Ikke, als ik jouw posts lees, blijf ik me eigenlijk best wel verbazen. Ik heb je al vaker dan eens tot de conclusie zien komen dat je omhoog mag met je koolhydraten. Wat is het dan toch dat je zo tegenhoudt om het te DOEN en te ERVAREN? Het lijkt alsof je iedere keer oprecht verbaasd bent dat je misschien toch nog vrij laag in de koolhydraten zit, terwijl het volgens mij echt geen nieuws meer voor je kan zijn.
Het is niet mijn bedoeling om je aan te vallen of wat dan ook, maar zoals ik je hier zie schrijven, lijkt het verdacht veel op de blinde vlek van anorecten. Ik hoef jou niet te vertellen hoe het er aan toe gaat als die hun menu moeten opbouwen... Of misschien wel, want ik neem in je schrijven exact hetzelfde waar.
Op basis van de dingen die je schrijft, twijfel ik af en toe echt of je je AN niet hebt ingeruild voor ON (orthorexia).
Of je jezelf en je eigen lichaam wilt vergelijken met wat Rapunzel eet, is je eigen keuze. Of je je eten wilt afwegen moet je ook zelf weten (hoewel ik toch erg benieuwd ben wat er gebeurt als je 32, 35 of misschien zelfs wel 40 gram quinoa eet).
Maar als ik je soms zie schrijven wat je anders zou willen zien aan je gezondheid, vraag ik me af hoe reëel het is om te blijven wensen.
Ik heb Mike al eens iets zien schrijven in de trant van "wie niet leert van zijn geschiedenis, is gedoemd deze te herhalen" en ik zou graag bij hem aansluiten met een citaat van Einstein: "De definitie van waanzin is steeds hetzelfde blijven doen, maar een ander resultaat verwachten".
Hoewel ik niet belerend wil overkomen, zou ik me, als ik in jouw positie stond, toch eens afvragen of op deze (obsessieve?) manier bezig zijn met voeding niet gewoon weer een afleidingsmechanisme is voor wat er dan ook achter jouw eetstoornis heeft gezeten/zit...
Het is niet mijn bedoeling om je aan te vallen of wat dan ook, maar zoals ik je hier zie schrijven, lijkt het verdacht veel op de blinde vlek van anorecten. Ik hoef jou niet te vertellen hoe het er aan toe gaat als die hun menu moeten opbouwen... Of misschien wel, want ik neem in je schrijven exact hetzelfde waar.
Op basis van de dingen die je schrijft, twijfel ik af en toe echt of je je AN niet hebt ingeruild voor ON (orthorexia).
Of je jezelf en je eigen lichaam wilt vergelijken met wat Rapunzel eet, is je eigen keuze. Of je je eten wilt afwegen moet je ook zelf weten (hoewel ik toch erg benieuwd ben wat er gebeurt als je 32, 35 of misschien zelfs wel 40 gram quinoa eet).
Maar als ik je soms zie schrijven wat je anders zou willen zien aan je gezondheid, vraag ik me af hoe reëel het is om te blijven wensen.
Ik heb Mike al eens iets zien schrijven in de trant van "wie niet leert van zijn geschiedenis, is gedoemd deze te herhalen" en ik zou graag bij hem aansluiten met een citaat van Einstein: "De definitie van waanzin is steeds hetzelfde blijven doen, maar een ander resultaat verwachten".
Hoewel ik niet belerend wil overkomen, zou ik me, als ik in jouw positie stond, toch eens afvragen of op deze (obsessieve?) manier bezig zijn met voeding niet gewoon weer een afleidingsmechanisme is voor wat er dan ook achter jouw eetstoornis heeft gezeten/zit...
