Dit topic begon met een hulpvraag voor iemand die er zelf wellicht nog niet klaar voor is en een vriendin die hem graag wil helpen. Een valkuil waar al vaker van is opgemerkt dat daar meer mensen invallen, in de hulpverlening schieten. Jij bent daar ook een van, zoals je zelf al meerdere malen in verschillende topics hebt aangegeven.
Quote:
Ik zou willen helpen maar voel aan mezelf dat ik genoeg aan mezelf heb, zoiets. Ik voel me dan vervolgens egoïstisch en geen goed mens, dus ik draai in cirkeltjes.
Opnieuw kwam het advies van meerder kanten dat mensen zelf de verantwoordelijkheid moeten nemen voor hun eigen gezondheid, omdat het anders niet werkt en vooral dat het dan ten kosten gaat van diegene die hen wil helpen, omdat dit veel energie kost. Dit zie ik bij jou ook en ook jij hebt al meerdere keren het advies gekregen om de verantwoordelijkheid bij de ander te laten en het los te laten. Van mij en laatst weer van Marijan.
Quote:
dat heet loslaten F&M.
Dat is heel moeilijk, en dat heb ik hier om me heen ook, je ziet vanalles mis gaan en je wil zo graag helpen... Alleen als mensen daar niet aan toe zijn laten ze zich niet helpen kom ik steeds weer achter.
Het enige wat je wel goed kan doen is heel goed voor jezelf zorgen. Als een ander dan ziet dat het met jou goed gaat, gaan ze misschien nadenken. Meestal moet er eerst wat gebeuren voor iemand "wakker" wordt.
De stress-factor is hoog als je het leed van iedereen op je schouders wil nemen. Ik ben er inmiddels van aan het afbouwen. Dat gaat ook steeds beter. Dus sterkte meid met dit o zo moeilijke proces. Maar je kan het wel, dit heeft wat tijd nodig in je hoofd.
De tip van Gerard vind ik daarom niet verstandig, omdat hij de verantwoordelijkheid bij in dit geval Annes leek te leggen. De tegenovergestelde boodschap. Het lijkt mij dat dit afhankelijkheid schept en geen eigen verantwoordelijkheid creëert. Afhankelijkheid past bij kinderen, niet bij volwassenen. Dat je het kind in jezelf moet koesteren is weer een ander verhaal en ik denk dat Gerard deze twee zaken hier even door elkaar haalde.
Ik ben soms wat kort door de bocht in mijn adviezen/opmerkingen, maar ik houd van kort en krachtig, zo zit ik in elkaar. Daar komt ook vaak wat sarcasme bij kijken, sarcasme werkt soms heel verhelderend, bovendien is het een vorm van humor die ik wel kan waarderen. Het is mijn intentie om mensen wakker te schudden, in feite ook helpen/hulpverlenen. Het komt harder over, maar vaak ook beter aan. Daarnaast probeer ik mijn eigen grenzen goed te bewaken, en mezelf te blijven, zodat het niet ten koste gaat van mijn eigen energie. Jij bent meer van de zachte aanpak, prima, iedereen is anders, maar dat wil niet zeggen dat mijn manier niet uit naastenliefde voorkomt, als het mij niks kon schelen zou ik zwijgen.
Jou post was aan mij gericht en aangezien ik me bedien van sarcasme voelde ik mij aangesproken en wilde ik nog maar eens benadrukken dat het niet het tegenovergestelde is van liefdevol. En je hield een pleidooi voor het uit handen nemen van de verantwoordelijkheid, het zorgen voor anderen, iets waar je zelf op stukloopt.
Quote:
nog maar zelden last van hartritmestoornissen maar sinds een dikke maand is het hopeloos
Vandaar mijn opmerking.
Later we het erop houden dat we in principe alle twee graag mensen willen helpen met hun gezondheid, maar dat onze aanpak verschilt. Ik weet niet wat beter werkt. Ik weet wel dat je mensen die niet geholpen willen worden, niet kunt helpen en dat je uiteindelijk het beste jezelf kunt helpen en dat als voorbeeld kunt stellen voor anderen om te volgen. Zoals Marijan ook al zei.
Volgende keer weer korte en krachtig,
Tanja
Quote:
Ik zou willen helpen maar voel aan mezelf dat ik genoeg aan mezelf heb, zoiets. Ik voel me dan vervolgens egoïstisch en geen goed mens, dus ik draai in cirkeltjes.
Opnieuw kwam het advies van meerder kanten dat mensen zelf de verantwoordelijkheid moeten nemen voor hun eigen gezondheid, omdat het anders niet werkt en vooral dat het dan ten kosten gaat van diegene die hen wil helpen, omdat dit veel energie kost. Dit zie ik bij jou ook en ook jij hebt al meerdere keren het advies gekregen om de verantwoordelijkheid bij de ander te laten en het los te laten. Van mij en laatst weer van Marijan.
Quote:
dat heet loslaten F&M.
Dat is heel moeilijk, en dat heb ik hier om me heen ook, je ziet vanalles mis gaan en je wil zo graag helpen... Alleen als mensen daar niet aan toe zijn laten ze zich niet helpen kom ik steeds weer achter.
Het enige wat je wel goed kan doen is heel goed voor jezelf zorgen. Als een ander dan ziet dat het met jou goed gaat, gaan ze misschien nadenken. Meestal moet er eerst wat gebeuren voor iemand "wakker" wordt.
De stress-factor is hoog als je het leed van iedereen op je schouders wil nemen. Ik ben er inmiddels van aan het afbouwen. Dat gaat ook steeds beter. Dus sterkte meid met dit o zo moeilijke proces. Maar je kan het wel, dit heeft wat tijd nodig in je hoofd.
De tip van Gerard vind ik daarom niet verstandig, omdat hij de verantwoordelijkheid bij in dit geval Annes leek te leggen. De tegenovergestelde boodschap. Het lijkt mij dat dit afhankelijkheid schept en geen eigen verantwoordelijkheid creëert. Afhankelijkheid past bij kinderen, niet bij volwassenen. Dat je het kind in jezelf moet koesteren is weer een ander verhaal en ik denk dat Gerard deze twee zaken hier even door elkaar haalde.
Ik ben soms wat kort door de bocht in mijn adviezen/opmerkingen, maar ik houd van kort en krachtig, zo zit ik in elkaar. Daar komt ook vaak wat sarcasme bij kijken, sarcasme werkt soms heel verhelderend, bovendien is het een vorm van humor die ik wel kan waarderen. Het is mijn intentie om mensen wakker te schudden, in feite ook helpen/hulpverlenen. Het komt harder over, maar vaak ook beter aan. Daarnaast probeer ik mijn eigen grenzen goed te bewaken, en mezelf te blijven, zodat het niet ten koste gaat van mijn eigen energie. Jij bent meer van de zachte aanpak, prima, iedereen is anders, maar dat wil niet zeggen dat mijn manier niet uit naastenliefde voorkomt, als het mij niks kon schelen zou ik zwijgen.
Jou post was aan mij gericht en aangezien ik me bedien van sarcasme voelde ik mij aangesproken en wilde ik nog maar eens benadrukken dat het niet het tegenovergestelde is van liefdevol. En je hield een pleidooi voor het uit handen nemen van de verantwoordelijkheid, het zorgen voor anderen, iets waar je zelf op stukloopt.
Quote:
nog maar zelden last van hartritmestoornissen maar sinds een dikke maand is het hopeloos
Vandaar mijn opmerking.
Later we het erop houden dat we in principe alle twee graag mensen willen helpen met hun gezondheid, maar dat onze aanpak verschilt. Ik weet niet wat beter werkt. Ik weet wel dat je mensen die niet geholpen willen worden, niet kunt helpen en dat je uiteindelijk het beste jezelf kunt helpen en dat als voorbeeld kunt stellen voor anderen om te volgen. Zoals Marijan ook al zei.
Volgende keer weer korte en krachtig,
Tanja
