Een kritische noot naar Andrew Wilson. Het is geen toeval dat hij rookt en drinkt als hij debatteert met feministen en linkse betamannen. Ik herken het patroon, ik was dit jarenlang ook. Alcohol neemt remmingen weg en als je goed bent met woorden en een snelle denker bent (zoals ikzelf ook) maak je grote hoeveelheden adrenaline aan, die je niet zou hebben als je niet dronk. Hierdoor kun je nog scherper en nog feller uit de hoek komen en je verbale tegenstanders nog beter verpletteren met logica. Bedenk dat een functionele alcoholist cognitief BETER functioneert onder invloed van alcohol, hoe gek dit ook mag klinken.
Ik zie dit gedrag terug bij al die mannetjesputters. It takes one to know one. Begrijp me niet verkeerd, ik heb nog steeds veel affiniteit met types als Andrew Wilson en vind het prachtig om te zien hoe hij in debatten de een na de ander vermorzelt op basis van zijn retorische vaardigheden. Maar ik weet ook waar hij zijn kracht vandaan haalt. Deze is deels van hemzelf, voor het andere deel put hij letterlijk uit een ander vaatje. Ook wil zijn ego te veel 'winnen', zo herkenbaar allemaal. Ik heb door metingen van mijn hartslag moeten constateren dat het verschil tussen wel of niet drinken 20-30 punten is. Ik ben zelfs op basis van deze adrenaline en verhoogd hartritme door menige alcoholcontrole gekomen met minimaal 6 tot 8 glazen achter het stuur!
Recentelijk zag ik hem in wat oudere uitwisselingen met Gavin McInnes, die we nog kennen van een aantal jaren geleden. Gavin is er ook zo een, 100% zeker. Hoe goed deze lui ook retorisch zijn, ze slaan ook de plank mis met hun denkbeelden over moslims en andere onderwerpen. Ook dat herken ik. Ik herken wat alcohol voor me deed (betere cognitieve prestaties door een verhoogd adrenalineniveau), maar ook wat het met me deed (verminderde compassie/hartcoherentie).
Volgens mij zijn veel, zo niet alle, rechtse commentatoren verborgen alcoholisten. Ik pik ze er zo uit en herken zowel hun sterke als hun zwakke punten. Het is alsof ik mezelf zie.
Mike
