Filosofe Andrea Speyerbach: ,,Ik werd regelmatig woedend lastig gevallen als ik m’n hondje uitliet omdat honden kennelijk onrein zijn.” © FRED LIBOCHANT
Andrea (37) overweegt juridische stappen als grenzen open gaan: ’Dwing bescherming van onze cultuur af via rechter’
DORDRECHT
Wierd Duk
Een rechtszaak beginnen voor het behoud van de Nederlandse cultuur en identiteit. Het begon als een gedachte-experiment, zegt filosofe en auteur Andrea Speyenbach (37), maar sinds zij in een podcast de suggestie opwierp kreeg ze van verschillende kanten enthousiaste reacties en denkt ze: ’Waarom niet?’
Speyerbach studeerde filosofie aan de Universiteit van Amsterdam. Nu is ze huismoeder en bezig met een essayreeks over de geschiedenis van de representatieve democratie.
Wat ’links’ kan, bijvoorbeeld toen milieuclub Urgenda met succes de Staat aanklaagde omdat de activisten vonden dat Nederland niet genoeg doet om klimaatverandering tegen te gaan - wat volgens Urgenda een schending was van mensenrechten, zoals het recht op leven en een gezond milieu – dat zou conservatief Nederland toch ook moeten kunnen?
Dwing de overheid via de rechter om de oorspronkelijke leefwereld van de Nederlanders, die als gevolg van de massa-immigratie zozeer onder druk staat, te beschermen.
Beroep op de mensenrechten
,,Iedere individuele immigrant kan na aankomst in Nederland een beroep doen op de mensenrechten om bijvoorbeeld via de rechter uitzetting te voorkomen”, zegt Speyerbach, in een grand café in Dordrecht. ,,Neem die recente uitspraak van de Raad van State: alleenstaande, mannelijke asielzoekers mogen niet worden teruggestuurd naar België omdat zij daar op straat zouden belanden. Uitzetting zou in strijd zijn met de mensenrechten.”
„Als vrouw, homo of Jood kun je niet meer over straat zonder bang te zijn”
Andrea Speyenbach
„Maar hoe zit het dan met ónze collectieve rechten, van de mensen die hier al zijn: hebben wij het recht om níet cultureel en demografisch te worden vervangen? Heb je recht op behoud van immaterieel cultureel erfgoed en horen daar de Nederlandse cultuur en de Nederlandse identiteit bij?”
Speyerbach ervoer zelf hoe haar wereld in Amsterdam drastisch veranderde. ,,Ik werd regelmatig woedend lastig gevallen als ik m’n hondje uitliet omdat honden kennelijk onrein zijn. Als vrouw, homo of Jood kun je er niet meer over straat zonder bang te zijn.”
„Wat is dat voor gekkenhuis? Je hebt ook geen idee meer wie er om je heen woont. Wij zijn uiteindelijk uit Amsterdam weg gegaan.”
Breed gedragen onvrede
De politieke revolte in 2023, toen de PVV de grootste partij werd, was uitdrukking van die breed gedragen onvrede, zegt Speyerbach. ,,Dat was een soort schreeuw om hulp van al die mensen die hetzelfde ervaren als wij.”
„En wat is de reactie van de gevestigde orde? Die concentreert zich op die 1 of 2 procent extreemrechtse kiezers en waarschuwt voor het ’populistische gevaar’. Ze zijn compleet blind voor de redenen voor die opstand. Een fraaie manier om de eigen verantwoordelijkheid te ontlopen.”
Die kiezersopstand kwam niet uit de lucht vallen, zegt de filosofe. ,,Die was een reactie op het feit dat te veel mensen de indruk hebben dat de liberale rechtsorde er niet voor hen is; dat de politiek en het recht hen niet beschermen.”
„Alle pogingen om die onbalans via de politiek te herstellen lopen vast in regels en procedures, die feitelijk een progressief waardensysteem in stand houden. Kijk naar de inspanningen om iets aan immigratie te doen: ze mislukken want ’het mag niet van Brussel’, ’we moeten ons houden aan internationale verdragen’. Conservatieve politiek, die het behoud nastreeft van de natiestaat, van sociale cohesie en een gedeelde cultuur, wordt zo juridisch onmogelijk gemaakt.”
Nu het experiment met de PVV op niets is uitgelopen kan de wanhoop van de populistische kiezers omslaan in gelatenheid, vreest Speyerbach. ,,Zo van: het heeft allemaal toch geen zin. Tragisch.”
Afdwingen via de rechter
Wat via de politiek niet lukt – het herstel van de democratische balans – kan mogelijk via de rechter worden afgedwongen, hoopt de filosofe. ,,Conservatieven moeten ’linkse’ tactieken toepassen: als een kabinet-Timmermans of -Bontenbal verdere massa-immigratie toelaat, start dan een rechtszaak en beroep je op ’culturele’ mensenrechten om zo de inheemse leefwereld en identiteit te beschermen.”
Natuurlijk is zo'n eventuele rechtsgang een test, geeft Speyerbach toe, om te zien of de rechtsstaat er voor iedereen is. ,,Laat de rechterlijke macht maar bewijzen dat ze neutraal is.”
Parallelle samenleving
Een andere mogelijkheid is dat conservatieven zich terugtrekken in een parallelle samenleving. ,,Dat lijkt me niet de juiste weg en al helemaal niet als dit leidt tot fantasieën over een blanke etnostaat. Het gaat niet om huidskleur en dat soort onzin, maar om een gedeeld waardesysteem. We hebben een bepaalde cultuur en een liberale traditie te verdedigen en iedereen die dit wil, mag daaraan mee doen. Daar kun je een heel breed gedragen consensus mee krijgen.”
Mocht die poging om de democratische balans te herstellen mislukken, waarschuwt Andrea Speyerbach, dan liggen verdere vervreemding en mogelijk zelfs geweld op de loer. ,,Als de overheid met repressie en censuur reageert, zoals nu in Engeland, op een meerderheid die zich bedreigd en onveilig voelt, dan is dat bijna onvermijdelijk.”
’Ik ben niet bang’
Waarom durven zo weinig mensen dit soort analyses over het voetlicht te brengen? Speyerbach: ,,Ik ben niet bang te worden uitgesloten. Tien jaar geleden, toen ik op de Universiteit van Amsterdam ervoor uitkwam dat ik niet links ben, werd ik al gecanceld.”
„Maar veel mensen met conservatieve en klassiek-liberale opvattingen houden zichzelf gevangen omdat ze bang zijn voor wat anderen van hen vinden. Het zou goed zijn als zij die angst van zich af zouden schudden. Misschien blijkt dan wel dat we een meerderheid vormen.”