Kanker

Mike, ik heb even een vraagje.

Ik heb dat boek van Pim van Lommel. Hier lees ik ook over quantumfysika.
Hier heb ik me toen ik begin 20 was al eens mee bezig gehouden met boeken van Deepak Chopra.
Nu dacht ik, waarom niet weer eens een boek van hem. Ik heb nu net een boek gekocht wat ik denk dat interessant is
https://www.bol.com/nl/f/leven-na-de-dood/38123034/
Ken je Deepak Chopra? En zo ja, wat vind je van hem?

Dorothé
 
Vind je dat bv. hierom
https://kloptdatwel.nl/2015/05/20/new-age-goeroe-deepak-chopra-brengt-moderne-kwakzalverij-tegen-alzheimer/

en dit
Chopra’s alternatieve geneeswijze voor Alzheimer bestaat uit een combinatie van yoga, meditatie, vegetarisch eten en goed slapen

Tja, dan heb ik dat boek voorbarig voor niets gekocht, ik ga me niet in onzin verdiepen. Maar ik ben toch nog benieuwd naar je mening hierin. Ik respecteer je mening ten zeerste, dat weet je.

Dorothé

 
Okay, daar heb ik i.d. in het verleden heel veel van gelezen. Ik wist niet beter. Die fout wil ik dus niet meer maken. Dat boek gaat dan op de hoop boeken die ik sowieso weg wil gaan doen. Ik heb veel te veel en behoud alleen wat echt wat inhoudt.

Jammer, maar het zij zo. Dan maar verder in het boek van Lommel.

Bedankt voor je uitleg.

Dorothé
 
Dorothé

Als je dat boek net besteld hebt heb je 14 dagen om het weer terug te sturen. Dan krijg je gewoon je geld terug. Denk zeg het maar. Weg gooien is in dit geval doodzonde als je er niks aan hebt.
 
Hoi Binc,

Ja, het is nog niet eens binnen. Ik heb nog nooit iets teruggestuurd, maar het is i.d. een goede optie.

Bedankt,
Dorothé
 
Ja, dat is heel mooi.
Het steunt me zeer. Het geeft me een steeds groter bewijs dat het bewustzijn niet ophoudt. Ik heb er mijn moeder wel niet mee terug, maar ik hoop dat ze er dus nog is in een andere vorm (non-lokaal zoals Pim beschrijft).

Het zijn veel blz. en ik ben pas op zo'n 250 blz. en ben stiekem al een beetje vooruit aan het lezen in het hoofdstuk van de quantumfysica.

Dit boek gaat niet op de stapel van boeken die weg kunnen, dit is een zeer waardevol boek.
Ik ben blij voor de tip die je lang geleden eens gegeven hebt omdat ik zo bang was voor de dood en het verlies van geliefde mensen.

Het lijkt vreemd, maar met de dood van mijn moeder is mijn eigen angst minder geworden. Ik weet niet waarom.

Dorothé
 
Toen mijn moeder ziek was, had ze het vaker over Sjoukje Hooymaayer. Ze zei dat die ook kanker had en niets meer daaraan deed.

https://www.rtlnieuws.nl/rtlboulevard/artikel/4148116/ontroerende-afscheidsbrief-sjoukje-hooymaayer-wil-geen-behandeling

Mijn moeder heeft alles uit de kast gehaald om te genezen. Ik was sterk tegen de therapieën die ze koos; 2 Chemo-kuren, meerdere bestralingen en immunotherapie. Ze heeft geen enkele dag van levenskwaliteit meer kunnen genieten, alhoewel men dat haar wel versprak. Een ding was wel positief: ze hoopte op verbetering, ze hoopte op overleven. Hiermee kon ik de bewandelende weg van mijn moeder accepteren. Helaas ging ze niet op mijn opties in.

Nu hoor ik dat Sjoukje ook overleden is.
https://www.volkskrant.nl/cultuur-media/sjoukje-hooymaayer-speelde-haar-laatste-voorstelling-het-was-prachtig-van-vreselijkheid-~bc95f180/

Ze heeft misschien wel een betere levenskwaliteit mogen behouden tot aan het einde, maar had dus al alle hoop opgegeven.

Nu vraag ik me dan toch af, wat is de betere weg geweest? Leven met hoop in slechte omstandigheden of zonder hoop met betere kwaliteit?

Dit is een zeer moeilijke kwestie en waarschijnlijk per persoon te maken.

Ikzelf zou zeer zeker wel therapie doen, maar zeker geen van de gangbare therapieën.

Vreselijk dat deze ziekte zo velen treft.

Dorothé
 
Lees ook eens wat die Sjoukje zegt:
https://www.volkskrant.nl/cultuur-media/sjoukje-hooymaayer-speelde-haar-laatste-voorstelling-het-was-prachtig-van-vreselijkheid-~bc95f180/

Ik vind het echt heel wijzen woorden, hoe ze over gangbare kankertherapieën denkt.

Dorothé

 
Dorothé,

Ik vroeg mij af, toen jou moeder te horen kreeg dat ze deze ziekte had, hoe was toen haar kwaliteit van leven? Is het na de chemo beter gegaan of bergafwaarts? Ik heb niet alles gelezen en mee gekregen over je moeder.

Als ik kijk naar mijn moeder was ze energieker voor de chemo die ze heeft gehad. Ze heeft destijds ook stamcel therapie gehad. Maar nu jaren later is ze nog steeds in remissie ondanks dat de levensverwachting na chemo alsnog 5 jaar was. Ze is nu heel snel moe en buiten adem en zo nog wat dingen. Tintelingen die nooit meer weg zijn gegaan.

Ik vraag mezelf ook continue af hoor wat nu beter zou zijn geweest. Wel of geen chemo. Mijn gevoel zegt van niet.
 
Heeft vergiftiging door verdund mosterdgas OOIT bijgedragen aan een betere levenskwaliteit?

Mike
 
Zover ik mijn moeder begrijp is het dubbel. Ze heeft erover gedacht het niet te doen. Uiteindelijk koos ze ervoor het wel te doen. De bot pijnen zijn wel weg. Maar conditie is waardeloos. Voor de chemo had ze betere conditie maar veel pijnen.
Het is zoals Dorothé zegt altijd een persoonlijke keuze. Wanneer ze het niet had gedaan zal ze zichzelf altijd af vragen of de pijn was gebleven.
 
Binc,

Ze is een paar dagen nadat ze het te horen kreeg met de chemo begonnen. Natuurlijk had ze de ziekte al langere tijd, zonder dat wij er besef van hadden. Uiteindelijk bleek dat ze geen leukemie had, maar een vorm van non-hodgkin lymfoom.
Ik kan wel zeggen dat nadat ze met de chemo begonnen is, het meteen een grote ellende was. Niet de dag daarna natuurlijk, maar vrij snel en de levenskwaliteit is nooit meer teruggekomen. Pure ellende dus. Vreselijk. En ze ging maar door... Mijn moeder had echter een hele sterke wil om beter te worden en angst voor de dood, daarom heeft ze dit nog 1,5 jaar weten vol te houden op een leeftijd van 85 jaar.

Dorothé
 
Ik kan mezelf er alles bij voorstellen hoe je je voelt als je als dochter er zo dichtbij staat en ermee geconfronteerd word ja. Helemaal omdat je het zelf waarschijnlijk anders zou doen en je geconfronteerd word met de gevolgen van chemo. Zo te lezen heeft ze een zeer sterke wil gehad om door te gaan.

Bij mijn moeder ging het iets anders. Die kreeg wel te horen dat er sprake was van ziekte van kahler. Alleen was behandeling niet aan de orde. Pas wanneer de plasmacellen zouden gaan woekeren kwam chemo ter sprake. Zo heeft ze nog lang gelopen met bot pijnen alvorens de plasmacellen gingen woekeren en ze uiteindelijk aan de chemo en stamceltransplantatie ging.
Met als resultaat dus geen bot pijn meer maar nog altijd doodmoe.
Tijdens de behandelingen wilde ik alles haarfijn uitgelegd hebben over de medicijnen meest er ging gebeuren van de artsen. Had jij dat ook? Ook zoekende naar andere oplossingen?

Weet je, er zijn mensen in mijn omgeving die volledig genezen zijn door chemo en alweer jaren zonder enige klacht daarvan een normaal leven hebben. Maar ik begrijp gewoon niet hoe zo een chemo iemand geneest. De chemo stopt de kwaadaardige celdeling maar ook de goeie.
 

Forum statistieken

Onderwerpen
4.463
Berichten
493.684
Leden
8.626
Nieuwste lid
RobertApank
Word vaste donateur van dit forum
Terug
Bovenaan