Voor velen een bekende … ik ben er stil van
Michel Reijinga is niet meer
Rest in freedom Michel
LATEN WE HET MUSEUMPLEIN OMDOPEN TOT HET MICHEL REIJINGAPLEIN
Hij wist menig ambtenaar zich in het zweet te laten werken (wat al een hele prestatie is), als hij geïrriteerd raakte en overging op uitspraken als: "Dan vraag ik het gewoon niet aan"of "Dan gaan we lopen"en "Dan bekijken jullie het maar".
Dit waren de opmerkingen die hij maakte tegen de ambtenaren van de gemeente of de politie als die weer eens niet mee wilde werken.
Het was voor hem alles of niets. Of je werkte met hem mee hoe hij het wilde of je werkte niet mee en dan ging hij zijn eigen gang. Daar zat niet zoveel tussen.
En of het nu de demo's waren, gesprekken in vergaderingen of in de politiek (Michel richtte zijn eigen politieke partij op) ... hij kan echt zeggen: I did it my way!
En toch, hoe lastig hij soms ook was, mocht ik hem graag en hij mij ook zo gaf hij toe. "Je bent één van de goede"zei hij dan met dat mooie Amsterdamse accent.
Veel mensen hadden moeite met hem. Michel kon ook wel een spoor van problemen achterlaten. Maar Michel dwong op de een of andere manier respect af bij velen en zo ook bij mij.
Zijn recht voor zijn raap aanpak zorgde ervoor dat hij de grootste demo in de Coronatijd op de been wist te krijgen in Amsterdam.
En natuurlijk het koffie drinken.
Volgens sommigen was het niet door hem bedacht, maar wie het ook heeft bedacht, hij maakte het tot wat het was; Een wekelijkse bijeenkomst van gelijkgestemden wat zelfs in de main stream media een begrip werd.
Wat mij betreft mag het Museumplein worden omgedoopt tot het Michel Reijinga plein.
De laatste keer dat ik hem zag was in december '24 tijdens de demo op De Dam. Ik besloot de speech van David Icke tegen de regels in voor te lezen en Michel stond klaar om te helpen. Hij had al het vermoeden dat 'ze' moeilijk zouden gaan doen. En als het om demo's ging, liet zijn intuïtie hem maar zelden in de steek.
Het was goed hem toen te zien en te spreken. Het was al te lang geleden.
En dan komen, al schrijvende, de tranen als ik hoor dat hij het niet meer zag zitten. Beseffende dat je echt diep moet gaan om zo'n stap te zetten, vraag ik mij af of iets of iemand dit had kunnen voorkomen.
Ik wens vooral zijn dochter, vriendin, familie, goede vrienden en iedereen die dichtbij hem stond alle sterkte de komende tijd.
We zullen hem missen.
Mordechaï Krispijn