Metabolic typing kan wel slechts een theorie zijn, maar toch zijn er bepaalde verschillen in de rassen onderling op gebied van nutritionele behoeften(of beter de hoeveelheid ervan), zoals bv Afrikanen die meer blootstelling aan zonlicht nodig hebben vs blanken om aan voldoende vitamine D te geraken. Zolang ze nog in hun natuurlijke habitat vertoeven, vormt dat geen probleem natuurlijk, maar door massale (soms onwillige) immigratie hebben sommige mensen volgens hun ras dus meer of minder van een bepaald voedsel nodig. Zo zouden zwarten die in Noordelijke landen leven toch gebaat zijn bij het eten van meer levertraan, ook tijdens de zomer?
Afrikanen zijn ook wel robuuster gebouwd dan blanken (ook in vergelijking met echt gezonde blanken), ik vraag mij dan ook af of zij niet nog meer dierlijke vetten nodig hebben om hun 'breedste beenderenpotentieel' te bereiken...
Het artikel over metabolische types beschrijft eigenlijk ook alleen maar de stereotype
mannelijke Arabier, aangezien de vrouwen meestal wel een stuk ronder zijn. Dat valt mij toch op dat er precies veel meer verschil zit in lichaamsmassa tussen vrouw en man onder de Arabieren en Afrikanen in vergelijking met Europeanen of blanken.
Ivm suiker..heb onlangs nog een interessant
artikel gelezen dat stelt dat suiker niet de boosdoener is bij diabetes, wel eerder poly-onverzadigde vetzuren. Dit is hier ook wel al geweten dat plantaardige oliën niet goed zijn, maar dat suiker in feite goed zou zijn? Het artikel refereert ook naar experimenten gedaan door Bernardo Houssay in de jaren 40, waaruit bleek dat suiker en kokosnootolie een beschermend effect hadden tegen diabetes. Nu kan je ook wel argumenteren dat het de kokosolie was die het hem deed, maar tegelijkertijd heeft de suiker het goede effect van de kokosolie op diabetes dan ook niet teniet gedaan, so I don't know..
Voor zover ik het heb begrepen is dat glucose op zich niet het probleem vormt, maar wel de verwerking ervan in het lichaam waarvan de oorzaak niet persé aan glucose zelf ligt?
"More important than the physiological vacuity of a simple glycemic measurement was the ideology within which the whole issue developed, namely, the idea that diabetes (conceived as chronic hyperglycemia) is caused by eating too much sugar, i.e., chronic hyperglycemia the illness is caused by the recurrent hyperglycemia of sugar gluttony. The experiments of Bernardo Houssay (1947 Nobel laureate) in the 1940s, in which sugar and coconut oil protected against diabetes, followed by Randle's demonstration of the antagonism between fats and glucose assimilation, and the growing recognition that polyunsaturated fatty acids cause insulin resistance and damage the pancreas, have made it clear that the dietetic obsession with sugar in relation to diabetes has been a dangerous diversion that has retarded the understanding of degenerative metabolic diseases.
Starting with the insulin industry, a culture of diabetes and sugar has been fabulized and expanded and modified as new commercial industries found ways to profit from it. Seed oils, fish oils, breakfast cereals, soybean products, and other things that were never eaten by any animal in millions of years of evolution have become commonplace as “foods,” even as “health foods.”
Although many things condition the rate at which blood sugar rises after eating carbohydrates, and affect the way in which blood glucose is metabolized, making the idea of a “glycemic index” highly misleading, it is true that blood sugar and insulin responses to different foods have some meaningful effects on physiology and health.
Starch and glucose efficiently stimulate insulin secretion, and that accelerates the disposition of glucose, activating its conversion to glycogen and fat, as well as its oxidation. Fructose inhibits the stimulation of insulin by glucose, so this means that eating ordinary sugar, sucrose (a disaccharide, consisting of glucose and fructose), in place of starch, will reduce the tendency to store fat. Eating “complex carbohydrates,” rather than sugars, is a reasonable way to promote obesity. Eating starch, by increasing insulin and lowering the blood sugar, stimulates the appetite, causing a person to eat more, so the effect on fat production becomes much larger than when equal amounts of sugar and starch are eaten. The obesity itself then becomes an additional physiological factor; the fat cells create something analogous to an inflammatory state. There isn't anything wrong with a high carbohydrate diet, and even a high starch diet isn't necessarily incompatible with good health, but when better foods are available they should be used instead of starches. For example, fruits have many advantages over grains, besides the difference between sugar and starch. Bread and pasta consumption are strongly associated with the occurrence of diabetes, fruit consumption has a strong inverse association."
"Sugar and thyroid hormone (T3, triiodothyronine) correct many parts of the problem. The conversion of T4 into the active T3 requires glucose, and in diabetes, cells are deprived of glucose. Logically, all diabetics would be functionally hypothyroid. Providing T3 and sugar tends to shift energy metabolism away from the oxidation of fats, back to the oxidation of sugar."
