Uit het boek van Price:
Quote:
De hypofyse ligt aan de onderkant van het brein, net achter de ogen. Het is de hormoonklier die verantwoordelijk is voor de groei en hij beheerst grotendeels de functie van vele andere hormoonklieren. Hij is, als het ware, de kapitein van het schip.
Wij zijn dan ook hoofdzakelijk geïnteresseerd in de rol die de hypofyse speelt en de factoren die verantwoordelijk zijn voor de ontwikkeling en de werking ervan.
De afhankelijkheid van de hypofyse van vitamine E is door menige onderzoeker aangetoond. Dr. M. M. O. Barrie heeft bijvoorbeeld beschreven dat onvoldoende vitamine E een duidelijk verstoring van de groei van ratten met zich meebrengt. Hij vermeldt:
De geobserveerde afwijkingen zijn vergelijkbaar met die worden teweeggebracht door hypofysectomie (chirurgische verwijdering van de hypofyse). Een duidelijke degranulatie door de voorste hypofysekwab wordt bij zowel de abnormale jongen als de onvruchtbare volwassenen dieren waargenomen. Een gebrek aan vitamine E leidt dan ook bij de jonge rat nagenoeg tot een hypofysectomie, puur en alleen door de voeding.
Het recente onderzoek dat op dit gebied is gedaan door Dr. Hector Mortimer en zijn medewerkers op de McGill University in Montreal behelst studies van de ontwikkeling van de schedels van ratten.
Hij laat zien dat de chirurgische verwijdering van de hypofyse middenin het brein van zeer jonge ratten regelmatig een bepaald defect in de schedelontwikkeling met zich meebrengt. Dit wordt gekenmerkt door een gebrekkige ontwikkeling van de voorkant van de snuit, met een versmalling van de neus en van de tandbogen.
Door de toevoeging van extracten van de hypofyse die hij chirurgisch verwijderd had, wist hij de ontwikkeling van deze defecten volledig te voorkomen, waardoor hij de relatie wist aan te tonen van het letsel met tekorten aan de hormonen die deze klier produceert.
Een andere, vaak toegepaste, productieve methode deed hij met betrekking tot onderzoek naar de schedels van personen van wie bekend is dat zij een verstoorde werking van de hypofyse hebben door tumoren. Bekende voorbeelden hiervan zijn gevallen van acromelagie [Noot van de vertaler: Overmatige groei van het hoofd, de handen en de voeten.], ook wel gigantisme genoemd.
Door röntgenfoto’s van deze lichamelijke veranderingen van de lichaamsvorm te vergelijken met gegevens over de geschiedenis en de aard van de tumor beschikte hij over een weelde aan informatie.
Een andere reeks onderzoeken omvatte de vergelijking tussen röntgenfoto’s van de schedels van mensen die aan bepaalde types lichamelijke en geestelijke stoornissen leden met bepaalde afwijkingen aan hun schedels.
Op deze manier wist Dr. Mortimer de verschillende soorten schedelafwijkingen en groei-afwijkingen en ontwikkelingsafwijkingen in specifieke categorieën onder te verdelen. Aan de hand van deze maatstaf kan hij mensen onderverdelen op basis van röntgenonderzoek.
Wat interessant is aan zijn werk, dat hij in samenwerking met Dr. G. Levine, Dr. A. W. Rowe en anderen verbonden aan het Evans Memorial for Clinical Research and Neuro-Endocrine Research in Boston heeft verricht, is dat het bestaan van belangrijke relaties wordt aangetoond aan de hand van de ziektegeschiedenis van ruim drieduizend mensen.
In de studies worden de röntgenfoto’s van de schedel getoond. Zij vermelden dat onafhankelijk, eerder lichamelijk onderzoek een verstoorde werking van de hypofyse heeft aangetoond.
Het uitstekende onderzoek van Dr. Mortimer geeft duidelijk aan dat de vorm van het gezicht en van de tandbogen rechtstreeks wordt beheerst door en verband houdt met de functie van de hypofyse middenin het brein.
Dr. Barrie vermeldt dat een gedeeltelijk tekort aan vitamine E, zoals in het geval van de vrouwtjesrat te zien is, leidt tot een verlengde draagperiode die tot wel tien dagen langer kan zijn dan normaal. Onder deze omstandigheden zijn de nakomelingen abnormaal. Dieren die te weinig vitamine E hebben, werpen weliswaar zo nu en dan een nest maar kunnen dan geen melk geven.
Mike
