Hallo allemaal, het is zeker belangrijk dat / als er een goed boek zou komen over de relatie van voeding / lichaam met onze ziel.
Ik heb wel eens een boek in de bibliotheek gezien dat van elk voedingsmiddel ook de spirituele kant schetst.
Zo is er ook een encyclopedie over de spirituele kant van kruiden.
Maar dan ben je er natuurlijk ook nog niet: de bereiding van voeding: daar hoort ook ziel in te zitten, evenals bij de intentie met welke iemand voeding eet of uberhaupts iemands manier van in het leven staan en hoe die persoon zichzelf en naasten/anderen ervaart.
Dat heeft allemaal consequenties.
Simpelweg vaststellen dat het lichaam de tempel van de ziel is, daar ben je er niet mee.
De concrete vormgeving daarbij maakt alle verschil en is allerindividueelst.
We hebben per mens toch weer net een andere invliegroute.
De weg naar de bewustwording daarover die zou mensen alleen ook al aan kunnen trekken omdat het je veel gedoe om niks in het leven scheelt: die vulling die mag er allemaal uit.
Ik heb een soort psychologische opleiding gevolgd en we kregen ook les van een arts in opleiding.
Die werd compleet uitgejouwd gemiddeld door de mensen van mijn opleidingsjaar.
Nu blijkt deze arts toevalligerwijze ook nog de huisarts van een naaste van me.
En die persoon is in mijn ogen erg ziek en die beseft het maar nauwelijks omdat die zichzelf met behulp van medicijnen aardig op de been houdt.
Die arts helpt de patient die ik ook ken in mijn ogen nauwelijks, behalve met vriendelijkheid (wat ook al heel wat is), maar heeft vast op de opleiding die ik deed geleerd dat het leuk staat als die tegen de patienten zegt: "het lichaam is de tempel van de ziel".
Dit vertelt die naaste van mij dan trots aan mij, dat deze huisarts dit zo zegt over het lichaam van die tempel van de ziel.
Ondertussen wordt de patient door deze arts in mijn ogen nauwelijks goed begeleid zoals het hoort.
De patient denkt daar zelf overigens anders over.
Mijn punt hier is: dat de concrete invulling van het begrip "het lichaam is de tempel van de ziel" erg belangrijk is.
We hebben als mens een blauwdruk wat qua voeding goed voor ons is, net als wat onze geest nodig heeft (we putten daarbij uit het collectieve in persoonlijke onbewuste), maar tegelijk hebben we ook onze eigen invliegroute van wat we op deze aarde komen doen, al is het diepe besef belangrijk dat we met elkaar verbonden zijn.
Het valt niet altijd mee echter om de eigen invliegroute te verenigen met het grote geheel: daar gaat het leven van veel mensen uiteindelijk als het goed is wel heen via de soms/vaak broodnodige schade en de schande desnoods en met vallen en opstaan.
In mijn ogen zijn het persoonlijke trauma's die een aanslag hierop kunnen zijn (zowel lichamelijk en geestelijke), te beginnen met het geboortetrauma.
