Te hard proberen te genezen

[Rapunzel]

Ik zit weer dat boek 'bewustzijn als medicijn' te lezen. De schrijfster zegt het volgende:

Als je te hard probeert te genezen, mislukt dat bijna altijd. Het betekent dat je er niet echt op vertrouwt dat je lichaam zichzelf geneest. De oplossing wordt deel van het probleem. Je kunt niet creëren wat je wilt terwijl je je richt op het tegenovergestelde - als je je lichaam ziet als ziek en gebrekkig. Gezondheid scheppen betekent dat je je ontspant en je richt op welzijn.

Je moet denken aan de wet van de aantrekkingskracht. Wie kan zich hierin vinden?

 

[Guest]

Wij als mensen stellen te veel voorwaarden voor allerlei zaken waar we geen invloed op hebben. We accepteren en aanvaarden dan niet alle mogelijke oplossingen die niet in onze visie passen. Het vakje waar wij met ogenkleppen op naar kijken wordt maar niet gevuld, omdat niets past.

Pas als je onvoorwaardelijk open staat om te ontvangen, zul je krijgen wat echt met je meewerkt ten goede. Net als in de liefde.

 

[ruud]

Ik kan mij hierin vinden, alvast in theoretische zin, maar ook omdat ik merk dat als ik iets te hard wil, dat het dan tegen me werkt, ook als het gaat om gezondheid.

Meestal heeft te hard willen bij mij dan te maken met: menen te moeten woekeren met tijd en energie.

Iets dat beide als iets aanvoelt als heel schaars bij me, zelfs al werk ik nog maar de helft van het aantal uren dat ik vroeger aankon en in een baan die minder van me vraagt.

Ik moet bij wat je schrijft denken aan het concept van de wil van Roberto Assagioli, de grondlegger van de psychosynthese.

Hij onderscheidt -vrij vertaald- twee typen ¨willen¨: de Victoriaans-achtige wil die gebaseerd is op discipline, niet erg bestendig, en de wil diep van binnen die vertrouwt en rotsvast is en hoort bij de authentieke persoon die in iedereen zetelt.

Die tweede wil is wat passiever, minder uitgesproken, omdat die vertrouwt op zoals jij dat hierboven schrijft Rapunzel; de wet van de aantrekkingskracht. En die wil is ook niet ontmoedigd bij tegenslagen en heeft erg veel geduld.

 

[Poekie]

Interessant Rapunzel.

Naast dat je je lichaam vertrouwt dat het de goede dingen doet om te helen moet je het ook de tijd gunnen om dat te kunnen doen.

Je kunt je lichaam natuurlijk daarmee helpen door allerlei supplementen te nemen maar dat kan ook het proces verstoren.

En dan is het natuurlijk weer erg moeilijk om te bepalen wat kan ik wel nemen en wat niet. Dilemma.

 

[Webmaster]

Lievergezond,

Geduld, geloof en vertrouwen, daar gaat het om. Zie een recente conversatie die wij hier hadden, toen jij schreef:

Quote:
ik word er zelf niet zo vrolijk van dat jij na 5 jaar (neem ik aan) hard werken nog steeds vol zware metalen en pesticiden zit, maar het kan jou kennelijk niet deren.


En ik hierop antwoordde:

Quote:
Nee, het deert mij niet dat ik nog vol zit met metalen en pesticiden en dat mijn pH nog te zuur is. Een kwestie van tijd. Ik weet donders goed dat ik nu al vijf jaar een 'werk in uitvoering' ben. Het duurt jaren om je het wak in te draaien, het duurt ook jaren om er weer uit te komen. Het belangrijkste is dat een en ander de weg naar buiten vindt via mijn darmen en blaas. Dit zit al van kinds af aan opgeslagen in mijn systeem. Ik vind het geweldig dat mijn lichaam het nu kan verwijderen. Beter eruit dan erin!


Je moet dus inderdaad niet teveel tegelijk willen. Slow and steady wins the race!

Mike

 

[Guest]

Lievergezond, is die 2e 'wil' niet gewoon een drijfveer, wat in het Engels zo mooi 'desire' heet? En dan heb je nog de wil, die gedreven wordt door die drijfveer, de wil met het hoofd. De discipline die door persistentie en consistentie jou laat bereiken wat in je drijfveer besloten ligt.

Als je geen drijfveer hebt, maar iets doet om je discipline (omdat het moet) dan houd je het niet zo lang vol als dat je echt gedreven bent tot het uiterste toe.

Aschwin

 

[ruud]

Ja Aschwin: het is in elk geval iets dat van binnenuit komt en dat bijna zichzelf doet als je het maar durft te koesteren en durft te vertrouwen dat het de ruimte krijgt die het nodig heeft.

Het is bijna iets dat niet voelt alsof het moeite kost (daarom aarzel ik wat over jouw ¨tot het uiterste toe¨ maar dat kan een interpretatieprobleempje zijn).

De theorie die ken ik volgens mij wel

 

[Webmaster]

Ook hier heb ik het al eerder over gehad:

Quote:
Onderdeel van mijn ontgifting is de wil om te ontgiften en los te laten. Dit is minstens zo belangrijk als al die goede voeding!


Mike

 

[zirus]

fijne topic! dit is de weg wat ik de afgelopen 2 weken (eindelijk) heb ingeslagen.

ACCEPTATIE. het proces is moeilijk te omschrijven - maar kern is ik vind mezelf en mijn leven ok zo. het proces is overigens nog gaande. maar ik merk dat ik niet naar de beste middel of ideale dieet of perfecte onderliggende theorie meer hoef te zoeken. ik heb een beetje geleerd wat wel/niet goed werkt en dat het sommige dagen gewoon slechter gaat zonder dat ik het kan verklaren. dat is ok.

ik doe een paar basis dingen die me zowiezo goed lijken: gezond dieet dat mijn maag redelijk aan kan, dagelijks mediteren en wandelen/yoga. en verder komt er zo veel tijd vrij!!! ik ben opeens ok met de gezondheidspad dat ik heb ingeslagen en hoef niet internet af te zoeken naar de oplossing. verder richt ik me op mijn passie - namelijk mijn werk. ik voel me rustig en kan de slechte dagen nu beter aan. ik vertrouw erop dat het tijdelijk is en ondanks dat het eventjes niet fijn is dat ik de juiste weg heb gekozen.

ik wens iedereen met chronische klachten acceptatie toe. vanuit deze rust is het leven met/zonder ziekte erg mooi.