Jongetje wordt vegetariër en legt uit waarom

Ik geloof wel dat het echt is. Ik heb zo'n gesprek met m'n toen 3 jarige dochter ook gehad toen er een hele kip op de barbecue ging:

'Is dat een echte kip? Had die ook een moeder? Was die zelf moeder? En wou hij (?!?) wel dood dan? En hoe ging hij dood? En moest hij niet huilen? Ik denk dat zijn moeder wel moest huilen!'

Daarna heerlijk met z'n allen van het kippetje genoten. Die een mooier leven had gehad dan veel van haar soortgenoten.

 
Ik herinner me ook nog goed mijn ontluistering toen ik erachter kwam dat vlees van dieren komt. Waarom zou het niet echt kunnen zijn.

Misschien moeten we eens zelf dieren gaan slachten weer.

 
In de eerste levensfase worden we allemaal geboren met een liefde voor de natuur, dit wordt 'biofilie' genoemd. Om deze reden bestaan er ook zoveel knuffeldiertjes voor peuters. Helaas wordt ons deze biofilie gaandeweg steeds meer afgeleerd, omdat het onderwijsstelsel de nadruk legt op de linkerhersenhelft, waardoor we steeds meer gaan denken en steeds minder gaan voelen. Het helpt natuurlijk ook niet als we i.p.v. schattige knuffeldiertjes ineens 'Angry Birds' hebben die je woedend aankijken!

Dat zo'n jochie dergelijke vragen stelt, vind ik dus helemaal niet ongewoon. Ik ben het met Lievergezond eens: we zouden kinderen moeten laten zien hoe een dier geslacht wordt, maar dan niet het afschrikwekkende beeld van slachthuizen, maar traditioneel, op een boerderij. Ik kan me een aflevering herinneren van No Reservations, waarin Anthony Bourdain een trdaitioneel feest meemaakte van de Cajuns in Louisiana. Toen het dier (in dit geval een varken, dat Bourdain als 'eregast' een kogel door de kop mocht jagen) werd geslacht en daarna bereid stonden de kinderen er gewoon bij te kijken, alsof het de gewoonste zaak van de wereld was.

Mike

 
Mijn zoon van 5 is ook een moeilijke vleeseter. Zegt het niet te lusten, maar daar twijfel ik aan. Hij eet wel vleeswaren op brood of gehakt ergens doorheen. Hij vraagt altijd, welk dier het is en welk deel van het dier en roept dan gelijk, dat lust ik niet! Dochterlief werkt ook niet mee, want die pikt dan gelijk het vlees van zijn bord.

Ik betwijfel of het zien slachten van het dier, nou echt zal helpen. We maken er niet teveel gedoe van, hij krijgt nog genoeg binnen. Hopelijk gaat het later beter.

 
mijn zus van 40 eet al vanaf haar 5e geen vlees meer omdat ze ook niet wilde dat daar dieren voor werden doodgemaakt. Mijn zus is de jongste van vijf en als enige vegetarier van ons gezin.

Mijn moeder gaf ze nog wel eens stiekum balkenbrei en bouillon toen ze nog thuis woonde.

 
Als er vroege bijons thuis een varken werd geslacht stonden we er met z'n allen omheen om te kijken. We volgden het hele proces, van begin tot eind. Alles gebeurde altijd met respect. Het hoorde gewoon bij het leven.

15 Jaar geleden werkte ik op een peuterspeelzaal en een van de peuters had toe staan kijken hoe zijn vader een dier had geslacht (die vader was jager). Hij kwam zijn verhaal vol enthousiasme vertellen. Alle moeders en overige leidsters in rep en roer want dat was opvoedkundig "onverantwoord". Ik vroeg toen waar ze zich toch druk om maakten en vertelde dat dit gewoon bij het leven hoort (als het tenminste wel respectvol gebeurt). Mijn woorden maakten toen geen indruk, zover zijn we vervreemd van de natuur.

 
Quote:
Hij vraagt altijd, welk dier het is en welk deel van het dier en roept dan gelijk, dat lust ik niet! Dochterlief werkt ook niet mee, want die pikt dan gelijk het vlees van zijn bord.



Assertief dametje! Die laat zich de kaas (vlees) niet van het brood eten! :D

 
Ik weet niet of dit jongetje echt vegetariër wordt, dat veel vegetariërs dat ervan maken wil niet zeggen dat wanneer er de volgende keer een hamburger voor zijn neus staat hij die ook niet opeet, omdat hij dat wel het lekker vind i.t.t. inktvis.

 
Op fb gaat het bericht op mijn tijdlijn rond als super pro vegetarisch. Mensen ontvrienden omdat ze vegetarisch zijn is best radicaal of niet :p

 
Heb het filmpje gezien. Ja, het jongetje vindt het maar niks dat dieren lijden.

En ook de Indianen vonden dat niks, dus na het jagen in het wild gingen de Indianen veel moeite doen om rond het vuur te dansen ook al is het om het gedode dier te bedanken voor voedsel en ook uit respect voor de natuur, want Indianen beseften maar al te goed dat je zeker niet voor de lol dieren mocht doden en dat je respect voor zowel de dieren(ook de gedode dier voor voedsel) als de natuur moest hebben.

Als je vegetariër wordt dan mis je al heel gauw de nodige dierlijke vetten die nodig zijn om mineralen op te kunnen nemen.

En mineralen is een MUST om vitaminen op te kunnen nemen, gebeurt dit onvoldoende dan ook zware vitaminetekorten.

Een vegetariër komt dan ook veel meer vitaminen(EN mineralen) tekort dan vitamine B12 alleen.

 
Ik lees nu net in ondergenoemd boek van Dana Carpender de volgende voor deze context toepasselijke passage:

Quote:
Believing that killing animals for food is wrong does not change what your body needs. Morality cannot shift the weight of millions of years of dietary evolution. You must follow the dictates of your conscience, but do so with your eyes open, and with careful thought to overcoming the nutritional problems that can result for those of us whose bodies cannot cope with a lot of carbohydrate.



p. 189 in "How I gave up my low fat diet and lost 40 pounds".

 
Ik ben blij te kunnen melden dat de vegetarische periode van mijn 13-jarige dochter voorbij lijkt te zijn. :D Vorige week ging ik gehaktballen draaien en vroeg haar of ze er ook 1 wilde en tot mijn grote verbazing zei ze 'ja'. En de afgelopen week heeft ze meer vlees gegeten. Ik heb er maar niet te veel aandacht aan gegeven maar ik ben blij. Ook aan het vegetarisch willen zijn heb ik niet te veel aandacht geschonken, wel uitgelegd dat er in vlees belangrijke voedingsstoffen zitten die ze nodig heeft zeker in de groei. Hopelijk zet ze het door!!

 
Nee, niet dat ik weet. Ik denk dat ze het vooral heel zielig vond voor de dieren. Ze heeft tot die tijd ook gewoon altijd vlees gegeten. Ik zal het haar nog eens vragen.

Ik realiseer me nu ik dit schrijf dat ik pas nog een gesprek met haar had naar aanleiding van haar eerste menstruatie. Daar is ze behoorlijk beroerd van geweest. Vreselijke buikpijn, overgeven, hoofdpijn.Ik had dat vroeger ook ik ben helaas vrij snel aan de pil gegaan. Heb haar verteld dat ik daar enorm veel spijt van had en dat ik nu weet dat je met voeding heel veel kunt voorkomen. Ik heb de afgelopen anderhalf jaar veel last gehad van PMS en eigenlijk pas de afgelopen keer voor het eerst zonder klachten. Dat heb ik haar ook verteld, en natuurlijk dat dat komt omdat ik nu goed voor mezelf zorg.

Misschien is het dat geweest dat haar tot inkeer heeft gebracht.

 
Dat zou inderdaad kunnen. Heel goed trouwens, dat je het hebt kunnen weerstaan om druk uit te oefenen bij je dochter. En blijkbaar komt het zo toch goed en gaat ze zelf nadenken. Fijn voor jullie!

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer

Forum statistieken

Onderwerpen
4.500
Berichten
519.518
Leden
8.647
Nieuwste lid
Syllie
Word vaste donateur van dit forum

Vrienden

Terug
Bovenaan