Deze vraag is niet eenduidig te beantwoorden. Twee principes:
1. One man's freedom fighter is another man's terrorist.
2. Blowback.
Laten we Nelson Mandela als voorbeeld nemen. Als jonge man vocht hij in het marxistische ANC tegen het Zuid-Afrikaanse koloniale apartheidsregime. Het ANC bediende zich o.a van bomaanslagen, waarbij blanke burgers gedood werden. Is het geoorloofd om burgerslachtoffers te maken tijdens een vrijheidsstrijd? Het Zuid-Afrikaanse regime vond van niet en bestempelde Mandela tot terrorist en sloot hem 27 jaar op. Eenmaal vrijgekomen ontpopte Mandela zich tot een vredesactivist en zwoor hij geweld af, het ANC werd een politieke partij.
Of laten we naar Noord-Ierland gaan. De IRA vocht een vrijheidsstrijd tegen Engeland, een land dat zij zagen als bezetter. Ook de IRA bediende zich van bomaanslagen, waarbij eveneens burgerslachtoffers vielen. Ze hebben zelfs een moordaanslag gepleegd op het Britse staatshoofd, Margaret Thatcher. Opnieuw de vraag of dergelijke methodes OK zijn als onderdeel van een vrijheidsstrijd. Het Engelse regime zag dit iig niet zo, in hun ogen hadden ze te maken met terroristen. Vandaag de dag is de IRA een keurige politieke partij, genaamd Sinn Fein.
De ETA in het Spaanse Baskenland idem dito. One man's terrorist is anothrr man's freedom fighter. Wanneer is iets terrorisme en wanneer is het een vrijheidsstrijd? En waar ligt de morele (en juridische) grens in de methodes die als onderdeel van een strijd mogen worden gehanteerd?
Vertaal dit nu naar Israel. In de begindagen van Hamas hebben ook zij bomaanslagen, maar ook zelfmoordaanslagen, uitgevoerd en dasr zijn Israelische burgerslachtoffers bij gevallen. Was dit terrorisme? Bedenk dat de volledige Israelische bevolking bewapend is en heeft gevochten in het leger. Waren de Israelische slachtoffers op 7 oktober 2023 soldaten of burgers? Waar ligt de grens, wie is een legitiem doelwit en wie niet? Vanaf het moment dat een verzetsorganisatie de politiek in gaat worden ze vanzelf gematigd(er). Zo ook Hamas.
Dit is een vraagstuk dat niet zo zwart-wit is als het misschien wel lijkt. Vooral als je ziet dat terreur bij uitstek het wapen is van een koloniale bezetter. Het wordt nog ingewikkelder als de bezetter bereid is om de eigen bevolking te terroriseren en dit toe te schrijven aan verzetsorganisaties, zoals gebeurd is op die bewuste 7e oktober. Denk ook aan 11 september 2001.
Het kan echter ook zo zijn dat het een koloniale bezetter goed uitkomt om een organische verzetsmacht financieel en militair op clandestiene wijze te steunen. Amerika deed dit met Al Qaeda. Netanyahu met Hamas. Hij deed dit om twee redenen:
Hij wilde de vredesonderhandelingen met de veel gematigdere PLO ondermijnen.
Hij wilde geen eenvormig Palestijns bestuur in Gaza en de westelijke Jordaanoever.
Het fenoneen 'blowback' ontstaat als de gesteunde verzetsorganisaties zich tegen de koloniale macht keren. Amerika ervaarde dit met Al Qaeda, Israel met Hamas.
Zoals je ziet is het allemaal niet zo eenvoudig als ons vaak wordt wijsgenaakt via de politiek en media.
Mike
hè. Die zit overal met de vinger in de pap. Voor de rest even goede vrienden hoor alleen een andere kijk op de dingen
