Weston Price beschreef hoe hij ondervoede kinderen uit arme gezinnen (tijdens de Grote Depressie in Amerika) er weer bovenop kreeg met slechts 1 middagmaaltijd die hij bereidde en die de kinderen op school consumeerden:
De voeding die wij deze kinderen toedienden in deze ene maaltijd bevatte onder andere de volgende voedingsmiddelen:
Ongeveer 120 gram tomatensap of sinaasappelsap en een theelepel van een mengsel van gelijke delen van een zeer vitaminerijke, natuurlijke levertraan en een uiterst vitaminerijke boter aan het begin van de maaltijd.
Daarna een kom met ongeveer een halve liter van een zeer rijke stoofpot van groenten en vlees, hoofdzakelijk vervaardigd van beenmerg en fijn gesneden, mals vlees. Het vlees werd meestal apart geroosterd om het sap te behouden en daarna zeer fijn gesneden en toegevoegd aan de soep die steevast fijngehakte groenten en meer dan genoeg donkeroranje wortels bevatte.
De volgende gang bestond uit gebakken fruit, met zeer weinig toegevoegde zoetmiddelen, en broodjes gemaakt van versgemalen volle tarwe, die besmeerd werden met vitaminerijke boter. De tarwe voor de broodjes werd iedere dag vers gemalen in een door een elektrische koffiemolen.
Ieder kind kreeg daarnaast twee glazen verse, volle melk. Het menu werd elke dag afgewisseld door het vlees te vervangen door vissoep of orgaanvlees.
Om de zoveel tijd werd er een vergelijkbare portie in een pot van een liter gedaan. Deze werd naar mijn laboratorium gebracht voor chemische analyse en hieruit bleek dat er ongeveer 1,48 gram calcium en 1,28 gram fosfor in één enkele portie van elke maaltijdgang zat.
Aangezien veel kinderen dubbele porties namen, was hun inname veel hoger.
Aan het begin van het experiment vertoonde het gemiddelde van de groep een zeer lage beschermingsgraad, zo laag dat we ervan uit konden gaan dat er sprake was van actief tandbederf.
Binnen zes weken konden we constateren dat het tandbederf tot stilstand was gebracht.
De beschermingsfactor in het speeksel bleef gedurende vijf maanden verbetering vertonen, waarna het speciale programma werd gestaakt voor de zomer.
Er deden zich verschillende incidenten van speciaal belang voor. Twee verschillende leerkrachten kwamen naar mij toe om te vragen wat er bij een bepaald kind was gebeurd, omdat hij of zij van een van de zwakste in de klas veranderde in een van de beste qua leervermogen.
Cariës is slechts een van de vele uitdrukkingsvormen van onze moderne gebrekkige voeding.
Zoals je ziet ging ook het leervermogen vooruit bij sommige kinderen.
Toch kunnen we het niet meer zo rooskleurig zien als in de tijd van Price. Price waarschuwde voor degeneratie die per generatie zou verergeren. Door de experimenten van zijn tijdgenoot Francis Pottenger weten we dat er bij mensen vijf opeenvolgende generaties van slechte eters nodig zijn om tot volledige onvruchtbaarheid (uitsterving) te komen. Een generatie is 20 jaar en we zijn alsmaar slechter gaan eten na de oorlog. Als we 1950 als beginpunt nemen, dan zien we het volgende schrikbarende beeld:
Generatie 1: 1950-1970
Generatie 2: 1970-1990
Generatie 3: 1990-2010
Generatie 4: 2010-2030
Generatie 5: 2030-2050
Zoals je ziet zitten we nu in de vierde, op een na laatste, generatie. Dit betekent inderdaad al 3 generaties overerfing van tekorten en zwakheden. Wij zijn vele malen ondervoeder op de wereld gekomen dan de schoolkinderen die Price beschrijft en met 1 enkele goede maaltijd op een dag komen we er niet meer. Bij sommigen van ons is de schade wellicht inderdaad onomkeerbaar, zoals Gadsie vreest. En dan is er nog de stressfactor waaraan onze (groot)ouders en wijzelf bloot zijn komen te staan in deze moderne maatschappij, niet alleen emotionele/geestelijke stress maar ook chemicalien in voedsel en vaccins, bestrijdingsmiddelen, straling, etc.
De weg die ieder van ons moet bewandelen om weer terug te keren naar de blauwdruk, voor zover mogelijk, is een individuele en is afhankelijk van de opgelopen, al of niet overgeerfde, schade. Wat JM ervaart is ook mijn ervaring: ik kwam 'thuis' op WAPF. Dit forum staat echter bol van de ervaringen van veelal vrouwen bij wie het allemaal niet zo soepel verloopt. Ik zie het als verdwaald raken in een bos: de een vindt vrij snel zijn/haar weg terug, omdat hij/zij niet al te ver is afgedwaald, en de ander raakt hopeloos verdwaald en kan letterlijk geen kant meer op.
Ik doe mijn best om iedereen zo goed mogelijk van informatie te voorzien maar in de bijna 4 jaar dat dit forum nu bestaat heb ik bijna hopeloze gevallen voorbij zien komen, waarbij ik werkelijk geen idee heb waar ik ook maar moet beginnen. De waslijst met klachten die ze presenteren is gigantisch en loopt zeer uiteen, maar komt vrijwel altijd neer op complete hormonale en neurologische disbalans. Waar te beginnen? Vooral omdat deze personen vaak nagenoeg geen hersenfunctie van betekenis meer hebben en de informatie nauwelijks nog kunnen bevatten! Het geeft eens te meer aan hoezeer Weston Price gelijk had toen hij waarschuwde voor de verstrekkende gevolgen van fysieke degeneratie die we nu, in de 3e of 4e generatie doormaken!
Anderzijds zijn er gelukkig ook de nodige succesverhalen en vaak ook op verrassend korte termijn, het is niet allemaal kommer en kwel. Duidelijk is dat de mens veel meer is dan zijn fysieke lichaam en voeding alleen. Hij is ook nog een geest en een ziel en ook deze hebben voeding nodig, maar dan van een immateriele (energetische) aard. We hebben ons zelf in dit wak gedraaid en het is niet altijd even makkelijk om eruit te draaien. Dit forum kan lang niet alle antwoorden bieden, maar hopelijk helpt het je wel op de goede weg!
Mike
