G
Guest
Guest
Mijn naam is Jessica en ik woon in Spakenburg. Ik ben al tijden af en aan met voeding bezig. Ik volg Ron Fonteine al een paar jaar en via hem en ook Argusoog (waar ik secretaris ben en een tijd kernteamlid ben geweest) heb ik Mike leren kennen. De kijk op voeding van zowel Mike als Ron en ook anderen, heeft mij ook aangezet om er over na te denken. Tot voor kort had ik weinig problemen met mijn lichaam maar daar is een tijdje terug verandering in gekomen.
Zo'n 2 jaar geleden ben ik uit een relatie gestapt die misschien best wel eens verstikkend heeft gewerkt zo af en toe. Ik ben nu heel gelukkig met iemand en we hebben vorig jaar een kindje gekregen. Tijdens de zwangerschap kreeg ik last van mijn rug en merkte ik dat ik bepaalde voeding (vooral plantaardige vetten en eieren) niet meer kon verdragen. Maar ik weet het aan de zwangerschap. Na de bevalling had ik nog steeds last en toen de huisarts op kraamvisite kwam, dacht hij dat er mss wat met mijn galblaas kon zijn, dat schijnen meer vrouwen te hebben tijdens de zwangerschap. Je galblaas wordt dan lui, wat dat ook moge betekenen. Doorverwezen naar het zh en na een echo bleek dat mijn galblaas ontstoken was geweest en verschrompeld en dat ik een heleboel galstenen had. Het advies was galblaas eruit, die zou niet meer kunnen genezen. Mijn leverwaarden waren ook niet goed, bleek uit het bloed.
Ondertussen had ik zelf al eens mijn vitamine D laten controleren en die was erg laag, dus ben ik gaan slikken. D3 van now.
Omdat ik borstvoeding geef, wilde ik me niet laten opereren en ik wilde ook uitzoeken of ik op een andere manier kon genezen. Ik had wel homeopathische druppels van de HA gekregen (is ook homeopaat) tegen eventuele krampen. Nou, die kreeg ik inderdaad op ten duur, dat wens je niemand toe. Een keer in het weekend had ik veel eieren gegeten en de ene dag koliekpijn en de volgende dag (stom, weer iets met veel ei gegeten) ging ik zowat van mijn stokje door pijn aan de alvleesklier (zelfs de ambulance is geweest, midden in de nacht). Zoals ik al dacht had een galsteen de uitgang van de alvleesklier geblokkeerd, die bij de uitgang van de galblaas zit. Na het nemen van een sterke pijnstiller (waar ik niet van hou maar met deze pijn kon ik even niet anders), ontspande de boel en ging de steen door of weer terug.
Na dat gebeuren heb ik toch besloten om de galblaas eruit te laten halen. Ik had geprobeerd op een zachte manier de stenen weg te krijgen maar bv alleen al het drinken van appelazijn maakte dat onze dochter diarree kreeg. Ik durfde het ook niet aan om te vasten, omdat de borstvoeding dan kan stoppen.
Na een paar weken was het zover en is vroeg in de ochtend de blaas eruit gehaald. Geen sjieke oplossing, ik weet het, maar het is nu eenmaal gebeurd. Ik heb een potje met 33 galstenen, de grootste is 2 cm doorsnee! De galblaas was helemaal verschrompeld nog steeds. Ik ben al in de avond naar huis gegaan, ik wilde niet in het zh blijven en de kleine meid kon niet zonder mij. Ik heb geen pijnstillers geslikt maar met homeopathische druppels calendula en arnica kon ik de boel goed handelen. Die pijn was niets vergeleken met de koliekpijnen.
Nu heb ik alweer 2x koliekpijnen gehad, dus er zullen nog wel wat stenen zitten. Ik drink trouwens bitterzout als ik pijn heb (wat is dat vies, joh) en heb toch een pijnstiller dan, omdat die me helpt te ontspannen, het lukt me even niet zonder.
Ik moet wel zeggen dat ik al een tijdje geen aanval gehad heb maar wel rommelen op die plekken.
Ik heb het ook nog niet aangedurfd om eieren te eten.
Een paar weken geleden heb ik een vollmeting laten doen via leefbewust. Mijn lever en nieren zijn niet in balans (wat ik al dacht) en mijn darmflora is ook om te huilen. Emotioneel moet ik loslaten en angsten overwinnen. Ondertussen heeft de meter mij methyl B12 en een goede probiotica voorgeschreven. Ik voel me ook wel beter.
terloops zei hij dat een verwijderde galblaas op ten duur problemen KAN geven met de schildklier en dat ze dit in het zh ws niet verteld hebben (nee, inderdaad).
Al met al ben ik door het hele "gedoe" flink afgevallen, ik heb jaren 85 gewogen en ging naar de 75 in een jaar of 1,5 door beter te eten en veel wandelen. Met de zwangerschap naar de 90 op de top en nu 65 of soms nog minder, ik moet echt meer vet eten, ook vanwege de borstvoeding.
Het is een beetje een lang verhaal geworden... Als ik eenmaal begin, haha.
Ik hoop hier op het forum iets te leren en ervaringen uit te wisselen.
Groetjes,
Jessica Alkemade
Oja, met mijn partner heb ik een webshop, misschien vindt iemand het leuk om te kijken: www.one4u.nl . We verkopen oa edelstenen en gedroogde kruiden.
Zo'n 2 jaar geleden ben ik uit een relatie gestapt die misschien best wel eens verstikkend heeft gewerkt zo af en toe. Ik ben nu heel gelukkig met iemand en we hebben vorig jaar een kindje gekregen. Tijdens de zwangerschap kreeg ik last van mijn rug en merkte ik dat ik bepaalde voeding (vooral plantaardige vetten en eieren) niet meer kon verdragen. Maar ik weet het aan de zwangerschap. Na de bevalling had ik nog steeds last en toen de huisarts op kraamvisite kwam, dacht hij dat er mss wat met mijn galblaas kon zijn, dat schijnen meer vrouwen te hebben tijdens de zwangerschap. Je galblaas wordt dan lui, wat dat ook moge betekenen. Doorverwezen naar het zh en na een echo bleek dat mijn galblaas ontstoken was geweest en verschrompeld en dat ik een heleboel galstenen had. Het advies was galblaas eruit, die zou niet meer kunnen genezen. Mijn leverwaarden waren ook niet goed, bleek uit het bloed.
Ondertussen had ik zelf al eens mijn vitamine D laten controleren en die was erg laag, dus ben ik gaan slikken. D3 van now.
Omdat ik borstvoeding geef, wilde ik me niet laten opereren en ik wilde ook uitzoeken of ik op een andere manier kon genezen. Ik had wel homeopathische druppels van de HA gekregen (is ook homeopaat) tegen eventuele krampen. Nou, die kreeg ik inderdaad op ten duur, dat wens je niemand toe. Een keer in het weekend had ik veel eieren gegeten en de ene dag koliekpijn en de volgende dag (stom, weer iets met veel ei gegeten) ging ik zowat van mijn stokje door pijn aan de alvleesklier (zelfs de ambulance is geweest, midden in de nacht). Zoals ik al dacht had een galsteen de uitgang van de alvleesklier geblokkeerd, die bij de uitgang van de galblaas zit. Na het nemen van een sterke pijnstiller (waar ik niet van hou maar met deze pijn kon ik even niet anders), ontspande de boel en ging de steen door of weer terug.
Na dat gebeuren heb ik toch besloten om de galblaas eruit te laten halen. Ik had geprobeerd op een zachte manier de stenen weg te krijgen maar bv alleen al het drinken van appelazijn maakte dat onze dochter diarree kreeg. Ik durfde het ook niet aan om te vasten, omdat de borstvoeding dan kan stoppen.
Na een paar weken was het zover en is vroeg in de ochtend de blaas eruit gehaald. Geen sjieke oplossing, ik weet het, maar het is nu eenmaal gebeurd. Ik heb een potje met 33 galstenen, de grootste is 2 cm doorsnee! De galblaas was helemaal verschrompeld nog steeds. Ik ben al in de avond naar huis gegaan, ik wilde niet in het zh blijven en de kleine meid kon niet zonder mij. Ik heb geen pijnstillers geslikt maar met homeopathische druppels calendula en arnica kon ik de boel goed handelen. Die pijn was niets vergeleken met de koliekpijnen.
Nu heb ik alweer 2x koliekpijnen gehad, dus er zullen nog wel wat stenen zitten. Ik drink trouwens bitterzout als ik pijn heb (wat is dat vies, joh) en heb toch een pijnstiller dan, omdat die me helpt te ontspannen, het lukt me even niet zonder.
Ik moet wel zeggen dat ik al een tijdje geen aanval gehad heb maar wel rommelen op die plekken.
Ik heb het ook nog niet aangedurfd om eieren te eten.
Een paar weken geleden heb ik een vollmeting laten doen via leefbewust. Mijn lever en nieren zijn niet in balans (wat ik al dacht) en mijn darmflora is ook om te huilen. Emotioneel moet ik loslaten en angsten overwinnen. Ondertussen heeft de meter mij methyl B12 en een goede probiotica voorgeschreven. Ik voel me ook wel beter.
terloops zei hij dat een verwijderde galblaas op ten duur problemen KAN geven met de schildklier en dat ze dit in het zh ws niet verteld hebben (nee, inderdaad).
Al met al ben ik door het hele "gedoe" flink afgevallen, ik heb jaren 85 gewogen en ging naar de 75 in een jaar of 1,5 door beter te eten en veel wandelen. Met de zwangerschap naar de 90 op de top en nu 65 of soms nog minder, ik moet echt meer vet eten, ook vanwege de borstvoeding.
Het is een beetje een lang verhaal geworden... Als ik eenmaal begin, haha.
Ik hoop hier op het forum iets te leren en ervaringen uit te wisselen.
Groetjes,
Jessica Alkemade
Oja, met mijn partner heb ik een webshop, misschien vindt iemand het leuk om te kijken: www.one4u.nl . We verkopen oa edelstenen en gedroogde kruiden.