Waarom willen mensen met gezondheidsproblemen vaak niet geholpen worden?

Ik doe gewon mijn ding en steek dat niet onder stoelen of banken.Mensen uit mijn omgeving weten hoe ik over voeding denk en ik vertel erover wanneer er naar gevraagd wordt.Ik heb er geen last van wanneer ze rotzooi eten.

Ze weten me wel te vinden op het moment dat het nodig is,de keuze is aan hen en niet aan mij.

 
Ik doe hetzelfde als Ad. Heel soms vraagt iemand me iets en dan geef ik het liefste informatie via de mail. En dan aan hun of ze meer willen weten of er naar gaan handelen. Het is niet alleen voeding waar men niet aan wil. Eigenlijk alles wat goed is voor een mens lijkt wel "taboe". Zo is een dierbare van mij voor de derde keer in dezelfde geweldadige relatie gestapt. Maar dit keer heb ik voorhand al gezegd dat ik er niets over wil horen. Alles wat niet goed is voor je trekt blijkbaar aan. Verslaving ten top!

 
Waarom wil ik mensen helpen.

Nou omdat ik bv eigenlijk wel een beetje boos was op een vriendin met een slechte gezondheid die altijd griepprikken kreeg ed dat zij zich niet meer in liet enten vanwege de aluminium ed. Dat zei ze nadat ik er voor uit kwam niet meer te willen vaccineren. Toen dacht ik meid, je vriendin heeft kleine kids, je kan goed met haar praten. Had me gewaarschuwd! Dat had ik wellicht mij er eerder in verdiept en dat had de kids wellicht een BMR bespaard!

Ik ben ook weleens geholpen. Andere mensen hebben mij ook geholpen om wakker te worden. Ik wil dat graag doorgeven. Is het niet om mensen onnodige chemo's te besparen of om iets kleins, dan wel dat deze wereld meer wakkere mensen kan gebruiken.

Dat betekend niet dat ik de wens heb om als een soort Jehova langs de deuren te gaan, maar ook wel een beetje zoals Food en Mood aangeeft in haar blog, omdat je enthousiast bent en mensen wil laten delen in het goede.

Ik ben niet het type dat iemand ziet verzuipen in de gracht en doorloopt, want er komt vast zo een ander aan en het is niet mijn probleem.

 
Ik had inderdaad zelf ook graag bruikbaar advies gekregen toen ik zo zoekende was en me zo slecht voelde.

Maar helaas rotzooien de meeste mensen in mijn omgeving maar wat aan wat betreft voeding en medicijnen ben ik er zelf naar op zoek gegaan en heb het gelukkig gevonden.

Ik was enorm enthousiast en wilde er met iedereen die maar luisteren wilde over praten. Ik ben enorm opgeknapt maar dat wil men niet zien. Men vindt vooral dat ik te extreem met voeding bezig ben, dus ik heb het opgegeven om mensen te "bekeren" op voedingsgebied.

Ik doe mijn eigen ding en als iemand me iets vraag over mijn manier van eten en ik denk dat hij er serieus meer over wil weten zal ik er over vertellen maar de rest zoekt het maar uit.

 
De mensen die mij geholpen hebben had ik zelf gevonden.

En de mensen waar ik echt van geleerd heb dat zijn vaak mensen geweest in mijn omgeving die gewoon van zelf het goede voorbeeld gaven. Ze hebben me het goede voorbeeld gegeven door wat ze deden en uitstraalde en niet door in goed of slecht te praten. Als ik een vraag stelde en ze wisten geen antwoord dan gaven ze geen antwoord. Het resultaat komt altijd van zelf boven water drijven.

Als ik denk mensen te kunnen helpen dan doe ik dat. Maar kijk eens in je leven hoe vaak je mensen echt geholpen hebt?

Ik ken ook mensen die willen helpen maar ze hebben nog nooit geholpen doordat ze gewoon zelf niet in balans waren.

 
Quote:
De mensen die mij geholpen hebben had ik zelf gevonden.



Dat is ook wel mijn ervaring. Maar om terug te komen op het voorbeeld van mijn vriendin, je moet niet in het geniep goed bezig zijn, want dan weet niemand je te vinden. Daarom heb ik ook overal hardop geroepen dat ik niet meer vaccineer. Voor mezelf en om het bekend te maken dat er mensen zijn die daar voor kiezen, niet vanwege het geloof, maar omdat ze denken dat dat beter is voor de kids. Wie weet gaat er dan iemand wel verder op zoek naar info na mijn voorbeeld. Ik kwam dus tot de ontdekking dat er best wel een aantal goede bekenden van mij zijn die ook niet vaccineren. Ik ben er van overtuigd als die dat ook allemaal aan de grote klok hadden gehangen ik de stelling vaccinaties zijn goed eerder was gaan betwijfelen.

Nu ik er allemaal zo over nadenk, hoef je inderdaad misschien alleen af en toe wat zaadjes omhoog te gooien en je eigen tuin te laten zien. Als de zaadjes in vruchtbare grond vallen komen mensen vanzelf wel terug.

De andere kant van de medaille is dan dus ook toezien hoe dierbaren in de klauwen van het farmamonster zitten en ze daar laten zitten.

Ik denk nog aan de laatste keer op het consultatiebureau. Het gegil van de kinderen (gewoonlijk is dat nooit zo, maar bij mijn 1e weigerbezoek dus wel) ging door merg en been en ik had er bijna een paar onder de arm willen nemen om ze in veiligheid te brengen. Ik moest mijn best doen om daar te blijven zitten en niet te gaan huilen. Ook een jongetje uit de groep van mijn zoon moest en die zat maar te huilen en te zeggen dat hij niet wilde. Volgens zijn moeder was dat altijd zo en hij kende ook mentale achterstand.....

 
Waarom mensen niet geholpen willen worden is omdat ze o.a bang zijn. Bang zijn om andere te vertrouwen. Bang om hun angst los te laten en hun zelf te laten zien. Helaas zijn heel veel mensen bang, omdat ze geloven in onwaarheden.

Ik zeg wel eens iedereen is bang en we leven in angst maar dat is een onwaarheid. Dat is wat ik me laat aanpraten. Ik zie iets en neem de angst en onzin over door mee te gaan met een ander. Ik blokte de mensen af die geïnteresseerd waren in mijn gevoel.

Ik koos voor de optie om te vluchten en daar had ik drie manieren voor. Ik ontweek mensen. Ik vertelde leugens door mijn gevoelens te manipuleren. Of ik werd boos en ging misschien wel schreeuwen.

 
Dit zou best wel eens kunnen Charade. Ik denk dat daar ook de verborgen agressie van mijn ouders in hun reacties vandaan komt en mijn frustratie, boosheid en verradenheid omdat ze mij blijkbaar niet vertrouwen.

Het gooit me tegelijkertijd ook weer terug op mezelf. Ik wel eens gelezen dat als je boos bent op een ander, dat vaak is om een tekortkoming in jezelf. Hier schuilt volgens mij een grote waarheid in.

In elk geval ervaar ik die verborgen agressie van mij ouders als kwetsend.

Ik heb vandaag dan ook veel aan jouw advies gedacht Poekie, maar ik denk dat de relatie al te veel verstoord is. Ik heb het gevoel als ik de relatie wil verbeteren ik mezelf ook open moet stellen en na de voorgeschiedenis pas ik voor deze vorm van sadisme.

 
naief wrote:
Ik wel eens gelezen dat als je boos bent op een ander, dat vaak is om een tekortkoming in jezelf.



Juist, je eigen emotie slaat altijd op jezelf. Het duidt een blokkade aan in jezelf. Alleen jij kan hiervoor de verantwoordelijkheid nemen. De meeste mensen projecteren die verantwoordelijkheid op een ander. Het is immers de ander die het hen aandoet, althans, zo is de redenatie. Maar ondertussen houden die mensen zichzelf voor de gek. Het lastige is dat als je je hiervan bewust wordt, je niet meer de makkelijke weg kan bewandelen, want je weet dat dat een doodlopende weg is. Zelf verantwoordelijkheid nemen voor je eigen ervaring van het leven vergt nogal wat, maar de beloning is er ook en dat is namelijk dat je niet afhankelijk bent van anderen. We kunnen de dingen zelf aanpakken door onze visie erop onder de loep te nemen. Je ouders verander je niet, maar als je door weet te dringen tot je eigen rol in de relatie met hen, dan heb je de sleutel gevonden en kan je beginnen je er los van te worstelen. Dat is een kwestie van een lange adem in de meeste gevallen, maar zeer de moeite waard. Je zal zien dat als jij steeds meer los komt van het patroon tussen jou en je ouders, dat je ouders ook anders gaan reageren. Uiteindelijk zal je niet meer door hen geraakt worden, omdat je alles hebt opgeruimd. Go for it!

 
Moondust, jij vermijdt elke vorm van emotie, waardoor er alleen maar een kille leegte achterblijft. Mocht jij ooit een keer boos worden, dan zal er een regelrechte beerput van onderdrukking uitkomen! Dan kun je beter af en toe een keer kwaad worden, want dan ben je het kwijt.

Mike

 
ik ben het er niet mee eens. Moondus vermijd niet de emotie, maar moondust heeft controle. Hij denkt wat hij wilt denken en gaat misschien niet zomaar mee als hij dat niet wil.

Mediteren helpt daarom om rust te ervaren in onrustige situaties. Als je goed kunt mediteren dan kun je dat zelfs als je boos bent.

Boosheid is voor mij net zo stom als angst en is onnodig in deze wereld. Heeft boosheid wel eens geholpen? Ik zeg nee. Als je mediteert dan krijg je ook meer compassie voor andere. Lach als er iets te lachen valt en huil als er verdriet is.

Wees ook boos als je daar behoefte aan hebt, maar doorgaans is boosheid aangeleerd net zo als angst. Emoties zijn soms aangeleerde gedachtes.

Van nature zou de mens niet zo vaak boos of angstig zijn. Het is slechts een alarmsysteem. Veel mensen vinden bezittingen belangrijk. Zodra ze wat af moeten staan waar ze geen controle over hebben worden ze boos. Boos om hun echo.

(Ik vind theo maassen ook zo leuk. Hij maakt soms mensen boos, omdat hij het leuk vindt. Hij vindt het zelf een onzinnige emotie.)

 
Mediteren betekent niet dat je aan het mediteren bent in de zin van dat je dat doet. Mediteren is niets anders dan gewoon jezelf zijn, het is niets doen, alleen maar zijn.

En emoties hebben veel invloed op je ademhaling. Door buikademhaling wordt je van je hoofd naar het centrum van je lichaam getrokken en dan ben je niet steeds maar weer verstandelijk bezig om te proberen hoe je je emoties moet onderdrukken maar in plaats daarvan VOEL je die emotie, daarom is het bij mediteren ook zo belangrijk dat je met de buik ademhaalt zodat je contact komt met je GEVOEL.

En wat Mike zegt klopt wel. Je kunt beter boosheid uiten dan met alle geweld jezelf proberen stil te houden want dan verkramp je jezelf van spanningen, deze spanningen gaan dan in je lichaam vastzitten en doet de ademhaling ernstig blokkeren, waardoor het lichaam met nog minder zuurstof moet doen en het levensenergie geblokkeerd raakt. Niet voor niets wisten Chinezen heel erg lang geleden al dat boosheid met vuurenergie te maken had en dat teveel vuurenergie tot dodelijke hartproblemen kan leiden!

Gezondheid,

 
ik ben het eens maar het denken is vaak aangeleerd waardoor je boos wordt. De reden dat we boos zijn zit hem in het denken.

Dus als je soepeler leert denken dan ben je ook minder snel boos.

Leef in het nu en leef vanuit je gevoel dan wordt je al een stuk soepeler. Ik weet uit ervaring dat bezittingen ook frustraties en boosheid kunnen opleveren.

Het zal in deze westerse wereld alleen maar erger worden, omdat we vaak maar meer en meer denken te willen.

Boosheid is ook angst. Er komt iets dat je niet wilt. Je denkt dat er geen verandering mogelijk is. Die mogelijkheid is er maar je bent gewoon te angstig!

 
Charade,

Emoties verwerken doe je niet met je "denken", het "denken" is juist de meest grootste obstakel bij het verwerken van emoties.

Als je steeds beter in contact komt met je gevoel dan verwerk je je emoties vanzelf veel beter en wordt je er juist sterker door in plaats van dat je slachtoffer wordt van je emoties want dat heeft met "denken" te maken, wat nauw samenhangt met geblokkeerde ademhaling en in je hoofd zitten, waardoor je geen contact met je gevoel kunt maken en veel moeilijker is om je emoties te verwerken want het "denken" onderdrukt de emoties.

Gezondheid,

 
Ik bedoel het waarnemen en de verwerking daarvan. Wat je waarneemt dat doen je hersnen en die kunnen je op een verkeerd spoor zetten doordat je iets aangeleerd hebt.

De kleur groen is groen, maar als ik nu geleerd hebt dat die kleur groen die we waarnemen blauw is dan zien we het zelfde maar denken toch iets anders. Waarnemen is ook denken.

De emotie boosheid zit van nature in de mens maar zoals wij het gebruiken is het overdreven. Als iemand dat niet in wil zien en meegaat met alles dan heeft die persoon alleen zich zelf daar mee. Als een bozig iemand nadenkt dan is hij boos om niets. Boos voor zijn eigen angst om iets los te laten.

 
Charade,
Quote:
Ik bedoel het waarnemen en de verwerking daarvan. Wat je waarneemt dat doen je hersnen en die kunnen je op een verkeerd spoor zetten doordat je iets aangeleerd hebt.

De kleur groen is groen, maar als ik nu geleerd hebt dat die kleur groen die je ziet blauw is dan zien we het zelfde maar denken toch iets anders.


Ja, ik snap hem. De conditionering van het denken heet dat :)

 
We veranderen ook continu allen veranderen onze gedachtes vaak niet mee. Gevolg is boosheid en angst om iets aan te passen.

Denk maar eens aan een relatie dat niet loopt. Of je past je conditionering van het denken aan, of je ontbreekt de relatie. In beide gevallen blijf je veranderen. Verander je geen van beide dan komt er frustratie die lang in je lichaam kan blijven zitten, of die je dan direct tot uiting brengt.

 
Quote:
We veranderen ook continu allen veranderen onze gedachtes vaak niet mee. Gevolg is boosheid en angst om iets aan te passen.

Denk maar eens aan een relatie die niet loopt.


Ja, het ego wordt dan niet meer bevredigd, het gaat niet zoals het ego wil en dan wordt het boos, maar natuurlijk is het ook bang(angst) voor verandering want dan heeft het ego geen houvast meer.

Zo is het ook met overstappen van de ene ongezonde voedingspatroon naar de andere maar veel gezonder voedingspatroon, dat zal bij heel veel mensen ook veel weerstand van het ego oproepen.

Gezondheid,

 
Het draait dus weer om eenvoud. Alleen is het een hele puzzel om alles weer op een rijtje te krijgen. Daarom zijn kinderen zo gemakkelijk zij zitten nog normaal in elkaar. We hebben ons zelf veel te veel wijs gemaakt.

 
Charade,
Quote:
Het draait dus weer om eenvoud. Alleen is het een hele puzzel om alles weer op een rijtje te krijgen. Daarom zijn kinderen zo gemakkelijk zij zitten nog normaal in elkaar. We hebben ons zelf veel te veel wijs gemaakt.


Correct :)

Dat is ook de reden waarom ik niet eens ben als mensen zeggen dat volwassenen de juiste voorbeelden zijn voor kinderen. Dat zou eigenlijk wel zo moeten zijn, maar als ik mensen om mij heen zie en wat ik allemaal wel niet aantref op forums zoals www.nujij.nl dan moet ik tot conclusie komen dat veruit de meeste volwassenen echt voorbeelden voor niks zijn.

Voor mij zijn kleine kinderen de juiste voorbeelden. Spontaan, creatief, eerlijk, puur, onbevangen, onschuld en speels, ze zijn echt zoals ze zijn en zijn ook echte mensen, geen geprogrammeerde robotten zoals de meeste volwassenen. Als je een volwassene tegenkomt met al deze kinderlijke eigenschappen dan heb je een echte wijze gevonden.

Gezondheid,

 

Forum statistieken

Onderwerpen
4.470
Berichten
499.078
Leden
8.630
Nieuwste lid
Rene Collaer
Word vaste donateur van dit forum
Terug
Bovenaan