Graag advies voor een jongetje wat niet wil eten

G

Guest

Guest
Ik kwam vandaag een kennis tegen en vroeg hoe het met haar kindjes gaat.Weet dat haar zoontje veel huilde als baby.hij is nu 3 jaar en het probleem is dat hij niets wil eten.ook geen lekkere kinds dingen als pannekoeken of patat,niet dat dat zou moeten natuurlijk.maar zelfs dat eet hij niet.hij is ontzettend afgevallen en door de kinderarts grondig onderzocht maar ze kunnen niets vinden.het is geen dwars kind,behalve met eten dus.maar ja of het dwarsheid is..

Ik heb haar gezegd dat ik advies zou gaan vragen voor haar wat ze nog meer kan doen.hij is niet ziek zover ze zien natuurlijk,maar wel erg moe.

Hij eet wel 1 of 2 hapjes van dingen,zoals bijv een hapje brood,een stukje komkommer of stukje aardbei,maar dat is het dan.Je zou toch zeggen dat kind moet toch stikken van de honger,heel vreemd.heb zoiets ook nog nooit gehoordWel natuurlijk als ze ziek zijn,maar niet maandenlang.

Wie heeft advies?

 
Oja wilde er nog aan toevoegen dat hij nog maar 13 kg weegt,dat is het gewicht van een kind van 2 jaar,en hij is ruim 3

 
Een broer van mij die was ondervoed toen hij jong was ook omdat hij niet wilde eten.

Hij heeft daar zijn o-benen aan overgehouden.

Hij vertelde me op volwassen leeftijd dat hij mijn moeder op een gegeven moment hardop zag prakkezeren wat ze hem toch moest geven opdat hij het misschien op zou eten.

Ze was radeloos aan het prutsen met erwtensoep in de hoop dat/of hij het lekker zou vinden.

Ik moet zeggen dat ik als kind erwtensoep overigens een crime vond.

Maar in elk geval vond mijn broer het destijds erg fijn zei hij om mijn moeder zich te zien / horen afvragen wat ze hem toch het beste kon geven en daarna was het voor hem ineens niet meer moeilijk om datgene wat ze hem wilde geven op te eten.

Dit gaat om een momentopname, maar het geeft misschien wel iets aan.

Dit soort issues kunnen dus betrekking hebben op de moeder-kind(zoon)band.

Wat is voedsel voor je vriendin?

Hoe is de band met haar zoon?

Is voeding voor haar misschien ook iets dat je gewoon maar door je strot naar binnen moet duwen of het nou smaakt of niet/gezond is of niet of is het misschien nog meer?

Van mijn moeder heb ik het idee dat voeding/liefde nog niet helemaal de plek heeft die haarzelf en haar naasten recht doet.

Van mezelf trouwens ook niet (appeltje valt niet ver van de boom).

 
Ik denk dat het niet zo moeilijk is om in een machtstrijd te verzanden met kinderen als het om eten gaat, en die winnen ze echt altijd. Je kunt een kind niet dwingen om te eten, wat je ook doet, al ga je op je kop staan, ze moeten het zelf doen. Heel lastig, ik kan er over meespreken maar hoe meer druk (stress) je op dat eten legt hoe minder er gegeten zal worden. Van stress krijgt niemand honger.

Ik heb het zelf niet gelezen maar ik ken wel mensen die veel aan dit boek hadden: http://www.lalecheleague.nl/Boeken/My-child-won-t-eat.html

 
Zoek een ruimte waar hij zich op zijn gemak voelt, zijn eigen kamer, de huiskamer, misschien bij de ouders op de slaapkamer. laat hem lekker spelen en zet er allerlei voedsel bij: yoghurt, roomboter, slagroom, leverworst, jonge kaas, oude kaas, water, vruchtensap, vruchten enz. En dan kijken of hij ergens wat van neemt. Hij zal, als hij wat neemt, dat nemen wat precies goed voor hem is. Onthou wat hij neemt en meld dat hier, het zal ergens op wijzen.

 
@ Daniëlle

Als ik alles zo lees, vraag ik me heel serieus af of er niet een lichamelijke oorzaak achterzit of het kindje met een nog niet eerder opgemerkte voedselintolerantie zit. Misschien dat het kindje bij teveel van iets eten zich niet optimaal voelt.

Wij hebben hier een geval gehad van een neefje in de familie met een onzichtbare darmreflux. De huisarts en eerste geraadpleegde kinderarts vonden ook niets. De problematiek bleef en toen zijn ze de grens overgestoken naar een kinderarts die meer gespecialiseerd is en het kind ter observatie opnam en het probleem kwam naar boven.

@ Gerard.

Laten we hopen dat dit werkt.

 
Dit is een zeer verontrustend teken van deze tijd. Er zijn voor dit soort kinderen ook zgn. Seys-huizen. Mijn vriendin heeft er een paar keer gewerkt als invalkracht en zij werd niet vrolijk van de manier waarop deze kinderen tot eten worden bewogen, om over het 'voedsel' zelf maar te zwijgen. Indien nodig wordt het voedsel zelfs via een slang in de maag gepompt!

Mijn theorie hierover luidt als volgt: het is een ernstig tekort aan maagzuur waar het kind mee geboren wordt, veroorzaakt door aangeboren stress, waarvoor 1 of beide ouders verantwoordelijk zijn.

Dit is degeneratie op en top, een beter bewijs dat dit uiteindelijk leidt tot uitsterven van de soort is er m.i. niet!

Mike

 
Breek me de bek niet open. Ik heb zelf zo'n kind, hij is nu weliswaar "volwassen", maar het blijft tobben.

Zijn 19 jaren zijn wat voeding en gezondheid betreft één lange lijdensweg voor deze moeder.

Ik lees nu dus dat Mike zegt dat het door een gebrek aan maagzuur kan komen. Degeneratie ten top.

Daar kan ik me helemaal in vinden. Maar in die hoek heb ik het ( helaas) nooit gezocht.

Na al die jaren ben ik me inmiddels wel bewust dat het degeneratie is maar dat het gebrek aan maagzuur echt de oorzaak kan zijn? Nou, ik weet wat mijn zoon morgenvroeg als eerste te drinken krijgt. Water met citroen. Sole drinkt hij al trouw, maar de citroen wil hij niet aan.

Aangezien hij in gewicht wil toenemen kan ik hem daar misschien mee paaien, meer maagzuur, meer eetlust, hoger gewicht, meer spieren :D

Ik lieg eigenlijk als ik zeg dat het één lange lijdensweg is voor mij.

Want door "zijn eetprobleem" ben ik erachter gekomen dat ik (of beter gezegd mijn hele familie) een eetprobleem heeft.

Ze eten wel allemaal heel veel en vaak maar er zit veel "troep" tussen.

Zo ben ik opgevoed en zo heb ik dus ook jarenlang gegeten.

In mijn hele familielijn heerst brandend maagzuur, zó erg dat het er 's nachts gewoon uitspuit ( terwijl ze op de rug liggen) Dit is niet overdreven. ( ik ben daar gelukkig vanaf dankzij dit forum).

Dus Mike, ik geloof je meteen want mijn zoon had als babietje al last van reflux.

Mijn zoon heeft mij onbewust op het pad gezet van waarlijk gezonde voeding.

Uit liefde voor hem ben ik op zoek gegaan naar natuurlijke volwaardige voeding.

Mijn motto werd: Ik wil dat wát hij eet en drinkt van de allerbeste kwaliteit is. Dus ging ik voor hem alles biologisch kopen ( wij aten "gewoon" want alles biologisch konden we niet betalen) Belachelijk weet ik nu.

Verder heb ik hem niet meer verplicht aan tafel gezet omdat dat de stress bij hem en mij alleen maar verergerde.

Hij kreeg geen tussendoortjes meer zoals die gezonde Danoontjes, Yogidrink, vanillepudding, soepstengels, rijstewafels etc ( uit wanhoop geboren om hem maar iets binnen te krijgen).

Maar ik zette wel allerlei gezonde dingetjes neer. Zoals kaasblokjes, stukjes fruit, walnoten en rozijntjes, komkommer, babytomaatjes, stukjes wortel ( ja, sorry ik wist toen nog niet wat ik nu weet).

Nu zou ik het inderdaad zo aanpakken als Gerard adviseert. Wat zou ik een blij kind gehad hebben. Slagroom hmmmm....

Als wij gingen eten kwam hij er gewoon gezellig bijzitten en pikte dan af en toe zijn graantje mee. Hij blij, wij blij.

Ik ben steeds meer op zoek gegaan naar hoe ik alles zo gezond mogelijk voor hem kon bereiden.

Ik weet nog dat ik zelf mijn eerste brood bakte ( eigenlijk voor onszelf niet voor hem want ik deed er toen nog altijd veel zaden en pitten in) ik dacht: "dat eet hij toch nooit".

Maar wat schetste mijn verbazing? Hij wilde het proeven en vond het heerlijk. Hij die alles gepureerd moest hebben (er mocht geen oneffenheidje te zien of te proeven zijn) at nu brood met zonnebloempitten erin.

Blijkbaar vond hij die aandacht heel erg fijn. Zoals Tanja ook al aangeeft met Het fluisterkind: het kind spiegelt wat er in jouw leven nog niet helemaal goed gaat.

En dat was inderdaad de voeding, die deugde van geen kant. Ik wilde daar altijd veel meer tijd en aandacht aan schenken maar door mijn werk lukte dat niet.

Kennen jullie die reclame van Bertolli? Die mensen ( oude Italiaanse oermoeders met hun familie) die aan zo'n uitgebreide gedekte tafel zitten te eten: de heerlijkste salades e.d? Dan zei ik: als mama niet meer hoefde te werken ging ik iedere dag zo uitgebreid voor jullie koken. Erg hè? Alsof dit niet gewoon de normaalste zaak van de wereld is dat je dat doet! Potdomme, ik kan er nu nog kwaad om worden of beter gezegd verdrietig :cry:

Er zat bij mij dus een heel diep verlangen om alleen maar goed voor mijn gezin te hoeven zorgen ( niet zo'n ratrace houden iedere dag). Mijn zoon heeft dat onbewust goed aangevoeld daar ben ik heilig van overtuigd.

Hij kon niks met dat jagen en jachten van mij, het kwam hem letterlijk de keel uit. Ik kan me dan ook helemaal vinden in het verhaal van Lievergezond.

Ik werd gedwongen om mijn liefde voor hem om te zetten in de beste voeding die ik maar kon krijgen. Voeding in alle opzichten: tijd, aandacht, geborgenheid en veiligheid scheppen is ook je kind voeden.

Hij had/ heeft daar nog steeds recht op.

Daniellemv4 ik weet niet of het een antwoord is op jouw vraag? Maar volgens mij begint het inderdaad bij de moeder en niet bij het kind. Ik weet niet in hoeverre zij zich bewust is van zichzelf en haar eigen leefstijl? Staat zij hiervoor open? Hoe is haar zelfreflectie? Kan zij de signalen die haar kind geeft terugkoppelen naar zichzelf?

Als zijzelf meer respect krijgt voor voeding in het algemeen volgt het kind vanzelf. Zij is de leid(st)er, zij kan alleen maar het ( echte) goede voorbeeld geven en dan maar hopen dat het vruchten afwerpt. De aanhouder wint, maar dwingen is een verloren zaak daar lijdt het hele gezin onder ( kan ik over meepraten).

Zoals gezegd, mijn zoon is nu 19 jaar, het blijft tobben, maar hier in huis wordt gezond gegeten, niks onbehoorlijks te vinden hier. Snacken doet hij maar buiten de deur.

Het is nu zelfs zó erg dat als ik weleens een pak koekjes koop voor als mijn zus op bezoek komt ( tja, de familie wil niet horen helaas) ik het metéén teruggegooid krijg in mijn gezicht.

" Mam, alstublieft, kóóp die troep nou niet meer, het is al erg genoeg dat ik het nog bij anderen eet). :wink:

Wat fijn Daniellemv4 dat je zich zo inspant voor dit kindje. Respect!!!!

 
Hoi Food en Mood, wat een mooi verhaal, al gaat het over een moeilijk onderwerp.

Even over Bertolli: ik zag pas dat je ook bertolli voor bakken en braden hebt in een plastic fles, en daar zit vast ook omega 6 olie in, dat als het al geen gehygroniseerd transvet is wat ik wel vermoed omdat het witte dikkige emulsie is wat erin zit, het wel wordt als het wordt gebruikt voor verhitting in de pan.

Sorry dat ik erover begin, maar het is maar reclame en ondertussen verkoopt men een idee en maakt mensen ongezond althans met dit product waar ik het over heb.

Ik moet nu denken aan een vriendin van mij.

Zij is nu vel over been, nog ff en ze is er niet meer.

Ik vind het zo erg, want ik geef veel om haar.

Maar ze ziet overal tekenen van dat ze niet mag bestaan en als ze weer bij dat gevoel uitgekomen is dan kan ze niet eten.

Een vicueuze cirkel dus die alleen zij kan doorbreken.

Het lijkt anorexia, maar omdat het bij haar in een periode van grote stress is gebeurd en aan een wat men noemt posttraumatisch stress syndroom vastzit, opgeteld bij Mikes inbreng over de rol van maagzuur, begin ik te denken: ze krijgt gewoon echt geen hap door de keel van de stress.

Het gaat nu om een vrouw van in de 50 trouwens!

Wat een machteloosheid om zo dit als omstander ook aan te moeten zien.

Dat is het ergste.

Ik snap op zich de drang om mensen dingen door hun strot te willen duwen, maar natuurlijk werkt het averechts.

Ik wil mensen ook alles door de strot en in het gezicht duwen: waarheden (zoals ik ze zie dan) en meer van die dingen.

Een andere naast van mij heeft diabetes type I en schildklierziekte in 1 en joost mag weten wat al niet meer en ik wil die persoon niet kwijt, maar ieder zijn of haar proces, maar dat relativeringsvermogen heb ik geloof ik niet helemaal altijd.

 
Nee jij maakte denk ik zeker geen reclame Food en Mood.

Ik denk ook echt niet dat jij thuis die Bertolli voor bakken en braden in je koelkast hebt staan!

Ik wilde je er ook niet op terugfluiten, maar ik moest gewoon denken aan dat men precies weet uit te drukken in die reclame van Bertolli die jij beschrijft dat mensen in hun hart weten wat goed voor hen is (rust en goed eten) maar dat men ondertussen de druk enorm opvoert op mensen (zoiets als wat je beschrijft over het jachtige bestaan van weleer waar je in zat met partner en kind) en bovendien dat men tegelijk mensen ongezonde producten voorzet die niets met de goede oude tijd te maken hebben.

Om maar even een woord uit de kast te halen: het is hoogverraad.

 
Dank jullie wel voor jullie lieve reacties!

Ik ken haar niet zo goed,het is eerlijk gezegd de assistente van mn huiaarts

En dus zal zij wel hebben geleerd dat vet niet goed is en bruin brood en veel fruit en halvarine wel etc

Ik vind haar wel heel lief overkomen,denk niet dat ze eg streng is

Ze noemt bijvoorbeeld op dat ze hem meenemen naar de bakker en dat hij daar iets lekkers voor zchzelf mag uitzoeken en dan helemaal blij et zn taartje op schoot in de auto zit,en er dan alleen de aarbeien vanaf eet

Ze weet ook wel dat taart niet gezond is maar zo probeert ze eten ook iets positiefs te geven,denk niet dat ze hem dwingt,dat zegt zij zelf ook al

Maar omdat hij als baby ook al veel huilde denk ik idd dat het iets lichamelijks is

Is bioresonantie dan goed as het een allergie kan zijn?

Ze is ook al bij een babyfluisteraar geweest,die zeij alleen maar hij heeft gewoon niet veel nodig

Nou dat is onzin natuurlijk,want hij valt af en is moe

Het is een goede tip van dat alles neerzetten en hem dan zelf laten kiezen

Maar zij kent mij verder niet en weet ook niets van Wapf

Ik zal haar iig een mail sturen met de tips en ook een link naar Lia haar website

@mike

Wat kan ik haar adviseren voor het maagzuur van de kleine

Keltisch zout,sole?

Ik zie hem geen water met appelazijn drinken

 
@ Danielle:

Quote:
Is bioresonantie dan goed as het een allergie kan zijn?


Ja en zeker bij kinderen zou ik zeggen.

Die reageren in het algemeen goed op energetische therapieen (bijv. ook homeopathie) vergeleken met volwassenen.

Wel lastig misschien: energetische therapieen aanraden aan een doktersassiste?

 
Ik denk dat het eten hem pijn bezorgt, waarschijnlijk zit er ergens een onsteking, gezien zijn voorkeur voor aardbeien (die hebben een onsteking-remmende werking). Waarschijnlijk lust hij ook wel tomatenpuree, vanwege dezelfde eigenschap. Chronische ontsteking kan heel goed het gevolg zijn van stress.

 

Forum statistieken

Onderwerpen
4.463
Berichten
493.812
Leden
8.626
Nieuwste lid
RobertApank
Word vaste donateur van dit forum
Terug
Bovenaan