Quote:
Heb niet de illusie (of de arrogantie) dat nooit ziek zijn hetzelfde is als beresterk zijn of oergezond zijn. Ik ken genoeg verhalen van mensen die spontaan dood neervallen door een hart- of herseninfarct of 'plotselinge' uitgezaaide kanker (hoe kun je nu plotseling 60% zuurstoftekort opbouwen?). Deze mensen 'hadden nooit wat'. Misschien was dat wel het probleem. Door zuurstoftekort kan het lichaam niet goed ontgiften. Ben je een slechte ontgifter? Zuurstoftekort! Ontgifting is het naar buiten duwen van gifstoffen. Vaak zijn daar warmtemechanismes mee gemoeid (zuurstof dus): zweten, koorts, ontstekingen. Dit noemen we ziekte, in werkelijkheid is dit een reinigingsproces en alleen voldoende zuurstof maakt dit mogelijk. Wie nooit ziek is zou wel eens structurele celverstikking kunnen hebben!
Bovenstaand fragment is van Mike - https://www.fatsforum.nl/bbpress/topic.php?id=190.
Dit is voor mij de crux op het moment.
Ik ontgift heel slecht, mijn vriend niet.
Ik loop heel snel vast, mijn vriend niet.
Best lastig als je dan snachts ozon nodig hebt om niet overdag met die pijn aan de milt en oorpijn opgescheept te zitten met zo´n vriend die naast je slaapt en die juist heel makkelijk ontgift en gelijk ¨verkouden¨ wordt van een beetje ozon dat is blijven hangen wat voor mij helemaal niets is.
Hij had zich voorgenomen nu niet mee te doen met die citroenen en die knoflooktenen van het Tine van der Maasprotocol om te testen of hij dan niet ¨verkouden¨ zou worden, maar nu komt het alsnog met de ozon haha.
We hebben een soort patstellinkje nu (zeg maar goed dat ik boos op hem ben): want hij houdt het echt niet uit in die ozon en ik heb het heel hard nodig en het best is tijdens de slaap en ik heb maar 1 bed in mijn huis en daar slapen wij nu beide in, gelukkig in dit geval geen 7 dagen per week tegelijk want we wonen nog apart.
3 dagen per week is hij bij mij.
Dit als achtergrond voor mijn huidige inzicht dat is zoals volgt.
Mijn pijn aan mijn milt is niet alleen heel irritant maar ook een graadmeter.
Sommige mensen hebben een tumor als thermometer voor of ze iets goed doen of niet voor de gezondheid.
Doen ze iets goed wordtie kleiner, doen ze iets fout wordtie groter.
Ik heb kei en keihard mijn nachtelijke shot ozon nodig wil ik overdag geen pijn aan mijn milt en trouwens ook mijn oren en hoofd hebben en mijn vriend wil het niet die ozon.
Sommige dingen wennen heel snel.
Ik heb denk ik pas sinds een anderhalve week de ozonmachine in mijn bezit en nu ben ik al verslaafd.
De geur van ozon vind ik nou niet echt bemoedigend, maar ik kan gewoon niet zonder.
Ik snap best wel dat mijn vriend er niet tegen kan.
Hij gaat er zowat van over zijn nek, waarschijnlijk terecht in zijn geval, want hij hoeft niet zo nodig te ontgiften als ik.
Mooi klote want ik wil wel mijn dagelijkse/nachtelijke ozonshot asjeblieft dank je wel om te overleven.
Ik ken ook die mensen die te hard roepen dat ze nooit wat hebben en dan ineens vet kanker hebben.
Ik heb zo´n studievriend gehad tijdens mijn opleiding voor psychotherapeut.
Ik wist dat het niet goed zat bij hem als hij zei: ik heb nooit wat, ik zag het ook tijdens de opleiding dat hij nauwelijks meedeed met therapeutische oefensessies: hij haakte af.
En toen had hij ineens kanker.
Het ging toen ook mis tussen hem en mij.
Hij bleef zowat volhouden dat hij niet echt ziek was, dat dit een kleine episode was.
ff bestraling, ff wegsnijden en gewoon weer de draad oppakken op de oude voet verder.
Alles gladstrijken etc.
Ik heb zelf vanaf ongeveer mijn 32ste geen/nauwelijks koorts en griep meer gehad: 5 jaar later zak ik als een plumpudding in elkaar met vreselijke klachten.
Ik kan het niet uitstaan dat mijn vriend zojuist zegt: ¨maar hoe erg is die miltpijn dan¨.
Ik vind het heel erg dat hij dat zegt.
Wat weet hij hiervan?
Hij heeft last van al die dingen die mijn lichaam over de streep helpen om uit te scheiden.
Hij weet niet hoe natuurlijk het voor zijn lichaam is om dingen uit te scheiden en hoe mijn lichaam dat totaal niet kan.
Het is zo simpel en hij vat het niet.
Zolang hij het maar accepteert, want anders wordt het echt moeilijk en nu ben ik boos want ik ben bang dat hij het niet accepteert.
Het erge is nu dus dat we apart moeten slapen denk ik gatverdamme.
Of ik moet mijn pijn overdag op de koop toenemen.
Het kwartje begint bij mij steeds meer te vallen.
Alles draait bij mij om uitscheiding of geen uitscheiding.
Ik heb twee jaar een kruidencursus gevolgd.
De oude kruidengeneeskunde WEET dit.
Onze westerse geneeskunde verdoezelt dit gegeven.
Uitscheiding of geen uitscheiding, daar draait gezondheid om.
Het systeem van reckeweg beschrijft de stadia die een mens doormaakt richting kanker, het eindstadium van vergiftiging, en de verkoudheden, koorts etc liggen nog voor de kanker in het systeem.
Als mensen met kanker beter eerder hadden opgelet dan hadden ze meer acht geslagen op de verkoudheden etc die ze een tijd lang nog wel hadden, maar die onvoldoende als signaal dienden.
Ik ben redelijk bewust van het feit dat mijn leven zoals ik het nu leef niet genoeg aanleiding voor detox geeft afgezien van de technische / fysieke dingen die ik doe om te detoxen: Tine van der Maasprotocol, mariadistel, koffieklysma´s, ozon, chanca piedrathee: ik heb er een dagtaak aan!
Geestelijk ligt bij mij veel moeilijker, maar ik kan het wel en ik ben niet gek, ik zie wat er gebeurt en hoe de hazen lopen.
Mijn vriend begrijpt het niet.
Hij denkt dat ik gek ben, maar hij beseft niet hoe hard ik dit nodig heb.
Ik snap niet wat er niet aan te snappen valt.
Ik leg het hem uit en hij begrijp het niet.
Ik ben boos want ik denk dat hij het niet accepteert en dat pik ik niet.
We moeten maar een aparte rubriek ¨partners¨ aanmaken of zo om elkaar te steunen inzake eventuele partners die dit totaal niet begrijpen.
Mijn vriend is meer van de weg van de minste weerstand naar zijn werkelijke psychische behoeften toe, dat is ook een gave: hij laat makkelijk los wat niet bij hem hoort.
Dit zeg ik omdat ik jaloers ben dat hij zo makkelijk ontgift.
Ik ben iemand die makkelijk tegen haar behoeften in kan leven: ik verzamel heel wat om me heen dat allang niet meer bij me hoort of nooit bij me hoorde.
En dat wil ik graag anders krijgen in mijn leven.
Zoals mijn belangrijkste obstakel: mijn huidige verschrikkelijke energiezuigende baan.
Het kan niet zo zijn dat ik zoveel detox- en dieetfratsen moet blijven uithalen mijn hele leven om die baan maar te behouden.
Ik heb net besloten dat ik dan maar op de logeerbank ga liggen als mijn vriend hier komt.
Ik ga wel bij de cavia´s slapen met mijn ozon.
Heb niet de illusie (of de arrogantie) dat nooit ziek zijn hetzelfde is als beresterk zijn of oergezond zijn. Ik ken genoeg verhalen van mensen die spontaan dood neervallen door een hart- of herseninfarct of 'plotselinge' uitgezaaide kanker (hoe kun je nu plotseling 60% zuurstoftekort opbouwen?). Deze mensen 'hadden nooit wat'. Misschien was dat wel het probleem. Door zuurstoftekort kan het lichaam niet goed ontgiften. Ben je een slechte ontgifter? Zuurstoftekort! Ontgifting is het naar buiten duwen van gifstoffen. Vaak zijn daar warmtemechanismes mee gemoeid (zuurstof dus): zweten, koorts, ontstekingen. Dit noemen we ziekte, in werkelijkheid is dit een reinigingsproces en alleen voldoende zuurstof maakt dit mogelijk. Wie nooit ziek is zou wel eens structurele celverstikking kunnen hebben!
Bovenstaand fragment is van Mike - https://www.fatsforum.nl/bbpress/topic.php?id=190.
Dit is voor mij de crux op het moment.
Ik ontgift heel slecht, mijn vriend niet.
Ik loop heel snel vast, mijn vriend niet.
Best lastig als je dan snachts ozon nodig hebt om niet overdag met die pijn aan de milt en oorpijn opgescheept te zitten met zo´n vriend die naast je slaapt en die juist heel makkelijk ontgift en gelijk ¨verkouden¨ wordt van een beetje ozon dat is blijven hangen wat voor mij helemaal niets is.
Hij had zich voorgenomen nu niet mee te doen met die citroenen en die knoflooktenen van het Tine van der Maasprotocol om te testen of hij dan niet ¨verkouden¨ zou worden, maar nu komt het alsnog met de ozon haha.
We hebben een soort patstellinkje nu (zeg maar goed dat ik boos op hem ben): want hij houdt het echt niet uit in die ozon en ik heb het heel hard nodig en het best is tijdens de slaap en ik heb maar 1 bed in mijn huis en daar slapen wij nu beide in, gelukkig in dit geval geen 7 dagen per week tegelijk want we wonen nog apart.
3 dagen per week is hij bij mij.
Dit als achtergrond voor mijn huidige inzicht dat is zoals volgt.
Mijn pijn aan mijn milt is niet alleen heel irritant maar ook een graadmeter.
Sommige mensen hebben een tumor als thermometer voor of ze iets goed doen of niet voor de gezondheid.
Doen ze iets goed wordtie kleiner, doen ze iets fout wordtie groter.
Ik heb kei en keihard mijn nachtelijke shot ozon nodig wil ik overdag geen pijn aan mijn milt en trouwens ook mijn oren en hoofd hebben en mijn vriend wil het niet die ozon.
Sommige dingen wennen heel snel.
Ik heb denk ik pas sinds een anderhalve week de ozonmachine in mijn bezit en nu ben ik al verslaafd.
De geur van ozon vind ik nou niet echt bemoedigend, maar ik kan gewoon niet zonder.
Ik snap best wel dat mijn vriend er niet tegen kan.
Hij gaat er zowat van over zijn nek, waarschijnlijk terecht in zijn geval, want hij hoeft niet zo nodig te ontgiften als ik.
Mooi klote want ik wil wel mijn dagelijkse/nachtelijke ozonshot asjeblieft dank je wel om te overleven.
Ik ken ook die mensen die te hard roepen dat ze nooit wat hebben en dan ineens vet kanker hebben.
Ik heb zo´n studievriend gehad tijdens mijn opleiding voor psychotherapeut.
Ik wist dat het niet goed zat bij hem als hij zei: ik heb nooit wat, ik zag het ook tijdens de opleiding dat hij nauwelijks meedeed met therapeutische oefensessies: hij haakte af.
En toen had hij ineens kanker.
Het ging toen ook mis tussen hem en mij.
Hij bleef zowat volhouden dat hij niet echt ziek was, dat dit een kleine episode was.
ff bestraling, ff wegsnijden en gewoon weer de draad oppakken op de oude voet verder.
Alles gladstrijken etc.
Ik heb zelf vanaf ongeveer mijn 32ste geen/nauwelijks koorts en griep meer gehad: 5 jaar later zak ik als een plumpudding in elkaar met vreselijke klachten.
Ik kan het niet uitstaan dat mijn vriend zojuist zegt: ¨maar hoe erg is die miltpijn dan¨.
Ik vind het heel erg dat hij dat zegt.
Wat weet hij hiervan?
Hij heeft last van al die dingen die mijn lichaam over de streep helpen om uit te scheiden.
Hij weet niet hoe natuurlijk het voor zijn lichaam is om dingen uit te scheiden en hoe mijn lichaam dat totaal niet kan.
Het is zo simpel en hij vat het niet.
Zolang hij het maar accepteert, want anders wordt het echt moeilijk en nu ben ik boos want ik ben bang dat hij het niet accepteert.
Het erge is nu dus dat we apart moeten slapen denk ik gatverdamme.
Of ik moet mijn pijn overdag op de koop toenemen.
Het kwartje begint bij mij steeds meer te vallen.
Alles draait bij mij om uitscheiding of geen uitscheiding.
Ik heb twee jaar een kruidencursus gevolgd.
De oude kruidengeneeskunde WEET dit.
Onze westerse geneeskunde verdoezelt dit gegeven.
Uitscheiding of geen uitscheiding, daar draait gezondheid om.
Het systeem van reckeweg beschrijft de stadia die een mens doormaakt richting kanker, het eindstadium van vergiftiging, en de verkoudheden, koorts etc liggen nog voor de kanker in het systeem.
Als mensen met kanker beter eerder hadden opgelet dan hadden ze meer acht geslagen op de verkoudheden etc die ze een tijd lang nog wel hadden, maar die onvoldoende als signaal dienden.
Ik ben redelijk bewust van het feit dat mijn leven zoals ik het nu leef niet genoeg aanleiding voor detox geeft afgezien van de technische / fysieke dingen die ik doe om te detoxen: Tine van der Maasprotocol, mariadistel, koffieklysma´s, ozon, chanca piedrathee: ik heb er een dagtaak aan!
Geestelijk ligt bij mij veel moeilijker, maar ik kan het wel en ik ben niet gek, ik zie wat er gebeurt en hoe de hazen lopen.
Mijn vriend begrijpt het niet.
Hij denkt dat ik gek ben, maar hij beseft niet hoe hard ik dit nodig heb.
Ik snap niet wat er niet aan te snappen valt.
Ik leg het hem uit en hij begrijp het niet.
Ik ben boos want ik denk dat hij het niet accepteert en dat pik ik niet.
We moeten maar een aparte rubriek ¨partners¨ aanmaken of zo om elkaar te steunen inzake eventuele partners die dit totaal niet begrijpen.
Mijn vriend is meer van de weg van de minste weerstand naar zijn werkelijke psychische behoeften toe, dat is ook een gave: hij laat makkelijk los wat niet bij hem hoort.
Dit zeg ik omdat ik jaloers ben dat hij zo makkelijk ontgift.
Ik ben iemand die makkelijk tegen haar behoeften in kan leven: ik verzamel heel wat om me heen dat allang niet meer bij me hoort of nooit bij me hoorde.
En dat wil ik graag anders krijgen in mijn leven.
Zoals mijn belangrijkste obstakel: mijn huidige verschrikkelijke energiezuigende baan.
Het kan niet zo zijn dat ik zoveel detox- en dieetfratsen moet blijven uithalen mijn hele leven om die baan maar te behouden.
Ik heb net besloten dat ik dan maar op de logeerbank ga liggen als mijn vriend hier komt.
Ik ga wel bij de cavia´s slapen met mijn ozon.