Gezondheid, ik kan me helemaal in jouw gevoel verplaatsen.
En net wat Naief zegt:
Quote:
Het is een #@#zooi, dus waarom zou je je daar niet verdrietig, boos, etc. over mogen voelen.
Jouw gevoel daarover mag er zijn. Er zijn genoeg mensen die hier hetzelfde over voelen.
Daarnaast, probeer niet te streng tegen jezelf te zijn. Je bent 22 jaar, je wordt het je nu schijnbaar pas echt bewust hoe het met de wereld en de mensen om je heen gesteld is.
Dat is heel normaal dat je zich deze levensvragen nu begint te stellen. Dat is nodig voor je ontwikkelingsproces.
Deze vragen zul jij zich waarschijnlijk ook altijd blijven stellen omdat je volgens mij een bewuste ziel bent.
Jij kunt en wilt je ogen hier niet voor sluiten, jij wilt helpen.
Heel veel mensen op het forum zijn je daar al in voorgegaan, waaronder ik ook.
Heel veel mensen zijn al stuk gelopen op het helpen van mensen die er doodweg

nog niet aan toe zijn om geholpen te worden.
Zie mijn post hierover http://ondermoedersvleugels.wordpress.com/2013/04/29/horen-zien-en-zwijgen/
Je vraagt:
Quote:
Hebben jullie het soms ook moeite mee om je hoofd boven het water te houden? als er besef tot je doordringt hoe verziekt deze planeet wel niet is?
Daarom vraag ik mij af, hoe gaan jullie hier toch ermee om?
Mijn antwoord daarop is: Ja, gezondheid, ik heb er ook soms moeite mee.
Gisteravond was een vriend van mijn zoon op bezoek van wie zijn moeder door zinloos geweld om het leven is gekomen.
Ze is op hun eigen oprit vermoord door haar buurman ( een psychotische harddrugs verslaafde).
De vriend van mijn zoon heeft zijn moeder als eerste gevonden met twee kogelschoten door haar hoofd.
Een half jaar later vindt hij zijn vader dood in bed. De goeie man kon niet over het verlies van zijn vrouw heenkomen en is volgens mijn opinie gestorven aan een gebroken hart (bezweken aan de stress).
In en in triest, hij en zijn broer wonen nu alleen.Ze zijn nu inmiddels 19 en 21 jaar.
Waarom vertel ik dit?
O ja, om te benadrukken dat ook ik het er af en toe verdomd moeilijk mee heb.
Maar als ik die knul dan hier bij mij (met vaderdag) zie zitten genieten van een heerlijk volvette stoofschotel en een lekkere kom sla erbij.
Dan voel ik me gezegend dat ons gezin dit voor hem kan doen. Op zulke dagen zoals Vaderdag en Moederdag nodigen we hem uit en maken het extra gezellig en warm voor hem.
Dat zijn allemaal kleine dingen die we kunnen doen om de wereld een beetje mooier te maken.
Mijn boodschap is dus heel simpel, lever jouw eigen kleine bescheiden bijdrage en zoek het niet zo in het grote.
Het is een cliché, ik weet het.
Maar toch heb ik nog steeds het gevoel en het rotsvaste vertrouwen dat jullie generatie een kentering gaan bewerkstelligen.
Jullie gaan die bullshit niet meer pikken....ff googlen, hoe zit het eigenlijk....gezond (dwars) verstand gebruiken :wink: Op Weston Price terecht komen, gezond gaan eten en dan hand in eigen boezem steken, en laat ze maar allemaal de klere krijgen.
We zijn hier niet om te lijden. We hoeven geen eigen huis, twee auto's voor de deur. Kwaliteit van leven is belangrijker dan kwantiteit.
En dan komen de veranderingen vanzelf. het is al aan de gang en gaat alleen nog maar meer doorzetten.
Onze generatie durfden het nog niet zo goed aan om "lastige" vragen te stellen, maar die tijd is voorbij....
De grote heren komen zich aan het verantwoorden.
Valse autoriteiten gaan door de mand vallen. Wie geneest heeft gelijk of hij nu een doctorstitel voor zijn naam heeft staan of niet. Boeit niet.
De waarheid zal boven water komen en dat is niet negatief maar juist heel positief.
En dan herinneren die mensen zich ineens dat een zekere "gezondheid" het daar eerder ook al eens over heeft gehad. En dan komen ze naar jou toe. En vragen aan jou; Hoe zat het ook alweer met die Monsanto, vaccinaties en E nummers?
Er komt een tijd dat je denkt: Was ik er maar nooit over begonnen, want dan ben je alleen nog maar aan het "prediken" over voeding en gezondheid.
Zeker als je ook nog een blog begint :mrgreen: