Laigueglia
New member
Na enige weken meelezen,wordt het toch tijd dat ik me voorstel. Mijn naam is Ann-Marie en ik heb het genoegen in dezelfde stad als Tanja te wonen.
Dit forum heb ik ontdekt doordat ik bij google zocht naar de reden, waarom mijn zilveren ring zwarte verkleuring op mijn huid gaf.
vrij unieke kennismaking.
Ik heb met heel wat forum leden zeer grote overeenkomsten, Bizzkwiekje kon mijn historie geschreven hebben bijvoorbeeld.
Gelukkig heb ik de eerste 13 jaren van mijn leven (ben nu 57) goede voeding gehad, opa was slager en wij aten eigenlijk goed wel brood en aardappelen natuurlijk, maar de voorkeur ging naar vlees. Veel orgaanvlees ook, kan me zelfs herinneren dat opa gebakken hersens at. Dat was in de jaren 60 en er was geen ander vlees dan biologisch.Hij slachtte zelf.
Helaas kwam er een einde aan toen mijn vader een hartinfarct kreeg en op dokters advies mager moest gaan eten, Becel deed zijn intrede in ons gezin, voor het eerst werd er gesproken over afvallen en calorieen beperken. Voor een tiener niet goed. Omdat pa ging jojo-en werd in de 70-er jaren Atkins geintroduceerd, kon hij op zijn zakenlunches weer toetasten. Aangezien ik altijd hunkerde naar zijn aandacht deed ik weer opgewekt mee. Nu was dat geen opoffering, want ik heb altijd een voorkeur voor vet gehad en kon zoet makkelijk laten.
Toen ik later met mijn man kennismaakte, kwam ik natuurlijk ook in mijn schoonfamilie terecht, die bijna volledig leefden op koolhydraten en suikers. Dat ging al snel mis, ik werd dik(ker), was daar niet gelukkig mee, ging lijnen en ontwikkelde een eetstoornis.
Daar kwam een einde aan toen ik rond mijn 34 e graag zwanger wilde worden, ik wist dat mijn eetpatroon niet goed voor een ongeboren kind zou zijn en de kinderwens gaf me kracht om te stoppen met mijn gestoord eten. Maar.. ik had inmiddels zo lang zo slecht gegeten dat ik na de geboorte van mijn ,uiteindelijk 3, dochters geen spiermassa meer had, en dus een heel slechte verbranding. Ik kon maar heel weinig eten, lees 1000 cal. per dag, wilde ik geen dikke buik hebben.
Ik heb dat tot ongeveer mijn 52e volgehouden en toen besloot ik "gewoon" te gaan eten.
De suiker kwam weer in mijn leven, want als je "gewoon" eet, krijg je heel veel suiker binnen.
Na ongeveer een half jaar kon ik me bijna niet meer zelf aankleden, uit bed komen was een toer, kortom ik bewoog me als een stramme 80 jarige. En het kwartje viel niet!
Totdat ik bij een vriendin zat en opeens de schellen van mijn ogen vielen, ik ben toen south beach gaan doen en binnen de 14 dagen had ik géén spierpijn-achtige klachten meer.
Dat ik nooit meer suiker zou gaan eten was me toen duidelijk.
We zijn inmiddels 5 jaar verder en de suiker kan ik goed laten, maar langzaam maar zeker werd ik me van de noodzaak bewust, dat er nog veel meer verbeteren moet.
Afgelopen weken heb ik veel aanpassingen gedaan, beestenbottenbouillon, volle yoghurt, sinds vrijdag rauwe melk, en ik word al wakker met een verheugd gevoel over wat ik allemaal mag eten.
1 februari ben ik gestopt met zoetstoffen in de koffie, en meteen maar met de koffie.
Ik heb ruim 40! jaar zoetjes gebruikt en niet zo weinig. Cold turkey gestopt.
Na een dag werd ik midden in de nacht wakker van een merkwaardig gevoel in mijn benen.
Een vreemd zeurderig gevoel, dat me het idee gaf dat ik mijn benen moest bewegen
Ik heb die nacht niet meer geslapen. Sterker ik heb 3 nachten en 3 dagen niet kunnen liggen of zitten, ik moest voortdurend blijven staan of lopen. Heeeel vermoeiend en verontrustend, en toen was het opeens weer weg. Ben heel benieuwd of dat iets met de zoetjes of de koffie te maken had.
Ik voel me momenteel super energiek en gezond, ik denk dat WAP het helemaal is voor mij.
Ben pas een beginneling maar al wel op de goede weg, denk ik.
Het enige dat me dwars zit is mijn dikke buik, ik ben overal heel smal (geen spieren) maar heb een buik die een 7 maanden zwangere niet zou misstaan.
Kan iemand mij de hoop geven dat dat nog weggaat?
Pfoe lang verhaal geworden, ik denk dat heel wat mensen afgehaakt hebben , dus voor eenieder die tot hier heeft gelezen, thanxx
Ik ben blij met dit forum, zal niet veel kunnen bijdragen maar dankbaar de kennis tot me nemen.
Ann-Marie
Dit forum heb ik ontdekt doordat ik bij google zocht naar de reden, waarom mijn zilveren ring zwarte verkleuring op mijn huid gaf.
vrij unieke kennismaking.Ik heb met heel wat forum leden zeer grote overeenkomsten, Bizzkwiekje kon mijn historie geschreven hebben bijvoorbeeld.
Gelukkig heb ik de eerste 13 jaren van mijn leven (ben nu 57) goede voeding gehad, opa was slager en wij aten eigenlijk goed wel brood en aardappelen natuurlijk, maar de voorkeur ging naar vlees. Veel orgaanvlees ook, kan me zelfs herinneren dat opa gebakken hersens at. Dat was in de jaren 60 en er was geen ander vlees dan biologisch.Hij slachtte zelf.
Helaas kwam er een einde aan toen mijn vader een hartinfarct kreeg en op dokters advies mager moest gaan eten, Becel deed zijn intrede in ons gezin, voor het eerst werd er gesproken over afvallen en calorieen beperken. Voor een tiener niet goed. Omdat pa ging jojo-en werd in de 70-er jaren Atkins geintroduceerd, kon hij op zijn zakenlunches weer toetasten. Aangezien ik altijd hunkerde naar zijn aandacht deed ik weer opgewekt mee. Nu was dat geen opoffering, want ik heb altijd een voorkeur voor vet gehad en kon zoet makkelijk laten.
Toen ik later met mijn man kennismaakte, kwam ik natuurlijk ook in mijn schoonfamilie terecht, die bijna volledig leefden op koolhydraten en suikers. Dat ging al snel mis, ik werd dik(ker), was daar niet gelukkig mee, ging lijnen en ontwikkelde een eetstoornis.
Daar kwam een einde aan toen ik rond mijn 34 e graag zwanger wilde worden, ik wist dat mijn eetpatroon niet goed voor een ongeboren kind zou zijn en de kinderwens gaf me kracht om te stoppen met mijn gestoord eten. Maar.. ik had inmiddels zo lang zo slecht gegeten dat ik na de geboorte van mijn ,uiteindelijk 3, dochters geen spiermassa meer had, en dus een heel slechte verbranding. Ik kon maar heel weinig eten, lees 1000 cal. per dag, wilde ik geen dikke buik hebben.
Ik heb dat tot ongeveer mijn 52e volgehouden en toen besloot ik "gewoon" te gaan eten.
De suiker kwam weer in mijn leven, want als je "gewoon" eet, krijg je heel veel suiker binnen.
Na ongeveer een half jaar kon ik me bijna niet meer zelf aankleden, uit bed komen was een toer, kortom ik bewoog me als een stramme 80 jarige. En het kwartje viel niet!
Totdat ik bij een vriendin zat en opeens de schellen van mijn ogen vielen, ik ben toen south beach gaan doen en binnen de 14 dagen had ik géén spierpijn-achtige klachten meer.
Dat ik nooit meer suiker zou gaan eten was me toen duidelijk.
We zijn inmiddels 5 jaar verder en de suiker kan ik goed laten, maar langzaam maar zeker werd ik me van de noodzaak bewust, dat er nog veel meer verbeteren moet.
Afgelopen weken heb ik veel aanpassingen gedaan, beestenbottenbouillon, volle yoghurt, sinds vrijdag rauwe melk, en ik word al wakker met een verheugd gevoel over wat ik allemaal mag eten.
1 februari ben ik gestopt met zoetstoffen in de koffie, en meteen maar met de koffie.
Ik heb ruim 40! jaar zoetjes gebruikt en niet zo weinig. Cold turkey gestopt.
Na een dag werd ik midden in de nacht wakker van een merkwaardig gevoel in mijn benen.
Een vreemd zeurderig gevoel, dat me het idee gaf dat ik mijn benen moest bewegen
Ik heb die nacht niet meer geslapen. Sterker ik heb 3 nachten en 3 dagen niet kunnen liggen of zitten, ik moest voortdurend blijven staan of lopen. Heeeel vermoeiend en verontrustend, en toen was het opeens weer weg. Ben heel benieuwd of dat iets met de zoetjes of de koffie te maken had.
Ik voel me momenteel super energiek en gezond, ik denk dat WAP het helemaal is voor mij.
Ben pas een beginneling maar al wel op de goede weg, denk ik.
Het enige dat me dwars zit is mijn dikke buik, ik ben overal heel smal (geen spieren) maar heb een buik die een 7 maanden zwangere niet zou misstaan.
Kan iemand mij de hoop geven dat dat nog weggaat?
Pfoe lang verhaal geworden, ik denk dat heel wat mensen afgehaakt hebben , dus voor eenieder die tot hier heeft gelezen, thanxx
Ik ben blij met dit forum, zal niet veel kunnen bijdragen maar dankbaar de kennis tot me nemen.
Ann-Marie
