Pascal Collard
New member
Hallo,
Ik heb een onderwerp dat al wel aan bod is gekomen maar ik vind het niet zo meteen... Het betreft "bijnieruitputting en inspanning"... Volgens het document van Bijnieruitputting (fatsnotbad) is beweging goed als het maar op een lichaamsvriendelijke, gedoseerde manier gebeurt... daar kan ik mij helemaal in vinden.
Maar buiten beweging is er ook nog het thema van zuivering/detox... of het nu een liver flush betreft of een detox met een zapper of ander materiaal... een detox kan veel energie vragen van je lichaam en dus een zware belasting zijn voor je bijniertjes... Alleen al de sterkere werking van je lever en nieren kunnen je helemaal uitputten... dan is mijn vraag: waar is de grens?
Vaak wordt (terecht) geclaimd dat deze detox-kuren, eens afgerond, voor een enorme boost van energie zorgen... of je jezelf nu ontdoet van leverstenen of parasieten, het is allemaal ballast waar je systeem energie aan verliest... en eens die ballast weg is, heeft het systeem meer energie over voor o.a. herstel. Dat komt dan de bijnieren ten goede.. maar OM die ballast weg te krijgen moeten de zwakke bijnieren eerst een hele hoop detox-chaos verwerken...en als je niet oplet moet je wekenlang recupereren van je detoxmoment... ik heb het zelf voor gehad met de leverreiniging van Moriz in 2010 en heb het nu opnieuw voor met het Beck Protocol (in lichtere mate want ben na 3 dagen gestopt uit veiligheid)..
Dus: de weg naar "ademruimte en herstel voor de bijnieren" gaat vaak hand in hand met het ontdoen van een hoop stoorzenders die veel energie vragen van het lichaam... maar om deze stoorzenders te verwijderen (detox) heb je wel je bijnieren nodig om tegenwicht te bieden... wat een paradox ??!
Iemand iets zinnigs hierop te zeggen? Ervaringen ?
Groetjes, Pascal
Ik heb een onderwerp dat al wel aan bod is gekomen maar ik vind het niet zo meteen... Het betreft "bijnieruitputting en inspanning"... Volgens het document van Bijnieruitputting (fatsnotbad) is beweging goed als het maar op een lichaamsvriendelijke, gedoseerde manier gebeurt... daar kan ik mij helemaal in vinden.
Maar buiten beweging is er ook nog het thema van zuivering/detox... of het nu een liver flush betreft of een detox met een zapper of ander materiaal... een detox kan veel energie vragen van je lichaam en dus een zware belasting zijn voor je bijniertjes... Alleen al de sterkere werking van je lever en nieren kunnen je helemaal uitputten... dan is mijn vraag: waar is de grens?
Vaak wordt (terecht) geclaimd dat deze detox-kuren, eens afgerond, voor een enorme boost van energie zorgen... of je jezelf nu ontdoet van leverstenen of parasieten, het is allemaal ballast waar je systeem energie aan verliest... en eens die ballast weg is, heeft het systeem meer energie over voor o.a. herstel. Dat komt dan de bijnieren ten goede.. maar OM die ballast weg te krijgen moeten de zwakke bijnieren eerst een hele hoop detox-chaos verwerken...en als je niet oplet moet je wekenlang recupereren van je detoxmoment... ik heb het zelf voor gehad met de leverreiniging van Moriz in 2010 en heb het nu opnieuw voor met het Beck Protocol (in lichtere mate want ben na 3 dagen gestopt uit veiligheid)..
Dus: de weg naar "ademruimte en herstel voor de bijnieren" gaat vaak hand in hand met het ontdoen van een hoop stoorzenders die veel energie vragen van het lichaam... maar om deze stoorzenders te verwijderen (detox) heb je wel je bijnieren nodig om tegenwicht te bieden... wat een paradox ??!
Iemand iets zinnigs hierop te zeggen? Ervaringen ?
Groetjes, Pascal