Kennen jullie dat , weleens walgen van jezelf ?

[ruud]

Dit citaat was ik al een tijdje naar op zoek n.a.v. bovenstaand eerste bericht:
Quote:
Twee zelven

In zowel psychologie als esoterie is het gangbaar om over het lagere en over het hogere Zelf te spreken. Het lagere zelf is het "psychologische" zelf; onze psychische eigenschappen, karaktertrekken, zoals listigheid, bedrog, begeerte, uiterlijk vertoon, hebzucht, overmoed, onbezonnenheid, doldriesheid, leugenachtigheid, onbewustheid, onbeheerstheid, onrechtvaardigheid, afgunst, arglistigheid, toorn, opvliegendheid en boosaardigheid.

Dat "lagere" of nog onbewuste zelf moet gekend worden. Soms wordt dat in teksten het "haten", oftewel op de tweede plaats stellen, van het lichaam genoemd. Zo onderwijst Hermes Tat: Als je niet eerst je lichaam haat, mijn jongen, kun je jezelf niet liefhebben, maar wanneer je jezelf liefhebt, zul je bewustzijn verkrijgen, en als je bewustzijn bezit, dan zul je ook aan de kennis deelhebben.

Liefhebben kun je slechts wat je kent. Het onbekende kun je ook niet liefhebben. Het leren kennen van je (lagere) zelf dient dus uit te monden, volgens Hermes, in het liefhebben van jezelf. [...] Het hogere Zelf komt pas in zicht als het lagere zelf (het ego) door en door gekend en ook overwonnen is.

Bron: De Hermetische Schakel http://www.jacobslavenburg.nl/portfolio/de-hermetische-schakel/ , Jacob Slavenburg, 2004, p. 158

 

[Guest]

Stel je voor: je psyche - je hele mentale structuur - is een grote gele schoolbus. Twee rijtjes met stoeltjes, een gangpad in het midden en een grote stoel voor de bestuurder voorin. De bus is bijna altijd in beweging, want hij is bezig aan een lange reis.

In de bus vinden we drie type passagiers:

1) de zelf, de bestuurder.

2) verschillende karakteronderdelen, als een stel schoolkinderen allemaal op hun eigen plek.

3) het ego, wiens taak het is om op de bus te letten.

Als de reis soepel verloopt, dan gaan de passagiers prima met elkaar om. De zelf is een combinatie van kennis en levenservaring, en is eigenlijk een synthese van alle karakteronderdelen. Hij is niet voor niks het meest geschikt voor de taak als bestuurder.

De karakteronderdelen zijn voor iedereen anders, maar er zijn een paar types die we in elke bus tegenkomen: de vechter, de baby, de acteur, de pessimist, de tiran, de muis, de komediant en de ontdekkingsreiziger.

Het ego zit daarbij om ervoor te zorgen dat de bus goed onderhouden blijft en niet van de weg afraakt. Hij kan zich soms een beetje te veel zorgen maken, maar hij bedoelt het goed.

Alles gaat prima, totdat de bus een beetje lastig terrein nadert. Een verkeerde afslag, te snel of te langzaam, een lekke band, een hobbelige weg - het kan allemaal krachtige reacties opleveren van zowel de karakteronderdelen als het ego. De vechter zal gaan schreeuwen, de baby zal gaan huilen, de acteur zal gaan dramatiseren, de tiran zal wraak zweren, de muis zal zich verstoppen, de pessimist zal iedereen bang maken, de komediant gaat grappen maken, en de ontdekkingsreiziger wordt steeds enthousiaster.

Het kan behoorlijk chaotisch worden in de bus. Ondertussen rent het arme ego als een gek rond, om controle te verkrijgen over wat af en toe hopeloos verloren lijkt.

De passagiers en het ego zullen proberen de bestuurder te gaan commanderen. De zelf, die zich bewust is van de commotie, kan zelfs helemaal uit de zijn stoel gesleept worden. Meestal is het ego er dan meteen bij om het stuur over te nemen. Die denkt dat hij het beste doet voor de bus, maar hij heeft totaal geen vaardigheid en ervaring om veilig te rijden. En met andere karakteronderdelen in de stoel kun je je wel voorstellen wat er kan gebeuren. De acteur, bijvoorbeeld, houdt van grootse drama's, en is wel de laatste die je aan het stuur wilt hebben waar een wijs en afgewogen oordeel vereist is.

Welke facetten van jezelf geven we vaak een stem? Is de baby prominent? De muis? De tiran? De karakteronderdelen zijn op zichzelf niet goed of slecht; het zijn simpelweg passagiers, aspecten van onze psyche die we soms wat aandacht geven.

Sommige rollen blijven bij ons voor korte tijd, anderen blijven de hele reis. Het is eigenlijk best goed om er een paar in de bus te hebben zitten. De komediant is altijd een prima maatje om bij je te hebben, maar ook de vechter - zij het op gedisciplineerde en eervolle manier.

Voor wat betreft het ego, het zou kortzichtig zijn om hem uit de bus te zetten. Ja, hij wil speciale aandacht, maar als hij er helemaal niet was, zouden bepaalde delen van de bus (waar niemand iets vanaf weet) beginnen te haperen. Als het ego weet dat hij kalm kan spreken met de bestuurder, en dat er dan maatregelen genomen kunnen worden, dan zal hij niet gauw in paniek raken.

De meeste mensen kunnen zich vrij aardig voorstellen dat delen van henzelf naar de bestuurderstoel haasten. Het probleem is dat ze geen idee hebben wat ze eraan kunnen doen, omdat ze het principe achter de zelf niet goed begrijpen. De zelf is een gebalanceerde synthese van alle passagiers. Mensen die stellig zeggen: 'Mijn woede, zo ben ik nu eenmaal'.

Emoties zijn er om ons belangrijke dingen te vertellen. Als we ons er voortdurend voor afsluiten of als we ze juist op een voetstuk plaatsen, dan kunnen ze ons behoorlijk van de weg leiden en misleidende informatie geven. Subtiliteit is vereist.

De zelf is bijna altijd in de beste positie om de bus te besturen, niet alleen vanwege zijn ervaring, maar ook omdat alleen hij in contact kan staan met een bron buiten de bus - de hogere zelf - die het hele terrein kan overzien - heel ver vooruit en heel ver terug.

Het model laat zien hoe verschillende elementen van onze psyche onverwacht naar voren kunnen komen in lastige situaties. Dat kan gebeuren als de geest sluimert en we reageren vanuit reflexen.

Bron: the unfoldment, hoofdstuk 11

 

[ruud]

Hoi Thijs, dank je wel voor de uitleg!

Dit is de theorie van de psychosynthese van Roberto Assagioli http://nl.wikipedia.org/wiki/Psychosynthese die je uitlegt, neem ik aan?

Ik vind het een mooie voorstelling van zaken eigenlijk.

Eigenlijk zouden meer mensen hier nader kennis van mogen nemen.

Het maakt dat je meer controle kan krijgen over je leven.

Wie wil dat nu niet (zou ik zeggen): alhoewel controle verliezen kan in sommige of meerdere gevallen ook erg fijn zijn, maar dan wel een moment dat je er zelf voor kiest zou ik zeggen

Die passage over je lichaam / jezelf (of eerder: wie je denkt te zijn) haten, die is me altijd bijgebleven.

Die legt tenminste nog iets goeds in het fenomeen zelfhaat, van zichzelf een ogenschijnlijk vrij onproductieve bezigheid zou je toch zeggen- en ik kon me er -toen ik het destijds las- nog in vinden ook al snapte ik het niet helemaal.

 

[Guest]

Dit is de uitleg in het Duits, inderdaad noemen de Duitsers het psychosynthese, je hebt helemaal gelijk.

&list=PLE3C7358097E4E64B&index=1

Die man is zo goed met taal, ik heb het geprobeerd om te zetten naar Nederlands, maar volgens mij moet ik 'warrior' vertalen met 'strijder'.Ik kan me namelijk niet goed voorstellen dat het handig is om letterlijk een vechtersbaas aan boord te hebben - wel een echte ouderwetse strijder, in meer abstracte zin.

Opvallend is dus wel dat een gebalanceerde persoonlijkheid het ego te vriend moet houden. Ik vond het ook leuk dat het hogere zelf wordt voorgesteld als een soort centrale met alle informatie over de route, waar alleen de echte bestuurder bij kan komen.

Bedankt voor het opnieuw onder de aandacht brengen van Jacob Slavenburg, prachtige site.

 

[ruud]

Quote:
Opvallend is dus wel dat een gebalanceerde persoonlijkheid het ego te vriend moet houden.


Hoi Thijs, wat vind je er opvallend aan?

 

[charade]

Het lijkt me logisch dat iemand met een gebalanceerde personlijkehid zijn ego te vriend moet houden anders dwaalt hij af en belandt hij op een zijspoor.

Heb je geen mening geef dan gewoon geen mening. Volgens mij zijn er genoeg dwalende mensen die het even niet meer weten.

 

[benbijnier]

@lboivin,

weet niet of je dit nog leest, jouw laatste reactie op dit topic is alweer een tijdje terug.

maar als je het wel leest, walging/een hekel aan jezelf krijgen en het leven saai vinden komt puur door de drugs, heb het zelf ook meegemaakt vele jaren geleden.

de drugs vreet serotonine en zonder serotonine wordt het leven erg somber/zwaar en vooral krijg je een hekel aan jezelf.

stoppen met drugs !!! ook al is het zogenaamd "recreatief gebruik", is namelijk de grootste smoes van een verslaafde

als je stopt zal je nog een lange weg gaan voor het saaie leven voorbij is maar het komt !

kijk ook of er voeding en supplementen zijn die jouw serotonine peil op kunnen krikken.

veel sterkte en wijsheid toe gewenst.

 

[Guest]

Ik zie het meer als het ego te overtuigen dat voor zijn bestwil hij zich beter niet prominent op de voorgrond moet plaatsen, maar zich zo moet opstellen als vriend en toeschouwer omdat hij dan meer wint, omdat het ego dan rust vindt en de persoonlijkheid rust vindt. Het ego wil te veel sturen en overal bij betrokken zijn, terwijl je hem moet overtuigen dat hij beter toeschouwer en vriend kan zijn want in een gevaarlijke situatie is het van belang mee te reageren, iets wat het ego met zijn, dat of dit of wat of hoe of klote of hey of links of rechts of dom of hoe dan ook steeds te laat is en daarna nog kankert op zichzelf en de persoonlijkheid, of zelfmedelijden heeft.

Wees stil ego en leer dat als je echt alles wilt kunnen dat je dan beter toeschouwer en vriend kunt zijn in het nu, want je ziet dan dat zonder jouw bemoeienis alles soepel loopt zonder aarzeling. Ziet en weet en hoort het ego dat en is het er dan ook van overtuigd dat het zo beter is dan heb je er en vriend bij die leert door aanwezig te zijn en toeschouwer is, die ook inziet dat er meer is dan wat hij dacht. Namelijk zonder hem gaat ook alles zijn gang maar dan soepel. Zo leert hij zijn plaats kennen van bewuste aanwezigheid, die doet waar hij goed in is, of waar hij goed in moet zijn, namelijk bewuste toeschouwer zijn en zo verbanden weet te leggen waarom iets soms tegen zit en dan weer soepel loopt. Ego wees de toeschouwer en vriend die je behoort te zijn, vindt daar je vreugde en niet in zelf iets te willen worden of zijn dat tegenwerkt. Dan ben je steeds te laat of te vroeg of aan het dromen of ruzie je wat af met alle kronkels die je maar kunt maken.

Laat hem inzien dat hij veel meer wint door aanwezig te zijn als toeschouwer dan als stoorzender voor zichzelf en de persoonlijkheid.

 

[Webmaster]

Goede post, Ben!

Mike

 

[lboivin]

Een mens heeft niet voor niks 2 oren en 1 mond.

Nuchter kan ik al doordraven laat staan met drank op.

Dus ja inderdaad beter toeschouwer zijn en af en toe een mooie post brengen die nog tijden kan voortleven.

Beter af en toe een mooie post als geraaskal.

Ik heb goede hoop zeer binnenkort een paar interessante topics te kunnen/willen openenen. Eigenlijk met het oogpunt op de moderator zodat de topic verder kan uitbouwen als tie dat leuk vind of misschien helemaal niet.

Genoeg gebabbeld. Laters , Leon