Paranormaal is onder andere via gedachtes invloed uitoefenen op gebeurtenissen om je heen.. het verplaatsen van energie. Als dat de eerste stap is.. hoe ver kunnen we daarin gaan? Sta je jezelf toe om hierin mee te gaan..?
Tulpa's
Het Tibetaanse woord voor een gemanifesteerde gedachtenvorm is een tulpa. Een tulpa kan een fysiek object zijn, maar ook een schepsel.
Een tulpa wordt gecreëerd via puur mentale focus waarbij je energie overdraagt aan iets dat begint als een hallucinatie. Het is een gespecialiseerde vorm van verbeelding. Tulpa’s worden besproken in verschillende spirituele tradities (met verschillende terminologie) waaronder Mahayana Boeddhisme, Hermetisme, alchemie, verschillende occulte Europese scholen, soefisme, joodse mystiek, en Russisch, Chinees en Mongools sjamanisme.
De notie van een tulpa is duizenden jaren oud, maar het concept is rond 1900 opnieuw geïntroduceerd in de moderne westerse mystiek via het werk van Alexandra David-Neel.
David-Neel was een Belgisch-Franse spirituele avonturier die uit eerste hand ervaringen met tulpa’s heeft gerapporteerd tijdens haar reis door Tibet.
De beoefenaars van de spirituele Tibetaanse ‘Bon‘-traditie creëerden tulpa's via intense concentratie, visualisatie en geluidsgolven - en ze gaven haar training daarin.
Ze ging met haar mentale studie aan de slag, en uiteindelijk slaagde David-Neel erin om zelf een hallucinatie te creëren, die gaandeweg een vaste fysieke vorm aannam: dat van een monnik. Het ging zo ver dat reisgenoten haar begonnen aan te spreken op de vreemdeling die met haar meereisde: het was objectieve werkelijkheid geworden. Na verloop van tijd kreeg de tulpa verveelde en licht boosaardige trekjes, en besloot David-Neel hem te laten verdwijnen, een vermoeiend proces dat weken duurde.
Het idee van een tulpa is misschien vreemd, maar bedenk dat de fysieke werkelijkheid in de Boeddhistische en Hermetische filosofie per definitie wordt gezien als puur mentaal, puur geest – met ieder fysiek object als de uiterlijke expressie van onze geest. Dat maakt een tulpa een specifieke gedachtenvorm binnen een veel grotere gedachtenvorm. Een droom binnen de droom.
Tibetaans Boeddhisme vertegenwoordigt een van de meest wonderlijke bronnen van esoterische wijsheid die we nu nog hebben. Eén ding is zeker: de oorsprong is oud. Bedenk ook dat de beoefenaars die wij Boeddhistisch noemen in feite helemaal geen Boeddhisten zijn. Zoals met alle grote wereldreligies, heeft ook het Boeddhisme alle bestaande spirituele praktijken geprobeerd te onderdrukken. De slimme Tibetaanse mysticus draagt de kleding van de overheersende religie, terwijl hij daarnaast de oude heilige wijsheid in stand probeert te houden. Er is iets met Tibet, de afgelegen hoogtes, maar ook de manier waarop hele gemeenschappen bereid zijn om in ballingschap te gaan om zo wijsheid te bewaren.
De functie van een tulpa moet meer alledaags zijn geweest dan we soms denken, hij kon bijvoorbeeld worden gecreëerd om huishoudelijke taken te verrichten, of te assisteren bij ziekte. Tulpa’s kregen een klein beetje bewustzijn mee dat ze konden beschouwen als van zichzelf, en kregen dan specifieke taken in en rond het huis.
Britse en Europese folklore zit in ieder geval vol met bezielde bovennatuurlijke entiteiten die gebonden zijn aan hun schepper of aan het land zelf. De tomte in Zweden, nisse in Noorwegen en Denemarken, de haltija in Finland, en de hobs in Engeland. Tomtes hielden de boerderij in de gaten, de tuin, de dieren, de kinderen – en veel verhalen gaan over hun magische eigenschappen zoals veranderen van vorm, onzichtbaarheid en grote kracht. Tomtes waren soms eigenzinnig, en ze vereisten altijd een nette behandeling – en er was een hoop mogelijk, totdat de schepper ze liet verdwijnen.
Toen Christendom intrede deed in de Scandinavische landen werd ieder woord over bovennatuurlijke entiteiten gezien als een bedreiging voor de eenheid binnen de kerk. Het was heidense tovenarij – het werk van de duivel - en het moest uit het collectieve bewustzijn verdwijnen. Miljoenen Europese boeren riskeerden de dood als zij valse goden of demonen hadden aanbeden of hen onderdak hadden gegeven.
De hele praktijk ging ondergronds; de heidense volkeren leerden hun mond te houden. Alles wat ongewoon was, ieder ritueel, ieder woord, kon alleen nog in het strikte geheim doorgaan.
De Rooms-Katholieke kerk heeft de vernietiging van oorspronkelijke spirituele kennis geformaliseerd via de Inquisitie. Daarbij werden niet alleen de beoefenaars vermoord, maar werd ook beslag gelegd op de wijsheid. Eén van de manieren om dat te doen was complexe kennis terugbrengen tot een paar globale woorden. Verander de taal en je verandert de manier waarop mensen denken, waarop mensen communiceren en onthouden. Het hele paradigma van bovennatuurlijke entiteiten is verkort tot kabouters: niet echt en afkomstig uit kinderboeken. En dat is precies wat het Romeinse Rijk beoogde.
We kunnen daarom zeggen dat de tulpa’s afwezig zijn geweest uit het Europese denken vanaf ongeveer 1300. Genoeg tijd om te vergeten. Een paar generaties van mensen die zich herinneren hoe zwaar heidense praktijken werden bestraft, en duizenden jaren van wijsheid lijken nooit te hebben bestaan.
