Ik ben het zo zat.
De ¨goede¨, maar in mijn ogen duivelse, doelen die je ook op straat via frisse meiden en jongens komen bedelen om geld.
Natuurlijk geldt hetzelfde voor de gangbare kranten die hun aantallen abonnees achteruit zien hollen.
Je kunt in steden de straat niet over of je wordt lastig gevallen door de opdringerigheid van de zakcentjebijverdienende jongeren die ik persoonlijk niet echt iets aanreken.
Wat wist ik nou op die leeftijd?
Net weer.
Ik verloor elke schijn van afstandelijkheid bij het onderwerp.
Dit doel ging over het redden van kinderen in de derde wereld.
Dat is het gezicht van het doel.
En hoe worden die kinderen dan gered?
Nou vertelde de dame, via vaccins!
Ik kon niet meer afstandelijk reageren.
Ik heb gezegd: dit gaat niet over het redden van kinderen, maar over het vergiftigen van kinderen en over het geld geven aan een industrie die al omkomt in het geld.
Waarom komt die nog bedelen om extra geld dan?
Ik heb een chronische ziekte en ik doe alle moeite om van die rotzooi af te komen die in me gespoten is en nu zal ik zeker geld geven aan een doel dat kinderen vergiftigt?!
Ik heb natuurlijk ook gezegd dat ik deze mevrouw haar zakcentje gun.
Zij was heel voorkomend naar mij ook.
Geen discussie gehad verder.
Gemiste kans misschien ergens, maar ik pas toch niet in haar doelgroep.
Liever had ik haar vragen gesteld.
Dan had het meer impact gehad denk ik.
Van: hoe zij weet dat je mensen helpt met vaccinaties en waar dat dan uit blijkt.
Haar aan het werk gezet.
Dat had vast beter geweest, maar ik kon me echt niet inhouden.
Het is voor mij net zoiets als dat iemand mij met een stalen gezicht geld komt vragen voor de ¨zielige¨ georganiseerde harddrugshandel die het moeilijk heeft met de crisis of zo en of ik daar aan wil bijdragen.
De arrogantie!
De ¨goede¨, maar in mijn ogen duivelse, doelen die je ook op straat via frisse meiden en jongens komen bedelen om geld.
Natuurlijk geldt hetzelfde voor de gangbare kranten die hun aantallen abonnees achteruit zien hollen.
Je kunt in steden de straat niet over of je wordt lastig gevallen door de opdringerigheid van de zakcentjebijverdienende jongeren die ik persoonlijk niet echt iets aanreken.
Wat wist ik nou op die leeftijd?
Net weer.
Ik verloor elke schijn van afstandelijkheid bij het onderwerp.
Dit doel ging over het redden van kinderen in de derde wereld.
Dat is het gezicht van het doel.
En hoe worden die kinderen dan gered?
Nou vertelde de dame, via vaccins!
Ik kon niet meer afstandelijk reageren.
Ik heb gezegd: dit gaat niet over het redden van kinderen, maar over het vergiftigen van kinderen en over het geld geven aan een industrie die al omkomt in het geld.
Waarom komt die nog bedelen om extra geld dan?
Ik heb een chronische ziekte en ik doe alle moeite om van die rotzooi af te komen die in me gespoten is en nu zal ik zeker geld geven aan een doel dat kinderen vergiftigt?!
Ik heb natuurlijk ook gezegd dat ik deze mevrouw haar zakcentje gun.
Zij was heel voorkomend naar mij ook.
Geen discussie gehad verder.
Gemiste kans misschien ergens, maar ik pas toch niet in haar doelgroep.
Liever had ik haar vragen gesteld.
Dan had het meer impact gehad denk ik.
Van: hoe zij weet dat je mensen helpt met vaccinaties en waar dat dan uit blijkt.
Haar aan het werk gezet.
Dat had vast beter geweest, maar ik kon me echt niet inhouden.
Het is voor mij net zoiets als dat iemand mij met een stalen gezicht geld komt vragen voor de ¨zielige¨ georganiseerde harddrugshandel die het moeilijk heeft met de crisis of zo en of ik daar aan wil bijdragen.
De arrogantie!