Goedendag,
Omdat het niet lukte mijn schermnaam te veranderen (website blokkeerde een paar keer) heb ik een nieuw account aangemaakt, mijn vorige schermnaam kon door nieuwsgierigen herleid worden naar mijn persoon en dat wil ik niet.
Eerst even een chronologie van mijn leven:
Mijn moeder heeft een zeer heftige jeugd gehad, enorm veel stress, een mond vol amalgaam, ook toen ze zwanger was van mij. Na mijn geboorte heeft ze een zware depressie gehad, met poging tot zelfmoord, ik kan me bijzonder weinig herinneren van haar, mijn vader was er wel, ondanks zijn eigen bedrijf heeft hij me zo goed als mogelijk geprobeerd op te voeden. Maar ook hij heeft niet erkende jeugdtrauma's, geboren in de oorlog en tot 3 maal toe als klein kind lange tijd van zijn vader en moeder gescheiden geweest, heden ten dage heeft hij bijzonder veel kenmerken van een narcist. Jullie raden het al: ik was/ben zijn lievelingetje (mijn oudste broer het mikpunt, andere broer hield onzichtbaar).
Dus geboren uit een labiele, overgevoelige, ziekelijke maar zachtaardige vrouw, 6 weken borstvoeding gehad, met 6 weken al bijvoeding gekregen in de vorm van o.a. tomaten, heel veel antibiotica kuren (tussen de 20 en 30) tussen mijn eerste en 25e levensjaar, recidiverende oorontstekingen + keelontstekingen, alle inentingen netjes gekregen, ook een paar extra voor verre reizen. Buisjes gehad, neusamandelen geknipt, maar keelamandelen niet.
Altijd mager geweest, scheve tanden, veel gaatjes en als bonus amalgaam vullingen!
Op mijn 10de overleden mijn nichtjes van 9 en 11 door een aanrijding met een trein, dat was zeer traumatisch, het enige wat m'n moeder er over zei: huil maar niet. Met therapie er over heen gekomen.
Van mijn 14e tot 16e misbruikt door een vriendje, niet geheel toevallig ook een narcist.
Toen menstruatie op gang kwam soms hevige pijnen, altijd onregelmatig, dus jaren aan de pil geweest.
Af en aan anti-depressiva gebruikt, paar keer vrij makkelijk gestopt, maar doe er nu al jaren over om af te bouwen, krijg suicidale gedachten en angsten als ik te snel afbouw/laag doseer, zit nu anno 2017 op 5 mgr paroxetine. EN WIL DAAR VAN AF
Getrouwd met een fantastische vent met geweldige ouders, het duurde ruim 10 jaar van onze relatie voordat ik een kinderwens kreeg, (hij wilde van het begin gelijk al kinderen) maar jaren daarvoor had ik een wijze beslissing genomen om met de pil te stoppen, omdat ik wilde weten hoe mijn lichaam het zonder toegevoegde hormonen zou doen: 7 cycli per jaar, variërend van 31 dagen tot 107 dagen.
In 2006 heb ik alle amalgaam vullingen onveilig laten verwijderen, omdat ik ergens had gelezen dat het meuk is.
In 2011 zwanger geworden op een suiker "dieet", verkeerde foliumzuur geslikt, maar wel veel rauwe zalm gegeten, God zij dank een goede zwangerschap gehad, maar werd wel heel depressief, heb alleen de eerste 3 maanden geen antidepressiva genomen, de rest van de zwangerschap dus wel. Thuis bevallen, dat wilde ik ONTZETTEND graag, omdat ik toen wel al wars werd van het medicaliseren van zwangerschappen, mijn vriendin en verloskundige heeft me bijgestaan, ondanks dat ik "medisch" was vanwege de antidepressiva.
Borstvoeding verliep goed, opstarten was niet makkelijk, ik dacht 5 maanden bv te gaan geven omdat ik dan weer aan het werk moest, ik dacht dat opvolgmelk ALTIJD de bv moest opvolgen, ben dus goed geïndoctrineerd door Nutricia. Maar stiekem wilde ik mijn zoon dat helemaal niet geven en na research kwam ik er achter dat ik kon gaan kolven en ben ik toegetreden tot de bv-maffia.
Ik was verschrikkelijk feministisch, dus manlief en ik zouden de zorg 50/50 verdelen zodra mijn verlof voorbij was, maar vanwege een reorganisatie, durfde ik niet van 32 uur naar 24 uur te gaan, dat deed ik pas toen zoonlief ruim een jaar was en het mama-vertrekt-naar-haar-werk-maar-ik-wil-bij-haar-zijn trauma er goed in gesleten was. Mijn man is musicus, heeft geen vast inkomen, dus ik deed die vaste lasten wel even bij elkaar werken...
Onze zoon heeft de eerste 5 maanden van zijn leven prima geslapen 's nachts, 1 of 2 keer wakker voor bv, prima, nadat ik weer aan het werk ging veranderde dit na een week! Hij heeft 11 dagen niet gepoept en begon om de 1 a 2 UUR krijsend wakker te worden en liet zich alleen aan de borst troosten. Juist ja, verlatingsangst. Door mij. Feminisme is killing.
Dit nachtelijk krijsen is 3 jaar lang heel intens geweest, dus 6-7 keer per nacht wakker schrikken, 3 jaar lang gebroken nachten, de frequentie nam af. Sinds een paar maanden slaapt hij bijna alle nachten door, wat heb ik daar naar uitgekeken! Dan zou ik feest gaan vieren had ik me voorgenomen, maar zo ver zijn we nog niet want hij slaapt nu prima, maar ik word veel wakker.
Dus kreeg ik fibromyalgie/cvs/pfeifer/borrelia/lyme/whatever en pleegde mijn beste vriendin zelfmoord (o.a.dankzij de antidepressiva). Mijn moeder heeft inmiddels Addison, raakt niet van de Prednison, bloeddrukverlagers, morfine en suiker af, is een wandelend gifvat, barst van de onstekingen, slaapt overdag en spookt 's nachts, MAAR IK WEIGER OM ZO TE EINDIGEN.
Sinds 2 jaar eten we met z'n drieën WAPF:
-Manlief heeft sindsdien een stabiel gezond gewicht (daarvoor altijd een jojo, net als de rest van zijn fam), hij is nog aan het herstellen van de burnout.
-Zoonlief ging beter slapen (heeft gelukkig nooit het ondervoedingscentrum dieet gegeten, maar wel te weinig vet) en heeft een prachtig (melk) gebit met heel veel ruimte. Hij is inmiddels 5 en krijgt thuisonderwijs!
-Ikzelf knap niet op, dat snap ik, maar omdat ik veel wilskracht heb blijf ik zoeken, want ik wil dus niet zo worden als mijn moeder.
Ik heb nu een groot deel van mijn hoop gevestigd op het cheleren van kwik. Mijn dank richting Mark/100% leven is groot, ik heb heel veel gehad aan zijn topic en antwoorden aan anderen.
Inmiddels heb ik mijn eerste chelatie ronde met 6,25 mg ALA er op zitten. Het ging niet slecht, wat extra tinnitus, tintelingen in 1 been, erg nerveus. Mijn lever vindt het wel moeilijk, dat concludeer ik aan de hand van de okergele ontlasting, maar het loopt goed door en begint al weer wat donkerder te worden.
Wat betreft het feminisme ben ik Mike dankbaar voor het openen van mijn ogen, het bewuste topic heeft mij laten inzien waarom mijn man depressief en opgebrand raakte van het financieel niet kunnen onderhouden van ons gezin. Hij is een begaafd musicus, maar hij kon er geen kostwinnaar mee zijn en werkt inmiddels parttime in de gehandicaptenzorg. Hij moet er nog aan wennen dat ik van een linkse rakker in een rechtse knakker ben veranderd, maar zijn ogen zijn ook aan het open gaan.
Het onderwerp (Ik zag 2 beren (kwik cheleren)) raakt kant nog wal, maar rijmt wel soms moet ik even iets luchtigs bedenken
Momenteel heb ik 1 vraag: ik moet 's nachts altijd 2-3 keer plassen, ook als ik de hele dag alleen maar bronwater drink, of vanaf 13:00 niet meer drinken, van alles geprobeerd dus, maar het wakker worden is vervelend, ik heb nog zo veel slaap in te halen! Hoe kan ik dit nachtelijk plassen veranderen?
Vragen en tips zijn welkom, bedankt voor het lezen!
Omdat het niet lukte mijn schermnaam te veranderen (website blokkeerde een paar keer) heb ik een nieuw account aangemaakt, mijn vorige schermnaam kon door nieuwsgierigen herleid worden naar mijn persoon en dat wil ik niet.
Eerst even een chronologie van mijn leven:
Mijn moeder heeft een zeer heftige jeugd gehad, enorm veel stress, een mond vol amalgaam, ook toen ze zwanger was van mij. Na mijn geboorte heeft ze een zware depressie gehad, met poging tot zelfmoord, ik kan me bijzonder weinig herinneren van haar, mijn vader was er wel, ondanks zijn eigen bedrijf heeft hij me zo goed als mogelijk geprobeerd op te voeden. Maar ook hij heeft niet erkende jeugdtrauma's, geboren in de oorlog en tot 3 maal toe als klein kind lange tijd van zijn vader en moeder gescheiden geweest, heden ten dage heeft hij bijzonder veel kenmerken van een narcist. Jullie raden het al: ik was/ben zijn lievelingetje (mijn oudste broer het mikpunt, andere broer hield onzichtbaar).
Dus geboren uit een labiele, overgevoelige, ziekelijke maar zachtaardige vrouw, 6 weken borstvoeding gehad, met 6 weken al bijvoeding gekregen in de vorm van o.a. tomaten, heel veel antibiotica kuren (tussen de 20 en 30) tussen mijn eerste en 25e levensjaar, recidiverende oorontstekingen + keelontstekingen, alle inentingen netjes gekregen, ook een paar extra voor verre reizen. Buisjes gehad, neusamandelen geknipt, maar keelamandelen niet.
Altijd mager geweest, scheve tanden, veel gaatjes en als bonus amalgaam vullingen!
Op mijn 10de overleden mijn nichtjes van 9 en 11 door een aanrijding met een trein, dat was zeer traumatisch, het enige wat m'n moeder er over zei: huil maar niet. Met therapie er over heen gekomen.
Van mijn 14e tot 16e misbruikt door een vriendje, niet geheel toevallig ook een narcist.
Toen menstruatie op gang kwam soms hevige pijnen, altijd onregelmatig, dus jaren aan de pil geweest.
Af en aan anti-depressiva gebruikt, paar keer vrij makkelijk gestopt, maar doe er nu al jaren over om af te bouwen, krijg suicidale gedachten en angsten als ik te snel afbouw/laag doseer, zit nu anno 2017 op 5 mgr paroxetine. EN WIL DAAR VAN AF
Getrouwd met een fantastische vent met geweldige ouders, het duurde ruim 10 jaar van onze relatie voordat ik een kinderwens kreeg, (hij wilde van het begin gelijk al kinderen) maar jaren daarvoor had ik een wijze beslissing genomen om met de pil te stoppen, omdat ik wilde weten hoe mijn lichaam het zonder toegevoegde hormonen zou doen: 7 cycli per jaar, variërend van 31 dagen tot 107 dagen.
In 2006 heb ik alle amalgaam vullingen onveilig laten verwijderen, omdat ik ergens had gelezen dat het meuk is.
In 2011 zwanger geworden op een suiker "dieet", verkeerde foliumzuur geslikt, maar wel veel rauwe zalm gegeten, God zij dank een goede zwangerschap gehad, maar werd wel heel depressief, heb alleen de eerste 3 maanden geen antidepressiva genomen, de rest van de zwangerschap dus wel. Thuis bevallen, dat wilde ik ONTZETTEND graag, omdat ik toen wel al wars werd van het medicaliseren van zwangerschappen, mijn vriendin en verloskundige heeft me bijgestaan, ondanks dat ik "medisch" was vanwege de antidepressiva.
Borstvoeding verliep goed, opstarten was niet makkelijk, ik dacht 5 maanden bv te gaan geven omdat ik dan weer aan het werk moest, ik dacht dat opvolgmelk ALTIJD de bv moest opvolgen, ben dus goed geïndoctrineerd door Nutricia. Maar stiekem wilde ik mijn zoon dat helemaal niet geven en na research kwam ik er achter dat ik kon gaan kolven en ben ik toegetreden tot de bv-maffia.
Ik was verschrikkelijk feministisch, dus manlief en ik zouden de zorg 50/50 verdelen zodra mijn verlof voorbij was, maar vanwege een reorganisatie, durfde ik niet van 32 uur naar 24 uur te gaan, dat deed ik pas toen zoonlief ruim een jaar was en het mama-vertrekt-naar-haar-werk-maar-ik-wil-bij-haar-zijn trauma er goed in gesleten was. Mijn man is musicus, heeft geen vast inkomen, dus ik deed die vaste lasten wel even bij elkaar werken...
Onze zoon heeft de eerste 5 maanden van zijn leven prima geslapen 's nachts, 1 of 2 keer wakker voor bv, prima, nadat ik weer aan het werk ging veranderde dit na een week! Hij heeft 11 dagen niet gepoept en begon om de 1 a 2 UUR krijsend wakker te worden en liet zich alleen aan de borst troosten. Juist ja, verlatingsangst. Door mij. Feminisme is killing.
Dit nachtelijk krijsen is 3 jaar lang heel intens geweest, dus 6-7 keer per nacht wakker schrikken, 3 jaar lang gebroken nachten, de frequentie nam af. Sinds een paar maanden slaapt hij bijna alle nachten door, wat heb ik daar naar uitgekeken! Dan zou ik feest gaan vieren had ik me voorgenomen, maar zo ver zijn we nog niet want hij slaapt nu prima, maar ik word veel wakker.
Dus kreeg ik fibromyalgie/cvs/pfeifer/borrelia/lyme/whatever en pleegde mijn beste vriendin zelfmoord (o.a.dankzij de antidepressiva). Mijn moeder heeft inmiddels Addison, raakt niet van de Prednison, bloeddrukverlagers, morfine en suiker af, is een wandelend gifvat, barst van de onstekingen, slaapt overdag en spookt 's nachts, MAAR IK WEIGER OM ZO TE EINDIGEN.
Sinds 2 jaar eten we met z'n drieën WAPF:
-Manlief heeft sindsdien een stabiel gezond gewicht (daarvoor altijd een jojo, net als de rest van zijn fam), hij is nog aan het herstellen van de burnout.
-Zoonlief ging beter slapen (heeft gelukkig nooit het ondervoedingscentrum dieet gegeten, maar wel te weinig vet) en heeft een prachtig (melk) gebit met heel veel ruimte. Hij is inmiddels 5 en krijgt thuisonderwijs!
-Ikzelf knap niet op, dat snap ik, maar omdat ik veel wilskracht heb blijf ik zoeken, want ik wil dus niet zo worden als mijn moeder.
Ik heb nu een groot deel van mijn hoop gevestigd op het cheleren van kwik. Mijn dank richting Mark/100% leven is groot, ik heb heel veel gehad aan zijn topic en antwoorden aan anderen.
Inmiddels heb ik mijn eerste chelatie ronde met 6,25 mg ALA er op zitten. Het ging niet slecht, wat extra tinnitus, tintelingen in 1 been, erg nerveus. Mijn lever vindt het wel moeilijk, dat concludeer ik aan de hand van de okergele ontlasting, maar het loopt goed door en begint al weer wat donkerder te worden.
Wat betreft het feminisme ben ik Mike dankbaar voor het openen van mijn ogen, het bewuste topic heeft mij laten inzien waarom mijn man depressief en opgebrand raakte van het financieel niet kunnen onderhouden van ons gezin. Hij is een begaafd musicus, maar hij kon er geen kostwinnaar mee zijn en werkt inmiddels parttime in de gehandicaptenzorg. Hij moet er nog aan wennen dat ik van een linkse rakker in een rechtse knakker ben veranderd, maar zijn ogen zijn ook aan het open gaan.
Het onderwerp (Ik zag 2 beren (kwik cheleren)) raakt kant nog wal, maar rijmt wel soms moet ik even iets luchtigs bedenken
Momenteel heb ik 1 vraag: ik moet 's nachts altijd 2-3 keer plassen, ook als ik de hele dag alleen maar bronwater drink, of vanaf 13:00 niet meer drinken, van alles geprobeerd dus, maar het wakker worden is vervelend, ik heb nog zo veel slaap in te halen! Hoe kan ik dit nachtelijk plassen veranderen?
Vragen en tips zijn welkom, bedankt voor het lezen!
