Zoals beloofd, de kenner aan het woord over SLURP:
Quote:
Bij deze enige notities over de SLURP wijnen van Ilja Gort n.a.v. de discussies op het westonprice forum.
Na aanschaf van 3 flessen –the proof is in the eating of the pudding- en enig speurwerk, geef ik mede op voorstel van mijn dochter Tanja commentaar en achtergrond informatie over mijn bevindingen.
Daarbij begin ik met de informatie die op de fles staat; eerst de wettelijk verplichte als alcoholgehalte, volume , herkomstbenaming en producent en/of bottelaar. Het meeste klopt, behalve dat de bottelaar verscholen is achter een code die slechts voor insiders te traceren valt. Ook voor mij niet te achterhalen; de postcode 34500 verwijst naar een bedrijf in Béziers. De producent staat niet vermeld; mis en bouteille pour EURL LA TULIPE ETC. geeft geen uitsluitsel.
Daarna kijk ik naar de “franje” en die is volop aanwezig waarbij de heer Gort niet gebukt gaat onder enige bescheidenheid. Om je eigen creatie met kreten als FABULOUS, JUST A GREAT WINE en G0RGEOUS TO DRINK te beplakken verraad zijn marketing achtergrond, is wettelijk toegestaan, maar om het vriendelijk te zeggen, nogal ongebruikelijk.
Wat ik kwalijk vind is het gebruik van de kwalificaties NATURAL WINE, 100% NATURAL en CONTAINES THE MINIMUM SULFITE. Het laatste dient in Nederland wettelijk te zijn BEVAT SULFIETEN, zonder verdere kwalificaties. Voor wijnen die in Nederland verkocht worden is dit overtreding van de warenwet.
De kwalificatie natuurlijke wijn is niet onderhevig aan enige controle of certificatie en dus een loze kreet.
Voor meer informatie over de verschillende methoden van wijnbouw is deze
link een aanrader.
Na het lezen van de discussie in het Weston Price Forum moet mij het volgende van het hart.
Om te beginnen met de zinsnede van Mike:
Slurp! valt onder die laatste categorie - fantastische kwaliteit- en bevestigt eens te meer dat traditioneel altijd beter is dan biologisch of zelfs biologisch-dynamisch.
Het begrip TRADITIONEEL wordt te pas en te onpas gebruikt; traditionele wijnbouw wordt vaak door vooruitstrevende, met de natuur begaande wijnbouwers, als achterhaald beschouwd. Overmatig gebruik van pesticiden, onkruid verdelgers etc., hoge opbrengsten per hectare, monocultuur waardoor de biotoop ontregeld raakt, geen temperatuur beheersing tijdens de gisting, overdadige tannines etc.
De eerste wijnbouwers die een natuurlijker en beter product wilden maken waren de wegbereiders van een inmiddels onstuitbare ontwikkeling. Jawel, de veelal verguisde geitenwollen sokkendragers, die alle beginners fouten maakten die vernieuwers maken. Maar langzamerhand bleven de doorbijters over en zij maakten gezonde wijnen, met een minimum aan bestrijdingsmiddelen, lagere opbrengst per hectare, gras tussen de rangen i.pv. (on)kruidverdelgers, temperatuur beheersing tijdens de gisting, etc.
Hun wijnen vielen in de smaak en velen volgden; inmiddels ca. 25% van de kleine Franse wijnboeren is biologisch, biologisch-dynamisch of onderweg in conversie. Dan is er bovendien “la lutte raisonnée” de redelijke benadering, vaak een opstapje naar biologisch. Voor alle duidelijkheid; ik ken veel wijnboeren die niet onder bovenstaande noemers vallen. Omdat ze geen zin hebben om “onder curatele” te staan, opzien tegen de administratieve rompslomp die dat met zich meebrengt etc. en toch fantastische, gezonde wijnen maken. Dat maakt het landschap onoverzichtelijk en leidt tot de begripsverwarring die de eerdergenoemde zinsnede van Mike verklaart. Ik zou voorzichtig zijn met de zinsnede dat traditioneel altijd beter is dan biologisch of zelfs biologisch-dynamisch.
Na deze ontboezeming kom ik tot het beoordelen van de 3 SLURPERS; geproefd door mij en mijn echtgenote, daarna “blind” door een ervaren medewerkster en 2 klanten in mijn winkel als vertegenwoordigers van de doorsnee consument.
Gezamenlijk kwamen wij tot de volgende conclusies:
De witte Chardonnay:
Geur: Helder van kleur, aardige neus die frisheid verraad, bloemig. Geen uitgesproken Chardonnay geur, wel zuiver.
Smaak: Frisse zuren, klein bittertje, simpel, gaat niet door.
Afdronk: Beperkt, is snel weg, wat blijft hangen is het bittertje. Geen aandrang om te verlangen naar een volgende slok.
Conclusie: Simpele wijn, geen doordrinker en zeker geen hoogvlieger
De rosé, geen vermelding van de druif:
Geur: Fonkelend in het glas, helder, licht roze. Beperkte, frisse neus, geen dominante geur, beetje vlak.
Smaak: Vlak, weinig aan te beleven.
Afdronk: Kort, er blijft niets hangen
Conclusie: Matige wijn, snel vergeten.
De rode Cabernet-Sauvignon:
Geur: Diepe kleur, tussen paars en rood in. Krachtige neus, kruidig, blauwe bessen.
Smaak: Mond vullend, ronde tannines, wat je ruikt is in harmonie met de smaak.
Afdronk: Blijft hangen, alles is in balans.
Conclusie: Aangenaam, goede wijn, zeker in verhouding tot de redelijke prijs..
Samenvattend: de rode is een keurige wijn, zijn prijs meer dan waard, de witte gaat maar houdt niet over en de rosé is matig, dertien in een dozijn. Hierbij passen geen loftuitingen als “fantastische kwaliteit”
Naast de link
is het misschien wel aardig om de volgende van Koefnoen te bekijken. Ilja Gort heeft hem ook op zijn website staan; zo sportief is hij wel!
Tot slot ben ik aan het rekenen gegaan; er wordt gesuggereerd dat deze wijnen geproduceerd worden in “samenwerking met andere, jonge wijnboeren die ook traditioneel produceren. Hierdoor kan hij de wijn zo goedkoop houden.”
850 filialen van AH, verkopen zeg maar 50 flessen per week –een zeer conservatieve schatting- dat zijn 42.500,00 flessen per week. Dat zijn per jaar 52 x 42.500,00 = 2.210.000,00 flessen per jaar! Geen uit de kluiten gewassen hobby meer!
Voor de bewuste wijndrinker biedt mijn vader uiteraard ook een alternatief:
Quote:
Mijn alternatief zijn de wijnen van Anne de Joyeuse; iets duurder maar 2 x zo lekker; niet biologisch maar verder klopt bij hun alles. Zie
http://www.genderenwijn.nl/contents/nl/d48.html :
en
http://www.annedejoyeuse.fr/index.php?langue=en
