Deze ook maar even hier:
Nog eentje dan over de podcast De Spindoctors. Gisteren schreef ik een tweet over de uitstekende reactie van Raymond Mens, maar het laat me nog altijd niet los…
Hieronder een veel uitgebreider fragment. Linksdraaiende progpruttelende Julia Wouters is een complete karikatuur van zichzelf én boegbeeld van de elite die al decennialang onze samenleving in de wurggreep houdt. De theatrale houding, de zwierende handen, het geaffecteerde spreken, de ingewikkelde mimiek: pure pseudo-intellectuele hysterie. Een vrouw nota bene die spindoctor was op topniveau, maar die zich gedraagt als een verwend kind van vijf, dat woest is omdat iemand haar speelgoed heeft geleend.
Wouters beweert glashard dat Charlie Kirk rechten wilde afnemen van minderheden. Gevraagd naar een voorbeeld valt zij stil. De aanklacht zélf moet in haar wereldbeeld immers voldoende zijn. Vervolgens vlucht ze direct in emoties: “Ik voel dat in mijn lijf”. De absurditeit is stuitend: een persoonlijke sensatie wordt hier gepresenteerd als bewijslast dat iemand gevaarlijk zou zijn. Zo schuift Wouters haar beleving naar voren als vervanging van ieder redelijk argument. Ziekmakend!
Vervolgens normaliseert mevrouw het idee dat mensen blij zijn dat Kirk met een gruwelijke moord het zwijgen werd opgelegd. Ze keurt het zogenaamd allemaal niet goed, maar framet de ronduit mensonterende reacties (“Rest in piss!”) wel als begrijpelijk. En dát is de kernlogica van de progressieve moraal: een onschuldige grap kan in het verrotte wokebrein gelden als een microagressie die tot complete razernij en regelrechte meltdowns leidt, terwijl macroagressies, zoals extase over een brute moord, kennelijk geoorloofd zijn, aangezien men zich nu eenmaal bedreigd voelde.
Wanneer Wouters verder klem komt te zitten, weigert ze het gesprek. “We zitten hier niet in een debatclub,” zegt ze vol dedain. Dit is een bewuste strategie. Wederkerigheid wordt vervangen door diepe verontwaardiging en morele chantage. Het patroon: grote woorden, vage beschuldigingen, gevoelens als wapen en een tegenstander die zonder legitieme reden als vijandig wordt weggezet.
Met deze lege pathologische progdrog hebben non-valeurs als Wouters de macht veroverd. Sinds 1968 zijn niet de besten doorgedrongen tot de top, maar de luidruchtigsten: mensen met de juiste houding, het vermogen tot Newspeak en een aanleg voor intimidatie en machtswellust. De meritocratie werd afgeschaft, en we werden verdronken in het cultuurmarxistische moeras van ‘de gewenste mening’.
Wouters en haar geestverwanten beheersen anno 2025 de media, de politiek, de academische wereld, het recht en de overige instituties. Studenten worden gehersenspoeld, tegenstanders gecanceld en rationele stemmen systematisch vernederd. We zullen de meritocratie moeten herstellen willen we dit land nog redden…
Kijk, luister, huiver: