De reden dat ik regenesis deed/doe is een hartritmestoornis die men er in het ziekenhuis bij mij niet uit krijgt( 31 cardioversies, twee ablaties (hart operaties) en een hybride ablatie, pace maker en een berg pillen) Sterker: de stoornis werd eigenlijk erger, vandaar mijn stap naar Regenesis.
Door omstandigheden heb ik drie therapeuten gehad. De eerste kreeg wat problemen thuis en stopte er mee. Na twee behandelingen ben ik daar dus vertrokken.
Therapeut twee was eigenlijk een tussenstap voor mij, omdat mijn volgende 'keuze' met vakantie was en ik 4 weken zou moeten wachten ben ik daar één maal geweest.
Zodoende heb ik nu drie therapeuten gehad en heb gemerkt dat er verschil zit/is tussen deze mensen en hun energetische...'kracht'?
Alle drie zijn ze 'goed', is mijn mening, maar nr drie de beste. Bij haar had ik veel 'prikkels en gevoeltjes, maar ook werd ik letterlijk de eerste keer kotsmisselijk.( wat goed is, er gebeurt wat, das duidelijk.) Een keer ( ik ben twee maal dood geweest, of moet ik zeggen: bijna want ik ben er nog tenslotte) leek het alsof mijn hart het zou gaan begeven ( een ellende gevoel, in het kort erg lastig even uit te leggen) maar toch uiteindelijk, het is nu een volle maand geleden dat ik de laatste behandeling had, knap ik op.
De ritmestoornis verminderd langzaam maar zeker zonder dat ik nog iets merk van de therapeutische behandeling-en. Mijn lichaam is dus werkelijk zelf bezig.
Klinkt wellicht sterk, maar toch: Ik weet niet wat je klachten zijn, maar geef niet op. Blijf vooral niet te lang doorgaan met behandelingen, dat zal je therapeut ook wel weten. Gewoon geduld hebben.