Wat te doen als je weg in t leven kwijt bent?

[ikke]

Dirtsa,

Wat heet stelligheid. Uiteraard heb ik ergens uitgangspunten. Zonder uitgangspunten ben je niemand, heb je geen identiteit en lijkt het me moeilijk om te bestaan.

Waar ik met de stelligheid op doelde, is de vastberaden manier van je eigen mening over hoe iets bij een ander werkt, etaleren. Natuurlijk kun je je mening poneren en verdedigen tot op zekere hoogte. Maar wanneer het richting overhalen of zelfs een vorm van dominantie lijkt te worden, terwijl je het over een ander hebt, vraag ik me af waarom iemand zich zo druk maakt en waar dat inzicht allemaal vandaan komt. Een beetje sparren kan best leuk en nuttig zijn, maar hier komt voor het vormen van mijn eigen mening ook een stuk gevoel (jaja) bij kijken en dat valt ook niet zo gemakkelijk om te zetten in onderbouwingen.

Onderscheid maak ik dus vooral wanneer ik voor een ander ga denken. Bij mezelf kan ik mijn gevoel inzetten, maar voor een ander vind ik het gevaarlijk om mijn eigen gevoel te projecteren op diegene. Je kunt namelijk niet voelen of ervaren wat een ander voelt of ervaart, laat staan dat je daarover kunt oordelen.

Daarnaast beslis ik niet voor anderen en ben ik sterk voor de vorm van een beschouwende, in plaats van een beslissende of betogende (in ieder geval vasberaden) manier van communiceren, wanneer het over anderen of over een grotere groep gaat. Van daaruit kwam ook mijn waarschuwing voor het té snel vertrouwen op iets dat niet voldoende onderbouwd is.

Maar ook dan ben ik vrij simpel: ik maak mijn punt en wil iemand dat niet accepteren of zelfs niet eens voor kennisgeving aannemen, dan zijn we even goede vrienden. Dan doe ik geen moeite om diegene kost wat kost te overtuigen. Wat mij betreft kunnen mensen namelijk prima naast elkaar leven met verschillende overtuigingen.

Waarom dit voor mezelf anders ligt, is omdat je toch ergens, desnoods niet onderbouwd, je achtergronden voor handelen vandaan moet halen. Hoewel ik dat ook het liefst vanuit beschouwend oogpunt zou doen, weet ik dat dat niet altijd mogelijk is. Daarnaast weet ik bij mezelf dat ik wel mijn eigen gevoel meeneem en dat weet ik bij een ander nooit. Het is dus meer bij gebrek aan beter.

Snap je de nuance van het verhaal? Het is enigszins gechargeerd, maar wel hoe het voor mij werkt. Als ik met iemand kan praten en overleggen, is het prima. Zodra het allemaal op een iets feller niveau eraan toegaat, hou ik op. Daar heb ik geen behoefte aan. Vergelijk de reactie van Dennis hierboven jegens mij met die van Mike. Beiden geven aan dat ik uit mijn hoofd moet komen. Toch zie ik verschil en heb ik meer de neiging om het gesprek aan te gaan met Dennis. Niet zozeer om wat hij zegt, maar om hoe hij het zegt. Verder niets ten nadele van je ongetwijfeld goede bedoelingen, Mike, maar met die manier van communiceren heb ik meer.

En over die eigen ideeën wat betreft wetenschap bijvoorbeeld: ik heb een idee en ik denk dat dat best veranderbaar is. Ik heb alleen bij dat idee ook criteria om het te veranderen en daar moet wel tot op zekere hoogte aan voldaan zijn of ik moet mijn citeria aanpassen. En nee, dat is ook absoluut niet even objectief. Maar als blijkt dat, ik noem nu even de wetenschap, toch totaal niet werkt, dan geloof ik dat ik me best zou openstellen voor iets anders. En dat doe ik ook als er iemand met een goed onderbouwd (maar niet kost wat kost overhalend!) verhaal aankomt.

 

[ikke]

Dirtsa,

Ik zag dat ik nog een vraag vergeten was. Die molen aan gedachtespinsels zet ik niet zo vaak stop. Zoals ik al aangaf, vind ik het vaak best fijn om te piekeren. En als ik erop vastloop, dan zet ik 'm niet stop. Daar heb ik ook mijn technieken niet voor (en dat was waarschijnlijk waar je op doelde?). Tja, ik weet het niet. Er kunnen 20 mensen zijn die tegen me zeggen dat ik anders naar het leven moet kijken, zolang ik dit nodig denk te hebben bij wijze van "copingmechanisme" of nog beter "overlevingsmechanisme", dan geloof ik niet dat ik zelf tot het inzicht zal komen dat ik vind dat er iets moet veranderen.

Ik herken namelijk precies wat Joey zegt. Het controle zoeken in op z'n minst goed proberen na te denken, heb ik mezelf aangeleerd als reactie op bepaalde gebeurtenissen. Het heeft me destijds goed geholpen (denk ik zelf) en ook nu denk ik dat het me nog steeds een dienst kan bewijzen, ook al werkt het soms ook totaal niet.

Dat in het diepe springen zie ik als een mogelijkheid, wanneer je op een andere manier voldoende basis hebt. Je hebt er in ieder geval op bepaalde vlakken enige zekerheid voor nodig. Ik zal direct toegeven dat ik in het diepe springen niet zou durven, maar ik heb er ook geen behoefte aan. Het is niet een kwestie van "wel willen, niet doen". Zoveel prikkels heb ik ook helemaal niet nodig. De prikkels van het bekende zijn voor mij al sterk genoeg. En ja, dan weet ik niet misschien niet wat ik mis. Als ik het niet weet, heb ik er ook geen probleem mee. Noem het struisvogeltje spelen, maar het is wel hoe het voor mij werkt. Je moet er simpelweg aan toe zijn om bepaalde stappen te nemen en dat ben ik (nog) niet.

 

[Webmaster]

Quote:
Vergelijk de reactie van Dennis hierboven jegens mij met die van Mike. Beiden geven aan dat ik uit mijn hoofd moet komen. Toch zie ik verschil en heb ik meer de neiging om het gesprek aan te gaan met Dennis. Niet zozeer om wat hij zegt, maar om hoe hij het zegt. Verder niets ten nadele van je ongetwijfeld goede bedoelingen, Mike, maar met die manier van communiceren heb ik meer.


Dat kan natuurlijk. Niet iedereen reageert even fijn op mijn directheid, dat weet ik. Als ik het in een percentage uitdruk, constateer ik dat zeker 95% mijn directheid juist wel waardeert, omdat er nu eindelijk eens iemand is die duidelijkheid geeft en zegt waar het op staat. Er is echter altijd wel een procentje of 5 van mensen die juist mijn manier van communiceren niet fijn vindt. Het valt me steevast op dat deze mensen algemene informatie persoonlijk opvatten en dus in hun ego zitten.

Uiteindelijk gaat het om het raken van een snaar. Dennis raakt een snaar bij jou, maar ik ook. Alleen ervaar je die van Dennis positief en die van mij negatief. Dat kan, jij en ik zitten dan niet helemaal op dezelfde golflengte en jij behoort tot die 5% die zich niet aangesproken voelt door mij. Uiteindelijk geef ik alleen maar kennis en informatie en is het aan de ander wat hij/zij ermee kan of wil. Ik beslis dus zeker ook niet voor anderen en heb ook die intentie niet, maar je ego kan het zo wel degelijk opvatten. Dan raak ik hoe dan ook een snaar, of je dat nu leuk vindt of niet! Dus net als jij maak ik mijn punt en inderdaad, even goede vrienden als je daar niet in mee wil gaan. Ik vind het nog steeds superleuk dat je meedoet op dit forum, laat daarover geen twijfel bestaan!

De reden waarom ik zo direct en rechtstreeks communiceer is, behalve dat dit mijn stijl is, dat we leven in een tijd van waarheid en dat het m.i. afgelopen moet zijn met de leugens, de wetenschappelijke leugens voorop. De stukjes die ik schrijf in het Alleen Lezen-forum zijn columnachtig en daarin neem ik zeer zeker stelling in. Het is ook iets on-Nederlands om een hele duidelijke, uitgesproken mening te hebben en daarom heb ik ook meer met Amerikanen, zoals de allerbeste komiek die er ooit is geweest, Bill Hicks.

Wij leven in een land en cultuur van middelmatigheid. Je moet een middelmatig leven leiden, in een middelmatige auto rijden, een middelmatig inkomen hebben van een middelmatige baan, in een middelmatig huis wonen, een middelmatig gezin hebben, etc., etc. Daarom leven we ook in de 'Dark Ages' voor wat betreft voortschrijdende inzichten vanuit Amerika. De hele grass-fed-movement komt hier maar mondjesmaat op gang, want die middelmatigheid maakt dat je maar zeer langzaam in beweging komt, uit angst om vanuit het grijs in zwart of wit te vervallen en dan door de grijze massa te worden uitgebannen. En nee, ik heb het niet over de 'grijze massa' die we hersenen noemen, want deze denk- en leefwijze bevordert geen scherpzinnige intelligentie op basis van voorhoededenken, het is gericht op alles houden zoals het was.

Als dit zich nu zou vertalen naar een vooroorlogse maatschappij, dan zou ik daar nog iets mee kunnen. Maar daar komt de paradox van de Nederlandse samenleving om de hoek kijken: we zijn geobsedeerd door oppervlakkige 'vernieuwing'. We waarderen ons culturele en bouwkundige erfgoed totaal niet en gooien probleemloos historische gebouwen tegen de vlakte om plaats te maken voor foeilelijke blokkendozen. Hier in Nijmegen is ons oude postkantoor weliswaar niet tegen de vlakte gegooid, maar het is een Albert Heijn geworden. Eeuwig zonde! En het postkantoor is nu een 'geheel vernieuwde' ING met ongezellig, veel te fel licht en opzichtige neonkleuren. Als het maar 'modern', 'hip' en 'trendy' is in Nederland. We kijken alleen maar vooruit en nooit achterom. Ondertussen verandert er in de diepte helemaal niets.

De Nederlander is meer bezig met hoe hij/zij overkomt naar de buitenwereld, dan het aanbrengen van innerlijke veranderingen. Alles draait om uiterlijke schijn. En uiteraard 'moderniseren' we met zijn allen tegelijk, dus als 1 gemeente besluit om rotondes en drempels te gaan bouwen dan doen binnen no-time alle gemeentes dit. Als 1 gemeente tot de conclusie komt dat dit helemaal niet zo praktisch is en alles ongedaan maakt, volgt de rest van de kudde kort daarna. Opnieuw die middelmatigheid en angst om buiten de groep te vallen.

En toch kom ik over op 95% van de mensen met wie ik communiceer, ben ik een verademing tussen al die saaie, academische sprekers en denkers. Ik verwoord wat menigeen denkt maar niet durf te zeggen. Het is dezelfde tactiek als die Geert Wilders hanteert, of daarvoor Pim Fortuin, alleen is mijn boodschap letterlijk en figuurlijk een stuk gezonder. Het geeft echter wel aan dat mensen in Nederland behoefte hebben aan dergelijke voorhoedevechters, gewoon omdat ze zelf niet durven aan die voorhoede te staan. Voor alle duidelijkheid, ik schaar mij zeer zeker niet bij de voorhoede van Wilders, maar je begrijpt denk ik wel wat ik bedoel.

Mijn ster op het internet is rijzende, alleen maar omdat ik ben wie ik ben en doe wat ik doe, ongeacht van wat je ervan vindt of niet vindt. Wat de mensen proeven is authenticiteit, what you see is what you get. Ik smijt je de waarheid zoals ik hem zie onverbloemd in je gezicht, omdat het mijn stellige overtuiging is dat we nu al 8000 jaar structureel voor de gek worden gehouden en het eindelijk maar eens afgelopen moet zijn met het terugzetten van onze evolutionaire klok, dus wat mij betreft is er geen tijd te verliezen en heb ik ook geen tijd voor compromissen (Nederlandse middelmatigheid). Daarnaast constateer ik dat het 5 voor 12 is voor wat betreft onze lichamelijke, geestelijke en morele degeneratie en ook op dat vlak is geen tijd te verliezen en accepteer ik geen compromissen.

Je schrijft dat je er nog niet klaar voor bent om in het diepe te springen. Als ik overkom op zeker 95% dan zijn die er zo langzamerhand wel steeds meer klaar voor en blijf jij achter met een achterhaalde vorm van intelligentie die alleen maar gebaseerd is op denken, waardoor je aan de ene kant zegt de controle te kunnen houden en aan de andere kant zegt er hopeloos in vast te lopen. Sorry, Pinklady, maar jouw denksysteem is oud nieuws, we hadden het 8000 jaar geleden al aan de kant moeten zitten en er nooit aan moeten beginnen. Jij voert dus een achterhoedegevecht en dat is vooral tegen jezelf gericht. Ik kom niet voldoende bij je binnen, omdat ik dwars door alle excuses heenprik en je ego gaat zich met hand en tand verdedigen. Van mij mag je, de grootste verliezer in dit spel ben jijzelf. Ondertussen evolueer ik gewoon door, als je het niet erg vindt. Wie gaat er mee? :wink:

Mike

 

[fatsnotbad]

Joey, ik ben er al jaren achter dat niemand enige controle heeft over wat je overkomt. Dat kun je wel willen, dat kun je angstvallig proberen, maar echt, iedereen overkomt van alles waar je geen controle over hebt.

Het gaat om de manier waarop je hiermee omgaat, volgens mij.

Voorbeeld: toen ons zoontje na zijn geboorte, naar Groningen moest voor onderzoek, duurde het weken voor we wisten wat hij mankeerde. Ik had mij voorgesteld een gezond kind te krijgen, daar volgens mij alles aan gedaan, maar de natuur had het anders met ons voor.

Toen wij te horen kregen dat hij een zeer ernstige hersenafwijking had, eigenlijk niet verenigbaar met het leven(volgens de arts) en dat hogere hersenfuncties zouden ontbreken, was ik helemaal van slag.

Ik zat te huilen naast zijn bedje, en sprak met een verpleegster. hoe moet dat dan in de toekomst, hoe moet dat met vakantie/school/thuis etc..

Ja, zei zij,dat kun je doen. heel verdrietig/wanhopig gaan ziiten huilen in een hoekje. Maar je kunt ook: schouders eronder, gewoon knuffelen met t jong, lekker op vakantie gaan en zie maar hoe het loopt. En zie maar hoe hij zich ontwikkeld.

Dat is mij bijgebleven, het heeft geen nut om te jammeren over iets wat toch niet te veranderen is, maar je kunt wel vanaf hier er een feestje van maken.

Dat hebben wij dus met hem gedaan, met enige aanpassingen alles ondernomen en vooral enorm van hem en met hem genoten.

We hebben gecampeerd, we zijn op de eifeltoren geweest, en nog veel meer.

Ik hoop dat je begrijpt waar ik naar toe wil, accepteer de dingen die je zijn overkomen en maak wat van je leven.geniet van de dingen die je kunt, hoe je bent en de mensen die je tegenkomt.

 

[Webmaster]

Dirtsa,

Je verhalen over de kinderen met gebreken die je beschrijft geven de nodige informatie over jouw gezondheid voorafgaand en tijdens je zwangerschappen, en overigens ook die van je man. Het feit dat jullie geen kind op de wereld hebben gezet waarmee niet 'altijd wat' was moet je aan het denken zetten over de gzondheidsstaat waarin je verkeerde ook voordat je de huidige gezondheidsproblematiek ging ervaren. Waar je nu aan lijdt is dus een optelsom van meer verborgen gezondheidsproblemen uit het verleden. Deze heb je doorgegeven aan je nageslacht en dus zijn zij een goede spiegel van wat er structureel mankeert aan jouzelf. Deze kunnen jou veel aanwijzingen geven over hoe je jezelf en daarmee ook hen kunt helpen!

Mike

 

[fatsnotbad]

Mike, je hebt helemaal gelijk. Ik heb dit altijd al beweerd, maar volgens de artsen/mensen in mijn omgeving is dit gewoon toeval. Want aan iedereen mankeert wel wat.

Ik heb overigens geen schuldgevoel, want naar wat ik destijds wist heb ik het zo goed mogelijk proberen te doen. Dus "gezond" eten, geen alcohol, genoeg rust, lang borstvoeding geven.

Kinderen de ruimte geven zichzelf te kunnen zijn tec.

Maar ondanks dit alles constateerde ik toch problemen, wat ik nu wel kan doen, is hen laten delen in wat ik in heel korte tijd allemaal leer over voeding. Dus ik geef mijn dochter iedere week eieren/roomboter/ze krijgt kokosvet van mij, ik geef mijn kindedren het keltisch zeezout met de informatie.

En neem haar mee naar een lezing, ik heb zowieso een chauffeur nodig, maar vraag expres haar zodat zij van Mike hoort wat ik bedoel

En het raakt haar wel, en zo hoop ik dat als zij nog meer kinderen krijgt in de toekomst, die kinderen al een betere start krijgen.

 

[ruud]

@Dirtsa, je verhaal over je zoontje dat is inderdaad een grote oefening in acceptatie...

@ Mike: Ik las de website van een arts en hij geeft ook preconceptionele begeleiding zelfs om twee mensen te begeleiden bij het krijgen van een gezond kind...

Dat vond ik wel bijzonder om te lezen.

Het zou helemaal niet raar moeten zijn.

 

[Webmaster]

Dirtsa,

Ga ik jou en je dochter weer zien a.s. vrijdag in Zelhem bij de lezing georganiseerd door Eef Jansen? Ik hoop van wel, je bent een van mijn beste 'leerlingen'! Vooral je onderscheid tussen schuld en verantwoordelijkheid is zeer waardevol. Kijk, jij bent nu iemand die met mij mee-evolueert! Wie wil er nog meer aan boord van deze 'Ark van kennis'? Kennis is macht en ons is 8000 jaar lang opgebouwde wijsheid van daarvoor onthouden en er is een primitief en barbaars systeem tegenovergezet van 'wetenschap'. Wie daar nog in gelooft lijdt aan mannelijk egodenken, gebaseerd op angst. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik ga terug naar de moeder!

Mike

 

[ikke]

Dirtsa, ik denk juist dat Joey het heeft over dingen waarop je wél invloed kunt uitoefenen, maar waarvan je het je niet altijd realiseert.

Joey probeert voor te zijn, wat jij probeert te accepteren zodra het gebeurd is. Dan is het niet te veranderen (als je er eenmaal in zit), maar je kunt tot op zekere hoogte wel voorkomen. Jullie lijken het allebei over een ander stadium te hebben.

Mike, prima als 95% jouw communicatiestijl fijn vindt, ik ben liever gematigd. Misschien val ik daarmee in de middelmatige categorie, ik vind het allemaal prima welk label je eraan geeft. Daarnaast denk ik dat je in één van je laatste zinnen precies aangeeft waar één van jouw waarden ligt: winnen of verliezen. Mijn doel is helemaal niet winnen of verliezen om de simpele reden dat ik de behoefte niet eens voel om de strijd op dit vlak aan te gaan. Voor ik van de toren begin te blazen wat anderen wel of niet zouden moeten doen, wat er bij anderen wel of niet verkeerd kan zitten of wat dan ook, begin ik bij mezelf en lijkt het mij niet meer dan logisch om mijn eigen gedrag aan te passen, voor ik de wereld denk te kunnen verbeteren, wat overigens überhaupt niet mijn ambitie is of ooit zal worden. Nu ben jij misschien dat stadium allang voorbij en vind ik het prima dat je je kennis verspreidt en graag voorhoedevechter bent. Sterker nog, met verspreiden van kennis is niets mis (hoewel ik zelf niet het type ben om daarin heel actief te zijn) en die eer van voorhoedevechter wil ik je best toekennen. Dan blijft ook nog steeds het punt dat ik een stukje bescheidenheid dat ook jij er wel eens naast zou kunnen zitten, mis. Fouten maken blijft voor mij menselijk en nogmaals, vind ik het fijn dat jij je kennis poneert, zodat eenieder daar een eigen conclusie over kan trekken. Waar ik in ieder geval vind dat het te ver gaat, is wanneer je conclusies over anderen begint te trekken (of dat nu over mij gaat of over iemand anders). Toch kan ik me er uiteindelijk ook niet heel druk om maken welke naam je waaraan wilt geven. Als jij het "in mijn ego zitten" wilt noemen, prima. Als jij vindt dat je daarom niet binnenkomt, even goede vrienden. Iemand met een heleboel verbaal geweld hoeft ook niet bij mij binnen te komen. De kern van de boodschap verdwijnt dan namelijk in de vorm en dat is niet mijn manier. Als jij vindt dat dat betekent dat ik het persoonlijk opvat, ook prima. Als je overtuigd bent van je gelijk, wil ik je dat gelijk best geven. Gelijk hebben staat daar namelijk nog niet per definitie gelijk aan.

 

[Webmaster]

Pinklady,

Ik denk dat je een verkeerd beeld van me hebt. Lees wat Poekie schrijft in een ander topic:

Quote:
Wat ik ook zo goed vind is je interactie met je toehoorders. Iedereen mag zijn/haar mening geven en vragen stellen.

En toch kom je altijd weer terug op wat je aan ons kwijt wilt, chapeau. En alles uit het blote 'bolletje'.

We waren laatst op een lezing en daar was dus totaal geen interactie mogelijk met de lezinggeefster.

Ze reageerde gewoon geïrriteerd als er een vraag kwam uit de zaal. Ze was ook chaotisch in haar presentatie.

Het geheel gaf een onaangenaam gevoel. Een soort one-woman-show waar je je niet mee moest bemoeien.


Mijn avonden zijn dus zeker niet de 'Mike Donkers-show', ze zijn interactief, we doen het SAMEN. Dit betekent dat ik evenveel kan leren van het publiek als zij van mij.

Dit was Dirtsa ook al opgevallen:

Quote:
Mike heeft de gave altijd respectvol en overal antwoord op te kunnen geven.


Quote:
Ik vind de avonden naast informatief gewoon erg gezellig, de sfeer is goed. Je hebt het idee dat jezelf net zo belangrijk bent dan iedereen die daar zit.

Het is niet: jij luistert en ik preek de waarheid, maar inderdaad de interaktie maakt de avonden zo waardevol.


Misschien moet je maar eens naar een van mijn presentaties komen! Vergeet niet dat geschreven woorden harder of onpersoonlijker over kunnen komen dan ze in werkelijkheid bedoeld zijn. Een miljoen emoticons (smileys) kan hier niets aan veranderen, want je ziet de persoon niet en hoort de toon van de stem niet.

En wat betreft winnen of verliezen, daarover had David Wolfe afgelopen zondag nog het volgende te zeggen:

We moeten winnen en verliezen opnieuw definieren. Winnen is een succes van jezelf maken, slagen in het leven. Dit heeft niets met het ego te maken, het is zelfs bijzonder egoistisch om geen succes van jezelf te maken, want dan heb je de wereld niets te geven. Verliezen is de weg kwijtraken. En wat is de titel van deze topic? Juist ja. Wat heb je aan jezelf en aan de wereld te geven als je geen duidelijke koers hebt? Wie nergens voor staat valt overal voor. Winnen is slagen en dat gaat veel verder dan financieel gewin of gelijk willen hebben in een discussie. Het gaat om VISIE. Als je dat onderdeel laat uitmaken van je bewustzijn creeer je overvloed. Wie dat niet doet, verliest en creeert het tegenovergestelde, nl. gebreken.

Dus ja, ik wil winnen! En, zoals David Wolfe het zondag ook zei, wie het het hardste wil, zal het ook krijgen omdat die persoon bereid is om er alles aan te doen dit te bereiken. Daar is wat mij betreft helemaal niets mis mee!

Pinklady, bedenk dat ik veel geef en mensen worden er blij van en een stukje slimmer dan toen ze binnenkwamen (of inlogden), als ze ervoor openstaan tenminste. Jij en Joey zuigen alleen maar energie door je slachtoffermentaliteit. Wat schrijft Dirtsa in deze zelfde thread?

Quote:
Als ik de posts lees van jullie, joey/pinklady, dan word ik alleen van het lezen soms al doodmoe.


Een citaat uit het boek van Price is eveneens heel treffend:

Quote:
De cultuur en de beschaving van de blanke zijn materieel van aard. Zijn maatstaf voor succes is: “Hoeveel eigendom heb ik voor mezelf vergaard?”

De cultuur van de roodhuid is spiritueel van aard. Zijn maatstaf voor succes is: “In hoeverre ben ik dienstbaar geweest voor mijn volk?”

De beschaving van de blanke is een mislukt experiment. Zij valt zichtbaar om ons heen uiteen. Zij heeft op alle fronten gefaald. Wie afgaat op resultaten, kan deze stelling onmogelijk weerspreken.

— Ernest Thompson Seton


Mike

 

[ruud]

Mike ik wil ook graag eens naar een presentatie van jou weer.

Ik was denk ik 2 jaar geleden een keer in Soest in dat bejaardencentrum, geweldig en jij staat ook niet stil!

Ik heb daar weer veel ideeen opgedaan: leren wennen aan het gedachtengoed van weston price, sally fallon (ik was nog overwegend een pesca vegetarier).

Het keltische zout, het nut van de blender in de keuken (er gaat geen dag voorbij dat ik het ding niet gebruik), het nut van vet bij de vertering van lactose (dus nooit meer magere kwark of zo voor mij).

En vast nog veel meer.

Ik ben er (verder) wakker geschud en mijn vriend ook trouwens.

 

[Guest]

Ik hoop dat je begrijpt waar ik naar toe wil, accepteer de dingen die je zijn overkomen en maak wat van je leven.geniet van de dingen die je kunt, hoe je bent en de mensen die je tegenkomt.

Dirtsa,ik begrijp heel goed wat je bedoelt en weet ook al lang dat sommige dingen onvoormijdelijk&oncontroleerbaar zijn in het leven.

Juist het genieten is hetgeen dat me de meeste angst aanjaagt. Altijd als ik een tijd in mn leven heb waarin ik genoot,de dingen me voor de wind gingen,op die momenten als ik onbedachtzaam was dan gebeurde er iets heel levensingrijpend dat echt totaal mn hele leven als een kaartenhuis omver blies. Dan weer de kracht bij elkaar rapen en maar weer zien je leven op te bouwen,daar gaat vervolgens heel wat tijd overheen om weer n beetje je draai te vinden en comfortabel te worden...om vervolgens weer alles in elkaar te zien vallen.

Dus ja....het krijgen van wat ik zou willen/genieten is vele malen beangstigender voor me in de kern. (Terwijl ik vroeger het leven,zoals Mike,als een groot avontuur zag,zoals eerder beschreven had ik genoeg dingen die ik wilde en nu ook nog op bepaalde momenten,ondanks de snelle wisselingen mbt wat.)

Mike,je kunt wel schrijven over mij en mn slachtofferrol volgens jou, maar feit is dat je uiteindelijk niet mijn gehele geschiedenis kent/hebt meegemaakt.....want als er iets was wat ik nooit van mezelf heb gevonden dan is t wel dat ik zielig was. Als mensen mij vroeger zeiden dat ik al een heftig leven op een jonge leeftijd achter de rug had,dan wuifde ik dat altijd weg.Zo geduldig/vergevingsgezind&zacht als ik kan zijn naar anderen,zo hard/straffend&ongeduldig ben ik naar mijzelf.(En waarom?....ik heb nog steeds geen idee,zit al van kinds af aan in me.Volgens een medium iets wat ik heb meegenomen uit een vorig leven....nou dat is dan lekker.)

Dus misschien is 't voor mijn heling juist belangrijk dat ik mezelf ga toestaan om meer compassie/liefde voor mezelf te krijgen,waarbij mensen die mij beschuldigen een slachtofferrol aan te nemen dan juist averechts werken want dan komt mijn harde zelfstraffer weer naar boven.Juist daarom denk ik dat ik de laatste tijd ook zo verlang naar een liefdevol gezin/familie,omdat ik mezelf die liefde (nog) niet weet te geven dus zal ik moeten beginnen met een kleine basis van buitenaf aan te leggen. En daarbij is woede een vd bovenste lagen om weg te werken,voordat je pas bij de pijn komt om te helen. Hoe irreëel misschien dan ook,bij mij richt t zich op t moment op t universum.

 

[fatsnotbad]

Joey, als je niet geniet omdat je bang bent dat je dit weer kwijt raakt...dan heb je toch helemaal niets gehad?

Zonder bergen geen dalen.

Uiteraaard kennen wij niet je hele geschiedenis, maar volgens mij blijf jij enorm hangen in wat je allemaal is overkomen.

Ik ken mensen in mijn omgeving die dit ook doen, mijn moeder is er 1 van, ik kan je vertellen dat mensen geen medelijden met je gaan krijgen, ze zullen stuk lopen op het zelfmedelijden en de slachtofferrol die je aanneemt.

Ik weet dat het hard klinkt, maar ik zeg dit echt om je eventueel te helpen.

Er zijn mensen die niet meer genieten van hun kinderen omdat ze een kind kwijt zijn geraakt, onder het mom: als ik me niet meer hecht dan hoef ik ook geen verdriet te hebben als ik nog een kind kwijt zou raken.

Hiermee doen ze hun kinderen maar ook henzelf enorm tekort.

Je zult nog veel verdriet meemaken in je leven, net als ik, en anderen ook. Maar dat is toch geen reden niet meer te genieten?

Je wilt meer liefde/compassie voor jezelf hebben voor je van anderen kunt houden? Ik zou zeggen: heb liefde voor anderen/voor de natuur/voor de dieren, je krijgt er zoveel voor terug, dan ga je jezelf ook veel leuker vinden en van jezelf houden.

Je vooral op jezelf gaan richten maakt je egocentrisch.

Jij bent echt niet de enige die van alles is overkomen, die teleurstellingen heeft meegemaakt, maat jij blijft er in hangen, waarom?

En ik hoop zeker niet dat je jezelf gaat straffen, vooral niet. Maar een liefdevol gezin zul je pas krijgen als je kunt geven.

 

[Webmaster]

Dirtsa,

Wederom 100 punten voor je antwoord! Je wentelen in zelfmedelijden = slachtoffergedrag. Zelfstraffing = dadergedrag. Vaak zie je het ego daderschap en slachtofferschap voortdurend afwisselt. Het zijn 2 kanten van dezelfde medaille, want in beide gevallen draait het allemaal om JOU! Je moet het zo zien: je bent als een gewond dier en soms zit je zielig in een hoekje te bibberen en andere keren haal je gevaarlijk links en rechts om je heen uit. Het is de verwonding die beide gedragingen veroorzaakt. Ik hoef je geschiedenis niet te weten, je hoeft je hebben en houden ook niet op tafel te leggen, het gaat erom dat je in het HIER EN NU kunt helen! Gisteren is al geweest en morgen moet nog komen. Hoe lang blijf jij nog in het verleden of in de toekomst leven?

Mike

 

[Guest]

Je zult nog veel verdriet meemaken in je leven, net als ik, en anderen ook. Maar dat is toch geen reden niet meer te genieten?

Ik geniet ook nog wel van dingen,maar ik wil niet meer dat onbehaaglijke angstige gevoel dat vanuit t niets komt opzetten als ik aan t genieten ben. En waar t vandaan komt?....geen idee,want t is ook niet alsof ik er dan mee bezig ben. Het overvalt me letterlijk en dan is t minste t geringste een trigger en dan begint de neerwaartse spiraal.

Zo ben ik nooit geweest....en ik snap ook niet waar dit vandaan komt,ik weet alleen dat ik er moedeloos van word....en t me op sommige momenten ook geen zak kan interesseren als mn leven tot een einde komt,want met al deze vreemde ontspoordeemoties/gevoelens zonder aanleiding te leven is ook geen leven.

En niemand die me gelooft,als ik dat probeer duidelijk te maken.....ook hier niet,dat blijkt wel.

Je wilt meer liefde/compassie voor jezelf hebben voor je van anderen kunt houden? Ik zou zeggen: heb liefde voor anderen/voor de natuur/voor de dieren, je krijgt er zoveel voor terug, dan ga je jezelf ook veel leuker vinden en van jezelf houden.

Je zit hier helemaal fout met de interpretatie van mn woorden. Voor anderen kan ik een onvoorwaardelijke liefde voelen (kan soms ook een probleem zijn). Daarbij wat jij beschrijft doet me denken aan de woorden van Dennis....zou er dan eigenlijk op neerkomen dat ik t nodig zou hebben om van anderen te houden om meer van mezelf te gaan houden en DAT vind ik juist egoistisch/niet oprecht naar mijn mening,want je doet t dan uiteindelijk uit zelfbaat. Voor mij draait t om die persoon of wat dan ook...daar wil ik mn liefde aan geven en dat heeft helemaal niks te maken met hoe ik over mezelf denk.

Maar goed,zoals gezegd denk ik dat jullie helemaal niks van mijn visie daarin begrijpen en heeft t,om frustratie te voorkomen,ook geen zin om daarover door te gaan....want jullie zijn vast overtuigd van hetgeen jullie lezen en daarin denken te bespeuren en ik ben anderzijds ervan overtuigd dat jullie veel te kort door de bocht zijn met jullie conclusies.

Hoe lang blijf jij nog in het verleden of in de toekomst leven?

Als ik dat zou weten......wist ik tenminste dat er eind in zicht was uit deze nachtmerrie.

Heb al zoveel van die zelfhulpboeken gelezen,meditatie etc.....en allemaal haalt t niks uit.

Mn energetisch therapeute (God bless lieve mensen zoals zij) zegt dat t idd niet in mijn aard ligt/aan mij ligt...maar ja ondertussen zit ik nu wel ermee en heb ik het idee dat ik steeds rijper word voor t gesticht!

Hoe vaak ik wel niet heb gewild dat ik net zoals bij een computer gewoon bepaalde bestanden kan wissen....1druk op de knop en weg!nooit meer bepaalde gedachtes/angstgevoelens.

 

[fatsnotbad]

Maar het helpt je dus niet, zoals je nu denkt en doet. je voelt je absoluut niet gelukkig, niet met jezelf, niet met je omgeving. Maar je wilt er wel in blijven hangen.

En het is zeker niet de bedoeling om van anderen te houden/te genieten van dingen om je heen, vanwege de reden om van jezelf te kunnen houden.

Ik wil ermee zeggen, als je je meer op de wereld om je heen richt, dan kan het wel eens zijn dat je merkt dat je dan jezelf veel leuker vind. En de mensen om je heen ook.

Je moet helemaal zelf weten hoe je je leven invult hoor, en je kunt vast blijven houden aan je eigen denkbeelden...maar wat je wilt is helen en gelukkig worden met jezelf. Dan lijkt het mij dat je beter dat je eens op je in laat werken wat anderen zeggen.

Want het gaat dus niet goed met je, zoveel is mij wel duidelijk. Maar ik heb geen medelijden met je, en daar schiet je ook helemaal niets mee op.

 

[Rapunzel]

Ik leef met je mee hoor Joey! Ik weet verder ook niet wat ik je moet adviseren maar ik kan je wel een voorbeeld van mezelf aan de hand doen. Ik ben altijd nogal moeilijk in beweging te krijgen geweest vanwege die angst. Dan zei mijn vader als ik alleen thuis zat met een stapel boeken: 'Ga toch eens iets doen! Zoek een hobby, DOE iets!' Maar nee hoor, ik voelde daar natuurlijk helemaal niets voor... Jaren ging dat zo door. Op een gegeven moment bracht een collega van me een 2e hands dwarsfluit mee naar het werk en dat sprak me meteen ontzettend aan. Ik kocht hem en voor ik het wist zat ik op les. Daarna kwam ik nog in 2 harmonieën en een kerkkoor terecht en ging ik op een 2e plaats les halen. Haha... Dat is dan weer dat mateloze in mezelf. Nu ook. Ik zit al 2 1/2 jaar werkeloos thuis, zonder hobby's. (Daar zal het weinig energie hebben met deze darm ook mee te maken hebben). Ik doe dus alleen het hoognodige. Een maand geleden valt er een foldertje op de mat 'eetbaar park' staat erop. De mogelijkheid wordt geboden om vlakbij mijn huis mee te werken aan een moestuin op basis van permacultuur. Het leek wel een teken van boven! Het spreekt me meteen ontzettend aan en nu ben ik al naar een vergadering geweest en ga er samen met andere geïnteresseerden mee aan de gang. Ik wil maar zeggen.... misschien overkomt jou ook zoiets. Toch die tattoo opleiding bijvoorbeeld.

 

[fatsnotbad]

Aanpakken, en dan maar kijken hoe het is. Bevalt het niet, dan kun je toch weer wat anders proberen?

Mooi verhaal Rapunzel, ik ben ervan overtuigd dat er van alles op ieders pad komt. Maar dan moet je het wel willen zien, en het willen (aan)grijpen.

Koester de mensen die op je pad komen, en stel je open voor hen.

Joey, het lijkt erop dat jij een enorme muur om je heen hebt gebouwd. Probeer deze weer te slopen.

Ik had het vandaag nog over met de vriend van mijn dochter, door angst kun je dingen gaan vermijden, maar angst overwin je alleen maar door er dwars doorheen te gaan.

Mijn dochter durft niet op de snelweg te rijden, door de snelweg te vermijden overwint ze nooit en nimmer haar angst, maar door deze juist vaak te nemen zal ze de angst overwinnen.

Hij is al een tijdje werkloos en kan misschien werk krijgen, maar moet dan de hoogte in, hij heeft hoogtevrees.

Moet ik dan zeggen: dat is zielig,hoogtevrees en wat erg dat je daardoor deze baan misloopt! Dat heb ik dus niet gedaan, hij gaat een tweede gesprek aan, om precies te horen wat de bedoeling is en gaat proberen zijn angst te overwinnen.

Ik zag vanmiddag al dat hij alleen al door dit te proberen hij meer zelfvertrouwen krijgt.

En ik kan je vertellen, deze knaap heeft erg veel vervelende dingen meegemaakt in zijn jeugd. En als ik denk aan het kind dat hij destijds was dan heb ik echt met hem te doen, maar hij is volwassen, heeft verantwoordelijkheden en het heeft geen zin om in het verleden te blijven hangen.

Dus om verder te komen, zich te kunnen ontwikkelen, moet hij gebruik maken van de mogelijkheden die op zijn pad komen.

Daar helpen wij wel mee, maar vooral door hem af en toe figuurlijk een schop onder zijn kont te geven

 

[Webmaster]

Joey,

Onthoud dit: energy flows where attention goes. Daar waar je je aandacht op richt, groeit. Ooit de DVD What The Bleep Do We Know gezien? Volgens de wetten van de quantummechanica materialiseer je je eigen werkelijkheid. Dit gebeurt op basis van intentie. Het gaat om je diepste intentie, dus je kunt jezelf oppervlakkig wijsmaken dat je geen angst hebt, maar dat is alleen je ratio. Als je echter emotioneel diep van binnen toch angstig bent, dan is dat de intentie vanwaaruit je vertrekt. Dit zie ik bij jou terug. 'Telkens als mij iets goeds overkomt, word ik gestraft door het universum'. Je intentie is dus: het gaat toch mis. Deze intentie komt als een boemerang bij je terug en dus maak je je eigen angsten waar en gaat het inderdaad fout. Vervolgens geef je het universum de schuld. Maar dat is slechts een weerspiegeling van je eigen intenties. Het universum is neutraal, alleen dan is er voor ons vrije wil. Met onze vrije wil kunnen we kiezen voor positieve of negatieve intenties.

Het universum gaat uit van het geheel (uni-versum = 1 lied), daarom noemen we het ook het heel-al. Je vrouwelijke onderbewustzijn correspondeert met het universum, want dat gaat uit van het totaal. Het gaat dus om je onbewuste intenties, de intenties die je diep van binnen voelt. Als deze gebaseerd zijn op angst of schuldgevoel, dan zullen deze zich materialiseren in jouw werkelijkheid. Zijn deze gebaseerd op kennis en verantwoordelijkheid dan zul je deze weer gereflecteerd zien in jouw werkelijkheid. Uiteindelijk ligt de keuze dus bij jou, want zo werkt het principe van vrije wil.

Als men spreekt over een 'hoger bewustzijn' dan bedoelt men een bewustzijn over deze macht en kracht van het vrouwelijke onderbewustzijn. Jij gebruikt je vrije wil om je onderbewustzijn te onderdrukken, maar dat is een heilloze weg. Het onderbewustzijn vertegenwoordigt de eerste fase van onze evolutie en is dus veel ouder (het vertegenwoordigt de hersenstam en het limbische systeem). Evolutionair gezien zijn we pas ong. 15 minuten geleden een rationeel, mannelijk bewustzijn gaan ontwikkelen (en daarmee een neocortex). Dit zal het altijd afleggen tegen het veel sterkere onderbewustzijn, dat zich niet laat onderdrukken. Je creeert dan disharmonie, onbalans, wrijving. Dit is wat je keer op keer beschrijft in je posts.

Jij moet dus afdalen naar beneden, naar de moeder. Dit betekent dat je zeer aards voedsel moet eten dat niet stimuleert en alleen maar vult, maar echt voedt en vervult. Daarnaast moet je letterlijk contact maken met de aarde. Waarom denk je dat die stadstuin op het pad van Rapunzel is gekomen? Die vliegt ook met haar hoofd alle kanten op! En nu is het tijd dat ze letterlijk de handen vuil maakt. Ik kan je ook aanraden om letterlijk met je eigen moeder huidcontact te maken, dus geen verplichte omhelsing of luchtkusjes maar echt contact. Tenslotte raad ik je aan contact te maken met je eigen vrouwelijkheid. Jij moet in alle opzichten terug naar mama!

Mike

 

[Rapunzel]

Mike, je noemt hierboven het woordje aarde. Ik heb bij Johan Oldenkamp de letters van mijn naam bij elkaar op zitten tellen zoals hij in Plato's grot aangeeft en toen kwam ik op.....

aarde! En mijn sterrenbeeld is stier, een aarde teken! En ik ben bang voor de dood.

Ik vind dit allemaal erg 'toevallig'...... En nu ga ik in de aarde zitten wroeten ja, in die stadstuin!