Langzame en snelle verbranders

Webmaster

New member
Momenteel ben ik het boek Superfoods van David Wolfe aan het vertalen. Hierin staat de volgende interessante info te lezen:

Quote:
Onze cellen zetten voedsel gedeeltelijk om in energie (ATP) door middel van glycolyse. Sommige mensen (langzame verbranders) hebben een trage glycolyse-cyclus, waardoor ze meer koolhydraten nodig hebben, als gevolg van een lagere productie van glucose en pyrodruivenzuur.

De glycolyse-cyclus van ‘snelle verbranders’ verloopt snel. Snelle verbranders doen er goed aan om hun inname van voedingsmiddelen met een hoge glykemische index (veredelde vruchten en voedselextracten met een te hoog suikergehalte) te verlagen en hun inname van eiwitrijke voedingsmiddelen te verhogen, zoals chlorella en stuifmeelkorrels.


'Langzame verbranders' en 'snelle verbranders' zijn vertalingen van 'slow oxydizers' en 'fast oxydizers'. De voedselverbranding gebeurt nl. d.m.v. zuurstof. Langzame verbranders hebben dus te lage zuurstofreserves en snelle verbranders beschikken wel over voldoende zuurstof. Langzame verbranders doen het beter op koolhydraten, snelle verbranders op vetten en eiwitten. Langzame verbranders hebben zuurstofschaarste, snelle verbranders hebben zuurstofovervloed. Wat wil je liever, schaarste of overvloed? Het streven is dus om zuurstofovervloed te krijgen, oftewel een vetverbrander te worden. Zie deze tekst die het verband uitlegt tussen vetten en zuurstofovervloed en suikers en zuurstofschaarste.

Mike

 
Ben je altijd al iemand geweest die van nature neigt naar zoet of naar hartig? Indien zoet, dan ben je een suikerverbrander en daarmee een langzame verbrander (zuurstofschaarste). Indien hartig, dan ben je een vetverbrander en daarmee een snelle verbrander (zuurstofovervloed). Het is mijn ervaring dat snelle verbranders sneller gezondheidswinst en zelfs heling bewerkstelligen dan langzame verbranders. Logisch, want een levenlang zoetigheid richt ongelooflijk veel schade aan, wat de weg terug naar heling langer en moeizamer maakt. Als een snelle verbrander eindelijk toegeeft aan zijn/haar natuurlijke neiging tot hartig voedsel (vet en zout), dan slaakt het lichaam een zucht van verlichting en gaat het meteen aan de slag met de weg terug naar vetverbranding. Ik ben een van die mensen. Anderen hier hebben minder veel geluk en maken de overstap van suikerverbranding naar vetverbranding minder makkelijk en soepel.

Mike

 
Ik heb nooit geneigd naar suiker/zoet in die zin, maar was altijd wel een echte fruiteter, al het fruit vind ik lekker. Dus ik denk dat ik dan ook wel onder de langzame verbranders val, vet bevalt mij overigens erg goed, maar mijn energie niveau is bedroefend laag. vooral nu met deze warmte, 's middags ben ik gewoon een dweil.

Ik heb inderdaad wel wat koolhydraten nodig, momenteel handjevol boekweitvlokken iedere dag, in een bakje yoghurt.

Maar meer energie en spierkracht zou zeer welkom zijn.

 
Ik ga helemaal met je mee Dirtsa! Wat ik gisteren weer heb meegemaakt....

We gingen naar een concert in Doetinchem en nadat ik anderhalf uur in onze bus had zitten hobbelen - bij deze extreme temperaturen, geen airco - stortte ik compleet in! Hartkloppingen, misselijk, bang, flauwvallerig.... noem het maar op. En s avonds kwam het pas een beetje goed. Ik ben in het verleden een ONTZETTENDE zoetekauw geweest. Gaf totaal niets om hartig. Vreemd genoeg geef ik nu niets meer om zoetigheid. Gelukkig maar!

 
De symptomen die je gisteren hebt ervaren hebben te maken met zuurstoftekort. De hitte benam je de adem, waardoor elke vorm van inspanning (zoals heuvelopwaarts klimmen) een te groot beroep doet op je toch al lage zuurstofreserves. Gedeeltelijk heeft dit te maken met een oppervlakkige stressademhaling, gedeeltelijk speelt er ook celniveau zuurstoftekort door schade opgebouwd a.g.v. slecht voedsel uit het verleden.

Mike

 
Zou het misschien helpen om meer te gaan bewegen? En dan bedoel ik wandelen en fietsen. Zodat je meer zuurstof in je systeem krijgt en je verbrandingsmotor aan zet? Of zeg ik nu iets heel doms. De temperatuur moet dan wel iets lager zijn dan vandaag en gisteren. Pffffffffff.....

 
Dan ben ik zeker een heel erg trage verbrander...met een zeeeeer moeizaam helingsproces, maar vorig jaar was het erger met de warmte hoor. Nog lang niet zoals het hoort, maar minder erg dan het was.

 
Quote:
Ben je altijd al iemand geweest die van nature neigt naar zoet of naar hartig? Indien zoet, dan ben je een suikerverbrander en daarmee een langzame verbrander (zuurstofschaarste).


Ik vind dit wel een beetje vaag omschreven en te simpel. Suiker werkt zeer verslavend. En de ene x verlang je naar zoet en de andere keer naar hartig.Als je suiker (een onnatuurlijk voedinsmiddel) een tijd weglaat verlang je er helemaal niet meer naar.

 
Ga even terug naar je kindertijd. Was je van jongs af aan al iemand die, los van de verslavende aspecten van suiker, van nature neigde naar zoet of naar hartig? Ik ben ook verslaafd geweest aan suiker, maar heb altijd toch vooral geneigd naar vet en zout. Wad had je liever als snack, chips of snoep? Je ziet het in elk modern kantoor in Nederland rond 4 uur 's middags: men reikt dan of naar de drop- of snoeppot of naar de chips of zoute soep. De zoetigheid is een hang naar glucose, de zoutigheid een hang naar elektrolyten. Kortom, gebrek aan energie (door ondervoeding) die snel moet worden aangevuld. Ik ben eigenlijk altijd een vetverbrander geweest en eet nu ook 100% volgens de natuurlijke behoeftes van mijn lichaam. Hierdoor ervaar ik geen enkele dip tussen 15.00 u en 17.00 u, geen 'Cup-a-Soup-moment'. Dat was ooit wel anders!

Mike

 
Bijna ieder kind is verslaafd aan snoep. En de ene keer neigde je meer naar zout en dan weer naar soep. Dus ik weet het echt niet zo goed.

Romige dingen heb ik altijd heel erg lekker gevonden. Daarom ben ik ook echt gek op die rauwe melk en is voor mij ook echt een uitkomst.

 
Dan heb jij als kind voortdurend heen en weer gezweefd tussen zoet en hartig, suikerverbranding en vetverbranding. De meeste mensen die ik dit vraag zeggen me dat ze altijd al voornamelijk hebben geneigd of naar zoet of naar hartig. Jij had een minder uitgesproken voorkeur, dat blijkt uit je reacties.

Mike

 
Mike & anderen,

Betekent dit ook dat snelle verbranders minder baat hebben bij H202 supplementie omdat ze beschikken over grotere zuurstofreserves ? Ik ben bang dat mijn probleem is dat ik juist alles te snel verbrand.

Ondanks het feit dat ik me goed voel bij de stappen die ik zit op het 'Weston Price-pad' baat het mij zorgen dat ik in een jaar tijd 10 kilo ben afgevallen. Met een lengte van 1,96 en een gewicht van 75 kg kom ik op een BMI van 20, dus het kan nog net. Maar je ziet de aderen steeds meer over m'n lichaam lopen en mijn vriendin vindt me ook te dun. De garderobe kan compleet vernieuwd worden en dat terwijl ik al redelijk slank was. Dit is even zo'n moment dat je denkt van : "ben ik nog goed bezig ?"

Ik zit in ieder geval niet te laag in koolhydraten omdat ik gemiddeld nog 4 desembroodjes met roomboter en rauwmelkse kaas per dag eet. 's avonds nog gewoon 1 of 2 aardappelen bij het warm eten en ook een stuk fruit tussendoor eet ik nog gewoon. Ben nu bezig om de desembroodjes af te bouwen ten gunste van rauwe melk, yoghurt, boullion. Heb wel het idee dat ik redelijk veel verzadigd vet eet dmv volle yoghurt, rauwe melk, roomboter, kaas, kokosolie etc. Wat ik met name heb geschrapt het laatste jaar zijn de koekjes, chips, gewoon brood, snacks etc. Koolhydraten zijn dus verlaagd tgv verzadigd vet echter beide nog niet op het geadviseerde niveau. Verder uiteraard blue ice royal en sole.

Ik merk echter dat ik direct richting de 73,5 a 73 kg ga indien ik nog minder koolhydraten eet en meer vet en eiwitten. Vandaar dat ik me soms afvraag of ik nog goed bezig ben.

Ik zou graag wat kilo's aankomen. Wellicht kun je mij vertellen wat verstandig is om te doen. Thanx.

 
Ik sluit me aan bij jouw post Safat, ook ik ben een snelle verbrander; met als gevolg dat ik een enorme hoeveelheid vet moet innemen. Ik gebruik ook H2O2 35% ernaast en eet me momenteel helemaal het lazarus. Ik sport vrij veel en ben mager als een lat. Mijn dagindeling m.b.t. voeding is vet, vet en vet. Hiernaast ook wat koolhydraten omdat ik gewoon honger blijf houden. Ik denk dat we gewoon nog meer vet moeten innemen, maar wellicht houdt e.a. verband met de inname H2O2???

 
@Satfat

ik herken behoorlijk wat in je verhaal. Ik ben ook behoorlijk veel afgevallen en ik ben 1.87 en woog op een punt 62 kg. Nu weeg ik inmiddels 69 kg maar na 2 zware werkdagen ben ik meteen weer 2 kg kwijt :(. Bij mij is het hetzelfde verhaal ik heb overal meer aderen zichtbaar maar op zich ben ik helemaal niet ontevreden over de bouw en fysiek die je erdoor krijgt. Nu ik eindelijk meer ben aangekomen zie ik er ook 'gezonder' uit en heb ik niet meer dat lege gevoel in mijn buik.

Verder liter rauwe melk per dag (combinatie met smoothie 4-5 keer per week), 2 rauwe eigelen per dag en verder veel vlees/kip met groente en/of zoete aardappel. veel rauwe boter en kokosolie en natuurlijk rauwmelkse kaas. Ik ben ook een echte vet verbrander, ik kan makkelijk op een goede vette maaltijd 10 uur zonder honger te krijgen. 15 uur is ook goed te doen, met wat rauwe melk tussendoor. Ohwja en runderbouillon niet te vergeten 2-3 koppen per week. Alles even kort beschreven. Mijn streef gewicht is overigens rond de 70, en ben van plan over een half jaar High Intensity training te gaan doen 1-2x in de week. Kijken wat dat voor mij gaat doen :) Verder wil ik niet al te veel sporten ofzo

Ik zou meer zoete aardappelen eten of wat meer honing toevoegen aan je yoghurt. Eet een groene appel bij of na een maaltijd. Iets wat voor zorgt dat je lichaam vet wil gaan opslaan. Dit kan dus soms betekenen dat je wel 200 gram zoete aardappelen moet eten bij een vette maaltijd. Zo is het mij gelukt om aan te komen.

@Mike

grappig, mijn zus was vroeger altijd diegene die uit de snoepla bij ons thuis enorm veel snaaide en ik bijna nooit. Hetzelfde op verjaardagsfeestjes... ik wilde altijd de worst/kaas/leverworst/gevulde ei/gevulde ham etc... ik heb wel een aantal jaar gehad dat ik meer suiker nam, maar dat is nu al compleet omgedraaid :)

 
Ik heb een theorie die ik met jullie wil delen. Jullie zijn niet de eersten die mij benaderen met de gedachte dat de spijsvertering te snel verloopt. Deze mensen zijn allemaal, stuk voor stuk, mager met een smalle lichaamsbouw, van het gezicht tot aan de heupen. Het is het soort mensen dat 'alles kan eten en niet aankomt'.

Vaak klagen deze mensen over kouwelijkheid (handen en voeten). Als ze te snel voedsel verbranden zou het voor de hand liggen dat hun schildklier te snel draait, want die bepaalt immers het tempo van de spijsvertering. Maar kouwelijkheid is juist een teken van een trage schildklier! Hoe valt dat dan te rijmen? Ik heb lang geworsteld met deze vraag en volgens mij werkt het als volgt:

De bijnieren en de schildklier onderhouden een zeer nauwkeurige relatie met elkaar. Als de een overactief wordt, wordt de ander onderactief en andersom. De bijnieren sturen de schildklier aan en dus moeten bij schildklierproblemen de bijnieren altijd worden meegenomen in de diagnostiek (iets wat in de medische wereld niet of nauwelijks gebeurt, helaas). Als de bijnieren te lang overactief zijn, kunnen ze uitgeput raken (en dus onderactief), maar dit geldt ook voor de schildklier.

Voordat de bijnieren uitgeput raken, kan er wel een periode van 20-30 jaar (soms zelfs langer) van overactieve bijnieren aan voorafgaan. Als reactie daarop zal de schildklier onderactief worden. Deze mensen kunnen dan uiteindelijk te dik, traag van begrip en bijzonder kouwelijk worden. Dan is het simpel: een typisch geval van een trage schildklier (veroorzaakt door overactieve bijnieren). De bijnieren raken uiteindelijk ook onderactief (uitgeput) en nu zit je met zowel een onderactieve schildklier als onderactieve bijnieren. Dit betekent een 'total system breakdown'. Je hebt dan niets dan ontstekingen en voedselallergieen en je leven wordt er niet fijner op.

Bij de meeste mensen is er echter sprake van een nog redelijk functionerende schildklier en/of nog redelijk functionerende bijnieren, waardoor er wel problemen en klachten zijn maar niet zo heftig als hierboven beschreven. Te dunne mensen lijken een te snel werkende schidlklier te hebben vanwege de (te) snelle voedselverbranding, maar als dit zo was zouden ze niet zo kouwelijk zijn. De meest voor de hand liggende verklaring is dat ze al heel lang verzwakte (onderactieve) bijnieren hebben, misschien wel al vanaf de geboorte, en hun schildklier heeft daar jarenlang voor gecompenseerd door overactief te zijn. Na verloop van tijd raakt ook de schildklier uitgeput en wordt onderactief, maar nu gaan de bijnieren weer extra gas geven met hun laatste krachtinspanningen om hiervoor te compenseren en worden dus overactief. Het valt me op dat deze dunne mensen vaak nerveus en onrustig zijn, een teken dat hun bijnieren op scherp staan. De bijnieren zijn dan verantwoordelijk voor de (te) snelle voedselverbranding en de daaraan gekoppelde (te) geringe opname van voedingsstoffen, met name eiwitten (noodzakelijke bouwstenen). Te weinig maagzuur lijdt tot te weinig eiwitvertering en eiwitopname en dat is een teken van verzwakte bijnieren. Het zijn dus bijnieren die op hun laatste benen lopen, terwijl de schildklier al verzwakt is.

Andersom heb je ook mensen die maar niet kunnen afvallen. Hierbij speelt gek genoeg precies hetzelfde. Ook zij hebben overactieve bijnieren, waardoor de schildklierwerking opnieuw onderdrukt wordt. De bijnieren zijn dan echter dermate verzwakt dat ze niet voldoende extra gas meer kunnen geven om hiervoor te compenseren. Ze proberen het wel, maar dat lukt maar ten dele. De vertraagde schildklier zorgt ook voor een trage spijsvertering en vocht vasthouden, waardoor overgewicht ontstaat dat maar niet verdwijnt en zelfs kan verergeren.

We hebben het hier over 2 kanten van exact dezelfde medaille, interessant genoeg. Te dunne mensen hebben nog bijnieren die sterk genoeg zijn om te kunnen compenseren voor een te trage schildklier. Te dikke mensen hebben dat niet en dus loopt alles traag. Dit levert 2 types mensen op: te dunne en te dikke, beide veroorzaakt door ondervoeding door een gebrekkige voedselvertering en voedselopname. Vrijwel niemand zit echter op zijn/haar natuurlijke gewicht, het is of te veel of te weinig. Alleen door het balanceren van de hormonen kom je daar. En wat vinden hormonen prettig? Vetten, eiwitten, cholesterol en mineralen!

Mike

 

Forum statistieken

Onderwerpen
4.463
Berichten
493.773
Leden
8.626
Nieuwste lid
RobertApank
Word vaste donateur van dit forum
Terug
Bovenaan