Vanmiddag een discussie gehad met enkele bekenden die ik op straat tegenkwam. Deze mensen zijn wel gevoelig voor logica, maar komen maar niet van het absurde idee af dat dit noodzakelijk is voor de volksgezondheid.
Mijn opmerking dat dit een totale hoax is en dat dit griep is met een betere PR werd gepareerd met: leven je ouders nog? Altijd weer dat emotionele argument over de ouderen, terwijl deze juist wegkwijnen in zorginstellingen zonder dat ze fysiek contact met hun kinderen en kleinkinderen mogen hebben! Ik antwoordde dat ze nog leven en dat zij het ook een hoax vinden. Daar hadden ze geen weerwoord op.
Een van de mooiste antwoorden die ik kreeg was: maar goed dat wij het niet voor het zeggen hebben. Ik zei: we hebben het wel voor het zeggen, wij betalen hun salaris en dit gaat net zo lang door als dat wij toelaten! Je ziet aan hun gezicht dat dit een snaar raakt, dat ze het snappen. Er was ook geen verweer. Tegelijkertijd spreekt hier de slaafse, volgzame mentaliteit van de Nederlander die 'er maar het beste van maakt' (ook letterlijk gezegd!). Om hopeloos van te worden.
Ik denk dan: een schaap is ook een nuttig dier. Maar dat zeg ik maar niet hardop, want met dit soort bijtend sarcasme haken ze helemaal af. We zijn uit elkaar gegaan in een redelijk goede sfeer, hopelijk heb ik ze aan het denken gezet.
Mike