hoi!
ik ontdekte dit forum pas kortgeleden en al ben ik flink aan het lezen geslagen, het is nog veel hak op de tak werk en hoe meer antwoorden ik vind hoe meer vragen er opkomen. ik ben dus nog niet uitgekeken hier, dat is duidelijk.
mijn naam is wendela, ik ben 37 e eigenlijk al vanaf de middelbare school niet gezond. dat begon met een val op mijn stuitje en in het jaar dat daarop volgde een scala aan vage klachten en veel ziek zijn. na een aantal jaar kwakkelen en verschillende rondjes specialisten, kwam een behoorlijk diep dal. mijn spijsvertering vond het na een virusinfectie of zo wel welletjes en ik viel ongelofelijk veel af. een lange tijd kon ik niets meer. doodziek en broodmager. verzettend tegen de diagnose anorexia at ik mij zo ongeveer nóg zieker en de jaren die volgden waren een zoektocht naar wat er nou eigenlijk aan de hand was. diagnoses die mooi in de tijd pasten kreeg ik mee: whiplash, later ME/CVS en inmiddels fybromyalgie. na de eerste euforie der herkenning, had ik al snel door dat ik weinig had aan lijsten met symptomen. onverklaarbare symtomen nog wel. ik wist namelijk al hoe het zich manifesteerde!
jarenlang heb ik geen dokter meer willen zien. ik was er he-le-maal klaar mee. ik wilde wel weer eens een beetje leven. en dat deed ik, zo goed en zo kwaad als het ging. ik ging naar engelnd en daarna naar amerika. daar kwam ik als nerveuse veganist (en strenger zelfs, ik durf er bijna niet aan terug te denken) en leerde steeds meer mensen kennen die nourisching traditions lazen. nogal een schok, kan ik je zeggen. maar dat spreekt voor zich hier.
inmiddels ben ik moeder van een zoontje van 4 en gaat het....tsja....het gaat eigenlijk nét. of net niet. de rolstoel heb ik niet meer nodig (nou ja, wel als ik een dierentuibezoekje niet wil bekopen met een paar dagen niets kunnen) maar meer dan mijn kind naar school brengen, boodschappen doen en zo af en toe een rondje stofzuigen of kinderboerderij, zit er eigenlijk niet in.
en dan vind ik dit forum, lees eens wat hier en daar, en vraag me af waarom geen van die artsen (regulier of alternatief) ooit aan bijnieruitputting heeft gedacht! of waarom ik er zelf niet op gekomen ben. nadeel van in de chronisch zieken hoek gestopt worden: leer er maar mee leven er is weinig aan te doen. en het vechten en zoeken wordt je na verloop van tijd ook wel zat, dus dan lijkt acceptatie je beste optie.
ik weet al jaren dat het niet goed zit met de spijsvertering. mijn moeder vraagt regelmatig of het toch niet iets met mijn schildklier is. maar dat bloedbeeld...altijd netjes natuurlijk.
ik weet zo langzamerhand niet meer waar te beginnen met mijn voeding. eet al jaren min of meer volgens wapf ideeën, maar soms kan ik wel huilen als ik merk dat ik van een goed bereide volwaardige maaltijd bijna nog zieker word dan van een pak koekjes van albert heijn. ook weglaten waar ik slecht op reageer is niet echt een optie, want dan blijft er niet veel over.
ik vraag me af of er hier iemand is die een arts weet ergens niet ál te ver van rotterdam, die ervaring heeft met deze problematiek en me een beetje kan begeleiden. ik ben benst bereid om vanalles zelf uit te vogelen, maar na al die jaren is het redelijk complex en ik weet eerlijk niet waar ik goed aan doe.
eten lijkt enkel energie te kosten bij mij. moet ik écht ergens naar toe en niet instorten, dan moet ik niet eten. eet ik brood dan ga ik na een uurtje of wat zo ongeveer van mijn stokje van uitputting. maar ik wordt er in ieder geval niet misslijk van. ei, vlees of noten daarentegen smaken prima, maar ik wil de rest van de dag het liefst niets meer omdat het mijn maag nooit lijkt te verlaten. van yoghurt krijg ik buikpijn en vreselijk veel winderigheid. granen of veel groenten (vezels) resulteerd ook vooral in een opgeblazen gevoel en vermoeidheid) dus blijft het een beetje schipperen tussen de verschillende kwaden. kwark en kaas gaan redelijk meestal.
ik kwam hier omdat ik weer eens op zoek ging naar een adresje voor rauwe melk (nog niet gevonden) en beter vlees. ik stuitte op het bijnieruitputting verhaal en kan me niet voorstellen dat dat niet op mij van toepassing is. ik ben 's ochtends echt in een soort coma, voel me 's avonds pas redelijk okay en lig dan als ik slapen wil met hartkloppingen in bed. mijn haar valt uit, ik zweet me helemaal een ongeluk, vooral als ik het koud heb, ik heb veel en zaak hoofdpijn en nul komma nul energie. kortom, echt lekker loopt het niet.
mocht iemand van jullie me op weg kunnen helpen met het vinden van iemand die me zou kunnen helpen, dan zou ik erg dankbaar zijn. ik probeer al één en ander aan te passen, maar vind het toch knap lastig in mijn eentje.
dit is beschamend lang geworden en ik had al een uur in bed moeten liggen. dus ik post het snel, voor ik mij bedenk....
warme groet.
ik ontdekte dit forum pas kortgeleden en al ben ik flink aan het lezen geslagen, het is nog veel hak op de tak werk en hoe meer antwoorden ik vind hoe meer vragen er opkomen. ik ben dus nog niet uitgekeken hier, dat is duidelijk.
mijn naam is wendela, ik ben 37 e eigenlijk al vanaf de middelbare school niet gezond. dat begon met een val op mijn stuitje en in het jaar dat daarop volgde een scala aan vage klachten en veel ziek zijn. na een aantal jaar kwakkelen en verschillende rondjes specialisten, kwam een behoorlijk diep dal. mijn spijsvertering vond het na een virusinfectie of zo wel welletjes en ik viel ongelofelijk veel af. een lange tijd kon ik niets meer. doodziek en broodmager. verzettend tegen de diagnose anorexia at ik mij zo ongeveer nóg zieker en de jaren die volgden waren een zoektocht naar wat er nou eigenlijk aan de hand was. diagnoses die mooi in de tijd pasten kreeg ik mee: whiplash, later ME/CVS en inmiddels fybromyalgie. na de eerste euforie der herkenning, had ik al snel door dat ik weinig had aan lijsten met symptomen. onverklaarbare symtomen nog wel. ik wist namelijk al hoe het zich manifesteerde!
jarenlang heb ik geen dokter meer willen zien. ik was er he-le-maal klaar mee. ik wilde wel weer eens een beetje leven. en dat deed ik, zo goed en zo kwaad als het ging. ik ging naar engelnd en daarna naar amerika. daar kwam ik als nerveuse veganist (en strenger zelfs, ik durf er bijna niet aan terug te denken) en leerde steeds meer mensen kennen die nourisching traditions lazen. nogal een schok, kan ik je zeggen. maar dat spreekt voor zich hier.
inmiddels ben ik moeder van een zoontje van 4 en gaat het....tsja....het gaat eigenlijk nét. of net niet. de rolstoel heb ik niet meer nodig (nou ja, wel als ik een dierentuibezoekje niet wil bekopen met een paar dagen niets kunnen) maar meer dan mijn kind naar school brengen, boodschappen doen en zo af en toe een rondje stofzuigen of kinderboerderij, zit er eigenlijk niet in.
en dan vind ik dit forum, lees eens wat hier en daar, en vraag me af waarom geen van die artsen (regulier of alternatief) ooit aan bijnieruitputting heeft gedacht! of waarom ik er zelf niet op gekomen ben. nadeel van in de chronisch zieken hoek gestopt worden: leer er maar mee leven er is weinig aan te doen. en het vechten en zoeken wordt je na verloop van tijd ook wel zat, dus dan lijkt acceptatie je beste optie.
ik weet al jaren dat het niet goed zit met de spijsvertering. mijn moeder vraagt regelmatig of het toch niet iets met mijn schildklier is. maar dat bloedbeeld...altijd netjes natuurlijk.
ik weet zo langzamerhand niet meer waar te beginnen met mijn voeding. eet al jaren min of meer volgens wapf ideeën, maar soms kan ik wel huilen als ik merk dat ik van een goed bereide volwaardige maaltijd bijna nog zieker word dan van een pak koekjes van albert heijn. ook weglaten waar ik slecht op reageer is niet echt een optie, want dan blijft er niet veel over.
ik vraag me af of er hier iemand is die een arts weet ergens niet ál te ver van rotterdam, die ervaring heeft met deze problematiek en me een beetje kan begeleiden. ik ben benst bereid om vanalles zelf uit te vogelen, maar na al die jaren is het redelijk complex en ik weet eerlijk niet waar ik goed aan doe.
eten lijkt enkel energie te kosten bij mij. moet ik écht ergens naar toe en niet instorten, dan moet ik niet eten. eet ik brood dan ga ik na een uurtje of wat zo ongeveer van mijn stokje van uitputting. maar ik wordt er in ieder geval niet misslijk van. ei, vlees of noten daarentegen smaken prima, maar ik wil de rest van de dag het liefst niets meer omdat het mijn maag nooit lijkt te verlaten. van yoghurt krijg ik buikpijn en vreselijk veel winderigheid. granen of veel groenten (vezels) resulteerd ook vooral in een opgeblazen gevoel en vermoeidheid) dus blijft het een beetje schipperen tussen de verschillende kwaden. kwark en kaas gaan redelijk meestal.
ik kwam hier omdat ik weer eens op zoek ging naar een adresje voor rauwe melk (nog niet gevonden) en beter vlees. ik stuitte op het bijnieruitputting verhaal en kan me niet voorstellen dat dat niet op mij van toepassing is. ik ben 's ochtends echt in een soort coma, voel me 's avonds pas redelijk okay en lig dan als ik slapen wil met hartkloppingen in bed. mijn haar valt uit, ik zweet me helemaal een ongeluk, vooral als ik het koud heb, ik heb veel en zaak hoofdpijn en nul komma nul energie. kortom, echt lekker loopt het niet.
mocht iemand van jullie me op weg kunnen helpen met het vinden van iemand die me zou kunnen helpen, dan zou ik erg dankbaar zijn. ik probeer al één en ander aan te passen, maar vind het toch knap lastig in mijn eentje.
dit is beschamend lang geworden en ik had al een uur in bed moeten liggen. dus ik post het snel, voor ik mij bedenk....
warme groet.
. Slaap is een van de allergrootste helers die er bestaan.
