Suiker behoefte

Er zijn mensen die zelfs de moeite niet nemen om twee eetlepels kokosolie per dag te geven aan iemand met Alzheimer. En dat enkel maar omdat vanuit het VU en vanuit de Alzheimer stichting die informatie niet wordt aangeboden.

Kleine moeite toch? Twee eetlepels per dag, ten opzichte van de tramelant die Alzheimer met zich meebrengt....

Ik begrijp niet waar die kromming loopt in hun gedachten.

 
Maar Vrysuyver, voordat wij dit allemaal wisten liepen wij toch ook mee in de kudde?

Althans wij wel, wel iets bewuster dan de rest maar toch liepen we mee.

Toen zeiden we ook wel eens bij berichten in de krant: ja, dan kunnen we straks helemaal niets meer eten.

Die reactie hoor je nu ook vaak.

We kunnen alleen maar zoveel mogelijk zaadjes strooien bij de mensen in de hoop dat iemand het oppikt en verder gaat vragen.

Krijg je op die twee eetlepels kokosolie niet de opmerking: 'je denkt toch niet dat dat helpt he?'

Op een verjaardag of feestje kijken mensen ook verstoort als je niet een hapje neemt en zo.

Maar weet je, je confronteert ze met hun eigen 'vreet' gedrag. Ze hopen eigenlijk dat iedereen mee doet want dan hebben ze zelf ook redenen om het te pakken/eten.

Wij doen daar niet meer aan mee. Ten eerste omdat je weet wat er allemaal in zit en ten tweede omdat we er gewoon geen behoefte aan hebben, we zijn nog verzadigd van het goede eten.

Lia

 
Op een forum als dit waar we met z'n allen veel belang hechten aan goede voeding en een gezond leven is het denk ik moeilijk voor te stellen hoe anders veel mensen hierover denken. Voor veel mensen telt: lang leve de lol, kopen, consumeren, genieten en af en toe ook nog een beetje op je gezondheid of het milieu letten. Mensen leven in een blinde staat van zelfoverschatting. Ze denken alles maar te kunnen kopen, doen en consumeren zonder grote gevolgen voor zichzelf, het nageslacht en de omgeving en de Aarde. Het is pure kortzichtigheid, want in het moment of vlak daarna ervaar je de gevolgen ook vaak niet. En wat maakt mensen zo kortzichtig? Met name verslavende middelen. Het is een vicieuze cirkel.

Een verslavingsmechanisme is een vrij onbewust proces. Er zitten altijd emotionele thema's verscholen onder verslavingen. Het valt niet altijd mee om die in zicht te krijgen. Maar onbewust werken ze wel in je door en maken ze dat je op soms onverklaarbare momenten sterke trek krijgt in een middel waar je verslaafd aan bent of was. Tal van dingen kunnen er nog in je onderbewustzijn actief zijn: onzekerheid, eenzaamheid, afwijzing, gebrek aan erkenning enz. Iedereen heeft allerlei onverwerkte ervaringen uit zijn of haar verleden. En die komen bijvoorbeeld voor de dag als impulsen om suiker te gaan gebruiken. Een mens is niet enkel een biologische wezen. Een mens heeft ook energielichamen die beladen kunnen zijn met allerlei verstoringen. Waarom voel je dit dan niet? De vraag is dan wat er dieper gaat, je vermogen om energieblokkades te kunnen waarnemen of de energieblokkades zelf...

 
Quote:
Het is een vicieuze cirkel.


Daar heb je helemaal gelijk in. Veel mensen hebben dat niet in de gaten , laat staan dat ze weten dat er een deur is om aan die cirkel te ontsnappen. Soms komen mensen tot inkeer na een akelige diagnose, anderen blijven hun leven lang in hetzelfde kringetje ronddraaien. Maar nogmaals, iedereen bewandeld zijn of haar eigen pad, ik wil alleen geen oordeel vellen over diegene die de nooduitgang nog niet gevonden hebben. Wat Lia zegt daar kan ik me wel in vinden, je kan uitleggen waarom je op deze manier eet en hopen dat daarmee iets gedaan wordt.

 
Mensen hebben zich vaak zodanig geïdentificeerd met hun verslaving dat ze geen onderscheid meer zien tussen hun ware kern en hun verslaving(s-entiteit). Een paar dagen vasten en/of een meditatietraject kunnen zeer verdienstig zijn bij het tot jezelf komen en bij het zien van wat zich uitmaakt voor jou, maar eigenlijk los ervan staat.

 

Forum statistieken

Onderwerpen
4.470
Berichten
499.171
Leden
8.630
Nieuwste lid
Rene Collaer
Word vaste donateur van dit forum
Terug
Bovenaan