Stress

Losse flodder: het niet willen hebben van stress, zelfs al ben ik bijnieruitgeput) is voor mij niet altijd een graadmeter (meer?) voor me om dingen wel of niet op te zoeken: stress is vervelend, maar het is ook niet dodelijk. Het leven is mij te kort en te mooi om altijd maar stress koste wat kost uit de weg te willen gaan. Er zullen nog veel situaties zijn in mijn leven dat ik niet de mogelijkheden zal overzien, maar stel ik overwin mezelf door het aantal opties te vergroten van waar ik op kan terugvallen: dan geeft dat ook heel veel voldoening. Alleen al iets van een vertrouwen hebben dat er altijd wel weer een oplossing komt: dat zou hem toch moeten doen... Of dingen doen die ik leuk vind al weet ik verder van voor niet dat ik van achter leef: wat maakt het uit.
 
Met je laatste opmerking ben ik het wel weer eens, het vorig stukje niet. Het is niet nodig om in mensen te gaan graven. Centraal moet een problematiek van de cliënt staan en daar moet aan gewerkt worden. Niet wat een zgn. therapeut als probleem ziet. Dan kan een diepgaande therapie wel jaren duren.
Dan wordt het alleen maar erger en erger.
Zo kan een probleem van de een, een kracht van de ander zijn. Bv. assertief zijn kan als kracht gezien worden, maar ook als probleem. Als iemand niets durft EN DAT ALS PROBLEEM ERVAART, moet hij aangezet worden tot assertiever gedrag. Echter, iemand die zeer assertief is, EN DAT ALS PROBLEEM ERVAART, moet daarop gecoacht worden. Steeds moet gekeken worden naar de dieper liggende gedachten erachter. Die zijn meestal heel anders dan de eerste vraagproblematiek. Maar teruggaan naar jeugd etc. is vaak alleen maar zeer schadelijk. Men kan wel altijd bij mensen problemen uit het verre verleden vinden. Voor je het weet, ben je door een therapie in een trauma geraakt. Dan heeft de therapeut weer meer werk!
Ik heb het op mijn (niet meer actieve) website uitgelegd.
http://www.empowarance.com/
Er zijn ook hele goede boekjes te verkrijgen zoals:
Bert van Dijk
De mythe van perfectionisme
Waarom gaat het nou nooit eens vanzelf - De mythe van het leien dakje
Waarom niet iedereen mij leuk hoeft te vinden - De mythe van de lovejunk
De rampenfantast - De mythe dat altijd alles fout gaat (een goeie voor mij :) )
De mythe van de moraalridder - ten strijde tegen fatsoenrakkers, betweters en hufters
Ook goed, van Theo Ijzermans en Roderik Bender:
Hoe maak ik van een olifant weer een mug?
Beren op de weg, spinsels in je hoofd.
En de topper onder de Nederlandse boeken hierover:
Jan Verhulst - Gezond verstand als therapie.

Ik heb er nog wel meer in mijn boekenkast, maar het is teveel om op te noemen.
Dorothé
 
PS: Laatste opmerking van jouw bedoelde ik niet, maar die daarvoor zelfs alweer.
Door het schrijven is er weer een stuk van jouw tussendoor gekomen.
Dorothé
 
Stress hangt nauw samen met je perceptie of interpretatie vd realiteit. En dit hangt weer heel nauw samen met je gedachtengang en je gevoelsbeleving.

Als je dit kan veranderen, vermindert ook de stress.
Daar bestaan technieken voor zoals het efficiënte reframing (zelf ingezien).

Je gedachten vormen je realiteit. Als je denkt dat iets een bedreiging vormt, of je denkt dat je niet zonder kunt, dan wilt je lichaam dus actie ondernemen (vluchten of vechten) en dus ervaar je stress.

Is je stressniveau hoog en intens genoeg kan je hart en of andere organen het begeven. De duurtijd en de intensiteit ervan zijn allesbepalend.

Wijsheid die ik geleerd en ondervonden heb.
 
Voor je het weet, ben je door een therapie in een trauma geraakt.

hoi Godsgeschenk: dat lijkt me sterk: een trauma aanraken door een herinnering is wat anders dan in een trauma geraken. Therapie is niets anders dan een hoge drukpan voor het normale leven. Daarin zoeken mensen onbewust vaak toch weer dezelfde situaties op om zichzelf van hun trauma's e.d. te helen. Soort groundhog day (= de film).
 
Het is misschien wat sterk uitgedrukt.
Wat ik echter wil zeggen is, dat als je diep gaat graven, wat in vele therapieën gebeurt, kom ja altijd weer zaken tegen die je al achter je gelaten had. Dat is heel normaal. Als je daar dan aan gaat werken, dan ga je daar de nadruk op leggen en de therapeut gaat daar dan zo mee aan de gang, dat het helemaal weer opnieuw naar boven komt. Zulke therapieën zijn vaak een "van de regen in de drup" geraken.
Dorothé
 
Ik denk dat dat per persoon weer verschilt.
Komt ook best voor dat iets, wat je dacht te hebben verwerkt/vergeten, eigenlijk toch nog je gevoelens/zelfliefde/manier van leven beinvloed, maar je je hier niet van bewust bent.

Je kan het dus nodig hebben om het weer op te graven, om zp verder te kunnen
 
Zulke therapieën zijn vaak een “van de regen in de drup” geraken.

Er zijn uiteenlopende redenen waardoor het er de schijn van heeft dat therapie uitzichtloos lijkt of ook echt is net zo goed als dat er meerdere redenen voor kunnen zijn dat mensen onterecht het idee kunnen koesteren dat therapie aan hen niet besteed is of dat dat ook echt klopt dat het een onbegonnen zaak is.

-Een therapeut heeft op een bepaald punt een onverwerkt probleem (geen enkele therapeut en geen enkel mens is perfect) en op dat punt kan die onmogelijk een ander helpen die mogelijk/ misschien wel juist met een vergelijkbaar probleem rondloopt;
-Mensen met een diepgewortelde persoonlijkheidsstoornis zie je zowiezo nooit op vrijwillige basis in therapie omdat die problemen in relaties per definitie toeschrijven aan de ander;
-Als mensen in de herfst van hun leven zitten of zwaar getraumatiseerd zijn is een leven omgooien soms/vaak te veel gevraagd nog als ze daarvoor de moed / draagkracht niet hebben;
-Iets kan eruit zien als zou een leven van de leven in de drup geraken, terwijl het evengoed in dat specifieke geval juist een vooruitgang betreft: de last die iemand ondervindt van een bepaalde move in zijn of haar leven hoeft niet de graadmeter te zijn voor of er wel of geen sprake is van vooruitgang in de persoonlijke ontwikkeling al moet situatie altijd wel draaglijk blijven;
 
Ik geef alleen maar een manier aan hoe mensen het beste geholpen kunnen worden.
Er is niet een weg naar Rome, maar meerdere.
Alleen moet men soms toch afwegen wat het meest succesvol is.
Dorothé
 
Multitasken is niet goed voor je hersenen: http://articles.mercola.com/sites/articles/archive/2016/01/21/simple-productivity-tips-tricks.aspx?e_cid=20160121Z1_DNL_art_1&utm_source=dnl&utm_medium=email&utm_content=art1&utm_campaign=20160121Z1&et_cid=DM97891&et_rid=1324141571%0A
 
Door het constant brandend gevoel doorheen heel mijn lichaam kan ik nachten aan een stuk niet slapen. Hetzelfde gevoel heb ik overdag maar door bezig zijn en bewegen voel ik dat iets minder.
Het is verschrikkelijk slopend en deprimerend natuurlijk.
Absoluut geen sprake meer van enige stressweerstand.

Ik moet weten wat dit precies is om gericht er iets aan te kunnen doen.

Wat ik vermoed: een tekort aan het ontstekingsonderdrukkend cortisol, dus veel te weinig cortisol aanmaak meer. Dus ik zit in fase 4 als volgende klopt:

fase1: stress = extra cortisol
fase2: langdurige stress = overmaat aan cortisol
fase3: chronische stress = cortisol daalt door verdere bijnieruitputting
fase4: chronische stress = cortisoltekort door extreme bijnieruitputting

Te weinig cortisol betekent te weinig tegengaan van ontstekingsreacties door histamine en adrenaline veroorzaakt.

Heb ik het bij het goede eind?
 
Als je vermoedt dat je cortisol te laag is zou ik een cortisol dagcurve laten testen door middel van een speekseltest. Voor het zelfde geld is het iets heel anders, zo voorkom je dat je de komende tijd veel energie verspilt aan iets dat niet het probleem is.
 
Misschien geven je bijnieren juist te veel gas en verkeer je in een constante staat van 'opvliegers'.

Mike
 
Waar kan je een cortisol dagcurve laten doen? En hoe betrouwbaar is dat?
Mensen hier die er ervaring mee hebben?
Ik hoor het graag.
 
Hoi Femke ,

Zelf heb ik slechte ervaring met medivere. De cortisol test heb ik via hun laten doen maar die hadden ze zoek geraakt, het was in elk geval een gedoe. Toen ik om een nieuwe test vroeg hadden ze mijn test opeens gevonden na wekenlang onder weg te zijn geweest.

Ik ga daar in elk geval nooit meer een test laten, wat jij verder wilt doen is aan jou. Maar dit was mijn ervaring.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer

Forum statistieken

Onderwerpen
4.469
Berichten
498.775
Leden
8.630
Nieuwste lid
Rene Collaer
Word vaste donateur van dit forum

Vrienden

Terug
Bovenaan