal zo slecht was, zou de overheid er allang iets aan gedaan hebben. Logisch boerenverstand kent een gesloten geest niet, want deze geeft de verantwoordelijkheid uit handen, als een klein kind. De basis van een gesloten geest is angst en stress, waardoor kennis en verantwoordelijkheid worden gezien als een bedreiging i.p.v. een kans.

Mike

 
Quote:
Ook al is het niet altijd even leuk, die negatieve reacties. Zeker niet als ze vanuit mijn vriendenkring komen. Er wordt regelmatig tegen me gezegd dat ik teveel met mezelf bezig ben. Misschien is dat ook wel zo hoor..

Toch blijf ik de hoop houden dat ik andere mensen nog eens met me mee kan krijgen.


Het is inderdaad niet leuk om negatieve reacties te krijgen en zeker niet uit je vriendenkring.

Je kunt misschien een keer opmerken, na een negatieve reactie, dat men ieder zijn eigen ding mag doen en dat je respect voor elkaar moet hebben. Want jij bent niet teveel met jezelf bezig maar je bent met je gezondheid bezig.

Dan zou je de reactie kunnen krijgen: wat brengt het je dan, je bent nog steeds niet gezond.

Dan kun je alleen maar zeggen, dat het jaren geduurd heeft om ziek te worden dus dat het ook jaren duurt om weer te helen.

En dat zij hun voeding hebben en jij de jouwe. Ieder in zijn waarde laten.

Als ze dan na verloop van tijd merken dat jij je steeds beter gaat voelen, komen ze op een gegeven moment met vragen.

 
Helemaal mee eens Poekie, ik ga het op die manier aan pakken.

 
Ook ik kreeg vd week de betiteling HSP van een therapeute....ben t toen eens gaan opzoeken,want wist ook niet wat t inhield.

Nou,t leek wel alsof t voor mij persoonlijk was geschreven (m.u.v. harde geluiden/felle lichten onder bepaalde omstandigheden.)

Verklaart waarom ik ook een groot gedeelte van mn leven moeite heb om balans te houden en voor andere ogenschijnlijk makkelijke conflicten moeilijk kan loslaten,bezorgdheid naar anderen,beredeneren&malen etc.

 
Even heel erg off-topic... maar ik heb al een tijdje geen berichtjes van je gezien, Joey. Was je er niet of heb ik over je heen gelezen?

 
Nee,je hebt niks over t hoofd gezien Pinklady;)

Ik heb/neem bewust afstand genomen van dit forum.

 
Wat jammer Joey! Ik mis je! Maar ik begrijp het wel. Vertel tenminste nog één ding. Ik ben zo benieuwd.... heb je die baan nog genomen/gekregen?

 
hey joey - leuk een bericht van jou weer te zien :)

ik kan me goed voorstellen dat bijnieruitputting van moeder naar baby wordt doorgegeven - zie hier

Quote:
Moeders die gestressed zijn geven dit door aan de ongeboren baby al vanaf 17 weken. De hoeveelheid stresshormonen in de moeder's bloed komt overeen met dat van de vruchtwater waar de baby in groeit.


 
Interessant dat je dit vertelt Claire want ik ken toevallig een praktijkgeval. De schrijfster van mygapsdietjourney mailde me onlangs dat ze denkt dat ze al met zwakke bijnieren geboren is. Haar vader had haar moeder namelijk na de zwangerschap in de steek gelaten en ze heeft zowat 9 maanden gehuild....

 
Rapunzel het lijkt me leuk om contact met je te houden,misschien kunnen we wel mailen?

Nee,ik heb de baan niet gekregen en dat voelde eigenlijk als een hele opluchting.

Ik las zonet snel dat jij ook in aanmerking komt voor een baan....spannend. Ik heb voor en tijdens mn studie ook jarenlang in een winkel gewerkt.:)

 
Tuurlijk kunnen we mailen Joey! Als je Mike even mijn adresje vraagt, dat weet hij wel. Het eerste wat ik dan doe denk ik is een foto opsturen! Jij wou toch altijd zo graag zien hoe wij eruit zien? Ik kan me voorstellen dat het een opluchting was om niet te hoeven werken op dit dieet. Enne.... ik denk niet dat die winkel mij nog wil nu ze weten dat ik iets mankeer.

 
Ik denk zelf niet dat ik erg last heb van uitgeputte bijnieren maar toen ik net op deze webpagina http://hersenstorm.antenna.nl/Diagnosecriteria.html keek gingen er toch echt deuren wagenwijd voor mij open in mijn hoofd(en gevoel). Voldoe wel ruim aan die "minimaal 12 kenmerken". Voel me echt heel erg begrepen nu, vooral met m'n laatste poging studeren.... Al wil ik mij natuurlijk niet zozeer willen bestempelen als "ADHD". Ik heb wel gemerkt dat ik hier de laatste tijd langzaam maar zeker steeds een beetje bewuster van werd naarmate ik meer dierlijk voedsel at.

Maar toch nog eens over de bijnierpuiputting e-book gaan voor de zekerheid.

Peace

 
Ha, hier nog iemand die aan alle criteria van HSP voldoet. Of moet ik zeggen voldeed?

Sinds ik met mijn voeding rekening houd met de bijnieren ben ik enorm verbeterd! Ik kan nu licht en geluid stukken beter verdragen bijvoorbeeld. Normaal kon ik totaal niet tegen zomerweer (te licht, te veel geluid, te warm) maar nu is het heel goed te verdragen en begin ik zelfs een beetje te snappen wat anderen zo leuk vinden aan de zomer.

Ik denk dus dat in the end het toch een kwestie van onbalans in de hormonen is. En bijnieruitputting.

 
Ik ben er ook achter gekomen dat ik een hooggevoelig persoon ben.

Ik had als kind de zelfde kenmerken als op deze site worden beschreven:

http://www.opdc-zodrenthe.nl/hsp-hoogsensitief.htm

Ik beleef alles heel intens. Ik heb me zelf nu geleerd om er mee om te gaan. Eigenlijk is het simpel maar je moet wel weten hoe. Ik voel gewoon aan wie mij energie kosten en wie niet. Ik bouw een soort muur om me heen en laat mensen toe of laat ze buiten die muur. Voel ik mijn energieniveau minder worden in bepaalde situaties dan ben op tijd weer weg zodat ik rust kan nemen. Natuur doet dan ook wonderen.

Mijn gezondheid is beter aan het worden. Ik weet alleen niet wat voor opleiding/werk bij mijn past. ik ben wel blij met mijn hooggevoeligheid maar het is in deze maatschappij ook lastig. Het valt me op dat dat als mensen me gang laten gaan dat ik prettig werk. Gewoon alles zelf in plannen en werken van uit mijn rechter hersenhelft. Ik zit doorgaans vaker ik mijn rechter hersenhelft.

Zodra ik in mijn linker helft zit dan gaat het minder goed. (Zie link hier boven daar staat ook een stukje in over hersenhelften.)

 
Hier nog een "hooggevoelige"..kan heel erg met je meepraten Charade.

En ik geloof ook wel dat bijnier uitputting ervoor zorgt dat je "overgevoelig" wordt,want volgens mij moet ook een hsp zich af kunnen sluiten als het nodig is.

Wat ik me afvraag..ik heb weleens "contact" met overleden energie'n,ben gedeeltelijk ook heldervoelend.

Staat dat los van je bijnieren?

 
Het is maar net wat voor emotie die energie je geeft. Je kan ook niks doen met dat wat je ziet. Als je er angstig van wordt dan slaat dat waarschijnlijk neer op je nieren.

Een gevoelsmens handelt anders dan een denker. Ik denk dat je als gevoelsmens geboren bent en dus staat het los van de nieren. Ben je een gevoelsmens handel dan ook als een gevoelsmens en blijf lekker je zelf.

Gelukkig lieten mensen me als kind met rust daarom heb ik een prima jeugd gehad. Tegenwoordig willen ze kinderen veranderen, omdat ze niet normaal zouden zijn. De kinderen voelen zich vervolgens niet lekker, omdat ze anders moeten doen als dat ze zijn. Een gevoelsmens is niet geboren met zwakke nieren! Ze handelen anders waardoor andere het soms niet kunnen begrijpen.

 
Ben een boek aan het lezen die mij echt wat eyeopeners geeft op gebied van Hsp.

Het heet "Jouw gevoel is niet het mijne "- hoe je je bevrijdt van negatieve emoties.

Van Olaf Jacobsen.

Een van de centrale gedachtes uit het boek is dat als je een probleem (een naar gevoel bijv) ervaart, dan kan (!) dat een waarneming zijn van het gevoel van iemand anders. Het gevoel van die ander resoneert in jou als het ware. Hoe hiermee om te gaan en onderscheid leren maken met je eigen gevoel is waar het boek op ingaat.

Het wijst op je houding ten opzichte van mensen, het appel wat je misschien voelt welke anderen op je doen maar blijkt met wat oefenen een goede richting meer ontspannen leven.

Quote " dat wat je op enig moment wilt veranderen, neem je duidelijker waar dan al het andere " ....

Aanrader!

 
Nu heb ik het gehad!! Ik wil van mijn hsp af! Wie kan me helpen?

Ik ben altijd al een gevoelsmens geweest. (toen de term hsp nog niet bestond) Ik kan helemaal opgaan in iets en dan voel ik me heel goed. Dan moet er steeds iemand mij een opmerking geven waardoor ik in een diep dal val. Dat kan over alles gaan. Ik heb het nadeel dat ik een open persoonlijkheid heb, waardoor men denkt dat ik sterk ben en dan komt men tegen mij in als met een buldozer. Eigenlijk ben ik een angstig vogeltje (merel) dat heel erg kan schrikken. Als men mij een opmerking geeft klap ik dicht en sta ik als aan de grond genageld. Ik ga dan weg (weet niet welke indruk dat dan geeft) maar in mijzelf blijft dit als een slechte film herhalen en herhalen. Dan plots krijg ik inzicht in hoe ik had moeten reageren (of tegenargumenteren), maar dan is het te laat. Het lijkt wel of mijn hersenen stilstaan op zulk een moment. (=schrikreactie, bijnieruitputting) Een volgende keer is het weer net hetzelfde, ik kan niet leren van mijn fouten.

Ik heb al eens een cursus assertiviteitstraining gevolgd, maar daar ben ik niets mee. Bij een opmerking verlam ik.

Ik ben nu al een paar maanden aan het wappen. Hoopte dat ik erdoor sterker zou worden, maar gister weer zoiets meegemaakt. Ik heb er de hele nacht aan liggen denken en voel me nu depri. Ik heb niets verkeerds gedaan, (durf door mijn hooggevoeligheid niet buiten de lijntjes te kleuren) maar door een botte opmerking van iemand die de context niet kende voel ik me nu slecht.

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer

Forum statistieken

Onderwerpen
4.470
Berichten
499.157
Leden
8.630
Nieuwste lid
Rene Collaer
Word vaste donateur van dit forum

Vrienden

Terug
Bovenaan