Stopt het of.....?

[FloortjeL]

Ja, stopt het nog?

Ik ben sinds afgelopen week echt veel beter gaan eten. Extra nadruk gaan leggen op goede vetten en echt elke dag goede eiwitten eten.

Ook heb ik mijn sojamelk vervangen voor geitenmelk (teveel soja is natuurlijk niet goed?), wat natuurlijk ook veel vetter is. Net als de kefir en de rauwe melk.

In het verleden heb ik erg ondergewicht gehad, door het hebben van een hardnekkige eetstoornis. Nu ben ik afgelopen maanden, door het erg ziek zijn dus, erg veel afgevallen. Mijn gewicht daalde weer een aantal kilo onder de 50 (ik ben 1.67m), en dat voelde (natuurlijk, gezien mijn verleden) erg veilig.

Toch, ik ben natuurlijk erg verzwakt (de bijnieruitputting) en vertoon veel fysieke kwalen. Ik zag er zo slecht uit.. vermoeid.. en natuurlijk te mager.

Door mijn goede eetpatroon ben ik toch wel wat aangekomen, een paar kilo.

Nu is het zo.. dat dat natuurlijk toch wel lastig voor me is! Gezien mijn verleden.

Is het zo, als ik zo door ga... dat het ook ergens stabiliseert? Ik heb altijd erg gelet op het consumeren van vetten.. omdat ik daar altijd erg bang voor was, wat natuurlijk onterecht was. En wat tevens slecht is geweest voor mijn hormoonspiegel..

Waar vraag ik dus nu naar: geruststelling? dat het stopt.. ergens..

 

[Simmentaler]

Hoi FloortjeL,

Wat ik weet is dat je lichaam door deze goede voeding tekorten gaat aanvullen, en dat kan resulteren in extra kilo's. Uiteindelijk zal dat ophouden, maar wanneer is per persoon verschillend. Kan ook zijn dat je eerst meer aankomt, en zodra je tekorten zijn aangevuld er weer gewicht afgaat. Omdat je zo lang vetvrij hebt geleefd is je lijf in de spaarstand gegaan, en nu eet je vet en wil je lichaam de tekorten aanvullen. Goed zo! Uiteindelijk komt er een balans in. Soja is inderdaad niet goed, het is beter om dat helemaal te schrappen. Met jouw lengte is 50 kilo heel weinig.

 

[Poekie]

floortje,

ik sluit me aan bij San, soja radicaal stoppen, zijn hormonen: Soja verhoogt de kans op borstkanker en sloopt de schildklier, do I need to say more: http://www.voedingisgezondheid.nl/Soja.html

Verder ga je inderdaad in gewicht aankomen, dat is bij velen hier op het forum aan de hand (geweest). Maar het is veel belangrijker hoe je je voelt, ook als je in gewicht aan gaat komen. Uiteindelijk ga je weer afvallen en kom je op een natuurlijk gewicht.

Alleen, hoe is het dan in jouw hoofdje gesteld: wat vind jij dan goed voor jezelf, gezien je eetverleden. Dan zul je misschien een 'normaal' gewicht al gauw 'te dik' vinden. Daarom zeg ik: het is belangrijker hoe je je voelt.

Lia

 

[Guest]

ik ben in eerste instantie niet aangekomen, maar bijna 10 kg afgevallen en sta nu stil op 62 kg, ben ong 1.63.

Had het idee na mijn 5 weken rust en wel lekker eten, de laatste 3 weken, weinig bewegen dat ik weer wat groei, zal me eens wegen binnenkort.

Ik zie bij de jongste ook dat ze na eerst afvallen nu weer aankomt.

De tweede niet, die blijft zoals ze is.

het boek "eet vet wordt slank" heb ik vanmiddag gekocht en er staat zag ik in de inh.opgave ook een stuk over soja in.

wie weet wat voor jou om juist nu te lezen, net geen €20,00

 

[FloortjeL]

Bedankt voor jullie reacties. De soja is er uit hoor! Al vind ik het soms wat tegenstrijdig, door de verhalen over fyto-oestrogeen, wat schijnt te helpen bij oestrogeendominantie, juist om de oestrogeen omlaag te brengen (wat ik nu wel heb gezien de bijnieruitputting)..

Het klopt inderdaad, dat het gewicht wat ik nu heb.. nog altijd erg weinig is. Ik ben geen meisje meer, maar een vrouw van 27. Het is voor mij nog altijd een houvast om dun te zijn, alsof ik dan nog ergens een controle heb.

Nu is meer dan duidelijk, dat dat lage gewicht mij juist helemaal niet gaat helpen bij een bijnieruitputting. Sterker nog, het gaat me nooit helpen en zal - hoe langer ik te weinig weeg - altijd ten koste gaan van mijn lichaam.

Nu werkt het natuurlijk ook niet mee voor me, dat ik werkzaam ben in de mode.. het slankheidsideaal.. je kent het wel (dit is overigens nooit mijn reden geweest om af te vallen, daar ligt een heel andere reden aan te grondslag - verleden). Dit blijft het ook altijd triggeren!

Nu is het zo, dat ik wel al meer dan zes jaar weer op een gezond gewicht zit. Nou ja, los van afgelopen maanden dus, waarin ik veel ben afgevallen door het ziek zijn (mijn bijnieruitputting kreeg officieel de erkenning toen ik eerst heel erg ziek werd). Mijn worsteling met eten/gewicht etc. is er wel altijd geweest, puur doordat ik nooit eens écht volwaardig durfde te eten .. wat wil je ook: als je verbranding zo laag staat en je weet dat, wanneer je weer meer gaat eten, het echt wel aan je lijf geplakt wordt.

Nu ben ik dus al even bezig met echt goed eten, los van alle jaren waarin ik ook goed at maar vet altijd maar bleef verbannen en veel te veel (!!) fruit at, onder het motto 'dat is toch gezond?'.

Poekie, zoals je zegt..
Quote:
wat vind jij dan goed voor jezelf, gezien je eetverleden. Dan zul je misschien een 'normaal' gewicht al gauw 'te dik' vinden.


Dat is absoluut waar. Ik ben op elke centimeter van mijn lichaam gefocust en ken elke verandering. Een laag gewicht staat inherent aan veiligheid, wanneer ik boven een bepaald gewicht kom raak ik die veiligheid 'kwijt'.. al is dat maar een paar kilo die ik door mijn bril nog altijd vergroot zie.

Dit zal, vermoed ik, wel altijd zo blijven.. Door het weer dunner te zijn geworden, is er toch wel het één en ander getriggerd, en moet ik weer gaan wennen aan het 'meer vrouw worden'.

Ik vertrouw erop dat mijn lichaam niet eindeloos aan zal blijven komen, en dat deze wijze van eten me echt zal genezen..

Floortje

 

[clara]

Ik denk dat je metabolisme inderdaad erg in de war is. Dat denkt na al die jaren van schaarste: ha, eindelijk nieuwe toevoer! Opslaan die hap! Ik denk dat je gewoon vol moet houden, dat je lichaam op een geven moment leert dat het niet meer hoeft, dat de nieuwe gezonde levenswijze een blijvertje is.

Helaas zelf geen ervaring mee, al is mijn metabolisme ook erg in de war. Vaak en snel weer honger (ook na vet eten) maar ik kom juist niet aan. Ik hoop ook zich dat over een tijdje oplost, door vol te houden aan dit eten.

Sterkte!

 

[FloortjeL]

Rateltje, wat fijn voor jou dat je er juist van bent afgevallen!

Ik kan me ook voorstellen, dat voor mensen die normaal gesproken 'gewoon' maar alles aten op gevoel (veel gluten, ongezonde vetten, veel suikers).. deze manier van eten het gewicht omlaag brengt. Je vervangt dan alle koolhydraten etc. voor vetten en goede eiwitten en veel groenten en fruit.

Dan maakt het lichaam toch een gezonde switch en zal, volgens mij, zelfs veel minder calorieën (denken in calorieën is nooit goed) binnen krijgen.. De verborgen suikers en ongezonde vetten zijn meestal toch de boosdoeners!

In tegenstelling tot mij. Ik heb juist jaar in, jaar uit, in de spaarstand gestaan.. waardoor het lichaam juist veel meer binnen krijgt.

Nu is dat, in vergelijking met afgelopen jaren, niet méér wat ik eet.. maar wel een andere voedingswaarde. Ineens van weinig tot geen vetten, tot ineens wel veel vetten .. (alhoewel veel nog niet zo is, want ik doe het niet in te grote stappen).

 

[Guest]

ik weet niet of veel vet ineens wel goed is, ieder lijf zal er anders op reageren.

Eten vanuit je gevoel is wat ik nu juist doe heb ik het gevoel.

Daarvoor at ik vanuit mijn hoofd, ik deed maar wat, als ik maar wat binnen kreeg.

Suiker is 1 van de eerste dingen die ik verwijderde, moet zeggen dat ik nooit een echte snoepkont ben geweest, at liever worst en kaas (hartig)

Als ik snoepte was het eens in de zoveel tijd maar dan een hele boel in 1 keer.

Ik weet nu wel dat des te meer koolhydraten ik eet des te meer trek ik heb naar zoet, heel gek. heb dit pas een week of 2-3.

Eet ook een stuk zuurder, sla met feta, augurkje, uitje en balsamicoazijn,mijn gezicht zou er al "krom en strak" van trekken als ik er aan dacht en nu ..... heerlijk!! met een lekker biefstuk ernaast haha

Lijkt me wel lastig hoor Floortje dat jij zo bezig bent geweest met je gewicht en het beeld wat eigenlijk datgene van de buitenwereld is, daar wil jij aan voldoen.

Loslaten is het moeilijkste wat er bestaat, maar er komt een periode dat jij voelt met heel je hoofd en je lijf dat wat je nu doet goed is en goed voelt.

Dan ga je vanzelf door op deze weg.

succes en je hebt hier denk ik veel steun om vol te houden

 

[FloortjeL]

Clara, het klinkt bij jou ook wel als een hormonale situatie? Al is dat natuurlijk logisch bij een uitgeputte bijnier ;-). Als je maar trek blijft hebben.. Ik kan er ook helemaal naast zitten hoor, want ik kan me ook zo voorstellen dat het bij veel vetten juist niet zo werkt.

Hoe dan ook, het zal vanzelf wel stabiliseren als je dit blijft hanteren.

Zal je wel graag aan willen komen overigens?

 

[clara]

Ik weet niet meer wat wat veroorzaakt, wel dat alles overhoop ligt :?

Er is in ieder geval iets mis met mijn lever, daar heb ik ook voor in het ziekenhuis gelegen en ook al zijn mijn waarden nu gezond verklaard, ik ben altijd een beetje gelig blijven zien (niet zo erg als toen hoor, toen was ik net een gele hulk haha).

Er is ook iets mis met mijn bloedsuiker want ik heb veel last van hypo's. En dus ook met mijn bijnieren.

En ja, ik wil wel graag aankomen. Ik weeg nu amper 60 kilo bij 1.82. Daardoor zie ik er ook erg ongezond uit en heb het snel koud. Maar bij mij is het metabolisme dusdanig van slag dat dat niet lukt. Zelfs niet met 150 gram roomboter per dag, naast andere vetten. Maar ik ben pas twee maanden bezig.

 

[FloortjeL]

Quote:
Eten vanuit je gevoel is wat ik nu juist doe heb ik het gevoel.

Daarvoor at ik vanuit mijn hoofd, ik deed maar wat, als ik maar wat binnen kreeg.


Héél herkenbaar, ik zit nog in de hoofd-denkerige-fase ;-). Vooral omdat je ook weer nieuwe input krijgt wat voeding betreft, voordat je je dat eens eigen hebt gemaakt en je er uit bent wat je echt lekker vindt. Maar vooral: waar je goed op reageert.

Zo gauw ik mijn fruit eet, 's ochtends tussendoor (vanuit mijn hoofd, want 'fruit is goed in de ochtend, later op de dag niet meer'), merk ik dat ik me daarna zo moe voel dat ik het liefste wil slapen. Zijn het dan toch die fruitsuikers? En dat terwijl ik zoet fruit ontwijk, en zuur fruit prefereer.. en het combineer met eiwitten.

Nou ja, ook hiervoor moet ik dus weer wat gaan 'bedenken'.

Het vervelend is, dat ik nooit een hartig typetje ben geweest. Ik hield altijd erg van fruit, maar ook van koekjes. Ik ben in de 'koekjes bij de koffie' cultuur opgegroeid. Dat was altijd zo'n heerlijk momentje, en even lekker knabbelen. Lekker iets zoets.. die drang naar dat zoete, dat probeer ik nu op een andere manier in te vullen. Je hoeft 's ochtends bij mij niet aan te komen met eiwitten uit dierlijke bron, o.i.d.. en ik kan ook echt niet mijn lunch naar voren verplaatsen om dat tussendoortje dus maar uit te bannen, want nee.. ik hou zo van dat moment! (Volgens mij heb ik te maken met een vastgeroest systeem ;-)).

Vanuit m'n hoofd, moet plaats gaan maken.. vanuit m'n gevoel. Dat is dus nog even een probleempje, omdat mijn gevoel nog andere signalen geeft.

De lunch, avondeten etc. gaat me allemaal goed af op gevoel, terwijl tussendoor? Dan moet ik na gaan denken en.. maak ik vaak de foute keuzes.

Het is een heel complex ding, vooral omdat het er al in zit vanaf jongst af aan. Ik was een vrij 'mollig' meisje, vond ik zelf. De boodschap 'je hebt lekkere babyvetjes, bolle wangetjes' werd altijd gecombineerd met 'je bent een mooi meisje'.

Dus, verschillende boodschappen die je dan gaat combineren. A: ik ben dik. Met B: ik ben mooi ... en moet daar aan blijven voldoen.

Aanpakken dus van 'dat vet', en het blijven streven naar 'ik moet mooi zijn en blijven'.

Helaas heb ik mezelf nooit 'mooi' gevonden, en blijft dat gevoel hangen dat ik daar wel aan moet voldoen. Het is moeilijk, heel moeilijk.

En vooral nu, nu ik moet stoppen met het kritisch zijn en mijn rust moet gaan nemen. Niet meer in verzet, streberig zijn of wat dan ook. Maar ontspanning, overgave en genezing.

Het is een pakketje waar je U tegen zegt, en wat ook weer energie kost (help, en dat mag niet!).

Het komt goed, het komt goed. Het wordt een mantra!

 

[eli]

Floortje,

Het enige wat ik kan zeggen als ik dit lees is dat ik mij TOTAAL herken in je verhaal...

Ik eet nu zo'n bijna 2 maanden op deze manier en ben zeker al wel wat kilo's aangekomen, wat me ook flink wat frustratie oplevert (de andere forumleden hebben dit wellicht al gelezen)

Ook ik heb al een lange tijd een eetstoornis en ben obsessief met mijn eten bezig geweest. (ben nu 24) (heb trouwens ongeveer zelfde lengte en denk ook ongeveer hetzelfde gewicht)

Ik probeer nu maar te vertrouwen dat het wel goed komt met mijn lichaam, merk wel dat ik nu beter 'voel' wanneer ik vol zit en alleen probeer te eten als ik echt honger heb, en minder op de kcal probeer te letten. Ik denk dat vertrouwen ook wel belangrijk is, net als loslaten en lichaam en geest met elkaar in verbinding brengen.

En hoewel ik dan (nog) niet in de mode werk, houd ik mij er wel heel erg mee bezig en ben dan net als jij gericht op het schoonheidsideaal hierbij.

 

[eli]

Ik had nog niet eens je laatste post gelezen... maar ook daar weer zo veel herkenning!

Ben zelf trouwens echt gelijk gestopt met fruit, heel soms nog een appel nu, maar toen ik erover ging nadenken besefte ik ook dat ik pas fruit ben gaan eten toen ik wist dat het 'gezond' was, toen ik heel jong was moesten m'n ouders mij altijd dwingen om fruit te eten haha.

en ik merk dat als ik flink 'vet' ontbijt, ik echt geen tussendoortje nodig heb tot een uur of 1 of zelfs 2. (irritant is wel dat zelfs als ik geen honger heb er nog wel in mijn systeem zit dat ik 'moet' eten, want regelmatig eten is beter)

wat voor jou het koekje bij de koffie is, is voor mij de koffie... Ik weet dat het beter is te stoppen, maar die ene cappuccino per dag lijk ik mezelf wel niet te kunnen ontzeggen, alhoewel ik merk dat het mij de laatste tijd minder smaakt, en het dus vooral om het moment gaat...

 

[clara]

Ik wil jullie vanaf hier even een virtuele knuffel geven. Ik vind het echt heel moedig dat jullie met zo'n verleden zo'n radicale ommezwaai naar gezondheid maken. Van het slechtste wat je met je lijf kan doen naar het beste. Pet je af! Maar heel weinig mensen doen het jullie na.

 

[Guest]

ik zou niet wachten met eten tot je echt honger hebt, zodra ik ook maar het gevoel had dat ik wel wat kuste dronk ik een beker smoothie of kefir of melk zeker in het begin.

Smoothies kon ik in het allerbegin helemaal niet waarderen, maar ben het gewoon gaan doen.

En nu experimenteer ik met avocado, aardbei, bosvruchten, dan weer zin in iets meer zoet, beetje ananassap, dan weer zuur, meer appelazijn en kefir erdoor.

Kokosolie en een bio rauw ei erdoor en jij komt de morgen wel door met een halve tot 1 liter hoor.

Omschakelen en wellicht jezelf er toe zetten in de wetenschap dat je wellicht hier ook aan went en het zelfs gaat waarderen omdat je je er beter bij gaat voelen, wedden dat jij je fruit gaat laten staan smorgens.....

 

[FloortjeL]

Clara je verhaal klinkt erg zwaar. Wat zal dit moeilijk voor je zijn om je zo te voelen.. juist de andere kant dan het mijne: je komt niet aan, terwijl je lichaam eigenlijk ondervoed is, terwijl je zo je best doet. Je bijnieren zijn dus uitgeput, zo klinkt het.. en daarbij heb je denk ik ook je schildklier? Hebben ze die ook voor je getest?

Bloedsuiker komt ook voor bij bijnieruitputting hè? Ik heb regelmatig, eigenlijk elke dag wel, suikerdips. Zo erg, dat ik alles wazig om me heen zie en moeilijk praten kan. Heel heftig, en daarom dus ook heel bewust van de suikers die ik eet.

Het maakt me vaak heel moedeloos, dat het allemaal zo 'niet te begrijpen is', dat de vinger er niet op te leggen is.

Ben je wel eens bij een goede natuurkundige/orthomoleculaire arts geweest? Zij kijken zo op een ander niveau dan huisartsen dat doen (ach, die hebben hier helemaal geen kaas van gegeten), net als in ziekenhuizen. Allemaal symptoom bestrijding..

De controle die jij er op probeert te krijgen, wat niet lukt (het willen snappen, er heel hard aan werken en alles op alles zetten om het te laten slagen om gezond te worden, toch?) is voor mij zo herkenbaar. Ik wil alles begrijpen en daarop mijn voeding aanpassen. Maar dit is onmogelijk, vooral omdat ik geen arts ben of wat dan ook. Het is die overgave, en mensen zoeken die je echt kunnen behandelen..

Eli, wat een herkenning! Zo zie je maar dat je nooit alleen bent met je 'frustraties'. Fijn om te lezen dat ik dus niet de enige ben die dit nu zo ervaart.

De overgave, het loslaten en het vertrouwen, zijn belangrijke aspecten om echt gezond te kunnen worden. Het loslaten van de controle, en het vertrouwen hebben in je lichaam. Het klinkt zo makkelijk, maar de werkelijkheid is helaas anders.

Je lichaam en geest met elkaar verbinden is zo essentieel. Daarom denk ik ook erg na over yoga, en moet ik mezelf gaan dwingen ontspanningsoefeningen te gaan doen.

Knap dat je trouwens gestopt bent met alle fruit eten. Dat doe ik niet, want ik heb het idee dat het toch enigszins ook nog wel goed voor me is. Een tijd lang nam ik heel veel groene smoothies, maar daar ben ik ook (tijdelijk?) mee gestopt. Al het zoete fruit komt er in ieder geval nooit meer in.

Haha, je koffie momentje! Cappuccino.. ik heb 'm er sinds vorige week officieel ook uitgegooid, en dat vond ik errrrrg moeilijk. Dit was ook elke dag (vooral 's ochtends) echt mijn momentje. Heerlijk, even ontspannen. Nu zit ik elke dag maar aan de thee.. het is zo, hoe zeg je dat.. zo 'dun'.

Toen ik van de week besloot toch een kopje te nemen, beviel het mij ook helemaal niet meer.. Zo zie je maar, dat het dus toch een gewenning is. Al komt thee inmiddels ook aardig mijn neus uit..

 

[FloortjeL]

Clara... wat een lieve woordjes, dat doet me echt goed.

Als je eenmaal zo ziek raakt, dat je echt niet meer kan en geen arts meer wat voor je kan betekenen.. en je weet: 'ik heb er zelf ook een steentje aan bijgedragen door het altijd maar hongeren', dan weet je: er moet iets veranderen.

De bijnieruitputting, die ik mede te danken heb voor het harde gevecht wat ik heb moeten leveren, kan ik alleen herstellen door ook de basis aan te pakken. Waar ooit de problemen begonnen, en dat vooral niet in de hand te houden door nu juist nog mager te willen zijn (als houvast, terwijl het juist ook de reden is van de uitputting!)...

Het is moeilijk.... maar vast de moeite waard!

En Clara, onderschat jezelf ook niet, want hoe hard jij bezig bent met je herstel!!!!!!!

Dus absoluut een verdiende knuffel terug voor jou!

 

[clara]

Jouw verhaal ook. Ik kan mij heel erg vast houden aan het idee dat ik bezig ben om het te verbeteren.

De suikerdips heb ik precies zoals jij beschrijft. Vlekken voor mijn ogen, wazig zien. Maar al mijn waardes waren helemaal normaal... :? sure. Ik ben nog niet bij een natuurarts geweest. Ik ben bang dat ik te horen krijg dat ik te verzurend eet (veel zuivel en kaas) en dat ik maar vooral weer vegeterend (vegetarisch :wink moet eten. Dat schijnen toch de dogma's te zijn die dat soort mensen aanhangen.

Overigens krijg ik s' ochtends ook alleen fruit of zuivel weg. Heb je DE yoghurt smoothie wel eens gemaakt?

Ik ben trouwens begonnen met mindfulness. En dat bevalt ook goed. Misschien een tip voor wie yoga niet ziet zitten?

 

[mappas]

Ja het stopt. Bij mij tenminste. Net als Clara ben ik 1,82 lang. Ik heb op m'n 18e anorexia gekregen en op m'n dieptepunt woog ik 52 kilo. Vel over been dus en emotioneel een wrak.

Jarenlang min of meer succesvol in therapie geweest en vanaf ongeveer m'n 25ste heb ik 65 kilo gewogen, dus medisch gezien geen anorexia meer, maar ik was altijd met light eten bezig, en van vet griezelde ik. Pas een paar jaar voor ik WP ontdekte durfde ik wat meer vetten als in noten en vette vis te eten. In m'n achterhoofd wist ik dat ik nog steeds te mager en te bottig was, maar ik voelde me er goed bij.

Ik ben nu 49 en ruim anderhalf jaar geleden ben volgens WP gaan eten. Van de ene op de andere dag heb ik de ommeslag gemaakt en nooit meer calorieën geteld. Ik at nauwelijks nog koolhydraten, maar zoveel vet en eiwitten als ik maar trek had. Zoals Mike wel eens zei was het voor mij elke dag kerstmis. 30 Jaar lang heb ik afgezien, en nu mag ik opeens weer heerlijke kazen, slagroom, vet vlees en vette sauzen eten. Ik wist gewoon niet wat me overkwam! Ik kwam al snel 3 kilo aan, tot 68 kilo. Maar daar is het bij gebleven. Als ik nog meer (vet) zou eten zou ik vast verder aankomen, maar dan zou ik mezelf tegen eten, mijn lichaam heeft hier genoeg aan en ik heb nagenoeg geen behoefte aan snaaien of slechte tussendoortjes. Die 3 kilo zit mooi over m'n lichaam verdeeld. Ik kan nog dezelfde kleren aan, je ziet alleen de botten minder. Dus ik ben erg blij.

Maar ik heb ook van anderen gehoord dat ze wél aan bleven komen. Hoe dat kan weet ik ook niet. Maar ieder lichaam heeft een ander metabolisme natuurlijk.

 

[eli]

Wat eet jij nu op een dag Enjoy, hoe ziet je dagschema eruit bedoel ik dan meer? (en Floortje)Clara, als ik zoveel zou eten als jij zou ik echt met tientallen kilos omhoog schieten, maar ik begrijp ook dat je je machteloos voelt als je maar moet blijven eten en dan nog niet aankomt.

Ik begin namelijk te merken dat ik de laatste tijd wat minder honger heb, en ik sneller vol zit, maar dan ben ik ook weer bang dat mijn metabolisme daarmee weer omlaag gaat. (en ik vraag me af of hier niet deels ook mijn psyche bij komt kijken)