Ik stel mij opnieuw voor: Lievergezond

Hoi Lievergezond,

heel verhaal met informatie. Je bent een wandelende bibliotheek :)

Ik probeer er even over te brainstormen en denken dus schiet ik even wat vragen op je af ;)

Is bij jou Hashimoto geconstateerd d.m.v. een test?

Is het eventueel mogelijk dat je prikkende schildklier ontstaan is door salicylaten ipv door kelp?
Ik vraag dit omdat ik lange tijd mijn schildklier verdacht van onbalans, maar het valt me nu op dat ik door andere dingen een prikkende schildklier krijg dan ik eerst dacht, zoals in mijn geval waarschijnlijk salicylaten. Echter krijg ik het ook als ik me niet uitspreek over zaken/gevoelens.

Kelp valt bij veel mensen heel anders dan -ander- zeewier en jodium. Nu vermoed ik dat je je er niet meer aan durft te wagen, dit dus alleen ter info.
 
hoi Heksje: bij mij is inderdaad getest op schildklierantistoffen en die waarde was te hoog.

Bij mij is nog niets in de richting van sacylicaten getest als zijnde allergeen, terwijl ik toch wel redelijk veel op allergieen en intoleranties binnenste buiten gekeerd ben op verschillende plekken en manieren.

Ik had misschien beter dit kunnen zeggen over de kelp: voedingsallergieen / -intoleranties die mij allang en breed bekend waren, daar reageer ik sinds mijn kelp-avontuur heftiger op dan ervoor.
Ook al ben ik al gestopt met de kelp en is de echte hevige schildklierprik van tijdens mijn kelp-avontuur weg.
Bijv. vorige week was ik weer even in een soort: "wat-moet-ik-nou-toch-weer-eten"-bui en toen lag daar de kaas te lonken van mijn vriend.
Dus ik een stukje genomen: voor mijn kelp-avontuur kon dat best voor 1 keer zonder al te veel negatieve gevolgen als ik het verder maar niet te gek maakte, nu niet meer zonder dat een nacht volgt met een prikkende schildklier (bij mij openbaart het zich vooral snachts gek genoeg).

Uiteraard spelen gevoelens vaak een rol. En mijn mond houden, dat doe ik ook soms te vaak misschien. Alhoewel, net dacht ik dit: ik zit soms in hachelijke situaties zoals een bepaalde situatie die ik nu even voor ogen heb. Als ik in die situatie wel mijn mond had opengedaan, wat ik niet deed, ook omdat ik te zeer verbouwereerd was, dan weet ik niet of ik innerlijk was opgewassen tegen de scene die dan gevolgd zou zijn plus dat ik niet tussen twee mensen in wilde staan: die relatie is al moeilijk zat. Ik probeer me daar wel steeds meer innerlijk op te trainen om zoveel mogelijk opgewassen te zijn tegen moeilijke situaties, maar soms is het een afweging of je dingen wel of niet aan mensen laat weten of het is een kwestie van timen soms. Lik op stuk werkt niet altijd of als je voelt dat wat er komt dat je daar dan tegen opgewassen bent natuurlijk wel.
 
Over van andere dingen een prikkende schildklier krijgen dan je eerst dacht: dat kan betekenen dat je eerst al niet goed je allergieen/intoleranties kende, wat wel belangrijk is, ook bij hashimoto. Plus: hoe verder de ziekte (hashimoto) je lichaam aanvalt, hoe meer allergieen/intoleranties erbij komen. Hashimoto is een progressieve ziekte als de oorzaak niet wordt ingedamd door de manier van leven.
 
@Lievergezond: duidelijk, je bent dus getest en dan is het inderdaad een goede zaak om hier extra op te letten. Heel bijzonder dan idd dat een therapeut dit detail overslaat. Erg jammer, je ziet dit helaas wel meer dat ze niet genoeg op de details letten.

Wat betreft het 'niet uitspreken' weet ik ook niet precies hoe het zit. Soms is het uiteraard verstandig (!) om iets niet te zeggen, maar je gevoel wil ook een kant uit. Dit kan dan toch vast komen te zitten in je lichaam. Hoe je het dan wel moet uiten is natuurlijk voor elke situatie en elke persoon verschillend. Het is misschien wel iets om eens mee te nemen in je zoektocht :)
 
hoi Heksje, ja weet je, daar zit ik ook niet op te wachten op gevoelsblokkades: die heb ik vast al genoeg. Maar weet je: ik merkte ook de laatste tijd een verminderd vermogen om te dealen met dit soort situaties en dat is sinds het kelpavontuur.
Maar dat avontuur is wel weer ergens goed voor geweest: dat ik toch weer verder (en niet geheel onverrichterzake) ben gaan zoeken naar leefstijlaanpassingen om niet te veel last te hoeven ondervinden van mijn auto-immuunproblemen.

Nog een ding: ik last dat vier stoffen belangrijk zijn bij hashimoto:
sochtends 200 gram selenium in combinatie met 400mcg vitamine e mits sojavrij: die twee samen innemen: de vitamine e maakt de selenium beter opneembaar: zorg dat je er geen andere supplementen tegelijk mee inneemt; met twee paranoten heb je die 200 mcg selenium dacht ik al binnen: alleen ik ben allergisch ook voor paranoten;
zink 40 mcg koper 4 gram (verhouding 10:1): beste supplementen zoeken die juist deze verhouding van zink tot koper aanhoudt.

Deze website is van een auteur van een recent zeer uitgebreid boek over de schildklierproblemen / hashimoto: http://thyroidpharmacist.com/
 
Paranoten leveren alleen selenium als de bodem waar ze van komen selenium bevatten.

Alle mineralen zitten in (goed) vlees en dierlijke producten.

Mineralen suppleren is zwaar voor je lichaam en zo werk je je weerstand nog meer tegen.
 
hoi Heksje, hoe komt dat vlees dan aan selenium als er geen of nauwelijks selenium in onze grond en in onze planten zit?
Volgens mij zit er nog steeds vrij veel selenium in paranoten: geen idee waar die hun selenium vandaan halen: maar hier groeien die paranoten in elk geval niet.
 
Het verhaal gaat de rondte dat het niet in de grond zit en dat het dus niet in voeding zit. Toch denk ik dat het iets genuanceerder licht.
Verder zit het in zout lijkt me.

Juist misschien iets om te onderzoeken bij de vleesboeren. Er zijn immers nu toch boeren die hier aandacht aan spenderen dat de grond weer mineraalrijk wordt.

Noten hebben veel nadelen, dus ik zou het zelf niet verkiezen als een goede en al zeker niet als enige bron.
 
Dit is niet de eerste keer dat ik iets dergelijks tegen je zeg, want soms krijg ik de indruk dat een betere forumnaam voor jou Lieverongezond zou zijn. Wat bedoel ik hiermee? Jij identificeert je met het probleem, niet met de oplossing, de ziekte verschaft je een identiteit. Op deze manier heb je weinig tot geen prikkel om echt gezond te willen worden. Ga maar na: het beheerst je leven, tussen de bedrijven door slaap je wat maar verder zit je onophoudelijk achter een beeldscherm je bezig te houden met ongezondheid. Ik schreef laatst al: als je je verbindt met ziekte word je nooit beter.

Gezien jouw investering in gezondheidsklachten is het niet ondenkbaar dat er alsmaar meer nieuwe klachten tijdens jouw onophoudelijke zoektocht op je pad blijven komen. Zodra je het ene onderwerp tot in de puntjes hebt uitgediept (Lyme), ga je simpelweg over naar een nieuwe klacht (Hashimoto). Wat wordt het hierna? Jij vindt wel weer wat, zoveel is duidelijk.

Dit is ook waarom ik vroeg of je eigenlijk wel officieel bent gediagnosticeerd of dat je uitsluitend aan zelfdiagnose doet. Jij schrijft dat er met het laatste niets mis is, maar somnige klachten zijn veel te ingewikkeld om zelf een medisch oordeel over te kunnen vellen, vooral de problematiek waar jij voortdurend in duikt. Ik bespeur bij jou een diepgaand wantrouwen naar reguliere medici en dus is het niet zo vreemd dat ik vermoed dat je helemaal zelf je eigen klachten en behandeling bedenkt.

Ik spoor mensen zeer zeker aan tot zelfredzaamheid, maar soms gaat de gezondheidsproblematiek simpelweg boven onze pet en moeten we niet op de stoel van een arts willen zitten. Ik zag dat al eerder met jouw intense weerstand tegen tandartsen. Ik ben ook niet de enige die je probeert een spiegel voor te houden, anderen hebben het ook geprobeerd, waaronder Heksje. Ik zie je vervolgens je verschuilen achter je klachten en je weerwoord komt erop neer dat wij niet weten hoe het is om zoiets te hebben. Dit geeft mij de sterke indruk dat je liever ongezond bent, want je haalt er nu eenmaal voor jezelf teveel uit. Doe hiermee wat je wil, je zult het naar alle waarschijnlijkheid weer naast je neerleggen. Bedenk dat waar je je aandacht op richt groeit! https://www.fatsforum.nl/forums/topic/heksje-stelt-zich-voor/page/35/#post-154232

Mike, ok je hebt dus geen aanwijzingen dat ik dingen uit mijn duim zuig.
Dat vind ik nogal geen aantijging.
En ik doe dus ook helemaal niet uitsluitend aan zelfdiagnose zoals jij stelt, waar overigens wat mij betreft verder niets mis mee is.
De lyme en de hypothyreoidie zijn vastgesteld door meerdere artsen (de lyme door meerdere specialisten en artsen, hypothyreoidie door 1 arts en ook nog andere diagnoses als me-cvs wat geen diagnose is), evenals een berg aan allergieen die uit reguliere bloedtesten komen omdat ik nog het geluk heb dat ik overwegend veel snelle allergische reacties heb.
En pas ben ik naar een holistische tandarts gegaan i.v.m. een kieswortel die pijn deed, en die smeekte me alle melkprodukten te mijden als de pest, wat ik toen nog niet deed.
De dingen die je nu verder nog zegt die heb je min of meer al eens gezegd en daarvan weet ik dus al dat je er zo over denkt.
Dat is jouw beeld.
Kijk, ik heb twee zussen die zich nooit druk maakten over hun gezondheid, want daar gaat het me dus wel om, om gezondheid, en die zitten nu met de gebakken peren.
Ze zijn mijn voorland.
Zij zitten aan de thyrax en eentje zelfs chronisch aan een insulinepomp en daar heb ik dus geen zin in.
Ja ik zit veel achter een beeldscherm, ook voor mijn werk.
Dat zou ik liever anders zien, maar heel veel energie heb ik verder ook niet.
Wat ik dan op mijn beurt niet begrijp als het jou wel om gezondheid gaat, is dat je mensen niet aanmoedigt om bijv. langs hun allergieen heen te leven zolang die allergieen er nog toe leiden dat hun lichaam zich erdoor nog tegen hen keert.
Mijn grondige afkeer tegen artsen en tandartsen heeft te maken met mijn sterke wil om te leven.
En standaard ben ik door artsen en tandartsen ontmoedigd of belaagd.
Uiteraard is onderscheid belangrijk: dus er zijn ook echt pareltjes tussen die prutsers in die het in deze tijd erg zwaar hebben.
Maar uitkijken is het wel.
Wat ik dan weer niet begrijp, is dat jij het enerzijds afkeurt dat iatrogenie doodsoorzaak nummer 1 in de VS is en nummer 3 in Nederland.
En tegelijk moeten we ons nu van jou toch weer in de armen storten van die beulen omdat zij nu eenmaal verstand hebben van dingen die vele malen ingewikkelder zouden zijn dan wij aan zouden kunnen.
Daar denk ik dus anders over.
 
En hier zien we de standaardriedel terug van 'jij weet niet hoe het voor mij is'. Jij trekt ook begatelliserende conclusies over mij, zoals:



Wat ik dan weer niet begrijp, is dat jij het enerzijds afkeurt dat iatrogenie doodsoorzaak nummer 1 in de VS is en nummer 3 in Nederland.
En tegelijk moeten we ons nu van jou toch weer in de armen storten van die beulen omdat zij nu eenmaal verstand hebben van dingen die vele malen ingewikkelder zouden zijn dan wij aan zouden kunnen.

Dat is helemaal niet wat ik zeg. Pike zei het laatst heel treffend: je moet artsen precies gebruiken waar ze goed voor zijn en dat is diagnoses stellen middels uitgebreide tests. De behandeling zou dan of 100% alternatief kunnen zijn op basis van eigen inzichten of die van een natuurarts of -therapeut, of complementair, waarbij je het beste van beide werelden hebt.

Ikzelf heb vorig jaar zomer in het ziekenhuis gelegen op basis van een neurologische klacht die ik never-nooit zelf had kunnen verhelpen. Ik heb de artsen en het verzorgend personeel ervaren als uiterst vriendelijk en uiterst professioneel en bekwaam. En godzijdank bestaan er pijnstillers! Ik heb hiervan bijwerkingen ervaren, zoals tijdelijke gehoorschade, maar als het mijn leven kan redden slik ik ook antibiotica. De wereld is niet zo zwart-wit als jij denkt.

Mike
 
hoi Mike ik geloof je dat je goed geholpen bent afgelopen zomer, dat is het niet.
Dus het is niet dat ik geen onderscheid maak, dat had ik eerder hierboven al aangegeven.
Ik trek gewoon graag liever mijn eigen plan zo lang mogelijk.
 
Omdat je je tijd en energie investeert in ziekte, niet gezondheid. Je ontleent je identiteit aan je ongezondheid, niet aan je gezondheid.

Mike
 
Ok Mike, je beeld van mij is nu wel helder.
Dat is vast de kracht van herhaling.

Nog 1 toegift: ik zou me in jouw geval met hetgeen je afgelopen zomer gebeurde niet hebben kunnen neerleggen bij de verklaring van de artsen dat het toeval is wat je overkwam.
In jouw optiek zou ik dan misschien te zeer bezig zijn met ziekte, maar dat is het in mijn optiek niet.
In mijn optiek is het: zoeken naar hoe ver reikt mijn invloed in hetgeen mij overkomt, zowel geestelijk als lichamelijk.
 
Discussie vanaf hier https://www.fatsforum.nl/forums/topic/schildklier/page/30/#post-155421 opgepakt en reactie hieronder te lezen:

Mike het is jouw kennelijke aanname dat ik het niet serieus neem als ik geraakt word.
Waar maak je dat uit op?

Speciaal voor jou hier de uitslag van mijn overpeinzingen na jouw ¨diepte-analyse¨ van mij: namelijk dat ik een hypochonder ben.
Een hypochonder is iemand die bang is dat die iets heeft.
Dat zou niet het etiket zijn dat bij me zou passen.
Ik ben niet bang van ziekten zoals een hypochonder dat wel is: eerder ben ik bang dat ik geen weet heb van (de herkomst van) ziekten die me parten spelen.
Voor mij is dat een wezenlijk verschil: want ik wil juist wel naar die ziekten kijken met aandacht: dat wil een hypochonder helemaal niet: die wil liever met de kop in het zand en in die angst blijven hangen en van anderen horen dat die die ziekte toch echt niet heeft, zelfs ook als de tekenen anders zijn.
Voor mij een onbegrijpelijk iets vanuit wie ik zelf ben.
Ik zit er liever (naar het idee van sommigen iets te dicht) met een loep bovenop: dat is dan weer mijn persoonlijke preoccupatie.
Ik pretendeer niet dat mijn persoonlijke inslag perse gezond is.

Tot slot nog een meegevertje van mij: men zegt wel eens: ¨wat je zegt ben je zelf¨ : dat is het principe van projectie.
Omdat je over hypochondrie begon, zie je.
Misschien kun je er wat mee.
 
Eens even kijken:

Een jarenlange obsessie met Lyme en vooral de borrelia-bactierie, die grenst aan smetvrees.

Nu een nieuwe obsessie voor Hashimoto en andere autoimmuunaandoeningen, met als nieuw 'beestje' de H. Pylori.

Obsessief bezig met ziektebeelden (geen gezondheid) en projecteert dit op zichzelf en anderen. Is hiermee constant bezig overdag tot ver in de nachtelijke uurtjes. Totale identificatie van persoonlijkheid met ziekte.

Niet voor rede vatbaar wanneer hierop gewezen wordt, geen talent voor zelfreflectie en doet aan 'confirmation bias' (wil alleen maar bevestigd worden in het eigen vermeende 'ziektebeeld').

Doet volledig aan zelfdiagnose, laat zich niet officieel onderzoeken op de vermeende symptomen. Spreekt totaal wantrouwen uit naar het medische establishment - wat iets anders is dan hier kritisch op zijn!

Google eens voor de grap op 'Illness Anxiety Disorder' en kijk of je jezelf hierin herkent.

Ik heb een nieuwe naam voor je: Lievernietgezond.

Mike
 
hoi Mike, een wat jij noemt obsessie met de ziekte van lyme en hashimoto.
Zou kunnen, maar dan zijn dat nog altijd ziekten die ik niet zelf verzonnen heb, maar die door artsen en specialisten bij mij zijn bevestigd zwart op wit (in elk geval lyme en hypothyreoidie en daarnaast zijn bij mij verhoogde antistoffen tegen mijn schildklier in mijn bloed aangetroffen naast nog meer dingen overigens) na uitgebreid onderzoek: dat is toch wat anders dan hypochondrie en dat is ook wat anders dan een ¨illness anxiety disorder¨?
Die lyme: het is niet dat ik dacht: goh ik heb vast lyme, laat ik eens naar een dokter gaan om dat te bevestigen.
Ik wist niet eens wat het was toen een arts er bij mij over begon en ik raadde zelfs af om die lyme te onderzoeken in mijn bloed, omdat ik me niet bewust was van enige tekenbeet.
Zelfdiagnose heb ik tot dusver alleen gedaan voor wat betreft de h. pylori en dat is voor mij een werkhypothese: ik kijk gewoon hoe ik reageer op de natuurlijke dingen die ik er nu tegen inzet en mijn reactie daarop volg ik.
Ik heb inderdaad standaard een groot wantrouwen richting het medisch establisment: dat noem ik persoonlijk gezond wantrouwen: overigens de artsen die ik vertrouw die delen mijn persoonlijke inslag aangaande het medisch establishment.
Je lijkt ook nog behoorlijk selectief in hoe je naar mensen kijkt die kritisch zijn naar het medisch establishment: als jij zelf of bijv. Mike Adams afgeeft op het medisch establishment, dan vind je het ¨kritisch¨, maar als ik dat doe, dan valt het onder ¨ongezond wantrouwen¨.
Dat is wat ik noem een dubbele standaard.
Illness anxiety disorder: dat past niet bij me zoals gezegd.
Ik ben niet bang om ziek te zijn: dan zou ik continue bang moeten zijn, dat is niet vol te houden.
Bang om ziek te zijn dat kun je je veroorloven als je niet echt veel last hebt van je lichaam.
En: in de nachtelijke uurtjes kan ik niet altijd / vaak niet slapen, dat is erg genoeg.
Alsof ik voor mijn lol snachts wakker ben.
Geen idee waarom mensen daaraan aanstoot lijken te moeten nemen.
 
Zoals gezegd:



Niet voor rede vatbaar wanneer hierop gewezen wordt, geen talent voor zelfreflectie en doet aan ‘confirmation bias

Angst is voor jou zo'n tweede natuur geworden dat je niet eens beseft dat het er constant is. Gezien jouw beschrijvingen van de 'problematiek' van je moeder en zus vermoed ik dat je moeder dit heeft overgebracht op jou en je zus.

Mike
 
Mike, angst: ik zal niet zeggen dat angst voor mij geen issue is, dat is het zeker.
Maar het ging over angst om ziek te zijn.
Nu introduceer je angst in het algemeen: dat zijn wel twee andere grootheden.
Mijn angst naar mijn familieleden zit hier:
Mijn zussen, moeder en vader die zijn / waren in mijn ogen nauwelijks bewust bezig met de ziektebeelden (met als gemene deler: auto-immuniteit) die hen in mijn ogen (en in de ogen van artsen) in ernstige mate parten spelen.
Zij denken zich gezonder dan ze zijn, of in elk geval verdiepen ze zich -in mijn ogen- niet of onvoldoende in wat hun echt scheelt.
Daar zit mijn angst omdat ik om hen niet wil verliezen.
 

Forum statistieken

Onderwerpen
4.463
Berichten
493.780
Leden
8.626
Nieuwste lid
RobertApank
Word vaste donateur van dit forum
Terug
Bovenaan