De nieuwe media

Moet hem zelf nog bekijken:

In deze mini-docu onderzoekt documentairemaker Michiel Molenaar de controversiële kwestie van vermeende systematische en dodelijke aanvallen op blanke boeren in Zuid-Afrika – door sommigen aangeduid als ‘blanke genocide’. Deze term werd recent nog in het Oval Office uitgesproken door de Amerikaanse president Donald Trump, tijdens een opmerkelijke confrontatie met de Zuid-Afrikaanse president Cyril Ramaphosa.

De traditionele media reageerden fel op Trumps uitspraken en bestempelden het verhaal als complottheorie. Maar is dat terecht? Is er sprake van een structureel patroon van geweld, hoe ernstig is het, en wat zeggen de feiten? Ondanks de gevoeligheid van het onderwerp probeert Molenaar met deze mini-docu grip te krijgen op de werkelijkheid achter de term en op de manier waarop media hierover berichten.

Bekijk de documentaire op ons kanaal!
 
Israël en Palestina: het onderwerp splijt de wereld en Nederland. Wat zijn de achtergronden van de Gaza-oorlog? Wat kan het Westen doen om tot een oplossing te komen voor de inwoners van wat ooit het Beloofde Land was? Jaap Hamburger is voorzitter van Een Ander Joods Geluid, een kritische tegenhanger van het Centrum Informatie Documentatie Israël (CIDI).
Hamburger is een uitgesproken kritisch-joodse stem over Israël en Palestina, die reeds eerder te gast was bij blckbx Today.
 

PinksterColumn: Een Zwemschool voor Vissen
Max von Kreyfelt

Stel je voor: een zwemschool voor vissen. Serieus opgezet, met protocollen, lesroosters, voortgangstoetsen en een inspectie. De jonge visjes worden op maandagochtend bijeengeroepen in het ondiepe gedeelte van de sloot, waar een gecertificeerde zweminstructeur, zelf ook een vis, hen uitlegt hoe ze hun staart moeten gebruiken.

Niet te hard wiebelen. Bewegingen synchroniseren. Tempo bepalen op basis van de voorgeschreven zwemmethodiek. “Vandaag leren we rugslag,” zegt de vis met het fluitje. Een baarsje steekt zijn vin op: maar we kunnen al zwemmen.
“Precies,” zegt de instructeur, “maar niet volgens de norm.”

Je zou erom kunnen lachen, ware het niet dat dit exact is hoe onze samenleving steeds vaker omgaat met aangeboren vermogens. Denken. Twijfelen. Waarheid zoeken. Moreel kompas. Kritisch vermogen. Allemaal instinctieve functies van een gezond menselijk brein, die vandaag de dag herleid worden tot leerdoelen, gedragsprogramma’s en beleidslijnen.

Wie zich afvraagt waarom een vis leert zwemmen, heeft het niet begrepen: het gaat niet om zwemmen. Het gaat om controle over de beweging. Om standaardisatie. Meetbaarheid. Voorspelbaarheid. Een vis die op eigen kracht beweegt is onbetrouwbaar. Een vis die het schoolboek volgt, is veilig.

En dus leven we in een tijd waarin de overheid de waarheid leert, de journalistiek de feiten afzwemt, de wetenschap in cirkels zwemt, en de burger zich schikt in zijn baan. Elke afwijking wordt gemonitord. Elke spontane beweging wordt bijgestuurd. Alles is protocol, alles is proces. De sloot is helder, de stroming zacht, maar niemand komt nog vooruit.

Tot iemand zich herinnert dat vissen zwemmen kunnen. Niet door instructie, maar door natuur. Niet in formatie, maar in vrijheid. Niet omdat het moet, maar omdat ze dat altijd al deden.

En dan pas zie je hoe belachelijk het is: een zwemschool voor vissen.
 
En nog een mooie van Max:


2# LunchSerie: Gaslighting voor Gevorderden – Hoe je een volk leert twijfelen aan zichzelf
Door: Max von Kreyfelt

Stel je voor: je komt thuis, je huis staat in brand, en de brandweer zegt dat je je aanstelt. Je ruikt rook, je ziet vlammen, maar de man met het uniform glimlacht vriendelijk en zegt: “Er is niets aan de hand. Het komt door uw emotionele gesteldheid.”

Welkom bij gaslighting in politiek formaat, het subtiele ambacht waarbij een regering, institutie of expertencollectief de burger langzaam leert dat zijn eigen waarneming onbetrouwbaar is.

Je merkt dat je koopkracht daalt? “Nee hoor, u gaat er juist op vooruit.”
Je voelt je fundamentele vrijheden afbrokkelen? “U bent vrijer dan ooit, u mag zelfs klagen op Twitter.”
Je hebt twijfels over de motieven achter pandemiebeleid? “U bent verward. We volgen ‘de wetenschap’.”

Gaslighting is geen leugen. Het is een systematische herprogrammering van de realiteit, uitgevoerd met het geduld van een chirurg en de glimlach van een communicatiedeskundige. De boodschap is steeds dezelfde: het ligt aan u.

U begrijpt het niet. U bent te vatbaar voor desinformatie. U bent slachtoffer van algoritmes. U bent radicaal geworden. U bent te emotioneel. Te kritisch. Te achterdochtig. Te dom, eigenlijk, maar dat zeggen we natuurlijk niet hardop.

En het werkt. Steeds meer mensen twijfelen, niet aan de overheid, maar aan hun eigen waarneming. “Misschien overdrijf ik. Misschien is die avondklok logisch. Misschien is het goed dat niemand iets zegt.”

Politieke gaslighting is pas geslaagd als de burger zich verontschuldigt voor zijn intuïtie.

Dat is het moment waarop macht onaantastbaar wordt. Want dan hoef je niets meer te verbieden. Je hoeft alleen nog te communiceren. In mooie taal, met dashboards, infographic-vriendelijke leugens, en een zwerm van ‘factcheckers’ die altijd weten wat u niet gezien heeft.

En mocht iemand het toch opmerken, de dissonantie tussen wat hij voelt en wat hij hoort, dan is er altijd een diagnose bij de hand. “Het is polarisatie. Of een cognitieve bias. Of u bent gewoon te veel online.”

Zo blijft het systeem brandschoon. Er is geen censuur, alleen moderatie. Geen propaganda, alleen duiding. Geen dwang, alleen nudging. De waarheid is geen waarneming, maar een narratief. En u, beste burger, bent slechts gebruiker van het verhaal dat voor u is geschreven.

De oude dictaturen manipuleerden de werkelijkheid. De nieuwe maken je onzeker over je zintuigen.

Dus als u zich soms afvraagt of u gek bent geworden, gefeliciteerd. U bent nog wakker.
 
Column: Hugo de Jonge - symbool van bestuurlijke minachting
Max von Kreyfelt

Het moet gezegd: er zit een soort perverse logica in. Als je jarenlang beleid hebt gevoerd dat lak heeft aan burgers, grondrechten, transparantie en gezond verstand, waarom zou je dan ineens bij een CdK-benoeming kiezen voor verbinding, vertrouwen en bestuurlijke waardigheid? Nee, dan kies je gewoon voor Hugo de Jonge. De man die zijn eigen falen tot carrièrepad heeft omgebogen. De gladde messias van het machtsspel. De minister die permanent door het ijs zakte en tóch elke keer boven kwam drijven met een nieuwe titel op zijn visitekaartje.

Zijn benoeming tot Commissaris van de Koning van Zeeland is geen vergissing, maar een afrekening. Niet met De Jonge, die wordt beloond, maar met het publiek. Met iedereen die waarschuwde voor zijn autoritaire corona-aanpak. Met huurders die zich klemgezet voelen door zijn “hervormingen”. Met parlementariërs die herhaaldelijk om transparantie vroegen en in ruil daarvoor sms’jes kregen die per ongeluk verdwenen waren.

Deze benoeming is een bestuurlijke provocatie. Een statement in neonletters: we doen niet aan rekenschap, we doen aan beloning voor loyaliteit. Je kunt liegen, draaien, verdraaien, negeren, polariserend optreden, je dossiers laten ontsporen, en dan word je… het gezicht van het koninkrijk. De ceremoniële belichaming van het bestuur. Alsof een pyromaan wordt gevraagd de brandweer te leiden, niet ondanks zijn staat van dienst, maar dankzij.

De Jonge is niet verbindend. Hij is geen hoeder van vertrouwen. Hij is een gladde campagnevoerder die inhoud verwart met verpakking en gezag met decibel. Zijn benoeming is een pesterige grijns van het kartel: “Wat ga je doen? Stemmen? Klagen? Demonstreren? Veel plezier. Wij benoemen onszelf wel.”

Wat deze stap laat zien, is dat het systeem niet kapot is, het doet precies waarvoor het gebouwd is: de eigen kring beschermen, de status quo behouden, de façade van democratie hooghouden terwijl achter de schermen de poppetjes worden doorgeschoven als in een gesloten toneelstuk. En de burger? Die mag toekijken. Betalen. En vooral: zijn mond houden.

De Jonge is geen incident. Hij is het product van een cultuur waarin falen niet afgestraft wordt, maar gevierd. Een cultuur waarin publieke functies geen verantwoordelijkheid vergen, maar vooral het juiste cv, met de juiste vrienden. Dat hij nu Commissaris van de Koning wordt, is niet schokkend. Het is logisch. In een systeem dat rot is tot op het bot.
 
Column: Edwin de Roy van Zuydewijn Award
door Max von Kreyfelt

Er zijn prijzen voor voorbeeldige burgers, voor brave journalisten, voor goed gedocumenteerde onderwerping. Maar nergens een onderscheiding voor zij die uit het script stappen. Voor zij die denken: “Waarom accepteert iedereen dit als normaal?” en vervolgens hardop vragen stellen, met alle gevolgen van dien. Daarom is het tijd voor een nieuwe prijs: de Roy van Zuydewijn Award.

Vernoemd naar de man die het aandurfde om zich af te vragen wie Mabel werkelijk was. Die vragen stelde over netwerken, belangen, achterkamers, niet in een café, maar aan de keukentafel van het koningshuis. Edwin de Roy van Zuydewijn ging van schoonzoon naar staatsvijand, zonder dat daar een strafbaar feit voor nodig was. Zijn misdaad? Hij geloofde dat een democratie transparantie verdraagt.

Wat hij kreeg, was geen weerwoord maar een wals. Belastingen, afluistering, psychologische verdachtmakingen, mediaframing. Geen open debat, maar een zorgvuldig afgedekt karakterproces, uitgesmeerd over jaren. Hij werd geen held, geen martelaar, maar een levend precedent. Voor wat er gebeurt als je de verkeerde vragen stelt op het verkeerde niveau.

De Roy van Zuydewijn Award is bedoeld voor mensen zoals hij. Mensen die worden kaltgestellt omdat ze niet passen in het format. Mensen die het waagden macht bij naam te noemen. Die ervoor kozen de prijs te betalen voor hun waarheidszin — sociaal, financieel, existentieel. Deze award is geen rehabilitatie. Het is een baken voor toekomstige dwarsliggers. Voor wie denkt dat integriteit iets waard is, zelfs als het systeem je laat vallen.

En daarom doe ik nu een oproep.

Wie verdient volgens jou de eerste Roy van Zuydewijn Award? De prijs voor 2025?

Een klokkenluider die door de overheid werd uitgeknepen?
Een journalist die zijn toegangspas verloor omdat hij bleef doorvragen?
Een ambtenaar die het interne draaiboek lekte?
Een academicus die de ongewenste conclusie trok?

Stuur je nominatie, met een korte onderbouwing, liefst geen geweeklaag maar feiten in een prive bericht. Wij bouwen aan een lijst van mensen die te lang zijn weggehoond, weggewerkt of weggegumd. Tijd om hun verhalen te documenteren en zichtbaar te maken wat onze ‘open samenleving’ liever onzichtbaar houdt.
 
Max von Kreyfelt
@MaxVonKreyfelt
·
14 u
3# LunchSerie: Gecontroleerde Oppositie – de schijnprovocatie
Door: Max von Kreyfelt

Wat is er mooier dan een goed georganiseerde dictatuur? Een democratie zó geslepen dat de oppositie meewerkt aan haar eigen onmacht. Niet met dwang, niet met geweld, maar met een stoel, een microfoon en een paar minuten spreektijd, precies genoeg om het systeem zijn morele glans te laten behouden.

Enter: de gecontroleerde oppositie.

Ze ziet eruit als verzet, ze klinkt als onvrede, ze ruikt naar opstand, maar is in wezen een integraal onderdeel van het decor. Het is de politieke versie van nepnieuws: nepprotest met subsidie.

Ze schreeuwt dat het anders moet, maar vraagt geen macht. Ze noemt het kartel corrupt, maar verschijnt braaf op uitnodiging in hun praatprogramma’s. Ze serveert kritiek in de juiste verpakking, binnen de toegestane parameters, zonder ooit een strategische bedreiging te vormen.

Want dat is de deal: je mag alles zeggen, zolang het nergens toe leidt.

Gecontroleerde oppositie is de ultieme verzekering van het systeem tegen echte verandering. Het is de ingebouwde bliksemafleider voor volkswoede, het veilige ventiel voor protestenergie. Je laat het stoom afblazen, maar zorgt dat het fornuis blijft branden.

Een slimme regering onderdrukt haar critici niet. Ze omarmt ze selectief, geeft ze een podium, een rol, een fractiebudget. Ze laat ze woedend zijn, mits voorspelbaar. Ze geeft ze woorden, mits inhoudsloos. En als het echt spannend wordt, komt er een schandaaltje, een afsplitsing, een “afrekening met het verleden”.

En de kiezer? Die krijgt het gevoel dat hij iets heeft gedaan. Hij stemde immers op “de tegenpartij”. Tot hij vier jaar later wakker wordt in exact hetzelfde beleid, met exact dezelfde richting, en zich afvraagt waar het verschil is gebleven.

Gecontroleerde oppositie is de kunst van het in stand houden van hoop zonder resultaat. Het is de illusie van keuze in een systeem dat zijn eigen regels niet durft te breken. En het mooiste is: de meeste mensen willen het zo. Ze willen net genoeg spanning om zich betrokken te voelen, maar niet zó veel dat ze werkelijk verantwoordelijkheid moeten nemen.

Echte oppositie stelt vragen waarop geen antwoorden mogen komen. Gecontroleerde oppositie stelt vragen waarop het systeem al lang een draaiboek heeft.

Dus als je jezelf ooit afvraagt waarom zoveel politici woest klinken, maar nooit iets omverwerpen, kijk dan niet naar wat ze zeggen. Kijk naar wat ze nooit doen.

Want dat is het geheim van de gecontroleerde oppositie: ze weet precies hoe ver ze mag gaan. En ze zorgt dat ze daar nooit overheen gaat.
 



Mooi gesprek met toch weer nieuwe info. O.a over de hoeveelheid ivm die in Nederland wordt geproduceerd en hoe ivm en fenben werken bij tumoren.
00:00 Introductie
3:10 Wim Hof
5:50 Terugblik corona: toch genetische modificatie?
27:06 Ivermectine en corona
43:20 Ivermectine en kanker
50:06 Burnout en het emotionele dna
1:02:05 Afronding
 
Laatst bewerkt:
Gaza is een enorme spijtzwam.Mensen staan met kwade koppen tegenover elkaar. Noemen elkaar Pallypijper en terrorist. Maar het geruzie gaat voorbij aan de enorme hoeveelheid burgerdoden. Ik kies de kant van de burgers in deze moordpartij. En iedereen die dat ook doet is mijn vriend. Zelfs Greta Thunberg.
 

3# Fictieve brief als antwoord van Hugo de Jonge aan alle inwoners van Zeeland
Door Max von Kreyfelt

Geachte bewoners van Zeeland, beste Zeeuwen,

Allereerst wil ik u hartelijk danken voor uw betrokken brief, uw open vizier en uw gedeelde zorgen. Als nieuwe Commissaris van de Koning in uw prachtige provincie voel ik mij gesterkt door uw kritische reflectie en de energie die eruit spreekt.

Want laat één ding helder zijn: we doen dit samen.
Samen voor Zeeland. Samen met Zeeland. Samen naar voren.

Over water, weiland en welzijn

Ik begrijp dat het proces van herverkaveling en functionele herinrichting van het landschapsgebruik vragen oproept.
Tegelijkertijd ligt er een unieke kans om Zeeland toekomstbestendig te positioneren binnen het ruimtelijk-ecologische raamwerk van de nationale gebiedsagenda.

Met andere woorden:
samen geven we ruimte terug aan de ruimte.

Boeren zijn hierin uiteraard onmisbaar als transitiedragers. We streven naar een warme uitfaseringsdialoog waarin iedereen wordt meegenomen, voor zover dat binnen het bestaande financieringsinstrumentarium haalbaar is.

De Sloevisie 2030

Wat betreft het herontwikkelen van het Sloegebied:
De integratie van militaire en civiele infrastructuur is onderdeel van een bredere adaptatiestrategie binnen het Europese Veiligheidsraamwerk.

Daarbij staat veiligheid uiteraard voorop, in balans met het leefbaarheidsprofiel van de regio.
De kernvraag is niet: “Komt er een raket?”
Maar: “Kan Zeeland in de toekomst meeprofiteren van geopolitieke veerkracht?”

We nemen u daarin mee. In gesprekken. In webinars. In interactieve dialoogtafels met overzichtelijke pdf’s.

Nieuwbouw en nieuwe buren

Uw opmerkingen over woningbouw en demografische dynamiek zijn mij uit het hart gegrepen.
We staan voor een inclusieve uitdaging waarin woonbehoefte en opvangvraag samenkomen in een toekomstgericht clusterbeleid.

Met andere woorden: niemand wordt vergeten. Behalve wie niet in het systeem past.

Tot besluit

Ik hoor u.
Ik zie u.
En ik neem uw geluid mee in de vervolggesprekken met de Taskforce Toekomst Zeeland.
Van Zeeland naar Nieuw Zeeland

Laat dit het begin zijn van een vruchtbare dialoog in wederzijds vertrouwen, gedragen door data, versterkt door kaders en verankerd in bestuurlijke hoop.

Met verbindende groet,
Hugo de Jonge
Commissaris van de Koning in Zeeland
Vicevoorzitter van het Plaatje
Minister van Betekenisgevende Taal
 

Column: Tot 14 juli bezwaar aantekenen tegen de NAVO bezetting van Nederland
Max von Kreyfelt (Met dank aan Twan Houben)

Terwijl Nederland zich opmaakt voor vakantiekoffers, oranjekoorts en zomerbarbecues, voltrekt zich in stilte een politieke aardverschuiving die de fundamenten van onze democratie onderuithaalt. Twee wetten. Twee sluiproutes naar een NAVO-protectoraat. Twee raderen in de machine van een militaristisch tijdperk waar geen burger ooit om heeft gevraagd. En de deadline om bezwaar te maken? 14 juli. Quatorze Juillet. De symboliek kon wranger niet.

De eerste: de Wet financiële defensieverplichtingen (Wfdv). Dit wetsvoorstel verankert het minimumpercentage dat Nederland jaarlijks aan Defensie moet uitgeven in de wet. Nu is dat 2 procent van het BBP, maar Mark Rutte, de voormalige voortvluchtige CEO van post-democratisch Nederland, wil er 5 procent van maken. Voor altijd. Onaantastbaar. Onafhankelijk van inflatie, armoede, zorgcrises of onderwijsschandalen. Defensie gaat voor. De NAVO wordt heilig. En het parlement? Mag toekijken.

De tweede: de Wet versnelde gereedheid Defensie (Wodg). Een mond vol, maar de inhoud is nog giftiger. Deze wet maakt het mogelijk dat in tijden van ‘crisis’, door de regering te bepalen, jouw huis, auto, schuur, bedrijf of arbeid wordt gevorderd. Je privacy vervalt, je bezittingen worden inzetbaar, je leven wordt opgeschort in naam van de ‘versnelde gereedheid’. De AVG? Overboord. Parlementaire controle? Uitgeschakeld. Welkom in de noodtoestand als permanente bestuursvorm.

Beide wetten samen vormen een juridische ruilverkaveling van onze samenleving: burgerrechten eruit, militaire prioriteit erin. We worden geen lid van de NAVO, we worden NAVO-gebied. En dat zonder referendum, zonder maatschappelijk debat, en belangrijker, zonder instemming van het volk.

De finale stemming in de Eerste Kamer vindt plaats op 17 juni 2025. Een week later opent Mark Rutte de NAVO-top in Den Haag. De timing is niet toevallig. Hij wil als gehoorzame vazal van Washington het dictaat afvinken voordat hij zichzelf presenteert als de generaal zonder leger, de strateeg zonder mandaat.

Voor wie denkt dat dit slechts papierwerk is: denk nog eens opnieuw. De Wfdv maakt sociale prioriteiten ondergeschikt aan oorlogsbegrotingen. De Wodg maakt jouw lichaam en bezit inzetbaar voor een conflict dat je nooit koos. En beiden samen trekken de stekker uit alles wat ooit inspraak, zelfbeschikking of parlementaire democratie heette.

Er is nog één stap over: bezwaar maken. Tot en met 14 juli kun je je stem laten horen via deze link: https://lnkd.in/eBpYJR_g
Meer achtergrondinformatie: https://lnkd.in/e39xDKsg

Want als we zwijgen, tekenen we ons eigen noodbevel. En misschien is dit niet het absolute einde van de democratie, maar slechts het moment dat ze zich uitschrijft uit het systeem.
#NAVO #NATO
 
Column: Hoe betrouwbaar is een NAVO-admiraal?
Door Max von Kreyfelt

Een NAVO-admiraal is betrouwbaar. Punt. Hij draagt sterren op zijn schouder, spreekt in volzinnen vol ernst en weet precies wanneer hij naar het autocue moet kijken. Hij is geen politicus, zegt men, dus objectief. Geen lobbyist, zegt men, dus onafhankelijk. Geen zakenman, zegt men, tot hij opeens met een badge van Deloitte op een veiligheidssymposium verschijnt.

Rob Bauer, de voormalige opperbevelhebber van de NAVO, weet hoe het spel gespeeld wordt. Eerst alarm slaan over Russische voeten in Estland, oorlog! paraatheid! mobilisatie! en dan een maand later de corporate bunker van Deloitte binnenmarcheren om de ‘maatschappelijke weerbaarheid’ te versterken. Je kunt niet zeggen dat hij geen strategie heeft.

Het mooie aan admiraals is dat ze nooit liegen. Ze creëren situational awareness. Een vorm van waarheid die afhankelijk is van de vijand van de dag. Vandaag is dat Rusland, morgen een cyberaanval, volgende week een opiniestuk van een kritische burger. En telkens opnieuw blijkt: de NAVO had het al voorzien. Ze wisten het. Ze hebben het voorspeld. En als het niet uitkomt? Dan was het afschrikking. Of misleiding. Of ‘grijze oorlogsvoering’. In ieder geval: nooit een fout.

Vertrouwen op een NAVO-admiraal is als schuilen achter een rookmachine

We moeten Rob Bauer vertrouwen, want hij heeft gestreden. Tegen terrorisme, tegen instabiliteit, tegen twijfel. En nu dus tegen ongecoördineerde burgerlogica. Hij wil dat we ‘denken als een systeem’, ‘handelen als collectief’, en vooral: luisteren. Niet naar elkaar, maar naar hem. Zijn dreiging is geen politieke druk, maar strategisch inzicht. Zijn draaideur naar Deloitte? Pure toewijding. Je zou bijna vergeten dat dezelfde man jaren geleden waarschuwde voor de verwevenheid tussen publiek en privaat belang. Maar goed, dat was vóór het partnerschap.

De NAVO-Admiraal als priester van het nieuwe normaal

Admiraals spreken tegenwoordig als technocraten. Hun zinnen zitten vol met ‘resilience’, ‘capability-building’, ‘multi-domain operations’ en ‘civil-military convergence’. Maar vraag een simpele burger op straat of hij begrijpt wat ‘whole-of-society-defense’ betekent en je krijgt een leeg gezicht. Geen probleem: daar zijn communicatiestrategen voor. En Deloitte. En panels. En stakeholdersessies met muffins.

De NAVO-admiraal van vandaag is geen krijgsheer. Hij is een merk. Hij verkoopt veiligheid zoals Procter & Gamble shampoo verkoopt: met dreiging, illusie van controle, en een vleugje urgentie. De vraag is niet of hij betrouwbaar is, de vraag is of betrouwbaarheid nog iets betekent in een wereld waarin elke waarheid uit een communicatieteam komt.
 
  • Haha
Waarderingen: Surv
Ruim 11 jaar publiceert Ella Ster artikelen over de val van de Cabal op haar website www.ellaster.nl.
Inmiddels is het een indrukwekkend archief geworden met informatie over allerlei krachten die het wereldtoneel beheersen. Er zijn de afgelopen jaren verschillende klokkenluiders naar voren gekomen met informatie die een heel ander beeld schetsen van de werkelijkheid. Waar zit de echte macht?
En hoe werken deze krachten?

In de podcast praten we over een plan waar Donald Trump het boegbeeld van zou zijn. Een alliantie van 'White Hats' die verspreid in verschillende lagen van overheidsinstellingen samenwerken tegen het corrupte systeem. Dat er zo'n alliantie bestaat is volgens Ella Ster af te lezen uit verschillende verklaringen van klokkenluiders, symboliek en codetaal.

Verder praten we over buitenaards leven, Secret Space Programs, D.U.M.B.s, dubbelgangers, Elon Mask en haar presentatie die ze onlangs gaf bij Studio NieuweTijd in Zwolle.


 
Johnny zei:
Ruim 11 jaar publiceert Ella Ster artikelen over de val van de Cabal op haar website www.ellaster.nl.
Inmiddels is het een indrukwekkend archief geworden met informatie over allerlei krachten die het wereldtoneel beheersen. Er zijn de afgelopen jaren verschillende klokkenluiders naar voren gekomen met informatie die een heel ander beeld schetsen van de werkelijkheid. Waar zit de echte macht?
En hoe werken deze krachten?

In de podcast praten we over een plan waar Donald Trump het boegbeeld van zou zijn. Een alliantie van 'White Hats' die verspreid in verschillende lagen van overheidsinstellingen samenwerken tegen het corrupte systeem. Dat er zo'n alliantie bestaat is volgens Ella Ster af te lezen uit verschillende verklaringen van klokkenluiders, symboliek en codetaal.

Verder praten we over buitenaards leven, Secret Space Programs, D.U.M.B.s, dubbelgangers, Elon Mask en haar presentatie die ze onlangs gaf bij Studio NieuweTijd in Zwolle.


Klik om te vergroten...

Vanmiddag beluisterd tijdens tuinwerkzaamheden. Dapper dat ze nu ook in beeld te zien is. Helaas worden er wel mensen als David Wilcock, Elena Danaan en Jane Halper aangehaald maar uitleg over Q is helder.
Niks nieuws gehoord maar voor mensen die net een beetje wakker worden een mooie podcast!
 
Daar zijn ze dan weer saampjes! Zelf nog niet gezien.

Nieuw bij Ongehoord Nederland: De Bergsma & Bennink Podcast​


NATO Festung Holland, in de ban van de ring, maatschappij-schizofrenie en Frans Timmermans’ Nacht van de lange rozen.

In de podcast Bergsma & Bennink proberen Sietske Bergsma en Jan Bennink helderheid te scheppen in dichte mist bij heldere hemel.

📅 Vanaf vandaag elke dinsdag om 17.00 uur
📍 Te beluisteren via NPO Luister, Spotify, YouTube en Apple Podcasts
 
Medusa zei:
Klik om te vergroten...

Nu online, zelf nog niet beluisterd.
In this podcast, we will discuss:

🇪🇺 The most censored voice, NATO and EU expansion
While defense budgets are once again significantly increased (Rutte stated that “we need to turbocharge it”) and our media keep warning of the Russian threat, we take a look at the other side of the story. What about NATO expansion? Isn't the threat also coming from us?

🇺🇦 The war in Ukraine
How did this conflict begin according to the Russian perspective? When did the war start? Vladimir Tarabrin claims it's a misconception to say the war only started in 2022, asserting that it began with a coup d’état in 2014, involving CIA interference. With many civilian casualties in the years since. Of course, serious mistakes have been made on all sides, but it's still important to hear the other side. Judge for yourself.

🚀 Weapons of Mass Destruction – Iran, Israel, and America
Besides the conflict in Ukraine, another major conflict is ongoing. Russia has previously stated that no “Weapons of Mass Destruction” were found in Iran. They condemn the Israeli attack, call for a ceasefire, and urge a diplomatic solution. There is also discussion about Palestine, which Russia recognizes as a legitimate state.

🕊️ Peace
According to Vladimir, we are now in a time more dangerous than the Cold War. It's important to reopen dialogue, and as Jorn says: “it’s not the people who want war.”“If we could look each other in the eye and talk about peace, hopefully, we could find a solution.”
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer

Forum statistieken

Onderwerpen
4.593
Berichten
585.270
Leden
8.686
Nieuwste lid
Sophie G
Word vaste donateur van dit forum

Vrienden

Terug
Bovenaan