dit is een doorgestuurd bericht, had nog nooit wat van gehoord, gruwelijk en waarom verbaast me dat nu niet..
BABY’S VOELEN GEEN PIJN
Tot aan 1987 en in sommige gevallen zelfs tot 1992 was de standaardprocedure bij operaties dat baby’s tot 18 maanden niet werden verdoofd. Er werd geloofd (en dit zou wetenschappelijk bewezen zijn) dat zij geen pijn konden voelen doordat hun brein niet voldoende was ontwikkeld.
Aangezien deze baby’s tijdens de operatie niet mochten bewegen, kregen ze wel sterke spierverslappers. Dat een baby vervolgens wel degelijk reageerde op de medische handelingen zou liggen aan de reflexen en verder zou een baby geen herinnering aan deze ervaring kunnen hebben, zo was de gedachte. Ook zou het veiliger zijn de baby te opereren dan om een narcose toe te dienen.
Je kunt je de enorme angst, gruwelijke pijn en overweldigende hulpeloosheid en diepe eenzaamheid van deze kleintjes alleen maar voorstellen
Op die manier ondergingen jarenlang vele tienduizenden baby’s wereldwijd de meest heftige operaties. Als zij deze al overleefden, groeiden zij op als kind en volwassene met onverklaarbare angstklachten en gedragsproblemen tot aan een posttraumatische stressstoornis toe.
Aangezien deze werkwijze standaardprocedure was, werd ouders niet om toestemming gevraagd en konden deze praktijken vanaf de ontwikkeling van de anesthesie in de 19e eeuw zo’n 140 jaar lang voortduren buiten het blikveld van ouders.
Het balletje ging pas rollen in 1985 toen een moeder in de VS het medisch dossier van haar overleden baby opvroeg. Hij overleed na zijn openhartoperatie aan een hersenbloeding en algeheel orgaanfalen. Tot haar afgrijzen ontdekte ze dat tijdens deze zware operatie geen narcose of pijnstilling was toegepast. Toen ze zijn arts vroeg of hij niet uit pure shock was overleden, gaf deze aan dat dit niet mogelijk was aangezien kinderen onder de 2 jaar geen pijn kunnen voelen. Deze zienswijze werd onderschreven door de Amerikaanse Academie voor Pediatrie. Hierop schreef deze daadkrachtige moeder alle medische en overheidsinstanties aan en maakte het haar persoonlijke missie om deze praktijken te veranderen.
Zij kreeg al snel bijval van een neonatoloog die in 1987 zijn grootschalige onderzoek had afgerond naar de pijnbeleving van baby’s. In zijn onderzoek kwam naar voren dat er aantoonbaar sprake was van een extreme shock in baby’s tijdens en na de operatie. Hierop werd de richtlijn aangepast echter het duurde nog tot in 1992 voordat deze in alle ziekenhuizen was doorgevoerd. Er waren namelijk nog steeds chirurgen die de resultaten van het onderzoek niet geloofden en de toepassing van narcose bij baby’s niet nodig vonden. Pas na aanvullend onderzoek van deze neonatoloog waaruit bleek dat de sterftecijfers onder baby’s significant lager waren bij anesthesie werd het toepassen ervan gemeengoed.
Inmiddels zijn we 30 jaar later en worden baby’s niet meer zonder verdoving geopereerd.
Toch is de overtuiging dat baby’s geen pijn voelen nog steeds diepgeworteld. De huidige geboortezorg is doorspekt met medische ingrepen waarvan het effect op de baby wordt onderschat of ontkend. Zoals bij de schedelelektrode, het beruchte ‘plakkertje’ (wat het niet is) waarvan nog steeds wordt beweerd dat de baby er niets van voelt als deze in de hoofdhuid wordt gedraaid.
Als baby’s minder angst en pijn ervaren tijdens hun geboorte en diverse medische ingrepen zal dat veel ontroostbare baby’s schelen. Tip: mocht jouw kleintje binnenkort een operatie moeten ondergaan, vraag dan of naast de narcose ook de operatieplek zelf wordt verdoofd
www.rebelnews.com
businesscase-legal.nl
:quality(80)/cdn-kiosk-api.telegraaf.nl/9808a198-d511-11ec-9479-0255c322e81b.jpg)
