Simmentaler
New member
Hallo forummers.
Ik ben San, een jonge moeder, en me sinds kort aan het inlezen over WAP. Helaas pas ruim na mijn bevalling (daarvoor had ik al wel wat kennis over gezonde voeding, maar helaas veel en veel te weinig). Zoals velen ben ik ook slachtoffer van uitgeputte bijnieren en bijbehorende gevolgen. Inmiddels gaat het beter, maar ik ben er nog lang niet. Dit forum met tips kan mij daar zeker bij helpen, dat heb ik gezien. 4 maanden borstvoeding gegeven, toen was het op. Inmiddels zijn de ingredienten voor de alt.formule in bestelling, adres voor rauwe melk is gevonden. En ja, ook ik denk: "had ik dit allemaal maar eerder geweten"... want ik zie dat mijn
dochter prachtige brede kaken heeft, maar vrij smalle heupen, net als ik.
Ik doe bij deze dan ook vooral een oproep aan de moeders op dit forum. Ik merk dat ik behoefte heb aan
emotionele steun, zodat ik weer positiever in het leven kan staan. Mijn kindje heeft niks aan een moeder
die zich constant schuldig voelt over haar smalle heupen, over de korte periode van borstvoeding, en over
het feit dat ik dit alles niet van tevoren wist. Ik wil vooruit, sterk zijn voor haar. Met de alt. formule kan ik haar nog
veel goeds bieden heb ik gelezen, en ze heeft de moedermelk toch maar binnen. Ik heb haar niet laten vaccineren gelukkig!
Zijn er moeders die mij wat ondersteuning kunnen bieden op emotioneel vlak, zodat ik voor het hele gezin positief bezig kan zijn? Misschien moeders die zich hetzelfde voelen/hebben gevoeld, en dit hebben omgezet in iets positiefs door goed bezig te zijn, en van het schuldgevoel af zijn gekomen. (Later kan ik dan meer ingaan op de voeding, bijnieruitputting, etc. We eten al veel meer vet, vlees, minder koolhydraten etc). Ik voel me nu zo alleen in de strijd. Ik werk momenteel niet, en woon in een vrij nieuwe omgeving waardoor ik vaak alleen ben met m'n kindje. Ik vind het heel fijn dat ik nu de mogelijkheid heb om bij haar te zijn en haar niet weg hoef te brengen naar een KDV, maar ik heb veel te veel tijd om na te denken, te weinig afleiding/aanspraak etc. Dat helpt niet echt om gedachtes te relativeren, stress te verminderen en om positief met voeding bezig te kunnen zijn (wat ik natuurlijk wel probeer ondertussen!).
Lastig is ook dat ik dit niet goed met mijn omgeving kan delen. Dit zullen mensen ook wel herkennen: kom bij een
Nederlander niet aan de Becel, boterhammen en aardappels. Dus op de momenten dat ik me angstig voel over de gezondheid kan ik m'n verhaal niet goed kwijt, wat extra eenzaam voelt. Nou dit was een lang verhaal. Het komt er op neer dat ik positief bezig wil zijn, reeel wil kijken naar de mogelijkheden, zonder onzinnig schuldgevoel, want ik weet dat ik daar niks aan heb.
Alvast heel erg bedankt voor de reacties, hoop dat jullie er iets mee kunnen.
Groet San
Ik ben San, een jonge moeder, en me sinds kort aan het inlezen over WAP. Helaas pas ruim na mijn bevalling (daarvoor had ik al wel wat kennis over gezonde voeding, maar helaas veel en veel te weinig). Zoals velen ben ik ook slachtoffer van uitgeputte bijnieren en bijbehorende gevolgen. Inmiddels gaat het beter, maar ik ben er nog lang niet. Dit forum met tips kan mij daar zeker bij helpen, dat heb ik gezien. 4 maanden borstvoeding gegeven, toen was het op. Inmiddels zijn de ingredienten voor de alt.formule in bestelling, adres voor rauwe melk is gevonden. En ja, ook ik denk: "had ik dit allemaal maar eerder geweten"... want ik zie dat mijn
dochter prachtige brede kaken heeft, maar vrij smalle heupen, net als ik.
Ik doe bij deze dan ook vooral een oproep aan de moeders op dit forum. Ik merk dat ik behoefte heb aan
emotionele steun, zodat ik weer positiever in het leven kan staan. Mijn kindje heeft niks aan een moeder
die zich constant schuldig voelt over haar smalle heupen, over de korte periode van borstvoeding, en over
het feit dat ik dit alles niet van tevoren wist. Ik wil vooruit, sterk zijn voor haar. Met de alt. formule kan ik haar nog
veel goeds bieden heb ik gelezen, en ze heeft de moedermelk toch maar binnen. Ik heb haar niet laten vaccineren gelukkig!
Zijn er moeders die mij wat ondersteuning kunnen bieden op emotioneel vlak, zodat ik voor het hele gezin positief bezig kan zijn? Misschien moeders die zich hetzelfde voelen/hebben gevoeld, en dit hebben omgezet in iets positiefs door goed bezig te zijn, en van het schuldgevoel af zijn gekomen. (Later kan ik dan meer ingaan op de voeding, bijnieruitputting, etc. We eten al veel meer vet, vlees, minder koolhydraten etc). Ik voel me nu zo alleen in de strijd. Ik werk momenteel niet, en woon in een vrij nieuwe omgeving waardoor ik vaak alleen ben met m'n kindje. Ik vind het heel fijn dat ik nu de mogelijkheid heb om bij haar te zijn en haar niet weg hoef te brengen naar een KDV, maar ik heb veel te veel tijd om na te denken, te weinig afleiding/aanspraak etc. Dat helpt niet echt om gedachtes te relativeren, stress te verminderen en om positief met voeding bezig te kunnen zijn (wat ik natuurlijk wel probeer ondertussen!).
Lastig is ook dat ik dit niet goed met mijn omgeving kan delen. Dit zullen mensen ook wel herkennen: kom bij een
Nederlander niet aan de Becel, boterhammen en aardappels. Dus op de momenten dat ik me angstig voel over de gezondheid kan ik m'n verhaal niet goed kwijt, wat extra eenzaam voelt. Nou dit was een lang verhaal. Het komt er op neer dat ik positief bezig wil zijn, reeel wil kijken naar de mogelijkheden, zonder onzinnig schuldgevoel, want ik weet dat ik daar niks aan heb.
Alvast heel erg bedankt voor de reacties, hoop dat jullie er iets mee kunnen.
Groet San