colonquixote
New member
Lange tijd weggeweest. Niet stilgezeten maar hard gevochten tegen de financiële ondergang, nadat mijn voornaamste opdrachtgever, aangezet door de economische teruggang, de stop uit een project had getrokken dat een comfortabel inkomen had moeten opleveren en waarvoor ik mijn praktijk grotendeels had afgebouwd. Vandaag is het zover: de eerste dag van mijn pensioengerechtigde leven met de grootste problemen enigzins onder controle; dat geeft een stukje broodnodige rust en -nog broze- stabiliteit.
Ik heb veel tijd gehad om een nieuwe koers uit te zetten, waaraan behoefte onstond door de herhaalde ervaring dat de (dikke)darmrehabilitatie waar ik me in gespecialiseerd had, niet voldoende aansloeg. Veel mensen bleven, ondanks een vrijwel perfecte voeding allerlei tekorten vertonen. De 'colon' in mijn naam staat onder andere voor de dikke darm, die in verwaarloosde toestand de aanstichter bleek van een breed palet aan klachten die op het eerste gezicht niets met het spijsverteringskanaal te maken leken te hebben. Darmspoelingen, pré- en probiotica en kruidenpreparaten voor de dikke darm gaven vooral de laatste jare niet meer altijd de fraaie en bevredigende resultaten die ik had leren verwachten. Wat was er veranderd?
Langzaam maar zeker werd steeds duidelijker dat de problemen zaten in een ander deel van het spijsverteringsstelsel, de dunne darm. Die is niet echt populair bij, of zelfs maar een goede bekende van de reguliere medische wereld, zeker bij maag-, lever- en darmspecialisten niet. De dunne darm (twaalfvingerige darm, jejunum en ileum) is oneindig veel complexer qua opbouw en functie dan de dikke darm, veel langer, moeilijker te diagnostiseren met biopten en aspiraten, en lastiger te bereiken voor scopie. Onbekend maakt onbemind, niet alleen bij de regulier geneeskunde. Alternatief zijn er voldoende kruiden, supplementen en therapeutische ingrepen om een poging te wagen, maar ik kreeg een steeds grotere groep patiënten in mijn praktijk die al een hele rits therapeuten en therapievormen had versleten, maar niets heeft kunnen bereiken, ondanks een brede en schijnbaar deskundige aanpak.
Ik denk dat het spijsverteringskanaal, waar ik ook lever en galblaas bij reken, het een beetje aan het opgeven is. De belasting met toxische stoffen is steeds moeilijker te ontlopen. Zowel het aantal als de hoeveelheid toxische stoffen wordt steeds groter, (bijvoorbeeld door resistent geworden onkruid en insecten) en om een nog betere werking te krijgen worden pesticiden nog sterker en slechter afbreekbaar gemaakt. Efficiëncy en kostenbesparing voor de producent en na hen de zondvloed. Onze enzymen zijn niet geoptimaliseerd voor de tienduizenden nieuwe synthetische stoffen die we via lucht, water en voedsel binnenkrijgen. Onze ontgiftingsorganen kunnen het werk niet meer aan. Enzymen worden geblokkeerd door synthetische stoffen; het lichaam blijft gevechten aangaan met stoffen waarvan het het niet kan winnen en zo krijgen we een lijf vol met chronische ontsteking die ons ziek en oud maakt. Niet alleen door meer werk raken we overbelast, maar ook door onvoldoende beschikbaarheid van de neutraliserende basisstoffen in onze overbewerkte en eenzijdige voeding, die we nodig hebben om die taak taak te volbrengen. Om het plaatje compleet te maken staan we elke dag, en vrijwel de hele dag bloot aan prikkels die ons in een alerte toestand houden, waardoor we veel te weinig tijd in een toestand kunnen komen waarin herstellende en voedende processen hun werk kunnen doen. Ook de stress is in de laatste jaren toegenomen, in de vorm van steeds meer prikkels (op straat, verkeer, reclame; alles en iedereen vraagt om aandacht), de werkdruk wordt groter, materiële zekerheid wordt minder. Straling heb ik nog niet eens genoemd, maar daar is de toename van de belasting misschien nog wel groter dan op andere gebieden: steeds krachtiger gsm-signalen met optimaal bereik op elke plek, Wifi en DECT ithuis en op het werk of op school en de straling van ons mobieltje, dat steeds langer tegen het oor gedrukt of strak op het lijf gedragen wordt. Fabrikanten van telefoons waarschuwen hier uitdrukkelijk voor, maar wie houdt daar nou serieus rekening mee? Al die straling en stoffen krijgen we binnen zonder dat we dat willen en deels zonder dat we er aan kunnen ontsnappen. We doen daar echter willens en wetens nog een schepje boveno en nemen vanaf steeds jongere leeftijd vrijwillig grote hoeveelheden giftige stoffen in die bepaalde processen in ons lichaam ongenuanceerd blokkeren, lamleggen, inhiberen. Die stoffen noemen we farmaceutische geneesmiddelen. Één ding doen ze echter meestal niet, en dat is genezen. Die stoffen dient u vaak de rest van uw leven te gebruiken. Als het een echt genees-middel was, dan zou u na verloop van tijd er mee kunnen stoppen. Genezen is verworden tot klacht-management of symptoombeheersing. We zijn zelf vaak medeschuldig omdat preventie ons niet lokt op het moment dat er nog niets aan de hand is en drastische leefstijlaanpassing ook een stuk onaantrekkelijker lijkt dan een paar keer per dag een pilletje. Het vernietigende effect van dat pilletje (zeker in combinatie met andere pilletjes) is van later zorg.
Wat vooral zorgelijk is, is het woordje chronisch bij dit alles. We zitten chronisch in de stress, worden chronisch blootgesteld aan toxische stoffen en straling, we doen chronisch ongezonde dingen omdat ze zo leuk, lekker of makkelijk zijn en het resultqaat is dat we chronisch ontstoken en uitgeput zijn. Alles wat onze homeostase verstoort wordt als stress ervaren door het lichaam, het kan geen onderscheid maken tussen een toxische stof die onze lever overbelast of de stress in het wegverkeer, of de (chronische ) zorgen die we ons maken. Stress is een optelsom en alle termen van deze optelsom zijn groter geworden. De kruik gaat zolang te water tot zij barst en dat moment bereiken steeds meer mensen steeds vroeger. Chronische klachten zijn dan het gevolg, maar eigenlijk zijn dit niet zozeer ziekten als wel symptomen van een algehele toestand van decompensatie: het-niet-meer-aankunnen van de overbelasting, het niet meer terug kunnen naar de toestand van balans die we gezondheid noemen.
Het lichaam beschikt gelukkigover een aantal vernuftige back-up strategieën om falende organen te ontlasten, maar ook de organen, systemen of processen die de taken overnemen, raken een keer uitgeput. Ze moeten immers werk er bij nemen, dat ook nog eens niet precies dat is waar ze voor gemaakt zijn. En zo krijgen we een domino-effect van falende systemen die met steeds minder hulpbronnen steeds meer problemen op moeten lossen, 'bijgestaan' maar tegelijk gesaboteer door geneesmiddelen die hun steentje bijdragen aan de verstoring van het evenwicht dat het lichaam zo vernuftig poogt te te herstellen.
Het beeld is wel duidelijk denk ik. Zeker als we in een toestand van multi-systeemfalen terecht zijn gekomen en er geen invallers meer beschikbaar zijn, dan is een wonderpilletje uit de alternatieve doos niet meer in staat om het tij te keren. Bijnierpreparaten niet en ook keltisch zeezout en troebele appelazijn niet. Dit is niet schamper bedoeld, maar zulke complexe problemen op willen lossen met zulke simpele middelen is toch wat naief. Keltisch zeezout en ACV maken zeker deel uit van vrijwel elke oplossing, maar simpele oplossingen werken meestal niet voor complexe en zeer chronische problemen. Dat is magisch denken en dat is weliswaar niet verboden, maar veel successen heb ik niet mogen meemaken.
Deze kritiek is natuurlijk niet van toepassing op alle gezondheidszoekers in de alternatieve gezondheidswereld en dit forum; velen houden zich consequent aan alle aanbevelingen, lezen alle verpakkingen, wegen ingrediënten, hanteren lange lijsten met af- en aanraders en nog vinden ze geen verlichting van hun toch niet geringe en vaak zéér onverdiende klachten. Dan moet je van de gebaande paden af durven gaan en nieuwe, originele verklaringen zoeken.
Ik wil in de toekomst hier weer meer over gaan schrijven, zoals ik dat hier eerder al in posts deed, maar vanaf nu meer in blogvorm, wat me wat meer controle geeft over de inhoud. Ik kan daarbij stukken actualiseren en verbeteren als daar behoefte aan is, discussies on topic houden, kortom de informatiedichtheid en -kwaliteit zo hoog houden als mij voor ogen staat. Ik heb hier al contact over gehad met Mike en de opzet waar ik mee zou willen experimenteren is, dat ik blog over onderwerpen op mijn eigen blogsite(s) en de discussies graag verleg naar dit forum. Waardevolle vragen en suggesties kan ik dan in aanvullingen en quotes bij de blogposts toevoegen. Zo blijft het voor mij én de lezers overzichtelijk en slibt een bepaalde topic niet dicht met allemaal minder relevante bijdragen. Dit is voornamelijk een voordeel voor de gerichte zoeker naar oplossingen en antwoorden, en degenen die aardigheid hebben in een uitgebreider discussie worden niet beknot in hun mogelijkheden.
Ik hoop ibinnenkort meer inzicht te geven in mijn ambities voor de komende dagen tot jaren. Die liggen nog steeds bij mijn oude liefde, de darm, maar in de toekomst wat meer stroomopwaarts, omdat we immers graag naar de bron, de eerste oorzaak van onze problemen op zoek willen gaan en niet stroomafwaarts de rotzooi willen blijven opruimen. Tipje van de sluier: de focus zal op SIBO liggen, het Small Intestinal Bacterioal Overgrowth syndroom. Vroeger noemden we dat gewoon dysbiose, maar SIBO is ook OK. Er komt op dit gebied dagelijks een enorme hoeveelheid informatie bij en je raakt nooit uitgestudeerd.
Ik heb veel tijd gehad om een nieuwe koers uit te zetten, waaraan behoefte onstond door de herhaalde ervaring dat de (dikke)darmrehabilitatie waar ik me in gespecialiseerd had, niet voldoende aansloeg. Veel mensen bleven, ondanks een vrijwel perfecte voeding allerlei tekorten vertonen. De 'colon' in mijn naam staat onder andere voor de dikke darm, die in verwaarloosde toestand de aanstichter bleek van een breed palet aan klachten die op het eerste gezicht niets met het spijsverteringskanaal te maken leken te hebben. Darmspoelingen, pré- en probiotica en kruidenpreparaten voor de dikke darm gaven vooral de laatste jare niet meer altijd de fraaie en bevredigende resultaten die ik had leren verwachten. Wat was er veranderd?
Langzaam maar zeker werd steeds duidelijker dat de problemen zaten in een ander deel van het spijsverteringsstelsel, de dunne darm. Die is niet echt populair bij, of zelfs maar een goede bekende van de reguliere medische wereld, zeker bij maag-, lever- en darmspecialisten niet. De dunne darm (twaalfvingerige darm, jejunum en ileum) is oneindig veel complexer qua opbouw en functie dan de dikke darm, veel langer, moeilijker te diagnostiseren met biopten en aspiraten, en lastiger te bereiken voor scopie. Onbekend maakt onbemind, niet alleen bij de regulier geneeskunde. Alternatief zijn er voldoende kruiden, supplementen en therapeutische ingrepen om een poging te wagen, maar ik kreeg een steeds grotere groep patiënten in mijn praktijk die al een hele rits therapeuten en therapievormen had versleten, maar niets heeft kunnen bereiken, ondanks een brede en schijnbaar deskundige aanpak.
Ik denk dat het spijsverteringskanaal, waar ik ook lever en galblaas bij reken, het een beetje aan het opgeven is. De belasting met toxische stoffen is steeds moeilijker te ontlopen. Zowel het aantal als de hoeveelheid toxische stoffen wordt steeds groter, (bijvoorbeeld door resistent geworden onkruid en insecten) en om een nog betere werking te krijgen worden pesticiden nog sterker en slechter afbreekbaar gemaakt. Efficiëncy en kostenbesparing voor de producent en na hen de zondvloed. Onze enzymen zijn niet geoptimaliseerd voor de tienduizenden nieuwe synthetische stoffen die we via lucht, water en voedsel binnenkrijgen. Onze ontgiftingsorganen kunnen het werk niet meer aan. Enzymen worden geblokkeerd door synthetische stoffen; het lichaam blijft gevechten aangaan met stoffen waarvan het het niet kan winnen en zo krijgen we een lijf vol met chronische ontsteking die ons ziek en oud maakt. Niet alleen door meer werk raken we overbelast, maar ook door onvoldoende beschikbaarheid van de neutraliserende basisstoffen in onze overbewerkte en eenzijdige voeding, die we nodig hebben om die taak taak te volbrengen. Om het plaatje compleet te maken staan we elke dag, en vrijwel de hele dag bloot aan prikkels die ons in een alerte toestand houden, waardoor we veel te weinig tijd in een toestand kunnen komen waarin herstellende en voedende processen hun werk kunnen doen. Ook de stress is in de laatste jaren toegenomen, in de vorm van steeds meer prikkels (op straat, verkeer, reclame; alles en iedereen vraagt om aandacht), de werkdruk wordt groter, materiële zekerheid wordt minder. Straling heb ik nog niet eens genoemd, maar daar is de toename van de belasting misschien nog wel groter dan op andere gebieden: steeds krachtiger gsm-signalen met optimaal bereik op elke plek, Wifi en DECT ithuis en op het werk of op school en de straling van ons mobieltje, dat steeds langer tegen het oor gedrukt of strak op het lijf gedragen wordt. Fabrikanten van telefoons waarschuwen hier uitdrukkelijk voor, maar wie houdt daar nou serieus rekening mee? Al die straling en stoffen krijgen we binnen zonder dat we dat willen en deels zonder dat we er aan kunnen ontsnappen. We doen daar echter willens en wetens nog een schepje boveno en nemen vanaf steeds jongere leeftijd vrijwillig grote hoeveelheden giftige stoffen in die bepaalde processen in ons lichaam ongenuanceerd blokkeren, lamleggen, inhiberen. Die stoffen noemen we farmaceutische geneesmiddelen. Één ding doen ze echter meestal niet, en dat is genezen. Die stoffen dient u vaak de rest van uw leven te gebruiken. Als het een echt genees-middel was, dan zou u na verloop van tijd er mee kunnen stoppen. Genezen is verworden tot klacht-management of symptoombeheersing. We zijn zelf vaak medeschuldig omdat preventie ons niet lokt op het moment dat er nog niets aan de hand is en drastische leefstijlaanpassing ook een stuk onaantrekkelijker lijkt dan een paar keer per dag een pilletje. Het vernietigende effect van dat pilletje (zeker in combinatie met andere pilletjes) is van later zorg.
Wat vooral zorgelijk is, is het woordje chronisch bij dit alles. We zitten chronisch in de stress, worden chronisch blootgesteld aan toxische stoffen en straling, we doen chronisch ongezonde dingen omdat ze zo leuk, lekker of makkelijk zijn en het resultqaat is dat we chronisch ontstoken en uitgeput zijn. Alles wat onze homeostase verstoort wordt als stress ervaren door het lichaam, het kan geen onderscheid maken tussen een toxische stof die onze lever overbelast of de stress in het wegverkeer, of de (chronische ) zorgen die we ons maken. Stress is een optelsom en alle termen van deze optelsom zijn groter geworden. De kruik gaat zolang te water tot zij barst en dat moment bereiken steeds meer mensen steeds vroeger. Chronische klachten zijn dan het gevolg, maar eigenlijk zijn dit niet zozeer ziekten als wel symptomen van een algehele toestand van decompensatie: het-niet-meer-aankunnen van de overbelasting, het niet meer terug kunnen naar de toestand van balans die we gezondheid noemen.
Het lichaam beschikt gelukkigover een aantal vernuftige back-up strategieën om falende organen te ontlasten, maar ook de organen, systemen of processen die de taken overnemen, raken een keer uitgeput. Ze moeten immers werk er bij nemen, dat ook nog eens niet precies dat is waar ze voor gemaakt zijn. En zo krijgen we een domino-effect van falende systemen die met steeds minder hulpbronnen steeds meer problemen op moeten lossen, 'bijgestaan' maar tegelijk gesaboteer door geneesmiddelen die hun steentje bijdragen aan de verstoring van het evenwicht dat het lichaam zo vernuftig poogt te te herstellen.
Het beeld is wel duidelijk denk ik. Zeker als we in een toestand van multi-systeemfalen terecht zijn gekomen en er geen invallers meer beschikbaar zijn, dan is een wonderpilletje uit de alternatieve doos niet meer in staat om het tij te keren. Bijnierpreparaten niet en ook keltisch zeezout en troebele appelazijn niet. Dit is niet schamper bedoeld, maar zulke complexe problemen op willen lossen met zulke simpele middelen is toch wat naief. Keltisch zeezout en ACV maken zeker deel uit van vrijwel elke oplossing, maar simpele oplossingen werken meestal niet voor complexe en zeer chronische problemen. Dat is magisch denken en dat is weliswaar niet verboden, maar veel successen heb ik niet mogen meemaken.
Deze kritiek is natuurlijk niet van toepassing op alle gezondheidszoekers in de alternatieve gezondheidswereld en dit forum; velen houden zich consequent aan alle aanbevelingen, lezen alle verpakkingen, wegen ingrediënten, hanteren lange lijsten met af- en aanraders en nog vinden ze geen verlichting van hun toch niet geringe en vaak zéér onverdiende klachten. Dan moet je van de gebaande paden af durven gaan en nieuwe, originele verklaringen zoeken.
Ik wil in de toekomst hier weer meer over gaan schrijven, zoals ik dat hier eerder al in posts deed, maar vanaf nu meer in blogvorm, wat me wat meer controle geeft over de inhoud. Ik kan daarbij stukken actualiseren en verbeteren als daar behoefte aan is, discussies on topic houden, kortom de informatiedichtheid en -kwaliteit zo hoog houden als mij voor ogen staat. Ik heb hier al contact over gehad met Mike en de opzet waar ik mee zou willen experimenteren is, dat ik blog over onderwerpen op mijn eigen blogsite(s) en de discussies graag verleg naar dit forum. Waardevolle vragen en suggesties kan ik dan in aanvullingen en quotes bij de blogposts toevoegen. Zo blijft het voor mij én de lezers overzichtelijk en slibt een bepaalde topic niet dicht met allemaal minder relevante bijdragen. Dit is voornamelijk een voordeel voor de gerichte zoeker naar oplossingen en antwoorden, en degenen die aardigheid hebben in een uitgebreider discussie worden niet beknot in hun mogelijkheden.
Ik hoop ibinnenkort meer inzicht te geven in mijn ambities voor de komende dagen tot jaren. Die liggen nog steeds bij mijn oude liefde, de darm, maar in de toekomst wat meer stroomopwaarts, omdat we immers graag naar de bron, de eerste oorzaak van onze problemen op zoek willen gaan en niet stroomafwaarts de rotzooi willen blijven opruimen. Tipje van de sluier: de focus zal op SIBO liggen, het Small Intestinal Bacterioal Overgrowth syndroom. Vroeger noemden we dat gewoon dysbiose, maar SIBO is ook OK. Er komt op dit gebied dagelijks een enorme hoeveelheid informatie bij en je raakt nooit uitgestudeerd.
