Humor om te lachen...
- Onderwerp starter fatsnotbad
- Startdatum
edwin
Well-known member
Ik denk dat ik plaatjesdyslexie heb, want ik snap er niks van.
Lol....dat heb ik in sommige gevallen ook wel eens.
Er staat dat je Happiness vindt aan het eind vd regenboog, maar op de foto zie je een hele regenboog cirkel. dus geen einde ...wat inhoudt dat je dan (ws) geen Happiness gaat vinden.
Vandaag moest ik naar het ziekenhuis. Ruim op tijd sta ik bij de balie cardiologie met voor mij een oudere man en achter de balie een medewerkster. De medewerkster zit aan de telefoon en voert overduidelijk een ongezellig privé gesprek. Met een kwaad gezicht snauwt ze in de hoorn:
“ Ik hang op, er staan mensen voor de balie”. Ietwat schuchter stapt de man voor mij naar de wachtende medewerkster toe. Wat aarzelend reikt de man haar een papier toe dat zij, geërgerd door de traagheid van de oude man, uit zijn hand grist. Ze typt wat op de computer, tuurt even naar het scherm en zegt met een snauw:
“Uw pasje van de zorgverzekeraar, heeft u dat voor mij?”
“Dat ben ik vergeten; dat ligt nog thuis”, mompelt de man verlegen.
“Dan kan ik u niet helpen, ik moet uw pasje zien”, snauwt ze hem toe terwijl ze met een klap het papier voor de man op de balie ‘legt’.
‘Die is wel erg vrolijk’, denk ik stilletjes, ‘gelukkig heb ik alles bij de hand’, en nogmaals kijk ik of ik inderdaad nog steeds twee papieren in mijn hand heb.
De man staat nog wat beduusd te kijken terwijl zij om hem heen kijkt en tegen mij, alsof ik bij de groenteman ben, zegt:
“Zegt u het maar”, terwijl ze al het gebaar maakt om mijn papieren aan te pakken.
Naam en geboortedatum worden ingetoetst op de computer. Wenkbrauwen gefronst en er wordt wat gemompeld van: ‘ik kan u niet vinden’. Plotseling verschijnt er een enigszins gemene grijns op haar gezicht.
“U hebt een afspraak op de drieëntwintigste Oktober om half negen?” Heel braaf zeg ik:
“Ja, dat klopt.” Weer geeft ze haar gemene grijns ten beste, pakt mijn papieren, reikt ze mij aan en zegt: “Dan zie ik u morgenochtend wel verschijnen.”
“ Ik hang op, er staan mensen voor de balie”. Ietwat schuchter stapt de man voor mij naar de wachtende medewerkster toe. Wat aarzelend reikt de man haar een papier toe dat zij, geërgerd door de traagheid van de oude man, uit zijn hand grist. Ze typt wat op de computer, tuurt even naar het scherm en zegt met een snauw:
“Uw pasje van de zorgverzekeraar, heeft u dat voor mij?”
“Dat ben ik vergeten; dat ligt nog thuis”, mompelt de man verlegen.
“Dan kan ik u niet helpen, ik moet uw pasje zien”, snauwt ze hem toe terwijl ze met een klap het papier voor de man op de balie ‘legt’.
‘Die is wel erg vrolijk’, denk ik stilletjes, ‘gelukkig heb ik alles bij de hand’, en nogmaals kijk ik of ik inderdaad nog steeds twee papieren in mijn hand heb.
De man staat nog wat beduusd te kijken terwijl zij om hem heen kijkt en tegen mij, alsof ik bij de groenteman ben, zegt:
“Zegt u het maar”, terwijl ze al het gebaar maakt om mijn papieren aan te pakken.
Naam en geboortedatum worden ingetoetst op de computer. Wenkbrauwen gefronst en er wordt wat gemompeld van: ‘ik kan u niet vinden’. Plotseling verschijnt er een enigszins gemene grijns op haar gezicht.
“U hebt een afspraak op de drieëntwintigste Oktober om half negen?” Heel braaf zeg ik:
“Ja, dat klopt.” Weer geeft ze haar gemene grijns ten beste, pakt mijn papieren, reikt ze mij aan en zegt: “Dan zie ik u morgenochtend wel verschijnen.”
Dit is een werkelijk eigen ervaring Ro.
Het 'gewone" in het daagse leven schrijf ik graag op al is / gaat het over mijzelf.
Om een beleving tot een vertelsel te maken...'ja, dan smokkel ik wel eens wat. In principe is wat ik schrijf ook echt gebeurd, ... hooguit in wat andere vorm, 'ik wil er een begrijpelijk vertelsel van maken', maar wel 'de gebeurtenis' centraal.
Johnny
Well-known member
Is het onfatsoenlijk om die dame op haar onbeleefde gedrag aan te spreken?
Forum statistieken
