Voordat de mens vuur ontdekte fermenteerde hij vlees. Aan het menselijke spijsverteringsstelsel is duidelijk af te lezen dat hij geen pure carnivoor is. Carnivoren hebben een bijzonder kort darmstelsel en scherpe tanden waarmee ze vlees kunnen scheuren. Roofdieren in het wild duiken meteen in de buikholte van een prooidier en schrokken de vitale organen zo snel mogelijk naar binnen, om te voorkomen dat andere 'kapers op de kust' (gieren, jakhalzen, etc.) zich aan dit maal eveneens tegoed doen.
De mens liet (en laat) zijn vlees 'afsterven', een rijpingsproces (fermentatie) dat zorgt voor een voorvertering van het vlees. Vegetariers hanteren dit vaak als argument en noemen dit oneerbiedig 'kadavervlees'. Ze gaan echter voorbij aan het feit dat de mens de plantenvezel cellulose evenmin kan verteren en om die reden ook traditioneel planten fermenteerde voor voorvertering van de cellulose. Zo is de term 'salade' ontstaan, die slaat op rauwe, gepekelde groente (sal-ade, slaat op zout). Eet men dan ook 'kadaverplanten'? Nee, het kwetsbare spijsverteringsstelsel van de mens laat simpelweg niet toe dat we ongefermenteerd vlees en groente goed kunnen verteren.
Verhitting (koken) is een tweede optie en men is zeer waarschijnlijk op het idee gekomen doordat sommige dieren te laat waren om te vluchten voor een bosbrand en zo gekookt werden. In het wild doen andere dieren zich overigens ook tegoed aan dergelijk gekookt vlees.
Dit maakt ons dus wezenlijk anders dan katten, die pure carnivoren zijn en gemaakt zijn voor de consumptie van rauw vlees (en rauwe melk). De les die uit het onderzoek van Pottenger moet worden getrokken is dat als een levend organisme (in dit geval katten) niet eet waarvoor het ontworpen is per generatie razendsnel degenereert. Ook bij de katten ging het om overmatige bewerking van het voedsel. Wat die bewerking inhoudt verschilt per organisme, maar zodra hun voedsel gedenatureerd wordt vertonen alle organismes soortgelijke lichamelijke en gedragsgeneratie.
Mike
