Repelsteeltje
New member
Ik tekende altijd graag gezichten...
Jaren geleden toen ik keek naar ouderwetse amerikaanse films en bijbehorende reklame-affiches bekroop me de gedachte dat de gezichten van nu niet hetzelfde zijn als die van toen.
Vaag dacht ik dan zoiets als: het zal wel aan de make-up liggen, aan de haardracht...maar waarom lijken die vrouwen daar over het algemeen gewoon een heel stuk knapper? Zij zijn natuurlijk niet voor niets gefotografeerd of gefilmd...oke, maar toch...alsof hun gezichten meer symetrie hebben,
ik kon er nooit de vinger op leggen, maar nu moet ik er ineens aan denken.
Kan het zijn dat dit ook onderdeel is wat Weston Price bedoelde?
Iets wat je gewoon echt met het blote oog kunt zien als je goed kijkt?
Jaren geleden toen ik keek naar ouderwetse amerikaanse films en bijbehorende reklame-affiches bekroop me de gedachte dat de gezichten van nu niet hetzelfde zijn als die van toen.
Vaag dacht ik dan zoiets als: het zal wel aan de make-up liggen, aan de haardracht...maar waarom lijken die vrouwen daar over het algemeen gewoon een heel stuk knapper? Zij zijn natuurlijk niet voor niets gefotografeerd of gefilmd...oke, maar toch...alsof hun gezichten meer symetrie hebben,
ik kon er nooit de vinger op leggen, maar nu moet ik er ineens aan denken.
Kan het zijn dat dit ook onderdeel is wat Weston Price bedoelde?
Iets wat je gewoon echt met het blote oog kunt zien als je goed kijkt?