De New Age-wereld met de karmagedachte kan er ook wat van. Jij hebt 'op zielsniveau' gekozen voor ouders die je misbruiken, voor de 'leerervaring', dat soort shit.
Mike
Mike
Psychiatrie als dwangmiddel
- Onderwerp starter ruud
- Startdatum
Lievergezond
Well-known member
Ik heb er geen moeite mee om aan te nemen dat ik hier op aarde ben om iets specifieks te leren. Van schade en schande wordt een mens pas wijs. En dan hangt het af van het type schade en schande die elk mens meemaakt wat die leert. Op een diep niveau geloof ik zeker dat wij onze ontberingen zelf uitkiezen. Dat is de steen waar de ezel maar tegenaan blijft lopen totdat die geleerd heeft. Dat doen wij allemaal. Tot we ons ontwikkelen en dan komen we juist weer in andere situaties terecht waar we eventueel van willen leren een tijdje etc. Mensen met het grootste hart die kunnen het meeste lijden dragen c.q. het meeste aan om te leren. Denk aan het verhaal van Job.
Het idee dat ik dingen moest leren en dat iedere mens precies zoveel krijgt als deze aan kan heeft mij lang op de been gehouden (had ik tenminste nog íets om mij over op de borst te kloppen), inclusief het idee dat het "de bedoeling" was dat ik al die wijsheid later zou gebruiken om andere te "helpen" (dat werd me volop onder de neus gewreven door "spirituele" mensen die op hun beurt mij wilden "helpen"). Nu ik in een stabieler vaarwater ben gekomen en nuchter kijk naar dat soort overtuigingen ben ik tot de conclusie gekomen dat ik helemaal nergens voor op aarde ben gekomen en dat mijn enige (persoonlijke) levensdoel is er gewoon te Zijn en dat zo goed mogelijk te doen, waarbij het mijn keuze is geweest en nog steeds is om er zoveel mogelijk van te leren, met name voor mijn kinderen die daar hopelijk ook wat van meekrijgen.
Wat ik zou kunnen doen is mijn ervaringen - en vooral ook wat ik er van geleerd heb - delen, zodat anderen er hun voordeel mee kunnen doen op de manier die zij zelf verkiezen, of simpelweg om mensen bewust te maken van wat er allemaal gebeurt op het snijvlak van de samenleving. Het idee van andere mensen "helpen" daar geloof ik niet meer zo in. Mensen kunnen alleen zichzelf helpen.
Het is uitermate dom om mensen te beoordelen of af te rekenen op hun omstandigheden. Die kies je hooguit uit met het bewustzijn en het overzicht dat je op dat moment hebt (je KUNT niet alles weten en overzien) en daar ben je maar ten dele zelf verantwoordelijk voor. Het is onzinnig om mensen daar steeds op aan te blijven spreken. Bovendien zet dat eerder een rem op een ontwikkelingsproces, omdat men blijft hangen in schaamte en schuldgevoelens. Onder andere daarom herhalen mensen hun "fouten". Ze komen er niet doorheen, omdat ze steeds worden bevestigd in hun falen en de "cliënt" - meestal middels gesprekstherapie - steeds maar opnieuw hetzelfde vicieuze cirkeltje moet doorlopen zonder dat reële openingen worden geboden of andere invalshoeken worden geboden. Met name "onze" geestelijke gezondheidszorg en sociale hulpverlening zijn er goed in om die status quo te handhaven en mensen verder de vernieling in te helpen in plaats van wat te doorbreken.
Wat ik zou kunnen doen is mijn ervaringen - en vooral ook wat ik er van geleerd heb - delen, zodat anderen er hun voordeel mee kunnen doen op de manier die zij zelf verkiezen, of simpelweg om mensen bewust te maken van wat er allemaal gebeurt op het snijvlak van de samenleving. Het idee van andere mensen "helpen" daar geloof ik niet meer zo in. Mensen kunnen alleen zichzelf helpen.
Het is uitermate dom om mensen te beoordelen of af te rekenen op hun omstandigheden. Die kies je hooguit uit met het bewustzijn en het overzicht dat je op dat moment hebt (je KUNT niet alles weten en overzien) en daar ben je maar ten dele zelf verantwoordelijk voor. Het is onzinnig om mensen daar steeds op aan te blijven spreken. Bovendien zet dat eerder een rem op een ontwikkelingsproces, omdat men blijft hangen in schaamte en schuldgevoelens. Onder andere daarom herhalen mensen hun "fouten". Ze komen er niet doorheen, omdat ze steeds worden bevestigd in hun falen en de "cliënt" - meestal middels gesprekstherapie - steeds maar opnieuw hetzelfde vicieuze cirkeltje moet doorlopen zonder dat reële openingen worden geboden of andere invalshoeken worden geboden. Met name "onze" geestelijke gezondheidszorg en sociale hulpverlening zijn er goed in om die status quo te handhaven en mensen verder de vernieling in te helpen in plaats van wat te doorbreken.
Ik heb er geen moeite mee om aan te nemen dat ik hier op aarde ben om iets specifieks te leren. Van schade en schande wordt een mens pas wijs. En dan hangt het af van het type schade en schande die elk mens meemaakt wat die leert. Op een diep niveau geloof ik zeker dat wij onze ontberingen zelf uitkiezen. Dat is de steen waar de ezel maar tegenaan blijft lopen totdat die geleerd heeft. Dat doen wij allemaal. Tot we ons ontwikkelen en dan komen we juist weer in andere situaties terecht waar we eventueel van willen leren een tijdje etc. Mensen met het grootste hart die kunnen het meeste lijden dragen c.q. het meeste aan om te leren. Denk aan het verhaal van Job.
De aarde is zeker een leerschool waar we op basis van ervaringen leren. Dat is de 'steen' waartegen we ons moeten stoten, desnoods meerdere keren. No argument there. Ik gebruikte echter het voorbeeld van een kind dat misbruikt wordt door een gezinslid omdat het 'op zielsniveau' hiervoor zou hebben gekozen. Wat een flauwekul! Ons GEBOORTERECHT is om volmaakt gezond en gelukkig te zijn, maar in deze materiele wereld bestaat volmaaktheid niet en dus is onze leerervaring om dit zoveel mogelijk na te streven.
Elke sicko die je in een vroeg stadium dit geboorterecht ontneemt remt je in je groei en ontwikkeling en met een beetje pech zelfs voor de rest van je leven. Ik hoor ook vaak dat onze satanische en parasitaire elite een nuttige functie vervult, 'om ons iets te leren'. Bullshit! Zij voegen werkelijk niets toe en bevorderen al helemaal niet onze menselijke evolutie, integendeel!
Nu ik in een stabieler vaarwater ben gekomen en nuchter kijk naar dat soort overtuigingen ben ik tot de conclusie gekomen dat ik helemaal nergens voor op aarde ben gekomen en dat mijn enige (persoonlijke) levensdoel is er gewoon te Zijn en dat zo goed mogelijk te doen, waarbij het mijn keuze is geweest en nog steeds is om er zoveel mogelijk van te leren, met name voor mijn kinderen die daar hopelijk ook wat van meekrijgen.
Mee eens en mooi gezegd! Recentelijk postte ik nog onderstaand filmpje, waarin Jeff Foster uitlegt dat hij doodmoe en gefrustreerd werd van dat constant maar in het 'nu' moeten zijn. Tot hij erachter kwam dat hij met al zijn frustratie allang voortdurend in het nu verkeerde!
Het idee van andere mensen “helpen” daar geloof ik niet meer zo in. Mensen kunnen alleen zichzelf helpen.
Exact! Mensen hebben vrije wil en dus de vrijheid om te kiezen om geholpen te worden. Deze keuze moet altijd gebaseerd zijn op intrinsieke motivatie: als je niet echt zelf wil veranderen, gebeurt het niet.
Het is uitermate dom om mensen te beoordelen of af te rekenen op hun omstandigheden. Die kies je hooguit uit met het bewustzijn en het overzicht dat je op dat moment hebt (je KUNT niet alles weten en overzien) en daar ben je maar ten dele zelf verantwoordelijk voor. Het is onzinnig om mensen daar steeds op aan te blijven spreken. Bovendien zet dat eerder een rem op een ontwikkelingsproces, omdat men blijft hangen in schaamte en schuldgevoelens. Onder andere daarom herhalen mensen hun “fouten”. Ze komen er niet doorheen, omdat ze steeds worden bevestigd in hun falen en de “cliënt” – meestal middels gesprekstherapie – steeds maar opnieuw hetzelfde vicieuze cirkeltje moet doorlopen zonder dat reële openingen worden geboden of andere invalshoeken worden geboden.
Opnieuw 100 punten! Alleen op basis van VERANTWOORDELIJKHEID is werkelijke verandering mogelijk, NOOIT door schuld!
Mike
De aarde is zeker een leerschool waar we op basis van ervaringen leren. Dat is de 'steen' waartegen we ons moeten stoten, desnoods meerdere keren. No argument there. Ik gebruikte echter het voorbeeld van een kind dat misbruikt wordt door een gezinslid omdat het 'op zielsniveau' hiervoor zou hebben gekozen. Wat een flauwekul! Ons GEBOORTERECHT is om volmaakt gezond en gelukkig te zijn, maar in deze materiele wereld bestaat volmaaktheid niet en dus is onze leerervaring om dit zoveel mogelijk na te streven.
Elke sicko die je in een vroeg stadium dit geboorterecht ontneemt remt je in je groei en ontwikkeling en met een beetje pech zelfs voor de rest van je leven. Ik hoor ook vaak dat onze satanische en parasitaire elite een nuttige functie vervult, 'om ons iets te leren'. Bullshit! Zij voegen werkelijk niets toe en bevorderen al helemaal niet onze menselijke evolutie, integendeel!
Nu ik in een stabieler vaarwater ben gekomen en nuchter kijk naar dat soort overtuigingen ben ik tot de conclusie gekomen dat ik helemaal nergens voor op aarde ben gekomen en dat mijn enige (persoonlijke) levensdoel is er gewoon te Zijn en dat zo goed mogelijk te doen, waarbij het mijn keuze is geweest en nog steeds is om er zoveel mogelijk van te leren, met name voor mijn kinderen die daar hopelijk ook wat van meekrijgen.
Mee eens en mooi gezegd! Recentelijk postte ik nog onderstaand filmpje, waarin Jeff Foster uitlegt dat hij doodmoe en gefrustreerd werd van dat constant maar in het 'nu' moeten zijn. Tot hij erachter kwam dat hij met al zijn frustratie allang voortdurend in het nu verkeerde!
Het idee van andere mensen “helpen” daar geloof ik niet meer zo in. Mensen kunnen alleen zichzelf helpen.
Exact! Mensen hebben vrije wil en dus de vrijheid om te kiezen om geholpen te worden. Deze keuze moet altijd gebaseerd zijn op intrinsieke motivatie: als je niet echt zelf wil veranderen, gebeurt het niet.
Het is uitermate dom om mensen te beoordelen of af te rekenen op hun omstandigheden. Die kies je hooguit uit met het bewustzijn en het overzicht dat je op dat moment hebt (je KUNT niet alles weten en overzien) en daar ben je maar ten dele zelf verantwoordelijk voor. Het is onzinnig om mensen daar steeds op aan te blijven spreken. Bovendien zet dat eerder een rem op een ontwikkelingsproces, omdat men blijft hangen in schaamte en schuldgevoelens. Onder andere daarom herhalen mensen hun “fouten”. Ze komen er niet doorheen, omdat ze steeds worden bevestigd in hun falen en de “cliënt” – meestal middels gesprekstherapie – steeds maar opnieuw hetzelfde vicieuze cirkeltje moet doorlopen zonder dat reële openingen worden geboden of andere invalshoeken worden geboden.
Opnieuw 100 punten! Alleen op basis van VERANTWOORDELIJKHEID is werkelijke verandering mogelijk, NOOIT door schuld!
Mike
Alleen op basis van VERANTWOORDELIJKHEID is werkelijke verandering mogelijk, NOOIT door schuld!
Daarvoor is het dus nodig dat je anders naar dingen gaat kijken. Dat je uit de slachtofferrol stapt en een andere rol aanneemt.
Ik weet niet of je net zoveel ellende krijgt als je aankunt. Ik zie er toch ook mensen onder bezwijken.
Toevallig zegt Michael Roads door deze week wat over:
MICHAEL'S MUSINGS: Nanz asks, why do some people who are spiritual, loving, kind and caring, positive and eating good food, etc . . . still end up with a terminal illness? Good question, and there is no glib and simple explanation. As souls, we each make choices before we incarnate. Sometimes there is heavy karma involved, or difficult cause and effect to be worked through. It all depends on the spiritual development of the soul. Even souls follow their beliefs. Some souls have conditioned beliefs from physical incarnations that cause them to face terminal illness, others incarnate into a handicapped body . . . or take it on later. The reasons always depend on the growing and developing soul. Nothing is by accident. However, a soul always has the inner strength to deal with the life they give themselves, although it can be very tough. This is why every soul has their own guide . . . always. You connect with your soul guide through the heart/love connection. Soul guidance mostly comes via your intuition . . . so learn to trust that inner knowing, that inner prompting, that tiniest insight.
Nothing has greater value in your life than Loving yourself. This is why I constantly encourage people to consciously . . . choose Love!
Dat is wel een interessant punt. Want worden we allemaal niet getraind vanaf jongs af aan om de innerlijke stem te negeren?! Dan gaan de meesten het 'gevecht' gehandicapt aan.
Daarvoor is het dus nodig dat je anders naar dingen gaat kijken. Dat je uit de slachtofferrol stapt en een andere rol aanneemt.
Ik weet niet of je net zoveel ellende krijgt als je aankunt. Ik zie er toch ook mensen onder bezwijken.
Toevallig zegt Michael Roads door deze week wat over:
MICHAEL'S MUSINGS: Nanz asks, why do some people who are spiritual, loving, kind and caring, positive and eating good food, etc . . . still end up with a terminal illness? Good question, and there is no glib and simple explanation. As souls, we each make choices before we incarnate. Sometimes there is heavy karma involved, or difficult cause and effect to be worked through. It all depends on the spiritual development of the soul. Even souls follow their beliefs. Some souls have conditioned beliefs from physical incarnations that cause them to face terminal illness, others incarnate into a handicapped body . . . or take it on later. The reasons always depend on the growing and developing soul. Nothing is by accident. However, a soul always has the inner strength to deal with the life they give themselves, although it can be very tough. This is why every soul has their own guide . . . always. You connect with your soul guide through the heart/love connection. Soul guidance mostly comes via your intuition . . . so learn to trust that inner knowing, that inner prompting, that tiniest insight.
Nothing has greater value in your life than Loving yourself. This is why I constantly encourage people to consciously . . . choose Love!
Dat is wel een interessant punt. Want worden we allemaal niet getraind vanaf jongs af aan om de innerlijke stem te negeren?! Dan gaan de meesten het 'gevecht' gehandicapt aan.
@ hi alan, die middelen waarover jij het hebt zijn middelen die mijn broertje ook heeft geslikt en twee daarvan slikt hij nog steeds, de haldol en seruqeul.
Als hij ermee stopt komt die psychose twee keer zo hard terug, althans de klachten worden dan extreem en is hij echt een gevaar voor de omgeving.
Hoe heb jij dat voor elkaar gekregen om daarmee te stoppen?
Waarschijnlijk heb jij een andere diagnose dan mijn broertje maar opmerking is wel dat jullie dezelfde medicatie/gif hadden/hebben.
Als hij ermee stopt komt die psychose twee keer zo hard terug, althans de klachten worden dan extreem en is hij echt een gevaar voor de omgeving.
Hoe heb jij dat voor elkaar gekregen om daarmee te stoppen?
Waarschijnlijk heb jij een andere diagnose dan mijn broertje maar opmerking is wel dat jullie dezelfde medicatie/gif hadden/hebben.
Melkmeisje
Well-known member
Sampjes, ik ben het boek aan het lezen van Natasja Campbell, GAPS syndroom en zij beschrijft haarfijn dat je eerst met voeding (combinatie WAPF/GAPS) je lijf op orde moet krijgen en daarna pas heel langzaam kunt afbouwen met dit soort middelen. Soms duurt dat zelfs een jaar of langer afhankelijk van hoe iemand zich aan het juiste voedingspatroon houdt.
Als je daar niet aan kunt voldoen inderdaad niet stoppen met medicatie omdat je keihard terugvalt en de middelen dubbel en dwars nodig heeft, wat je dus zelf ook al zegt.
Iemand op het forum hier, ik weet echt niet meer wie, schreef tijdje geleden dat zij eerst vetten enorm verhoogde, suikers langzaam afbouwde en daarna zeer matige bijwerkingen kreeg en het afbouwen goed te doen was.
Als je daar niet aan kunt voldoen inderdaad niet stoppen met medicatie omdat je keihard terugvalt en de middelen dubbel en dwars nodig heeft, wat je dus zelf ook al zegt.
Iemand op het forum hier, ik weet echt niet meer wie, schreef tijdje geleden dat zij eerst vetten enorm verhoogde, suikers langzaam afbouwde en daarna zeer matige bijwerkingen kreeg en het afbouwen goed te doen was.
@sampjes ze schrijven die pillen voor meer kwaaltjes voor, levert lekker veel op. Een doosje seroquel kost iets van 170-200 euro. Ik kreeg het tegen stemmen horen.
Waar bestaat zijn psychose uit? Wat zegt hij, gelooft hij en maakt hij mee? Denk hij dat iedereen een acteur is die tegen hem plot?
Waar bestaat zijn psychose uit? Wat zegt hij, gelooft hij en maakt hij mee? Denk hij dat iedereen een acteur is die tegen hem plot?
Lievergezond
Well-known member
Nu heeft men de sleutel te pakken om al vroeg de psychopaten onder ons mensen eruit te pikken om de depopulatieagenda effectief door te kunnen blijven voeren:
For the first time, psychiatrists have discovered that it is possible to predict at just five weeks old whether babies will develop CU traits by checking if they prefer to look at a human face – or a red ball. http://tinyurl.com/ndgkeyq via http://tinyurl.com/nw8bosj
For the first time, psychiatrists have discovered that it is possible to predict at just five weeks old whether babies will develop CU traits by checking if they prefer to look at a human face – or a red ball. http://tinyurl.com/ndgkeyq via http://tinyurl.com/nw8bosj
Mike
De psychiatrie is een fictief beroep gebaseerd op fictieve wetenschap en fictieve diagnoses:
Mike
Mike
Triest deze docu;
http://www.npo.nl/2doc-terug-naar-huis/02-11-2015/KN_1674211
Jammer als je die voedingsgewoontes ziet, dat meisje zei zelf dat ze afviel in die inrichting. Alleen al omdat er geen snoep was, ik denk dat haar ouders hier wel ook een rol op zich konden nemen toen ze thuis woonde.
http://www.npo.nl/2doc-terug-naar-huis/02-11-2015/KN_1674211
Jammer als je die voedingsgewoontes ziet, dat meisje zei zelf dat ze afviel in die inrichting. Alleen al omdat er geen snoep was, ik denk dat haar ouders hier wel ook een rol op zich konden nemen toen ze thuis woonde.
Triest deze docu;
Bah. Ik word er helemaal naar van hoe dat meisje door de "hulpverlening" wordt "verhoord", betutteld en in een patroon wordt getrokken en geduwd dat voor haar is uitgestippeld. Alleen al de intonatie waarmee ze Tanja toespreken... Alsof ze het tegen een kleuter hebben die het allemaal nog niet zo goed begrijpt! Die therapeuten zijn zelf nog veel te jong (haast meisjes nog).
Het is een self fulfilling prophecy. Alles wijst er op dat niemand in haar omgeving in Tanja gelooft. Hoe moet zij dan ooit in zichzelf geloven? Soms is het nodig gewoon iemand met rust te laten en zelf te laten doen wat ze denkt dat goed voor haar is en enkel dat te steunen in plaats van steeds te proberen die persoon van zichzelf te redden.
Je ziet haar opbloeien als ze de regie over haar leven zelf in handen krijgt. Dit zou alleen niet het laatste redmiddel moeten zijn, maar de eerste stap!
Bah. Ik word er helemaal naar van hoe dat meisje door de "hulpverlening" wordt "verhoord", betutteld en in een patroon wordt getrokken en geduwd dat voor haar is uitgestippeld. Alleen al de intonatie waarmee ze Tanja toespreken... Alsof ze het tegen een kleuter hebben die het allemaal nog niet zo goed begrijpt! Die therapeuten zijn zelf nog veel te jong (haast meisjes nog).
Het is een self fulfilling prophecy. Alles wijst er op dat niemand in haar omgeving in Tanja gelooft. Hoe moet zij dan ooit in zichzelf geloven? Soms is het nodig gewoon iemand met rust te laten en zelf te laten doen wat ze denkt dat goed voor haar is en enkel dat te steunen in plaats van steeds te proberen die persoon van zichzelf te redden.
Je ziet haar opbloeien als ze de regie over haar leven zelf in handen krijgt. Dit zou alleen niet het laatste redmiddel moeten zijn, maar de eerste stap!
Lievergezond
Well-known member
Trouw 7 november 2015
Essay — Revolutie tegen de farmareuzen
Het pillenbedrog
De Deense hoogleraar geneeskunde Peter Gøtzsche bepleit een dubbele revolutie in medicijnenland. Patiënten dienen (bijna) altijd af te zien van pillen. En producenten horen niet meer hun eigen middelen te testen. Laat dat maar over aan onafhankelijke onderzoekers.
PETER GØTZSCHE
Peter C. Gøtzsche (1949) werkte als biochemicus en artsenbezoeker voor pillenfabrikant Astra-Syntex, werd daarna hoogleraar geneeskunde en specialist in onderzoeksmethoden.
Van medicijnen kun je beter worden, maar de kans is niet denkbeeldig dat je eraan doodgaat. Dat gebeurt zelfs op grote schaal; de pillenindustrie heeft meer doden op haar geweten dan de maffia. De Europese Commissie schat dat jaarlijks 200.000 burgers van EU-lidstaten overlijden aan bijwerkingen; in de VS sterven ieder jaar 100.000 mensen aan geneesmiddelen die op een correcte manier zijn toegediend, en eenzelfde aantal door verkeerd gebruik (een te hoge dosis, of omdat ze contra-indicaties hebben). Dat betekent dat in de EU en de VS geneesmiddelen doodsoorzaak nummer drie zijn, na hartziekten en kanker.
Waar we naartoe moeten is een conservatieve houding: gebruik alleen maar geneesmiddelen als het absoluut nodig is - en dat is zelden het geval. Ik pleit voor een drastische demedicalisering.
Ouderen die stoppen met middelen tegen hoge bloeddruk en psychische klachten, varen daar vaak wel bij, in het laatste geval vallen ze minder en verbeteren hun cognitieve vermogens. Toen een onderzoek had uitgewezen dat lichaamsbeweging en gewichtsverlies beter werkten om diabetes type 2 te voorkomen dan metformine (een effect van 56 procent, respectievelijk 31 procent), haalde alleen het effect van metformine de pers.
Soms kan behandeling van ernstig verhoogde bloeddruk een leven redden. Dan doen de bijwerkingen van het gebruikte geneesmiddel er minder toe. Maar die doen zich ook voor bij patiënten die niet zo ziek zijn. We verspillen enorm veel geld aan geneesmiddelen, terwijl veel patiënten beter af zouden zijn zonder.
Bij een onderzoek naar bloeddrukverlagers zeiden artsen dat al hun 75 patiënten erop vooruit waren gegaan, terwijl maar de helft van hen dat beaamde; de anderen waren lusteloos geworden en prikkelbaar. De reden dat alle artsen zo tevreden waren, was dat geen van de patiënten zich bij hen had beklaagd.
Op de Amerikaanse geneesmiddelenmarkt is de verspilling gigantisch. In 2000 gaven de VS in verhouding tot de bevolkingsomvang 2,7 keer meer uit aan geneesmiddelen dan Europese landen, en toch - of misschien juist daarom - is de medische toestand van patiënten veel slechter.
Als we medicijnen verstandig gebruikten, zouden we een gezondere bevolking hebben, tegen een fractie van wat we momenteel aan geneesmiddelen uitgeven. In 2012 verkochten de vijftig grootste farmaceutische bedrijven voor 564 miljard euro aan receptgeneesmiddelen. Omdat veel van die geneesmiddelen twintig keer duurder zijn dan gelijkwaardige alternatieven en doordat we zo overbehandeld zijn, twijfel ik er niet aan dat we hier enorm op kunnen besparen; mijn schatting: 95 procent. Stel je eens voor wat je voor al die miljarden zou kunnen doen.
Hoewel de farmaceutische industrie al overgewicht heeft, blijft ze ons haar geneesmiddelen opdringen. In een rapport uit 2002 somde de Europese Federatie van Farmaceutische Bedrijven (EFFB) twintig ziekten en aandoeningen op die volgens haar niet afdoende werden behandeld, 98 pagina's lang. Het rapport telde 184 noten, maar geen ervan verwees naar literatuur die het enthousiasme van de EFFB kon temperen, terwijl die bij elk van de aandoeningen voorradig is. Uiteraard ontbrak ook onderzoek dat voor overbehandeling waarschuwde.
In haar streven naar meer omzet laat de farmaceutische industrie zich leiden door perverse prikkels.
Zo ontwikkelde Aventis een middel tegen kanker, eflornithine. Het bleek daar niet tegen te werken, maar wel uiterst effectief te zijn tegen slaapziekte. Omdat mensen die daaraan lijden meestal arm zijn, staakte Aventis de verkoop van het middel. Toen bleek dat het een effectieve haargroeiremmer was, ging het bedrijf het weer produceren. Nu konden ook Afrikanen met slaapziekte er gratis of voor weinig geld over beschikken. Dit geluk viel hun uitsluitend ten deel omdat veel westerse vrouwen van hun gezichtsbeharing af willen.
Het markteconomische gebod om winst te maken leidt niet tot de maatschappelijke voordelen die het volgens de herauten van de vrije markt zou hebben. Uit Amerikaans onderzoek blijkt keer op keer dat gezondheidszorginstellingen met een winstoogmerk tot hogere kosten, lagere zorgkwaliteit, meer medische com- plicaties en meer sterfgevallen leiden dan publieke instellingen; zelfs fraude met facturen komt in ziekenhuizen met een winstoogmerk veel vaker voor dan in niet-commerciële ziekenhuizen.
Het is principieel immoreel dat er op geneesmiddelen een patent kan rusten. Want als je een gepatenteerd levensreddend medicijn nodig hebt en je je dat niet kunt veroorloven, ga je misschien dood.
Het liefst zag ik dat non-profitorganisaties op zoek gingen naar nieuwe geneesmiddelen, maar een ander beloningssysteem in het op winst gerichte systeem zou al een hele verbetering zijn. Daarin geven we een farmaceutisch bedrijf dat een nieuw geneesmiddel heeft ontdekt niet langer op grond van zijn patent een monopolie, maar belonen we het financieel zodra het een verkoopautorisatie heeft verworven.
De omvang van die beloning hangt dan af van de mate waarin het nieuwe geneesmiddel een werkelijke doorbraak is. Vervolgens geven we het geneesmiddel in licentie aan meerdere bedrijven, die het goedkoop kunnen namaken. Dit zorgt ervoor dat ook veel arme mensen en landen zich het middel kunnen veroorloven.
Daarnaast zou het ons afhelpen van marketing en promotie van medicijnen die irrationeel worden voorgeschreven, of die niet beter zijn dan goedkopere alternatieven. Goede geneesmiddelen hebben geen reclame nodig, die spreken voor zichzelf. De volksgezondheid zou er wel bij varen als er geen advertenties meer voor waren, en geen verkopers en door de branche gesponsorde 'scholing'. En we zouden allemaal geld overhouden.
Het is heel vreemd dat farmaceutische bedrijven zelf het klinische onderzoek naar hun middel uitvoeren; ze hebben bewezen daar op grote schaal mee te frauderen.
Het is beter als ze academisch geleid onderzoek financieren. Dat is ontzaglijk veel goedkoper. Het Europese Genootschap voor Cardiologie schat dat universiteiten geneesmiddelenonderzoek tien tot twintig keer goedkoper kunnen uitvoeren dan farmaceutische bedrijven. Ook het Amerikaanse National Cancer Institute schat dat het onderzoeken kan uitvoeren voor een fractie van de kosten die er nu mee gemoeid zijn.
Mijn laatste eigen onderzoek, naar reumatoïde artritis, duurde zes maanden en konden we uitvoeren voor een bedrag dat ligt onder mijn maandsalaris.
Kapitalisme gaat uit van het principe dat particulier risico leidt tot particulier verlies of tot dito rijkdom. Dat farmaceutische bedrijven publiek risico (patiënten die vrijwillig deelnemen aan onderzoeken) kunnen omzetten in particuliere rijkdom is dus een kapitalistisch wangedrocht. Klinisch onderzoek dient een publieke onderneming te zijn die het algemeen welzijn bevordert, uitgevoerd door onafhankelijke, academische instellingen.
Terwijl we wachten op deze ingrijpende systeemhervorming (die misschien wel nooit komt), kunnen we zelf onafhankelijk onderzoek naar geneesmiddelen doen op grond waarvan we ze goedkeuren of vergoeden. Nederland voerde in 1979 wetgeving in die de minister het recht gaf de toepassing van bepaalde technologieën te beperken tot bepaalde ziekenhuizen totdat ze door systematisch literatuuronderzoek waren geëvalueerd en in orde bevonden.
De enorme winsten van de farmaceutische industrie zijn gebaseerd op onderzoek dat met publieke middelen is gefinancierd en op het feit dat geneesmiddelen worden vergoed. Ik vind het daarom redelijk dat we de branche een belasting opleggen. Daarmee betalen we academici om het nieuwe geneesmiddel te vergelij- ken met de beste behandeling die er op dat moment beschikbaar is.
Zoiets gebeurt al in Italië, dat 5 procent van de farmaceutische uitgaven aan promotie int, waarmee een omvangrijk fonds is gecrëeerd voor onafhankelijk klinisch onderzoek.
Zulk eerlijk onderzoek is broodnodig. 'Oude' middelen worden nu in tests vaak toegediend in een te hoge dosis (waardoor een producent kan beweren dat zijn nieuwe middel 'beter wordt verdragen') of in een te lage dosering (zodat het nieuwe middel 'effectiever' is). Eerlijk onderzoek vergt ook vergelijking met niet-farmacologische interventie; bewegen is, zagen we al, beter dan pillen bij het bestrijden van diabetes type 2.
Aan eerlijk, onafhankelijk onderzoek is ook behoefte bij de verslaglegging van schadelijke bijwerkingen, iets wat we bij onderzoek door farmaceutische bedrijven nooit zullen bereiken. Hoewel we weten dat elk geneesmiddel schadelijk kan zijn, bleek uit een overzichtsstudie naar 192 verslagen van onderzoeken met elk minstens 100 patiënten dat maar 0,3 pagina aan bijwerkingen was besteed - evenveel ruimte als de personalia van de onderzoekers kregen.
In de Verenigde Staten keurt de FDA nieuwe middelen. Dat keurt kankermiddelen meestal (68 procent) goed op basis van andere uitkomsten dan overlevingskans.
Uit mijn eigen analyse van 33 jaar onderzoek naar tumoren, gesponsord door de Britse Medical Research Council, blijkt dat nagenoeg geen vooruitgang is geboekt in de strijd tegen kanker. De mortaliteit bij patiënten die het nieuwe middel slikten was even hoog als bij hen die het oude middel kregen. Bij radiotherapie was dat niet veel anders. Over het geheel genomen dus geen vooruitgang in de strijd tegen kanker. Blijkbaar is het heel lastig om nieuwe behandelingswijzen te vinden die beter zijn dan de bestaande. Toch kunnen er, als je de mortaliteit buiten beschouwing laat zoals de FDA doet, schadelijke geneesmiddelen op de markt blijven komen zonder dat iemand het merkt.
Ik vind dat elk voorstel voor een klinisch onderzoek gemotiveerd dient te worden met een grondig literatuuronderzoek naar alle voorafgaande onderzoeken met soortgelijke geneesmiddelen, zo mogelijk met een meta-analyse. Anders zien we over het hoofd dat misschien al is aangetoond - of kan worden aangetoond - dat het type geneesmiddel hetzij levensreddend hetzij schadelijk is. Voor patiënten is dat van groot belang. Zonder die eis kunnen moreel onaanvaardbare onderzoeken goedkeuring krijgen.
Als onderzoeker en werknemer van de farmaceutische industrie heb ik zelf ervaren hoe daar gewillige artsen geselecteerd worden die hun mond houden over frauduleuze praktijken. Toch denk ik dat deze bedrijfstak nog lang als een slager zijn eigen vlees blijft keuren.
Wat we nodig hebben, zijn onafhankelijke toezichthouders die bepalen welke clinici geneesmiddelen mogen testen.
Patiënten behoren alles te weten over het geld dat er bij onderzoeken betrokken is en over de mogelijke belangenconflicten van onderzoekers. Een arts die zich daar ongemakkelijk bij voelt, heeft wat te verbergen, wat transparantie nog relevanter maakt.
Iedereen moet inzage kunnen krijgen in onderzoeksverslagen en contracten tussen onderzoekers en farmaceutische bedrijven. Dat is wezenlijk voor het vertrouwen in de sector. Helaas accepteren veel onderzoekers nog dat hun contractueel de mond wordt gesnoerd. Al even treurig is dat auteurs die in tijdschriften plechtig verklaren dat ze alle onderzoeksgegevens konden inzien, zelden de waarheid spreken.
Farmaceutische bedrijven kunnen een vergunning krijgen voor het verkopen van een nieuw middel. Voorwaarde is dat ze tegen kostprijs placebo's en de werkzame stof verstrekken voor extern, onafhankelijk onderzoek.
Onderzoek is het vruchtbaarst wanneer er een hele reeks van wordt samengenomen in een literatuuronderzoek. Daarin staat welk onderzoek al gedaan is en met welk resultaat (meer dan de helft van gedane onderzoeken blijft nu nog onbekend), welke uitkomsten en resultaten er nog ontbreken, en ook welke onderzoeken door bedrijven werden gefinancierd.
Dat gebeurt in (on line te raadplegen) Cochrane-beoordelingen. Die zouden in begrijpelijke taal voor patiënten beschikbaar moeten zijn. Gelukkig zijn zulke teksten er al, zoals deze over onderzoeken naar hoge bloeddruk: De meeste onderzoeken in deze beoordeling werden gefinancierd door bedrijven die ACE-remmers - bloeddrukverlagers - maken. Bij vele ervan maakten de auteurs geen melding van ernstige schadelijke bijwerkingen.
Dit kan betekenen dat de farmaceutische bedrijven ongunstige conclusies over hun geneesmiddelen achterhielden.
Dodelijke medicijnen
Fabrikant Merck bracht Vioxx op de markt, een ontstekingsremmer annex pijnstiller die, wist de producent, hartinfarcten en beroertes kon veroorzaken. Volgens De Pers kocht Merck in 2007 voor bijna vijf miljard dollar duizenden rechtszaken af; Gøtzsche schat het aantal doden wereldwijd op 120.000; in Nederland vielen volgens NRC waarschijnlijk iets meer dan tweehonderd doden.
Celebrex van Pfizer, ook een pijnstiller die vaatproblemen veroorzaakt, werd volgens Gøtzsche waarschijnlijk 75.000 mensen fataal; Pfizer werd beboet voor het vervalsen van testresultaten.
Het anti-psychoticum Zyprexa van Eli Lilly heeft volgens hem 200.000 mensen het leven gekost door bijwerkingen als hartfalen; het bedrijf betaalde 1,4 miljard dollar boete voor het illegaal op de markt brengen van het middel - waaraan het bedrijf tot 2009 wel 39 miljard omzet had gehad.
Hetzelfde bedrijf droeg zijn Duitse onderzoekers op de bijwerking van 'stemmingsverbeteraar' Prozac - niet zelden gereali- seerde zelfmoordgedachten - weg te boeken als 'depressie'; zij zeiden dat 'niet te kunnen uitleggen aan de rechter of hun gezin'. Trouw berichtte over zo'n 20 zelfmoorden per jaar onder Nederlandse kinderen. De psychofarmacaspecialist Peter Moleman nam het in NRC voor Prozac op: het zou juist zelfmoorden voorkomen.
Een ander antidepressivum, Seroxat, was de winstmachine van het Britse GlaxoSmithKline (GSK). Het werd als 'veilig' bij artsen aangeprezen en voorgeschreven aan depressieve jongeren terwijl, berichtte Trouw, GSK uit eigen onderzoek wist dat het middel suïcide in de hand werkt en verslavend is. GSK trof een schikking van drie miljard dollar.
In 2010 moest GSK Rosiglitazon - tegen suikerziekte - van de markt halen. Een Amerikaanse Senaatscommissie had vastgesteld dat 47.000 mensen door dit middel ('Avandia') een fatale hartaanval hadden gehad, zo meldde Trouw.
Zes tips: wat je als patiënt kunt doen
1. Als je patiëntenorganisatie gunsten van de farmaceutische industrie accepteert, zeg dan je lidmaatschap op.
2. Vraag je arts of hij/zij geld of andere gunsten van farmaceutische bedrijven ontvangt of aandelen in een farmaceutisch bedrijf bezit. Vraag ook of artsen-bezoekers bij hem/haar welkom zijn. Zo ja, zoek een andere dokter.
3. Heel weinig patiënten hebben baat bij medicijnen. Gebruik ze dus alleen als het absoluut noodzakelijk is. Vraag of er alternatieven zijn en of je ook zonder behandeling opknapt.
4. Vraag je arts of er goedkopere alternatieven zijn voor het geneesmiddel.
5. Als een geneesmiddel om veiligheidsredenen van de markt wordt gehaald, gebeurt dat meestal in de eerste zeven jaar.
Vermijd daarom nieuwe middelen in die periode, tenzij het om een 'doorbraakmiddel' gaat. Maar die zijn uiterst zeldzaam.
6. Geloof geen woord van wat farmaceutische bedrijven je vertellen - niet in hun onderzoek, noch in hun marketing of informatie aan patiënten.
Dit is een voorpublicatie uit Peter C. Gøtzsche: Dodelijke medicijnen en georganiseerde misdaad. Achter de schermen van de farmaceutische industrie. Lemniscaat; 532 blz., € 24,95.
Gøtzsche houdt woensdag 11 november een lezing, en gaat daarna in debat met Bert Keizer (arts en columnist voor Trouw) in Onderwijsgebouw 3 van het LUMC, Einthovenweg 20 in Leiden. Aanvang 19u., toegang gratis.
Ook op donderdag 12 november geeft Gøtzsche een lezing, in debatcentrum Arminius (Museumpark 3, Rotterdam). Hij gaat dan in debat met Ton de Boer, hoogleraar farmacotherapie, en huisarts Hans van der Linde. Aanvang 20u, toegang € 5. www.arminius.nu/programma http://pastebin.com/DJdBwB1U
Essay — Revolutie tegen de farmareuzen
Het pillenbedrog
De Deense hoogleraar geneeskunde Peter Gøtzsche bepleit een dubbele revolutie in medicijnenland. Patiënten dienen (bijna) altijd af te zien van pillen. En producenten horen niet meer hun eigen middelen te testen. Laat dat maar over aan onafhankelijke onderzoekers.
PETER GØTZSCHE
Peter C. Gøtzsche (1949) werkte als biochemicus en artsenbezoeker voor pillenfabrikant Astra-Syntex, werd daarna hoogleraar geneeskunde en specialist in onderzoeksmethoden.
Van medicijnen kun je beter worden, maar de kans is niet denkbeeldig dat je eraan doodgaat. Dat gebeurt zelfs op grote schaal; de pillenindustrie heeft meer doden op haar geweten dan de maffia. De Europese Commissie schat dat jaarlijks 200.000 burgers van EU-lidstaten overlijden aan bijwerkingen; in de VS sterven ieder jaar 100.000 mensen aan geneesmiddelen die op een correcte manier zijn toegediend, en eenzelfde aantal door verkeerd gebruik (een te hoge dosis, of omdat ze contra-indicaties hebben). Dat betekent dat in de EU en de VS geneesmiddelen doodsoorzaak nummer drie zijn, na hartziekten en kanker.
Waar we naartoe moeten is een conservatieve houding: gebruik alleen maar geneesmiddelen als het absoluut nodig is - en dat is zelden het geval. Ik pleit voor een drastische demedicalisering.
Ouderen die stoppen met middelen tegen hoge bloeddruk en psychische klachten, varen daar vaak wel bij, in het laatste geval vallen ze minder en verbeteren hun cognitieve vermogens. Toen een onderzoek had uitgewezen dat lichaamsbeweging en gewichtsverlies beter werkten om diabetes type 2 te voorkomen dan metformine (een effect van 56 procent, respectievelijk 31 procent), haalde alleen het effect van metformine de pers.
Soms kan behandeling van ernstig verhoogde bloeddruk een leven redden. Dan doen de bijwerkingen van het gebruikte geneesmiddel er minder toe. Maar die doen zich ook voor bij patiënten die niet zo ziek zijn. We verspillen enorm veel geld aan geneesmiddelen, terwijl veel patiënten beter af zouden zijn zonder.
Bij een onderzoek naar bloeddrukverlagers zeiden artsen dat al hun 75 patiënten erop vooruit waren gegaan, terwijl maar de helft van hen dat beaamde; de anderen waren lusteloos geworden en prikkelbaar. De reden dat alle artsen zo tevreden waren, was dat geen van de patiënten zich bij hen had beklaagd.
Op de Amerikaanse geneesmiddelenmarkt is de verspilling gigantisch. In 2000 gaven de VS in verhouding tot de bevolkingsomvang 2,7 keer meer uit aan geneesmiddelen dan Europese landen, en toch - of misschien juist daarom - is de medische toestand van patiënten veel slechter.
Als we medicijnen verstandig gebruikten, zouden we een gezondere bevolking hebben, tegen een fractie van wat we momenteel aan geneesmiddelen uitgeven. In 2012 verkochten de vijftig grootste farmaceutische bedrijven voor 564 miljard euro aan receptgeneesmiddelen. Omdat veel van die geneesmiddelen twintig keer duurder zijn dan gelijkwaardige alternatieven en doordat we zo overbehandeld zijn, twijfel ik er niet aan dat we hier enorm op kunnen besparen; mijn schatting: 95 procent. Stel je eens voor wat je voor al die miljarden zou kunnen doen.
Hoewel de farmaceutische industrie al overgewicht heeft, blijft ze ons haar geneesmiddelen opdringen. In een rapport uit 2002 somde de Europese Federatie van Farmaceutische Bedrijven (EFFB) twintig ziekten en aandoeningen op die volgens haar niet afdoende werden behandeld, 98 pagina's lang. Het rapport telde 184 noten, maar geen ervan verwees naar literatuur die het enthousiasme van de EFFB kon temperen, terwijl die bij elk van de aandoeningen voorradig is. Uiteraard ontbrak ook onderzoek dat voor overbehandeling waarschuwde.
In haar streven naar meer omzet laat de farmaceutische industrie zich leiden door perverse prikkels.
Zo ontwikkelde Aventis een middel tegen kanker, eflornithine. Het bleek daar niet tegen te werken, maar wel uiterst effectief te zijn tegen slaapziekte. Omdat mensen die daaraan lijden meestal arm zijn, staakte Aventis de verkoop van het middel. Toen bleek dat het een effectieve haargroeiremmer was, ging het bedrijf het weer produceren. Nu konden ook Afrikanen met slaapziekte er gratis of voor weinig geld over beschikken. Dit geluk viel hun uitsluitend ten deel omdat veel westerse vrouwen van hun gezichtsbeharing af willen.
Het markteconomische gebod om winst te maken leidt niet tot de maatschappelijke voordelen die het volgens de herauten van de vrije markt zou hebben. Uit Amerikaans onderzoek blijkt keer op keer dat gezondheidszorginstellingen met een winstoogmerk tot hogere kosten, lagere zorgkwaliteit, meer medische com- plicaties en meer sterfgevallen leiden dan publieke instellingen; zelfs fraude met facturen komt in ziekenhuizen met een winstoogmerk veel vaker voor dan in niet-commerciële ziekenhuizen.
Het is principieel immoreel dat er op geneesmiddelen een patent kan rusten. Want als je een gepatenteerd levensreddend medicijn nodig hebt en je je dat niet kunt veroorloven, ga je misschien dood.
Het liefst zag ik dat non-profitorganisaties op zoek gingen naar nieuwe geneesmiddelen, maar een ander beloningssysteem in het op winst gerichte systeem zou al een hele verbetering zijn. Daarin geven we een farmaceutisch bedrijf dat een nieuw geneesmiddel heeft ontdekt niet langer op grond van zijn patent een monopolie, maar belonen we het financieel zodra het een verkoopautorisatie heeft verworven.
De omvang van die beloning hangt dan af van de mate waarin het nieuwe geneesmiddel een werkelijke doorbraak is. Vervolgens geven we het geneesmiddel in licentie aan meerdere bedrijven, die het goedkoop kunnen namaken. Dit zorgt ervoor dat ook veel arme mensen en landen zich het middel kunnen veroorloven.
Daarnaast zou het ons afhelpen van marketing en promotie van medicijnen die irrationeel worden voorgeschreven, of die niet beter zijn dan goedkopere alternatieven. Goede geneesmiddelen hebben geen reclame nodig, die spreken voor zichzelf. De volksgezondheid zou er wel bij varen als er geen advertenties meer voor waren, en geen verkopers en door de branche gesponsorde 'scholing'. En we zouden allemaal geld overhouden.
Het is heel vreemd dat farmaceutische bedrijven zelf het klinische onderzoek naar hun middel uitvoeren; ze hebben bewezen daar op grote schaal mee te frauderen.
Het is beter als ze academisch geleid onderzoek financieren. Dat is ontzaglijk veel goedkoper. Het Europese Genootschap voor Cardiologie schat dat universiteiten geneesmiddelenonderzoek tien tot twintig keer goedkoper kunnen uitvoeren dan farmaceutische bedrijven. Ook het Amerikaanse National Cancer Institute schat dat het onderzoeken kan uitvoeren voor een fractie van de kosten die er nu mee gemoeid zijn.
Mijn laatste eigen onderzoek, naar reumatoïde artritis, duurde zes maanden en konden we uitvoeren voor een bedrag dat ligt onder mijn maandsalaris.
Kapitalisme gaat uit van het principe dat particulier risico leidt tot particulier verlies of tot dito rijkdom. Dat farmaceutische bedrijven publiek risico (patiënten die vrijwillig deelnemen aan onderzoeken) kunnen omzetten in particuliere rijkdom is dus een kapitalistisch wangedrocht. Klinisch onderzoek dient een publieke onderneming te zijn die het algemeen welzijn bevordert, uitgevoerd door onafhankelijke, academische instellingen.
Terwijl we wachten op deze ingrijpende systeemhervorming (die misschien wel nooit komt), kunnen we zelf onafhankelijk onderzoek naar geneesmiddelen doen op grond waarvan we ze goedkeuren of vergoeden. Nederland voerde in 1979 wetgeving in die de minister het recht gaf de toepassing van bepaalde technologieën te beperken tot bepaalde ziekenhuizen totdat ze door systematisch literatuuronderzoek waren geëvalueerd en in orde bevonden.
De enorme winsten van de farmaceutische industrie zijn gebaseerd op onderzoek dat met publieke middelen is gefinancierd en op het feit dat geneesmiddelen worden vergoed. Ik vind het daarom redelijk dat we de branche een belasting opleggen. Daarmee betalen we academici om het nieuwe geneesmiddel te vergelij- ken met de beste behandeling die er op dat moment beschikbaar is.
Zoiets gebeurt al in Italië, dat 5 procent van de farmaceutische uitgaven aan promotie int, waarmee een omvangrijk fonds is gecrëeerd voor onafhankelijk klinisch onderzoek.
Zulk eerlijk onderzoek is broodnodig. 'Oude' middelen worden nu in tests vaak toegediend in een te hoge dosis (waardoor een producent kan beweren dat zijn nieuwe middel 'beter wordt verdragen') of in een te lage dosering (zodat het nieuwe middel 'effectiever' is). Eerlijk onderzoek vergt ook vergelijking met niet-farmacologische interventie; bewegen is, zagen we al, beter dan pillen bij het bestrijden van diabetes type 2.
Aan eerlijk, onafhankelijk onderzoek is ook behoefte bij de verslaglegging van schadelijke bijwerkingen, iets wat we bij onderzoek door farmaceutische bedrijven nooit zullen bereiken. Hoewel we weten dat elk geneesmiddel schadelijk kan zijn, bleek uit een overzichtsstudie naar 192 verslagen van onderzoeken met elk minstens 100 patiënten dat maar 0,3 pagina aan bijwerkingen was besteed - evenveel ruimte als de personalia van de onderzoekers kregen.
In de Verenigde Staten keurt de FDA nieuwe middelen. Dat keurt kankermiddelen meestal (68 procent) goed op basis van andere uitkomsten dan overlevingskans.
Uit mijn eigen analyse van 33 jaar onderzoek naar tumoren, gesponsord door de Britse Medical Research Council, blijkt dat nagenoeg geen vooruitgang is geboekt in de strijd tegen kanker. De mortaliteit bij patiënten die het nieuwe middel slikten was even hoog als bij hen die het oude middel kregen. Bij radiotherapie was dat niet veel anders. Over het geheel genomen dus geen vooruitgang in de strijd tegen kanker. Blijkbaar is het heel lastig om nieuwe behandelingswijzen te vinden die beter zijn dan de bestaande. Toch kunnen er, als je de mortaliteit buiten beschouwing laat zoals de FDA doet, schadelijke geneesmiddelen op de markt blijven komen zonder dat iemand het merkt.
Ik vind dat elk voorstel voor een klinisch onderzoek gemotiveerd dient te worden met een grondig literatuuronderzoek naar alle voorafgaande onderzoeken met soortgelijke geneesmiddelen, zo mogelijk met een meta-analyse. Anders zien we over het hoofd dat misschien al is aangetoond - of kan worden aangetoond - dat het type geneesmiddel hetzij levensreddend hetzij schadelijk is. Voor patiënten is dat van groot belang. Zonder die eis kunnen moreel onaanvaardbare onderzoeken goedkeuring krijgen.
Als onderzoeker en werknemer van de farmaceutische industrie heb ik zelf ervaren hoe daar gewillige artsen geselecteerd worden die hun mond houden over frauduleuze praktijken. Toch denk ik dat deze bedrijfstak nog lang als een slager zijn eigen vlees blijft keuren.
Wat we nodig hebben, zijn onafhankelijke toezichthouders die bepalen welke clinici geneesmiddelen mogen testen.
Patiënten behoren alles te weten over het geld dat er bij onderzoeken betrokken is en over de mogelijke belangenconflicten van onderzoekers. Een arts die zich daar ongemakkelijk bij voelt, heeft wat te verbergen, wat transparantie nog relevanter maakt.
Iedereen moet inzage kunnen krijgen in onderzoeksverslagen en contracten tussen onderzoekers en farmaceutische bedrijven. Dat is wezenlijk voor het vertrouwen in de sector. Helaas accepteren veel onderzoekers nog dat hun contractueel de mond wordt gesnoerd. Al even treurig is dat auteurs die in tijdschriften plechtig verklaren dat ze alle onderzoeksgegevens konden inzien, zelden de waarheid spreken.
Farmaceutische bedrijven kunnen een vergunning krijgen voor het verkopen van een nieuw middel. Voorwaarde is dat ze tegen kostprijs placebo's en de werkzame stof verstrekken voor extern, onafhankelijk onderzoek.
Onderzoek is het vruchtbaarst wanneer er een hele reeks van wordt samengenomen in een literatuuronderzoek. Daarin staat welk onderzoek al gedaan is en met welk resultaat (meer dan de helft van gedane onderzoeken blijft nu nog onbekend), welke uitkomsten en resultaten er nog ontbreken, en ook welke onderzoeken door bedrijven werden gefinancierd.
Dat gebeurt in (on line te raadplegen) Cochrane-beoordelingen. Die zouden in begrijpelijke taal voor patiënten beschikbaar moeten zijn. Gelukkig zijn zulke teksten er al, zoals deze over onderzoeken naar hoge bloeddruk: De meeste onderzoeken in deze beoordeling werden gefinancierd door bedrijven die ACE-remmers - bloeddrukverlagers - maken. Bij vele ervan maakten de auteurs geen melding van ernstige schadelijke bijwerkingen.
Dit kan betekenen dat de farmaceutische bedrijven ongunstige conclusies over hun geneesmiddelen achterhielden.
Dodelijke medicijnen
Fabrikant Merck bracht Vioxx op de markt, een ontstekingsremmer annex pijnstiller die, wist de producent, hartinfarcten en beroertes kon veroorzaken. Volgens De Pers kocht Merck in 2007 voor bijna vijf miljard dollar duizenden rechtszaken af; Gøtzsche schat het aantal doden wereldwijd op 120.000; in Nederland vielen volgens NRC waarschijnlijk iets meer dan tweehonderd doden.
Celebrex van Pfizer, ook een pijnstiller die vaatproblemen veroorzaakt, werd volgens Gøtzsche waarschijnlijk 75.000 mensen fataal; Pfizer werd beboet voor het vervalsen van testresultaten.
Het anti-psychoticum Zyprexa van Eli Lilly heeft volgens hem 200.000 mensen het leven gekost door bijwerkingen als hartfalen; het bedrijf betaalde 1,4 miljard dollar boete voor het illegaal op de markt brengen van het middel - waaraan het bedrijf tot 2009 wel 39 miljard omzet had gehad.
Hetzelfde bedrijf droeg zijn Duitse onderzoekers op de bijwerking van 'stemmingsverbeteraar' Prozac - niet zelden gereali- seerde zelfmoordgedachten - weg te boeken als 'depressie'; zij zeiden dat 'niet te kunnen uitleggen aan de rechter of hun gezin'. Trouw berichtte over zo'n 20 zelfmoorden per jaar onder Nederlandse kinderen. De psychofarmacaspecialist Peter Moleman nam het in NRC voor Prozac op: het zou juist zelfmoorden voorkomen.
Een ander antidepressivum, Seroxat, was de winstmachine van het Britse GlaxoSmithKline (GSK). Het werd als 'veilig' bij artsen aangeprezen en voorgeschreven aan depressieve jongeren terwijl, berichtte Trouw, GSK uit eigen onderzoek wist dat het middel suïcide in de hand werkt en verslavend is. GSK trof een schikking van drie miljard dollar.
In 2010 moest GSK Rosiglitazon - tegen suikerziekte - van de markt halen. Een Amerikaanse Senaatscommissie had vastgesteld dat 47.000 mensen door dit middel ('Avandia') een fatale hartaanval hadden gehad, zo meldde Trouw.
Zes tips: wat je als patiënt kunt doen
1. Als je patiëntenorganisatie gunsten van de farmaceutische industrie accepteert, zeg dan je lidmaatschap op.
2. Vraag je arts of hij/zij geld of andere gunsten van farmaceutische bedrijven ontvangt of aandelen in een farmaceutisch bedrijf bezit. Vraag ook of artsen-bezoekers bij hem/haar welkom zijn. Zo ja, zoek een andere dokter.
3. Heel weinig patiënten hebben baat bij medicijnen. Gebruik ze dus alleen als het absoluut noodzakelijk is. Vraag of er alternatieven zijn en of je ook zonder behandeling opknapt.
4. Vraag je arts of er goedkopere alternatieven zijn voor het geneesmiddel.
5. Als een geneesmiddel om veiligheidsredenen van de markt wordt gehaald, gebeurt dat meestal in de eerste zeven jaar.
Vermijd daarom nieuwe middelen in die periode, tenzij het om een 'doorbraakmiddel' gaat. Maar die zijn uiterst zeldzaam.
6. Geloof geen woord van wat farmaceutische bedrijven je vertellen - niet in hun onderzoek, noch in hun marketing of informatie aan patiënten.
Dit is een voorpublicatie uit Peter C. Gøtzsche: Dodelijke medicijnen en georganiseerde misdaad. Achter de schermen van de farmaceutische industrie. Lemniscaat; 532 blz., € 24,95.
Gøtzsche houdt woensdag 11 november een lezing, en gaat daarna in debat met Bert Keizer (arts en columnist voor Trouw) in Onderwijsgebouw 3 van het LUMC, Einthovenweg 20 in Leiden. Aanvang 19u., toegang gratis.
Ook op donderdag 12 november geeft Gøtzsche een lezing, in debatcentrum Arminius (Museumpark 3, Rotterdam). Hij gaat dan in debat met Ton de Boer, hoogleraar farmacotherapie, en huisarts Hans van der Linde. Aanvang 20u, toegang € 5. www.arminius.nu/programma http://pastebin.com/DJdBwB1U
Lievergezond
Well-known member
hoi Alethea en Sampjes, ik heb de documentaire over Tanja ook gezien.
Ik weet wel uit eigen ervaring, hoewel summier, dat de omgang met mensen met borderline persoonlijkheden vrij lastig, zoniet onmogelijk kan zijn.
Toch vraag ik me dan zo af, de documentaire kijkend, in hoeverre de moeder niet een grote rol speelt bij de psychiatrische stoornis van haar dochter.
Naar mijn idee was die moeder vooral behept met zichzelf en haar eigen angsten die de ziekte van haar dochter bij haar oproepen.
Begrijpelijk, maar echt ruimte voor Tanja was er niet in dat gezin om te zijn wie ze is: dat gevoel had ik.
En ze bloeide gelijk op in die instelling waar ze meer vrijheid kreeg.
Ik kreeg wel het idee dat de aandacht van de begeleider haar goed deed, maar daarna ging het ergens toch wel fout weer daar in dat vrije huis.
Misschien was de omgang met haar leeftijdgenoten weer een enorme dobber voor haar.
Ik vind het zo vreselijk dat ziektebeeld; borderline/autisme: als buitenstaander sta je erbij en kijk je ernaar.
Beetje machteloos lijkt het.
Ik weet wel uit eigen ervaring, hoewel summier, dat de omgang met mensen met borderline persoonlijkheden vrij lastig, zoniet onmogelijk kan zijn.
Toch vraag ik me dan zo af, de documentaire kijkend, in hoeverre de moeder niet een grote rol speelt bij de psychiatrische stoornis van haar dochter.
Naar mijn idee was die moeder vooral behept met zichzelf en haar eigen angsten die de ziekte van haar dochter bij haar oproepen.
Begrijpelijk, maar echt ruimte voor Tanja was er niet in dat gezin om te zijn wie ze is: dat gevoel had ik.
En ze bloeide gelijk op in die instelling waar ze meer vrijheid kreeg.
Ik kreeg wel het idee dat de aandacht van de begeleider haar goed deed, maar daarna ging het ergens toch wel fout weer daar in dat vrije huis.
Misschien was de omgang met haar leeftijdgenoten weer een enorme dobber voor haar.
Ik vind het zo vreselijk dat ziektebeeld; borderline/autisme: als buitenstaander sta je erbij en kijk je ernaar.
Beetje machteloos lijkt het.
Lievergezond
Well-known member
Toen ik heel erg ziek (rond 2008) was en de huisarts vroeg of ik een keer wilde praten met iemand heb ik een enkel gesprek gehad met een psychiater die ervaring had met mensen die last hadden van schildersziekte / beroepsziektes. Ze had echter weinig oplossingen los van b12 injecties en groepsgesprekken dus was snel klaar met de dame want zocht iemand die me kon helpen met de toxine belasting maar daar kon ze me niet mee helpen.
Dus heb destijds een aromatenonderzoek gedaan bij het ELN in Bunnik waar met name Xyleen sterk verhoogd was, dit is een stof die in teermastiek zit, iets dat destijds in mijn woning lag ipv erbuiten.
Ik vroeg mevrouw de psychiater nog of mensen met klachten van de hersenen wel eens onderzocht werden op toxinebelasting zoals lood. Nee was het antwoord, waarom zouden we dat doen ?.
Op zulke momenten ben ik uitgepraat, als je die verbanden niet kent dan mis je toch een belangrijk deel van dat vakgebied. Dit niet afdoen als alternatief gezever maar gewoon in de pubmed database kijken en je ziet meteen vele verbanden tussen allerlei klachten zoals depressies, angsten, slaapproblemen etc etc. Deze week weer eentje:
Blootstelling aan lood beïnvloedt de slaap van kinderen
Een nieuw onderzoek aan de Universiteit van Pennsylvania ‘School of Nursing (Penn Nursing)’ laat zien dat blootstelling aan lood in de vroege jeugd een verhoogd risico geeft op slaapproblemen en overmatige slaperigheid overdag tijdens de latere kindertijd. Dit is het eerste longitudinaal bevolkingsonderzoek dat vroege blootstelling aann lood onderzoekt op slaapproblemen.
http://www.leefbewust.com/2015/nieuws/slaap_lood.html
Zou zij leefbewust volgen dan wist ze wel van deze verbanden af:
Als misdrijfcijfers dalen, geven politici zichzelf graag een schouderklopje voor hun strenge beleid. Maar er is een nieuwe theorie die steeds geloofwaardiger wordt en duidelijk maakt waarom het landelijke geweld sinds 1990 gedaald is, en het heeft niets te maken met het crimineel rechtssysteem. Een artikel in “Chemical & Engineering News” toont duidelijk de toenemende cijfers waaruit zouden blijken dat het verwijderen van lood uit benzine en verf een cruciale rol heeft gespeeld.
http://www.leefbewust.com/2014/nieuws/lood.html
Uit een onderzoek gefinancierd door het National Institute of Environmental Health Sciences (NIEHS), onderdeel van het National Institutes of Health, blijkt dat emotionele- en gedragsproblemen bij kinderen optreden zelfs na een lage blootstelling aan lood en de problemen erger worden naarmate het loodgehalte verhoogt.
http://www.leefbewust.com/2014/nieuws/lood2.html
Summer Miller van de Southern University Law Center in Baton Rouge, Louisiana, schreef in het International Journal of Liability and Scientific Enquiry, dat volgens de gegevens van de US Centre for Disease Control (CDC) 6% van alle kinderen van één tot twee jaar en 11% van de Afro-Amerikaanse (niet-Spaanse) kinderen van één tot vijf jaar een loodgehalte in het bloed hebben dat toxisch is en in het gebied komt van loodvergiftiging. Miller suggereert dat blootstelling aan schadelijke hoeveelheden lood kan leiden tot jeugdcriminaliteit. "Zeer kleine hoeveelheden lood worden geassocieerd met toxiciteit," zegt ze.
http://www.leefbewust.com/2013/nieuws/lood.html http://tinyurl.com/nvqmwa9
Dus heb destijds een aromatenonderzoek gedaan bij het ELN in Bunnik waar met name Xyleen sterk verhoogd was, dit is een stof die in teermastiek zit, iets dat destijds in mijn woning lag ipv erbuiten.
Ik vroeg mevrouw de psychiater nog of mensen met klachten van de hersenen wel eens onderzocht werden op toxinebelasting zoals lood. Nee was het antwoord, waarom zouden we dat doen ?.
Op zulke momenten ben ik uitgepraat, als je die verbanden niet kent dan mis je toch een belangrijk deel van dat vakgebied. Dit niet afdoen als alternatief gezever maar gewoon in de pubmed database kijken en je ziet meteen vele verbanden tussen allerlei klachten zoals depressies, angsten, slaapproblemen etc etc. Deze week weer eentje:
Blootstelling aan lood beïnvloedt de slaap van kinderen
Een nieuw onderzoek aan de Universiteit van Pennsylvania ‘School of Nursing (Penn Nursing)’ laat zien dat blootstelling aan lood in de vroege jeugd een verhoogd risico geeft op slaapproblemen en overmatige slaperigheid overdag tijdens de latere kindertijd. Dit is het eerste longitudinaal bevolkingsonderzoek dat vroege blootstelling aann lood onderzoekt op slaapproblemen.
http://www.leefbewust.com/2015/nieuws/slaap_lood.html
Zou zij leefbewust volgen dan wist ze wel van deze verbanden af:
Als misdrijfcijfers dalen, geven politici zichzelf graag een schouderklopje voor hun strenge beleid. Maar er is een nieuwe theorie die steeds geloofwaardiger wordt en duidelijk maakt waarom het landelijke geweld sinds 1990 gedaald is, en het heeft niets te maken met het crimineel rechtssysteem. Een artikel in “Chemical & Engineering News” toont duidelijk de toenemende cijfers waaruit zouden blijken dat het verwijderen van lood uit benzine en verf een cruciale rol heeft gespeeld.
http://www.leefbewust.com/2014/nieuws/lood.html
Uit een onderzoek gefinancierd door het National Institute of Environmental Health Sciences (NIEHS), onderdeel van het National Institutes of Health, blijkt dat emotionele- en gedragsproblemen bij kinderen optreden zelfs na een lage blootstelling aan lood en de problemen erger worden naarmate het loodgehalte verhoogt.
http://www.leefbewust.com/2014/nieuws/lood2.html
Summer Miller van de Southern University Law Center in Baton Rouge, Louisiana, schreef in het International Journal of Liability and Scientific Enquiry, dat volgens de gegevens van de US Centre for Disease Control (CDC) 6% van alle kinderen van één tot twee jaar en 11% van de Afro-Amerikaanse (niet-Spaanse) kinderen van één tot vijf jaar een loodgehalte in het bloed hebben dat toxisch is en in het gebied komt van loodvergiftiging. Miller suggereert dat blootstelling aan schadelijke hoeveelheden lood kan leiden tot jeugdcriminaliteit. "Zeer kleine hoeveelheden lood worden geassocieerd met toxiciteit," zegt ze.
http://www.leefbewust.com/2013/nieuws/lood.html http://tinyurl.com/nvqmwa9
Lievergezond
Well-known member
Alle moderne oorlogen leiden tot neurologische klachten……. En de onderzoekers /artsen kunnen geen goede diagnoses stellen.
De ontwerpers van dit oorlogstuig zwijgen …….. en spreken is een doodvonnis uitgevoerd door eigen strijders.
Strijders die in het geheim werken en tegenstanders uit de weg ruimen door ongelukken en/of ziekte-verwekkers.
Mvg
Frits
http://nos.nl/artikel/2076565-srebrenica-boek-de-doofpotgeneraal-alsnog-verboden.html
Waarom wij niet mogen weten wat zich feitelijk heeft voorgedaan is een sterk teken dat er
heel veel fout is gegaan.
Mogelijk door hooggeplaatsten.
mvg
Frits
Wat is het toch leuk om dat allemaal te kunnen voorspellen.
Gewoon de kennis willen gebruiken van het chemisch materiaal
waarmee de oorlogen worden gevoerd.
Medicatie tegen ADHD, depressie, PTSD, autisme, Alzheimer
en tal van comfortaandoeningen uit het psychiatrisch DSMhandboek
zijn simpelweg de psychotisch makende stoffen, die
het zenuwstelsel kapotmaken en een controleverlies over
gedrag veroorzaken.
Waarmee men uiteindelijk verder en recursief kan blijven
genezeren.
En ja hoor, doordat het lichaam zich op een 'therapeutisch
leuke' manier verweert tegen die aanval met een doping-reflex, veranderde de internationale geneeskunde van een kenniswetenschap naar de hedendaagse sekte-leer van EvidenceBasedMedicine.
Want er is niemand meer, die nog mag weten waarmee men dwangmatig bezig blijft.
Een perfect geplande mindcontrol.
Met zijn allen zijn we terug in de grot van Plato terecht
gekomen.Apotheker Fernand Haesbrouck, 22 december 2015. http://www.adhdfraude.net/pdf/NB915.pdf via http://leefbewust.com/2015/nieuws/241215.html
De ontwerpers van dit oorlogstuig zwijgen …….. en spreken is een doodvonnis uitgevoerd door eigen strijders.
Strijders die in het geheim werken en tegenstanders uit de weg ruimen door ongelukken en/of ziekte-verwekkers.
Mvg
Frits
http://nos.nl/artikel/2076565-srebrenica-boek-de-doofpotgeneraal-alsnog-verboden.html
Waarom wij niet mogen weten wat zich feitelijk heeft voorgedaan is een sterk teken dat er
heel veel fout is gegaan.
Mogelijk door hooggeplaatsten.
mvg
Frits
Wat is het toch leuk om dat allemaal te kunnen voorspellen.
Gewoon de kennis willen gebruiken van het chemisch materiaal
waarmee de oorlogen worden gevoerd.
Medicatie tegen ADHD, depressie, PTSD, autisme, Alzheimer
en tal van comfortaandoeningen uit het psychiatrisch DSMhandboek
zijn simpelweg de psychotisch makende stoffen, die
het zenuwstelsel kapotmaken en een controleverlies over
gedrag veroorzaken.
Waarmee men uiteindelijk verder en recursief kan blijven
genezeren.
En ja hoor, doordat het lichaam zich op een 'therapeutisch
leuke' manier verweert tegen die aanval met een doping-reflex, veranderde de internationale geneeskunde van een kenniswetenschap naar de hedendaagse sekte-leer van EvidenceBasedMedicine.
Want er is niemand meer, die nog mag weten waarmee men dwangmatig bezig blijft.
Een perfect geplande mindcontrol.
Met zijn allen zijn we terug in de grot van Plato terecht
gekomen.Apotheker Fernand Haesbrouck, 22 december 2015. http://www.adhdfraude.net/pdf/NB915.pdf via http://leefbewust.com/2015/nieuws/241215.html
Forum statistieken
