Gisteravond kwam ik weer een interessant stukje tegen in 'bewustzijn als medicijn' van Gill Edwards:
Sympathische shock komt erop neer dat je in een chronische vecht/vluchtrespons verkeert en wordt lichamelijk gekenmerkt door hyperactiviteit, zweten, heen en weer schietende ogen, een geremde spijsvertering, spierspanning of pijn, een verstoorde slaap en een verhoogde hartslag , bloeddruk, bloedsuiker en stofwisseling. Deze toestand kan ook zorgen voor hartproblemen. Op het psychische vlak kun je emotionele uitbarstingen hebben, geneigd zijn tot dwangmatig praten, nerveus lachen, overdreven druk doen en aanvallen van agitatie en zelfs paniek hebben. Je wordt een stressjunk waardoor je in een vicieuze cirkel terechtkomt. Je kunt lijden aan verslavingen - zoals alcoholisme, werkverslaafdheid of codependentie - die allemaal onderdeel zijn van de vecht/vluchtrespons. Je bent waarschijnlijk snel geïrriteerd, aanvallend of zelfs agressief onder stress, of je wilt weglopen. Andere mensen beschouwen je als gedreven, gespannen of overheersend. Sympathische shock lijkt op een 'laaiend vuur' en een rode huid is een uiterlijk teken ervan. Het is alsof je je voet steeds op het gaspedaal hebt.
Parasympathische shock is verwant met depressie, vermoeidheid en een verhoogde behoefte aan slaap. Dit correspondeert met de bevriesrespons. Fysiek gesproken produceert het lichaam meer slijm, tranen en hitte en je hartslag en bloeddruk dalen. Je voelt je minder goed in staat om met stress om te gaan - terwijl je die in sympathische shock juist op zoekt. Op sociaal gebied trek je je terug en je voelt je snel afgewezen, verslagen of wanhopig. Als je met emotionele intimiteit te maken hebt verstijf en bevries je, dus vermijd je dat zoveel mogelijk. Je kunt plotseling emotioneel afhaken, of je ineens terugtrekken uit relaties. Andere mensen zien je misschien als zwak en passief of als kil en afstandelijk. Parasympathische shock is vergelijkbaar met 'een bevroren lichaam van ijs' en je huid heeft de neiging bleek te zien. Het is alsof je je voet op de rem hebt.
Ik herken mezelf in allebei de stukjes in verschillende periodes uit mijn leven. In mijn latere tienerjaren was ik inderdaad altijd vuurrood van de sympathische shock!
Sympathische shock komt erop neer dat je in een chronische vecht/vluchtrespons verkeert en wordt lichamelijk gekenmerkt door hyperactiviteit, zweten, heen en weer schietende ogen, een geremde spijsvertering, spierspanning of pijn, een verstoorde slaap en een verhoogde hartslag , bloeddruk, bloedsuiker en stofwisseling. Deze toestand kan ook zorgen voor hartproblemen. Op het psychische vlak kun je emotionele uitbarstingen hebben, geneigd zijn tot dwangmatig praten, nerveus lachen, overdreven druk doen en aanvallen van agitatie en zelfs paniek hebben. Je wordt een stressjunk waardoor je in een vicieuze cirkel terechtkomt. Je kunt lijden aan verslavingen - zoals alcoholisme, werkverslaafdheid of codependentie - die allemaal onderdeel zijn van de vecht/vluchtrespons. Je bent waarschijnlijk snel geïrriteerd, aanvallend of zelfs agressief onder stress, of je wilt weglopen. Andere mensen beschouwen je als gedreven, gespannen of overheersend. Sympathische shock lijkt op een 'laaiend vuur' en een rode huid is een uiterlijk teken ervan. Het is alsof je je voet steeds op het gaspedaal hebt.
Parasympathische shock is verwant met depressie, vermoeidheid en een verhoogde behoefte aan slaap. Dit correspondeert met de bevriesrespons. Fysiek gesproken produceert het lichaam meer slijm, tranen en hitte en je hartslag en bloeddruk dalen. Je voelt je minder goed in staat om met stress om te gaan - terwijl je die in sympathische shock juist op zoekt. Op sociaal gebied trek je je terug en je voelt je snel afgewezen, verslagen of wanhopig. Als je met emotionele intimiteit te maken hebt verstijf en bevries je, dus vermijd je dat zoveel mogelijk. Je kunt plotseling emotioneel afhaken, of je ineens terugtrekken uit relaties. Andere mensen zien je misschien als zwak en passief of als kil en afstandelijk. Parasympathische shock is vergelijkbaar met 'een bevroren lichaam van ijs' en je huid heeft de neiging bleek te zien. Het is alsof je je voet op de rem hebt.
Ik herken mezelf in allebei de stukjes in verschillende periodes uit mijn leven. In mijn latere tienerjaren was ik inderdaad altijd vuurrood van de sympathische shock!
